Faxi - 01.12.1990, Qupperneq 55

STEINÞÓR
ÞÓRÐARSON
f m'
l*lr#Or.
*fiíAr;;
«v/»,i0 fcajróprK*
|-2s a«ab/ska%^
I S.VMBANds- XV
t/lúi. .EGVPTACandTí.1.
'tSUlN 1

Oi2ulúníjai/«
SDD.w
ívJsC.
MóííJ1

!,Nf'IIV\AÍ
i.Vmn,,,,,
VvO'mii
,1 j ^Vu.nl.x
| 'fo«
Sli&ifni
n^'.nú &
mtancía
'R-afr,'ka
^AIVíbi'Á t/
di*
SUBVESTUR.
'SWAflJf
AFRÍKUPUNKTAR
I þau fjögur ár sem ég dvaldi
ásamt fjölskyldu minni í Nígeríu (ár-
in 1978—1981) þurfti ég oft að ferð-
ast inn í frumskóginn til funda við
innfædda til að ræða máiefni og
hagsmuni kristniboðsins. Slíkar
ferðir höfðu ýmsar hættur í för með
sér, sérstaklega að næturlagi, vegna
vopnaðra ræningja sem mikið var
um í landinu. Mun ég víkja að slík-
um bófaflokkum síðar, en fyrst skal
greina frá hermönnum í hefndar-
hug.
Það var löngu komið svartamyrk-
ur þegar við loks gátum lagt af stað
heim á leið þetta viðburðaríka
kvöld. Ég var farþegi í bíl gjaldkera
kristniboðsins sem einnig var starf-
andi prestur, en hann ók litilli Volks-
wagen bifreið. Gjaldkerinn er lítill
maður, innfæddur og kolsvartur á
hörund. Eins og venjulega þegar
tunglsskins nýtur ekki við er algjört
myrkur í frumskóginum. Þar er ekk-
ert rafmagn og engin ljós að sjá
nokkurs staðar. Með himinháan
skóginn allt í kring rennur allt sam-
an í eitt svart myrkur. Og þó að bíl-
ljósin lýsi fram á veginn þá er eins og
myrkrið gleypi ljósið að miklu leyti,
ekki síst þegar engar merkingar eru
á vegunum, engar hvítar línur, eng-
in umferðarmerki og engin endur-
skinsmerki nokkur staðar. Og til að
gera aksturskilyrðin enn erfiðari er
alltaf mikill fjöldi fóiks á ferðinni á
vegbrúnum og er það fólk allt kol-
svart á litinn!
Eftir um einnar klukkustundar
akstur í gegnum skóginn við þessi
skilyrði erum við allt í einu komnir
að krossgötum þar sem mikið bál
logar á miðjum krossgötunum. Og
skyndilega erum við umkringdir
æstum múgi, mörg hundruð manns,
sem lokuðu allri umferð. Þarna
hafði átt sér stað banaslys skömmu
áður, þar sem minibus hlaðinn far-
þegum hafði ekið á tvo hermenn á
mótorhjóli og lágu lík hermann-
anna á veginum skammt frá brenn-
andi bifreiðinni.
Ég hefi áður getið þess í Afríku-
punktum mínum að það sé viðtekin
regla í Nígeríu þegar umferðarslys á
sér stað, sérstaklega þegar um al-
varleg meiðsli eða banaslys er að
ræða, að vinir eða ættingjar hinna
slösuðu og látnu verða viti sínu fjær
og kveikja í farartækinu sem olli
slysinu og drepa bílstjórann á staðn-
um, ef þeir á annað borð ná í hann.
Það fyrsta sem bílstjóri gerir sem
lendir í slíku óláni, er að forða sér
burt af staðnum og fara á næstu lög-
reglustöð til að tilkynna slysið og
leita sér verndar frá lífláti. Þegar
innfæddir komast í mikla geðshrær-
FAXI 247