Faxi - 01.12.1990, Blaðsíða 77

tíma en Guö má vita hvort hún
kemst þaðan aftur fyrr en með vor-
inu, ef snjóar verða slíkir sem spáð
er, ekki hefur tekist að upplýsa hve
lengi bifreiðin mátti kúra undir segl-
inu í Njarðvíkum.
Fyrsta Overland-bifreiðin kom til
Reykjavíkur 6. des. 1913 en komst
ekki víða sðkum snjóa.
í júní 1916 hóf Jónatan Þorsteins-
son úr Reykjavík póstferöir milli
Reykjavíkur og Keflavíkur með viö-
komu á Kálfatjörn og Hábæ í Vog-
um, fargjald var 5 kr. milli Keflavík-
ur og Reykjavíkur, bifreiðin var
vörubíll sem tjaldað var yfir. Viö-
gerðir á bílnum reyndist erfitt að fá
framkvæmdar og dekkin búin og
féllu þá þessr ferðir niður, en um
sama leiti hóf Gunnar Sigurfinns-
son, innfæddur Keflvíkingur, ferðir
á nýjum Overland-bíl sem hann
hafði fest kaup á, bifreiðaakstur
læröi Gunnar hjá Siguröi Sigurðs-
syni járnsmiö í Reykjavík og vann
jafnframt hjá honum við bifreiða-
viðgerðir. Bifreið Gunnars var skráð
Þórður Pétursson við fyrsta diesel-bílinn á íslandi í marz 1935.
Gangandi maður víkur úr vegi
en vagnarnir renna hjá
og ekki skortir yfirlætid
og erlenda koppagljá.
Einn er kominn til ára sinna
annar af nýrri gerð
sumir aka með ógnarhraða
aðrir hægri ferð.
Oft er sá besti illa leikinn
og að honum Iítið gagn
svo það er alveg ástæðulaust
að öfunda nokkurn vagn.
Jafnvel þeir sem glóa eins og gull
og gljá eins og perluskel
verða að lokum gamlir og gráir
og gjökta sig í hel.
Yfir þeim vofir alls konar hætta
sem alla getur hent
oft er það fyrsta feigðarmerkið
að fjöður hrekkur í tvennt.
Einn hendist niður í hyldjúpt gljúfur
hinn verður togum að bráð
allar nætur og alla daga
er örlagastríðið háð.
En það er eins víst að vagnhjólið snýst
að vélin er gerð af list
og þó er hún moldinni meira skyld
en margir hugðu fyrst.
Gamlir skrjóðar skerast úr leik
og skrimta þó margir enn
flestum er Iítið um lög og reglur
en létt um að drepa menn.
En til eru líka vitrir vagnar
sem virða gangandi fólk
og forðast að trufla farartæki
sem flytja sand eða mjólk.
Aldrei er víst hver uppi stendur
ef atlagan verður hörð
og svo er vegurinn ætlaður öllum
sem aka um þessa jörð.
Einum er kærast Aðalstræti
hinn ekki langt fram í sveit
og liturinn hefur lítið að segja
í lífsins Giljareit.
Þá varðar mestu að gerðin sé góð
og gengið frá öllu vel
það er annað að kveðja á Kotum
en komast í Bakkasel.
FAXI 269