Fréttablaðið - 30.04.2011, Blaðsíða 37

Ein af þeim sem leitar til Hjálparstarfs kirkjunnar eftir
aðstoð er Kolbrún Birgisdóttir. Hún á fjögur börn, þrjú
eru uppkomin en fjórða býr hjá pabba sínum. Kolbrún
er öryrki eftir slys 1991.
Hver er staðan hjá þér í dag?
Ég bjó áður fyrr á götunni með óreglu og öllu því sem
því fylgir, það var ekki gott líf. Í dag er ég komin á betri
braut, er edrú og líður þannig lagað vel. En fjárhagslega
er staðan mjög slæm. Ég er að borga mikið á mánuði,
leigu á íbúðinni, yfirdrátt og lán. Svo er ég að glíma við
lungna- og hjartasjúkdóm. Kostnaður vegna veikindanna
er mikill og Hjálparstarfið hefur veitt mér stuðning til
að geta ráðið við þetta. Ég er á mörgum lyfjum og það
kostar heilmikið á hverjum mánuði.
Geturðu lýst því hvernig það er að vera í þeirri
stöðu að þurfa að leita sér aðstoðar?
Hvað er erfiðast?
Í morgun þegar ég vaknaði þurfti heilmikið til, til að
koma sér á fætur og fara svo til að fá aðstoð, þetta er
hálfpartinn eins og að betla. Þetta hefur verið svona
hjá mér í u.þ.b. 10 ár. Stundum fer ég ekki og er frekar
matarlaus. Það fylgir þessu skömm. Þetta á alls ekki að
vera svona en það er eitthvað með hvernig maður
upplifir þetta. Maður nær bara ekki endum saman. Það
er 20. apríl í dag og ég fer síðar í mánuðinum til læknis
og á ekki fyrir því. Svona er þetta bara.
Hvaða stuðning hefur þú fengið hjá Hjálparstarfinu
og hvernig hefur aðstoðin nýst þér?
Ég hef fengið stuðning vegna lyfja og mataraðstoð.
Vilborg félagsráðgjafi hjá Hjálparstarfinu hefur hjálpað
mér mest í gegnum þetta, ég tala við hana um allt.
Hvað finnst þér um stöðuna á Íslandi í dag? Hvaða
breytingar vildir þú sjá í þjóðfélaginu?
Mér finnst hræðilegt að sjá að gamla fólkið þarf líka að
leita sér aðstoðar, það er eitthvað óeðlilegt við það.
Ég vildi að Ísland væri eins og það var fyrir kreppu og
að bætur og stuðningur væri meiri frá yfirvöldum.
Örorkubætur eru allt of lágar, 159.000 krónur á
mánuði. Það dugar engan veginn, það sjá það allir.
Maður grætur oft af áhyggjum og þunglyndi fylgir
í kjölfarið á því. Það er virkilega erfitt að geta ekki
leyft sér að styðja börnin sín og sjálfan sig, til dæmis
að fara út í búð og geta keypt sér nærföt. Samt er ég
þakklát fyrir aðstoðina sem ég fæ, þó að það sé erfitt
skref að taka.
„Kostnaður vegna
veikindanna er mikill“
Margt smátt ... – 3
www.framlag.is