Faxi - 01.12.1990, Blaðsíða 14

FERP ELPRI BORGARA UM
I tilefni af fyrirhugaðri stofnun félags eldri borgara á
Suðurnesjum þótti ekki úr vegi að bregða upp einni svip-
mynd úr starfi Félags eldri borgara í Reykjavík og ná-
grenni.
Starfssvið Félags eldri borgara Reykjavíkur og ná-
grennis er umfangsmikið — víðfaðma. Eitt þeirra verk-
efna, sem FEB hefur unnið að frá byrjun eru ferðamál.
Skipaðar hafa verið tvœr ferðanefndir árlega — önnur
annast ferðir til útlanda en hin skipuleggur innanlands-
ferðir. Það hefur komið á daginn að við EB njótum þess
að ferðast. Mörg okkar hafa ekki átt þess kost fyrr að sjá
landið okkar með eigin augum. Skoðunarferð um Reykj-
aneskagann var farin 9. ágúst sl. og gaf fararstjórinn
stjórninni eftirfarandi skýrslu um ferðina.
Suður með sjó
Fimmtudaginn 9. ágúst '90 hafði
ferðanefnd FEB (Félag eldri borgara
í Reykjavík og nágrenni) áformað
eftirmiðdagsferð um Suðurnes. Lagt
var af stað frá Umferðarmiðstöðinni
kl 13.15.
Þrátt fyrir leiðindaveður — rok og
rigningu — var þátttaka góð, 36 far-
þegar, auk leiðsögumanns, sem var
Suðurnesjamaðurinn Jón Tómas-
son. Leiðsögubókin „Suður með
sjó“, sem Rótarýklúbbur Keflavíkur
gaf út og dreifði um öll Suðurnes,
var með í förinni og voru nokkur
eintök látin í hendur ferðafélag-
anna,ef vera mætti til frekari
glöggvunar á staðháttum.
Þar sem ferðin hófst seint varð að
fara hratt yfir, en þó reynt aö geta
í fyrstu voru margir ósáttir við arkitektúr Kópavogskirkju — en svo mun jafnan þegar um frumiegar nýungar
er að ræða. Nú er hún ein þeirra bygginga, sem bera hróður Harðar Bjarnasonar, fv. húsameistara ríkisins,
um listfcngi og hugmvndaflug.
Við óskum starfsfólki okkar og öllum
Suðurnesjabúum
gíebiíegra jóía
og farsœldar á komandi ári.
Þökkum viðskiptin á árinu.
VÁTRYGGINGAFÉLAGIÐ
UMBOÐIN Á REYKJANESI
um og benda á hið merkasta er fyrir
augu bar þrátt fyrir dimmviðri.
Fyrst var vakin athygli á sérkenni-
legum arkitektúr á fagurri Kópa-
vogskirkju, síðan bent á lágan
minnisvarða um Kópavogsfundinn
fræga 1662 í túnjaðri niður undir
Kópavogslæk, þar sem hann fellur
til sjávar. Bent var á friðhelgi As-
tjarnar, vestan Hafnarfjarðar, vegna
mikils fuglaiífs, og því næst ekið
meðfram lengsta húsi á íslandi,
kerjaskála álverksmiðjunnar í
Straumsvík, sem er fast að einum
km á lengd. Nær miðju húsi, vestan
vegar, er Kapellan — minjar frá
fornum tíma, sem vert er að skoða.
Hugrenningar um tilurð Kapellunn-
ar rifjaðar upp í stuttu máli. Þá var
komið að Urtartjörn, sem er vestan
við botn Straumsvíkur. í henni er
flóð og fjara, enda í fjöruborðinu.
Þrátt fyrir það er ferskt vatn í henni.
Fræðimenn telja Urtartjörn nær ein-
stakt fyrirbrigði og hafa eðlilegar
skýringar á afbrigðum hennar;
ferskvatnsrennsli undan víðáttu-
miklu hrauni skagans streymir þar
fram undir yfirborði. Það er léttara
en saltur sjórinn og flýtur því ofan á.
Þar gátu því göngumóðir vergöngu-
menn og aðrir ferðamenn svalað
þorsta sínum og brynnt hestum, ef
þeir voru með í för.
Vestur Vatnsleysuströnd var
gamla leiðin farin, með bæjum, og
því hægt að geta um ýmsa bæi og
kunna búendur, sem flestir voru
miklir sægarpar — útgerðarmenn
og auðmenn, sem auk útgerðar
ráku landbúnað. Aður en botn-
vörpuskip eyðiiögðu grunnfiskimið
í Faxaflóa voru margar vildisjarðir á
Vatnsleysuströnd og hagsæld meiri
en víðast hvar annars staðar á land-
inu. Nú er þar stærsta og frægasta
svínabú á landinu — bú Þorvaldar
Guðmundssonar á Minni-Vatns-
leysu. Þá er þar einnig hænsnarækt-
arbúið Nesbú, sem fengið hefur við-
urkenningu; þykir sérlega snyrtilegt
og vel rekið.
Af veginum sá út yfir Keilisnes þar
sem Landssíminn hugðist hasla sér
völl fyrir Skyggnisskerma (fjar-
skipti) en var hamlaður vegna hugs-
anlegs álvers.
Minnt var á, að í brimrótinu út af
nesinu er talið að „Stjáni blái" hafi
farist í frægri siglingu er Örn Arnar
orti eftirminnilega um.
Á Vatnsleysuströnd eru gerðar til-
raunir með tvennskonar búhætti,
sem þar henta vel, en eru enn á van-