Faxi - 01.03.1986, Side 35

nokkuð legið á glámbekk áður,“
svaraði hann. , ,i>að má margt gera
sér til gamans, en svona á bara að
skrifa í sandinn“. Svo var það ekki
nefnt meir; má því vera að það sé
ekki nákvæmlega haft eftir, en
nærri þó.
Ein er sú, sem alltaf vinnur
enga hvíld sér finnur.
Ævi okkar spinnur híalín
þetta er kæra konan mín.
Seint líður mér úr minni þegar
þau kvöddust hinsta sinni, og hann
þakkaði henni blíðlega alla hennar
elsku og umhyggju alla þeirra tíð, —
,,og svo einn koss enn“. Enda lærð-
ist mér mikið um ástina og kærleik-
ann, manndóm og heilindi, hismi
og kjama, að hafa samskipti þeirra
fyrir augum langa tíð.
Yndæl er hún líka litla bamagæl-
an, sem faðir minn eignar mér, —
minnugur þess hve ég sótti til hans
bamung. Ég gerði mér að vana að
kúra hjá honum, sótti mér snert-
ingu og hlýju, strauk handlegg hans
og lét það heita , ,að fá mér mjúk-
inn“.
Það var nú í þá góðu daga!
Elsku litla lambið mitt
langar oft að fá sér , ,mjúkinn“
alltaf fær hún áfram sitt
og ég faðma litla búkinn.
Síðan bæði sofnum vært,
sætt og rótt í Drottins friði.
Milli okkar er svo kært
einkanlega á þessu sviði.
Og víst var að hann gaf mér tíma
og tóm og hug sinn alla ævi. Það er
föðurleg hlýja og viska í eftirfarandi
versum; þar sem hann reynir að
svara vangaveltum mínum á ungl-
ingsaldri. Þar sem góðir menn
ganga em Guðs vegir.
Dóttir spyr: Hvernig er Guð? Hvar
er Guð? Reynt að svara:
Guð er í þér og Guð er í mér
og Guð er í öllu sem lifir.
Og hvar sem þú dvelur og hvert sem
þig ber
er himnesk náðin í fylgd með þér
og vakir þér ávallt yfir.
Því guðlegur neisti er í sérhverri sál
sendur af heilögum anda.
Af neistanum kviknar hið bjarta bál,
sem byggir upp vitið og gefur þér mál
og menntun til hugar og handa.
Að lokum er svo minningar- og
huggunarljóð, sem ég veit að var
föður mínum einkar kært. Rétt af
tvítugsaldri hafði hann fylgst með
dauðastríði 16 ára stúlku, sem lést
úr berklum er hann dvaldi hjá for-
eldmm hennar. Móðir hennar lét
lítt huggast og hann hafði hug á að
lána henni lið. Orti hann þá minn-
ingar- og huggunarljóð það sem hér
fer, en þegar til kom hafði hann sig
ekki í að gefa henni það.
Sjálfsagt gmnaði föður minn ekki
af þetta yrði hans eigið minningar-
ljóð, sem út yfir gröf hans og dauða
huggar nú mig. Veit ég þó með vissu
að gjöf sú hefði honum hugnast vel.
Sagt er að dauðinn sé fylling lífs-
ins, lögmál þess alla vega. En oft er
hann þjáning þeim dauðvona og
harmþmnginn eftirlifendum, jafn-
vel svo að treglega verður um hugs-
að hvað þá haft á orði. Jákvæð trú-
arvissa lánar vissulega líkn í nauð.
Þín ævi líktist við lítið blóm,
sem lifhar á morgunstund,
er vorblærinn ljúfi með unaðsóm
svo ylríkur fer um gmnd.
Þú söngst um gæfu með glöðum róm
og glaðværa áttir lund.
Þó hlaustu að líða hinn harða dóm,
og helkalda dauðans mund.
Þig langaði heitt til að lifa og sjá
hvað lífið þér færði í skaut.
Þú áttir svo heita og einlæga þrá
um yndæla lífsins braut.
Þú trúðir vordrauma æskunnar á
en Alfaðir ráöa hlaut.
Nú dvelur þú yndælum englum hjá
að endaðri lífsins braut.
Þitt ævisumar leið furðu fljótt
þú folnaðir eins og rós
er haustsins stormar og helköld nótt
þig hröktu að dauðans ós.
Og veikindin lömuðu þrek og þrótt
og þrautum yfir þig jós
uns allt varð að eilífu hægt og hljótt
þú hvarfst eins og slokknað ljós.
Við stöndum þögul og þerrum tár
því þungur er missirinn.
í hjörtunum blæða sorgarsár
og saknaðarminningin.
Við vitum að Drottins himinn hár
er heimilisstaður þinn
þó lfkami þinn sé liðinn nár
og lagður í grafreitinn.
Við lyftum hug til hæða í trú
að hásæti Skaparans
því milli heima er hulin brú
að hjarta hvers einasta manns.
Við trúum, vonum og treystum nú
á tilveru kærleikans.
Við vitum að blessað bamið þú
ert boðsgestur Frelsarans.
Og Drottinn, sem annast öll sín blóm
með ástríkri föðurlund
mun gefa þér yndælan englaróm
og umvefja þig sinni mund.
Þó okkur finnist nú ævin tóm
við eigum í vændum þá stund
að hittast í sælunnar helgidóm
í himneskum endurfund.
Og nú hefur faðir minn lokið sinni
jarðlífsglímu. Hann var nánasti vin-
ur minn og velgerðarmaður alla tíð
og fyrir hann langaði mig alltaf að
vanda mig að vera til.
Siðasta kvöldið sem hann lifði og
ég hafði reynt að lána lið, þakkaði
hann mér að hans sögn alla mína
umhyggju. Hann strauk hendur um
vanga mér og bað mér blessunar
alla mína ævidaga. Ég taldi það
synd að segja að umhyggjan væri
ekki gagnkvæm og að mér væri ekki
þakkað. Þá brosti hann góðlátlega,
hnikaði höfði, vinkaði mér glaðlega
og sagði ,,0, það er létt í mal“.
„Þyngst af öllu“, svaraði ég sann-
færð að bragði. Og nú þegar hann er
allur og ég sakna vinar í stað, þá ber
ég þó vissulega þakklátum huga
minn þunga mal.
Minning hans lifir, orð hans
auðvelda það
Guðlaug Tbrfadóttir.
Veitingahúsið Vesturbraut 17
Opiö öll Sjávar-
' ' gulliö,
ferskur
matsölu-
staður.
Opinn
daglega
frá kl. 18.
Borðapant-
anir í síma
92-4040
Sjávargullið
FAXI 111