Faxi - 01.12.1990, Blaðsíða 21

Fyrsta ÍBK-liöiö. Þaö hóf feril sinn með því aö sækja heim Akureyringa í bæjarkeppni 26. maí 1956 og þá er myndin
tekin. Fremri röö frá vinstri: ísleifur Sigurösson, Svavar Færseth, Heimir Stígsson, Garöar Pétursson og Páll Jónsson.
Aftari röö frá vinstri: Skúli Fjalldal, Högni Gunnlaugsson, Siguröur Albertsson, Gunnar Albertsson, Hafsteinn Guö-
mundsson og Þörhallur Stígsson.
niður eftir í fótbolta, handbolta eða
leiki og spilaði með þeim.
Hérna í Keflavík var hins vegar
ekki um annað að ræða, á þessum
tíma en halda sig sem mest innan
dyra í Ungó. Húsið var náttúrlega
líka notað sem samkomuhús og oft
dansleikir og aðrar skemmtanir þar
á kvöldin. Eigi að síður var ágæt-
lega hugsað um húsið miðað við að-
stæður. Auðvitað var bágborin að-
staða til að kenna þarna leikfimi, lít-
ið til af áhöldum og salurinn ekki
stór. Búningsklefinn hefur trúlega
verið svona 5—7 fermetrar og þar
var verið að troða inn kannski
20—30 krökkum. Klefinn var niðri í
kjallara undir senunni og inn i hann
gengu krakkarnir um dyr sem voru
að norðanverðu á húsinu. Framan
við klefann var ein eða tvær sturtur,
sem reynt var að láta liðið fara undir
eftir kennsluna. Til að komast í sal-
inn varð að fara upp stiga og um
lúgugat, sem var til hliðar á senunni
og svo þaðan nokkur þrep niður í
salinn. Það þýddi ekki að bjóða
nokkrum manni það nú, sem maður
varð að gera þá, hvorki kennurum
né nemendum.
Þetta var engin aðstaða og ég
held, að af þessum stöðum þá hafi
hún verið hvað verst í Keflavík.
Nú, til að gera langa sögu stutta í
sambandi við þetta, þá urðu veturn-
ir samfleytt sjö, sem ég kenndi með
þessu fyrirkomulagi. Og segja má,
að það var nánast ekki fyrr en því
var nær algjörlega hafnað að vera
lengur í Ungó, að tekið var til við að
hefja undirbúning að byggingu
íþróttahúss við barnaskólann. Það
íþróttahús gergreytti vitaskuld allri
aðstöðu til íþróttaiðkana innanhúss
í bænum, en það var tekið í notkun
í ársbyrjun 1958. Að þessu 7 ára
kennslutímabili loknu réðist ég að
Sundhöll Keflavíkur. Það var árið
1954. Þar tók ég við af Guðmundi
Ingólfssyni, sem þá gerðist ráðs-
maður Sjúkrahúss Keflavíkurlækn-
ishéraðs. en það var hins vegar
Höskuldur Goði Karlsson, sem tók
við leikfimikennslunni hér í Kefla-
vík.
í þessu sambandi er svo rétt að
geta þess, að sundkennsla var aukin
jafnt og þétt eftir að lokið var við að
byggja yfir sundlaugina árið 1950.
Jafnframt óx nemendafjöldinn stöð-
ugt og einnig námsframboð ung-
linga með tilkomu gagnfræðaskól-
ans haustið 1952.
Iþróttaáhuginn
var alls ráðandi
Alla þessa vetur, sem ég var hérna
við leikfimikennsluna, gekk þetta
þannig, að jafnharðan og ég var bú-
inn við kennslu hér var ég kominn
inn í Reykjavík í eitthvert íþrótta-
húsið. Þar tók ég svo annaðhvort til
viö að þjálfa sjálfan mig í handbolta
eða fótbolta ellegar ég þjálfaði
flokka hjá Val og reyndar líka hjá
fleiri félögum á þessum tíma.
Einnig var ég mikið í félagsstarf-
inu hjá Val. Hvernig sem á því stóð
þá var mér þrælað þar í hinar og
þessar nefndir og um tvítugt var ég
t.d. orðinn varaformaður í Val og
um svipað leyti varð ég formaður í
Handknattleiksráði Reykjavíkur.
Það er kannski ekki fjarri lagi að
segja að ég hafi verið uppalinn í
sportinu hjá Val. Við Albert Guð-
mundsson erum jafnaldrar og vor-
um einnig nábúar og við kepptum í
gegnum alla flokka saman, alveg
upp í meistaraflokk Vals. Einnig vor-
um við saman í Samvinnuskólan-
um. Ég keppti fyrst með meistara-
flokki Vals 1942 og síðan óslitið í 12
ár. Þetta voru eitthvað á annað
hundrað leikir sem ég lék á þessu 12
ára tímabili. Einnig var ég mikið í
handboltanum á þessum árum og
lék þar með Val í mörg ár. Líka var
ég í landsliðini bæði í handbolta og
fótbolta á þessum tíma.

Meistaraflokkur ÍBK og liö Klakksvíkinga, sem dvaldi hér í boði ÍBK sumarið I á myndinni eru fararstjórar Færeyinganna en hægra megin form. IBK Haf-
1966. Lið Klakksvíkinga í fremri röð en Keflvíkinga í aftari röð. Vinstra megin I steinn Guðmundsson og þjálfari ÍBK Reynir Karlsson.
FAXI 213