Faxi - 01.03.1986, Side 34

honum á voldugan og spakvitran
Drottin. Skaparinn og lífsundrið
voru honum eitt.
, ,Sú hönd, sem að sólinni heldur á braut
og hundruðum blikandi stjama,
sem fæðir hvert strá f lágri laut
og lýkur upp blómkrónu-
kjama. . .“
Af guðspjallabók náttúrunnar
las hann sinn lífsskilning um eðli
og skyldleika alls sem er, og lífs-
undrið vakti honum lotningu og
var honum sífelldur gleðigjafi.
,,Já, dýrðlega skapar Drottinn!"
Fegurð lífsins
Alls staðar má sjá Drottins dýrð
og dásemdir tilvemnnar,
því allt, sem að mannlegt auga sér
í unaðssemd náttúmnnar,
allt em þetta gjaflr Guðs
gerðar oss mönnum kunnar.
Við getum skoðað Drottins dýrð
í döggvotu sumarblómi.
Við morgunsólu það brosir blítt
af blöðum þess stafar ljómi.
Með skrauti sínu það skýrir oss frá
Skaparans helgidómi.
Við getum hlustað á Drottins dýrð
í draumblíðu fuglakvaki,
þegar þeir syngja um sól og vor
svo sætlega að undir taki,
líðandi hátt um loftin blá
með listrænu vængjablaki.
Eilífðarmálin voru honum og
einkar hugstæð. Hvað markar líf
og dauða, þetta undur, sem lífs-
hlaup okkar er í stundarglasi tím-
ans?
Tíminn
Tíminn fram streymir ár eftir ár
og enginn fær skeið hans tafið.
Þó aldur manna sé oft mishár
er allt slíkt í skuggum vafið.
Hver dagur er eins og daggartár,
sem drýpur í aldahafið.
Já tíminn er aðeins eitt andartak,
sem yfir við ráða kunnum.
Svo er hann horfinn burt og á bak
en ber með sér hvað við unnum.
Og þá er of seint að bera blak
um þá braut, sem við sjálfir runnum.
Og enginn veit upphaf né endirinn.
Það er svona skrítið með tímann.
Hann kemur og fer, svo fábrotinn
og fyrir hann dregin gríman.
Það tekur þó allt saman tímann sinn
hvemig tekst okkur jarðlífsglíman.
Oft velti faðir minn fyrir sér
mannlegu eðli í víðum skilningi.
Mannlegt eðli er margslungið og
má margt um það læra á langri
ævi. Viðburðir daganna kristall-
ast út sem reynsla, en það er lífs-
ins list að eflast af raun og öðlast
vit til að velja lífi sínu lausnir við
hæfi. Ævin kenndi honum æðru-
leysi og hugarró og oftlega þegar
mæðir á í mínu lífi fer ég með eft-
irfarandi ljóðlínur hans mér til
hugarhægðar.
Skin og skúrir
Himindöggin hrein og tær,
hreinsar loft og vökvar blómin.
Síðan brýst fram sólin skær,
svipast um allt himinljóminn.
Svona er lífið sitt á hvað,
sólarbirta allan daginn,
síðan dimmir aftur að
ekkert virðist ganga í haginn.
Þó að æði hret og hríð
hvað sem fleira yfir dynur,
líttu á alla liðna tíð
lærdómsríka kæri vinur.
Best er að halda hugarró
hafa af störfum sínum yndi.
Ungur lærði ég á sjó
að aka seglum eftir vindi.
Þó vandlifað sé í henni veröld þá
verður það samt ungra manna hátt-
ur að hrífast. Hlæjandi hafði faðir
minn yfir eftirfarandi „bernsku-
brek“ sitt, sem áreiðanlega átti ekki
að fara hærra. Honum þótti það lýsa
einfeldni hins unga, eldmóði sem
kom honum öldnum undarlega fyr-
ir sjónir. En hví ekki að láta það
flakka? Þar eru margir eðliskostir
hafðir á orði og það gneiastar aflífs-
þorsta, orðgnótt og fjöri. Lítið er
ungs manns gaman.
Ungur ökumaður
Er bílinn ég keyri á fljúgandi ferð,
þá finnst mér sem hugur minn lyftist
til hæða.
Eg gagntekinn, hrifinn af vellíðan verð
af vorsólar angan lífsins gæða.
Mér finnst að ég hafi í höndunum sverð
þann hjör, sem er máttur snjallra
kvæða.
Eg uni mér glaður, því yndælt sprund
við aðra hlið mína situr.
Hún hefur svo netta og mjúka mund
og mærin er fogur, góð og vitur.
Hún hefur svo glaða og létta lund
og ljósgeisla augnaráðið flymr.
Ef væri ég konungur fríður og frjáls
og frægur af riddara verkum
til sigurs, sem berðist með sverðinu
stáls
með sannleikans höndunum sterkum
og leitaði að auðlegðum sálar míns
sjálfs,
sem sæmd er að höfðingja merkum.
Þá krypi ég óðar við ungmeyjar skaut
þvx ástin mér svellur í hjarta
þá leystist úr viðjunum lífsins þraut
og ljós yrði úr myrkrinu svarta.
Svo keyrði ég ánægður ævinnar braut
með ástmey svo fagra og bjarta.
En það var ekki stundarhrifning
heldur raunsannir kærleikar, sem
kveiktu honum eftirfarandi vísu-
brot, sem hann í erli dagsins,
skenkti móður minni hátt á áttræð-
isaldri. Ég hafði á orði að það væri
gaman að fá svona gjöf, hvenær það
hefði orðið til og hvort ég mætti
skrifa það niður. ,,Ætli það hafi
GRINDAVÍK
Gleðilegt sumar
Bœjarstjórn Grindavíkur óskar
Grindvíkingum og öörum
Suðurnesjamönnum gleöilegs
sumars og þakkar samskiptin
ó liönum vetri,
Bœjarstjórn Grindavíkur
ÓSKUM ÖLLUM SUÐ URNESJAMÖNNUM
gleðilegs sumars
OG ÞÖKKUM VIÐSKIPTIN Á LIÐNUM VETRI
Ju/ ___
Sátm. M r—'rtéim H tó i
. I_____~
Aðalstöðin
110 FAXI