Faxi - 01.03.1986, Side 41

frönsku til að geta skilið fólkið og
gert mig skiljanlegan.
Húsið var 125 ára gamalt timb-
urhús sem að mestu var kynnt
upp með eldiviði sem högginn eru
í nágrenni þess. Vegna húsakosts-
ins var ekki óalgengt að mýsnar
gægðust í heimsókn í mestu vetr-
arhörkunum og var ekki óalgengt
að verða var við þær undir rúmi
eða jafhvel á harðahlaupum eftir
eldhúsborðinu, þó þær létu yfir-
leitt nægja að krafsa hraustlega
milli þilja.
Eg varð að aðlagast ströngu trú-
arsamfélagi á heimilinu, þar sem
fjölskyldan er kaþólsk og rækir
trú sína með 40 mínútna bæna-
stund á dag auk reglulegra kirkju-
ferða og borðbæna. Eg aðalagað-
ist þessu að sjálfsögðu til þess að
skera mig ekki óþarflega mikið út
úr heimilislífinu, ég átti því aðild
að 40 mínútna kaþólskum bæna-
stundum á dag og reglulegum
kirkjuferðum og hafði að ég held
ekki meint af.
Eins og allir árssldptinemar sem
sendir eru á vegum AFS varð ég
að sitja á skólabekk. Skóli þessi
var formfastur, rekinn af nunnu-
klaustri og að sjálfsögðu franskur
eins og nær allt í Quebec. Hver
skóladagur hófst með stuttri bæn
og allir nemendur stunduðu nám
í kaþólskum trúarfræðum, auk
þess sem þeir skriftuðu einstaka
sinnum. Þar sem ég er ekki ka-
þólskur reyndi ég að koma mér
undan því að skrifta og bar ég því
við að ég væri útlendingur og
hefði því ekki orðaforða á frönsku
til að telja upp allar mínar syndir,
þannig slapp ég við skriftirnar en
að þeirra mati slapp ég ekki við
syndir mínar.
Það tók mig einn og hálfan tíma
að komast í þennan skóla á hverj-
um morgni. Þegar ég átti frí frá
skóla, s.s. jólaffí, helgarfrí o.s.frv.
vann ég á heimili mínu við bú-
störfin ásamt öðrum, fór í fjósið
kl. 6 að morgni og það sem eftir
var dags vann ég við skógarhögg
eða hugaði að skepnum og útihús-
um.
Að flytjast inn á annað heimili
erlendis og gerast meðlimur í við-
komandi ijölskyldu eins og
skiptinemar gera krefst mikils
átaks og margt verður að sætta sig
við, því fjölskyldan lagar sig ekki
að skiptinemanum og á ekki að
gera það, heldur á skiptineminn
að aðlaga sig fjölskyldunni og líf-
inu á viðkomandi stað, hann hef-
ur jú beðið um þessa reynslu,
hann er kominn til þess að kynn-
ast lífinu eins og það er.
Eg lít á þetta ár mitt sem mikið
nám sem staðið getur jafnvel
hærra en nútíma stúdentapróf, þó
erfitt sé að bera þetta tvennt sam-
okkar erlendir skiptinemar
hvaðanæva að úr heiminum til árs
eða sumardvalar. Til sumardvalar
hafa nær eingöngu komið hingað
ungmenni frá Bandaríkjunum en
til ársdvalar hafa hér verið t.d.
skiptinemar frá Sviss, Ítalíu,
Frakklandi, Kanada, Brasilíu og
síðast en ekki síst er hér nú um
þessar mundir Derek Young
skiptinemi frá Suður-Afríku,
hann er búsettur í Keflavík og eins
og allir ársskiptinemar sem hing-
að koma stundar hann nám við
Fjölbrautaskóla Suðumesja.
Lokaorð
Að mínu mati er það ríkulegur
menningarviðburður að á meðal
okkar nemenda Fjölbrautaskóla
Suðumesja í starfi og leik skuli
vera aðili utan úr heimi hingað
kominn til að læra okkar siði,
tungumál og menningu og ekki
síður að miðla okkur sinni menn-
ingu og þekkingu.
Það er því kannski rétt að geta
þess að lokum að skilyrði þess að
þannig megi verða um ókomna
framtíð, að ungmenni héðan fái að
kynnast heiminum á þennan hátt
og erlend ungmenni fái að kynn-
ast okkar lífi, þá verða íjölskyldur
að opna dyragættir sínar fyrir er-
lendum skiptinemum sem hingað
vilja koma.
Um þessar mundir er auglýst
eftir fjölskyldum sem áhuga hafa
á að taka skiptinema til árs eða
sumardvalar. Eina skilyrðið er að
fjölskyldan sýni umhyggju og
hlýju og koma allar fjölskyldur til
greina, hvort sem það eru fá-
mennar fjölskyldur eða fjöl-
mennar og hvort allir meðlimir
an. Hér var vissulega ekki um
mikið bóknám að ræða í mínu til-
viki, heldur var þetta fyrst og
fremst skóli lífsins. Reynsla lífs-
ins er með því mikilvægasta sem
hægt er að öðlast fyrir framtíðina
og námsmenn sem numið hafa án
þekkingar í skóla lífsins hafa að
mínu mati fremur lítið til brunns
að bera.
AFS á Suðurnesjum
Frá því AFS hóf starfsemi sína
hér á landi hafa um 34 námsmenn
frá Suðurnesjunum notið stuðn-
ings samtakanna um námsdvöl
erlendis.
Suðumesjamenn hafa því síður
en svo farið varhluta af starfi sam-
takanna.
Á síðasta tímabili, sem yfirleitt
stendur frá ágúst til júlí, nema ef
farið er á suðurhvel jarðar, þá er
tímabilið frá janúar—janúar, fóm
fimm ungmenni af Suðurnesjun-
um sem skiptinemar erlendis til
ársdvalar.
Það vom þau Guðný Aðalsteins-
dóttir sem var í Þýskalandi, Kol-
brún Garðarsdóttir í Finnlandi,
Hulda Sigurðardóttir og Ragn-
heiður Árnadóttir sem báðar vom
í Bandaríkjunum og undirritaður
var í Kanada.
Sumarskiptinemi í tvo mánuði
’85 var Anna Karlsdóttir í Þýska-
landi. Nú um þessar mundir fyrir
tímabilið '85—86 em skiptinemar
þær Guðbjörg Jónsdóttir í Banda-
ríkjunum, Karólína Júlíusdóttir á
Italíu og Erika ísaksen sem var á
Nýja-Sjálandi. Hún kom heim í
janúar þar sem hún fór í janúar
’85.
Nú eru nýfarnir fyrir tímabilið
'86—87 þeir Bjarni Þorbjörnsson
til Nýja-Sjálands og Óskar Ingi-
mar Örlygsson til Bólivíu í Suður-
Ameríku.
Á þessu sést það því vel að sam-
skipti Suðumesjamanna við um-
heiminn em þó nokkur og löndin
eftir því mismunandi.
Að sama skapi koma hingað til
vinna úti skiptir ekki máli, því
þannig er það hjá flestum íslensk-
um ijölskyldum. Þekking á er-
lendum tungumálum er óþörf,
því skiptinemarnir læra íslensku
a.m.k. þeir sem dvelja hér í ár.
Þeim sem áhuga hafa á að taka
skiptinema eru gefnar nánari
upplýsingar á skrifstofu AFS á
Hverfisgötu í Reykjavík eða hjá-
Magneu Davíðsdóttur í síma
2411.
Jóhann Björnsson.
FAXI 117