Morgunn - 01.06.1979, Síða 21

AUSTRÆNN ANDI
19
skyldar guðstrú Tagores. — „Og guð býr líka í syndinni",
eins og segir í einni sögu Einars. Því guð er í öllu og allt.
I boðskap þeim, sem Tagore flytur, mætast „þræðirnir að
ofan“ frá eilífðarspám og fegurstu spakyrðum andans manna
allra alda og allra þjóða, því boðskapur hins frjálsa anda lífs-
ins, þegar hann hefur sig upp úr myrkvastofu þröngsýninnar,
er heiður og breiður eins og „nóttlaus voraldar veröld, þar
sem viðsýnið skín“ í allar áttir eilifðarinnar.
Tagore myndi af hjarta geta sungið með trúarskáldinu
svarfdælska: „Ég fell í auðmýkt flatur niður, á fótskör þína,
drottinn minn“. En vanalega er langtum meiri lífsgleði í trú
hans en á sér stað með vestrænum mönnum. „Lífið er leikur
guðs,“ syngur Kabír. Hefur Tagore þýtt kvæði hans á enska
tungu úr bengölsku máli og gefið út í bók fyrir nokkrum
árum; eru flest þeirra dularfull, og þungskilin anda Vestur-
landa að efni til, þótt búningurinn sé einfaldur. 1 einu þeirra
kemst Kabír svo að orði:
„ . . . Skaparinn lét glaðleikinn verða til, og frá orðinu
Om spratt upp sköpunin.
Jörðin er hans gleði; gleði hans er himinninn.
Glcði hans er leiftrið frá sólu og mána.
Gleði hans er upphafið, framhaldið og endirinn.
Gleði hans er augun, myrkrið og ljósið.
Úthöfin og öldurnar eru gleði hans; gleði hans er Sarasvati,
.Tumna og Ganges.
. . . lif og dauði, sameining og suudurleysing, eru allt gleði-
leikar hans.
Hann leikur landið og vatnið - allan alheiminn.
I leik er sköpunin útbreidd; hún er stofnuð í leik. Allur
heimurinn, segir Kabír, hvílir í leik hans, en þó heldur leik-
arinn áfram að vera óþekktur . . . “
Ritsnillingurinn franski, Anatole France, sem ekki er sér-
lega trúhneigður, og hefur ótvírætt gefið i skyn að litlar
líkur væru á framhaldi einstaklingslífsins eftir dauðann, segir
á einum stað eitthvað á þá leið, að hann fyllist eigi jafn
djúpri lotningu og aðdáun yfir dýrð alheimsins, eins og þeirri