Morgunblaðið - 17.12.2008, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER 2008
✝ Trausti Gunnarsson fæddist áBergskála í Skefilstaðahreppi í
Skagafirði 21. júní 1938. Hans hef-
ur verið saknað á
Skáldabúðaheiði frá
29. nóvember síðast-
liðnum. Trausti er
sonur hjónanna
Gunnars Einarssonar
bónda og kennara, f.
18. október 1901, d.
30. apríl 1959, og
Halldóru Reykdal
húsmóður, f. 5. nóv-
ember 1916, d. 19.
júlí 1998. Trausti
átti þrjú hálfsystkini
samfeðra sem öll eru
látin. Þau hétu Fjóla,
Ragna og Jóhann. Einnig á hann
fimm alsystkini: Hróðný, f. 11. maí
1936, d. 1. maí 2008, Gunnar, f.
24. janúar 1944, hann lést fimm
vikna gamall, Gunnar, f. 28. apríl
1945, drukknaði í Þorlákshöfn
1964, Sigríður Áslaug, f. 20. mars
1948, og Einar Már, f. 19. desem-
ber 1951.
Árið 1965 kvæntist Trausti Guð-
rúnu Magneu Karlsdóttur, f. 9.
júní 1944. Þau eignuðust tvö börn:
1) Gunnar, f. 1. apríl 1965, kvænt-
ur Hélène Fouquet, f. 22. sept-
ember 1969. Börn þeirra eru Sara,
f. 22. janúar 2006, og Alexander,
lærði hjá föður sínum sem stund-
aði kennslu meðfram búskap yfir
vetrartímann og lauk barna-
skólanámi með prýðis vitnisburði.
Faðir hans lést úr krabbameini
1959 og skömmu síðar réð
Trausti sig á togarann Harðbak
frá Akureyri og var þar háseti í
þrjú ár. Á Akureyri kynntist
hann tilvonandi eiginkonu sinni,
Guðrúnu Karlsdóttur, og flytja
þau árið 1963 til Þorlákshafnar
en þangað hafði móðir Trausta
flutt eftir fráfall eiginmanns síns.
Í Þorlákshöfn byggðu þau sér
hús og stundaði Trausti sjó-
mennsku. Trausti og Guðrún gift-
ust 1965 og kaus þá Trausti að
vinna heldur í landi og fluttust
þau til Reykjavíkur, þar sem þau
bjuggu síðan. Þar stofnaði
Trausti smíðaverkstæði ásamt fé-
laga sínum sem var lærður tré-
smiður.
Áríð 1971, þegar Trausti var
32 ára, lenti hann í alvarlegu bíl-
slysi, með þeim afleiðingum að
hann höfuðkúpubrotnaði. Hann
var frá vinnu í eitt ár og varð
síðan að taka upp léttari vinnu.
Fyrst vann hann stuttan tíma á
Alþýðublaðinu en hóf störf 1973
við Þjóðleikhúsið sem dyravörður
við leikaradyr. Vann hann þar í
29 ár, eða allt fram til ársins
2002 er hann lét af störfum.
Minningarathöfn um Trausta
verður haldin í dag í Háteigs-
kirkju og hefst hún klukkan 15.
f. 19. febrúar 2007. 2) Anna Her-
borg, f. 15. mars 1967, gift Ófeigi
Inga Gylfasyni, f. 5. janúar 1970.
Þau eiga einn son,
Gunnar Inga, f. 17.
apríl 1998.
Fyrir átti Trausti
eina dóttur, Hall-
dóru, f. 18. desember
1963. Móðir hennar
er Guðlaug Birg-
isdóttir, f. 27. nóv-
ember 1945. Hall-
dóra er gift Friðþóri
Jakobssyni, f. 21.
september 1960. Þau
eiga tvö börn: 1)
Fanney, f. 6. janúar
1984, gift Halldóri
Atla Björnsyni, f. 18. maí 1979.
Þau eiga tvö börn, Ísak Frey, f.
15. júní 2004, og Hörpu Karen, f.
5. september 2007. 2) Jakob, f. 6.
nóvember 1993.
Trausti Gunnarson ólst upp hjá
foreldrum sínum á Bergskála í
Skagafirði. Hann tók þátt í bú-
skapnum og fór ungur á rjúpna-
og refaveiðar með föður sínum.
Jafnframt reru þeir feðgar oft til
fiskjar frá Bergskála. Trausti
varð fljótt góð skytta og áhuga-
samur um veiðarnar og voru
rjúpna- og refaveiðarnar drjúgur
hluti tekna heimilisins. Trausti
Pabbi var margbrotinn og sterk-
ur persónuleiki. Hann var maður
sterkra andstæðna. Að einu leyt-
inu til var hann náttúrubarn sem
naut útiveru og hreyfingar, hvort
sem það var silungsveiði við Þing-
vallavatn, ganga á fjöllum í leit að
rjúpu eða sund í Seltjarnarnes-
lauginni. Að hinu leytinu til var
hann pælari sem hugsaði mikið um
dauðann, eilífðina og tilgang lífs-
ins. Pabbi hafði ekki tækifæri á
langri skólagöngu en var vel eðl-
isgreindur og sjálfmenntaður.
Hann las mikið og hafði hann sér-
stakan áhuga á fagurbókmenntum,
gömlum sögnum, Íslendingasögun-
um og auk þess einstakt dálæti á
ljóðum. Hann orti sjálfur talsvert í
gegnum ævina og þá oft ljóð tengd
náttúrunni. Pabbi var duglegur að
miðla áhuga sínum á skáldskap og
sögnum til okkar systkinanna.
Bækur og bóklestur urðu því mik-
ilvægur hluti af barnæsku okkar
og hefur sá áhugi sem þá kviknaði
haldist. Jafnframt var pabbi góður
sögumaður og frásagnir af atburð-
um og fólki sem hann hafði kynnst
urðu hverjum manni ljóslifandi
sem á hlýddu.
Pabbi var viðkvæmur og hrif-
næmur og sú hlið á honum birtist
skýrt í ljóðum hans. Hann var
næmur á börn enda varðveitti
hann alltaf barnið í sér. Börn löð-
uðust að honum og fundu hjá hon-
um hlýju og einstakt skopskyn.
Sér í lagi var dóttursonur hans,
Gunnar Ingi, alltaf augasteinninn
hans og naut hann þess að sýna
litla manninum náttúruna sem
hann sjálfur unni svo heitt. Pabbi
gat verið opinn og einlægur og
fólki fannst oft gott að ræða við
hann um vandamál sín. Hann hafði
gaman af söng og hafði ágæta
söngrödd, gat verið hrókur alls
fagnaðar þegar þannig lá á honum
en á öðrum stundum einrænn og
dulur.
Pabbi var mikill fjölskyldumaður
og eigum við ótal fallegar minn-
ingar um ferðalög og samveru-
stundir heima. Ljúfar minningar
eins og þegar við sátum saman og
hlustuðum á útvarpssöguna „Elsku
Míó minn“ á morgnana áður en við
héldum í skólann. Það mátti vart á
milli sjá hvert okkar var spenn-
tast, við krakkarnir eða pabbi, að
heyra sögulokin. Svona var pabbi.
Hann naut þess að leika við okkur
börnin og tók heilshugar þátt í öllu
sem við tókum okkur fyrir hendur.
Á þann hátt fékk hann áhuga á fót-
bolta og varð mikill Valsari og
Manchester United-maður. Síðasta
sumar rættist draumur hans þegar
hann fór á Old Trafford í tilefni 70
ára afmælisins og sá liðið sitt leika
heimaleik.
Pabbi gat verið strangur. Hann
gekk alltaf úr skugga um að við
kláruðum heimalærdóminn, var
mjög stoltur þegar okkur gekk vel
í skóla og hvatti okkur ávallt til
náms.
Pabbi varð fyrir þó nokkrum
skakkaföllum í lífinu og varð meðal
annars oft að dvelja á sjúkrahúsi
vegna slysa eða alvarlegra veik-
inda. Það að hann skyldi standa
þetta allt af sér sýnir hversu seigl-
an var mikil og lífsviljinn sterkur.
Við söknum þín pabbi. Það er
nokkur huggun að þú gekkst þín
síðustu spor úti í náttúrunni þar
sem þér leið ávallt best.
Þreyttur á heimleið ég hvílist við
stein.
Biksvört er nóttin og blöð af grein
haustveðrum strokin hrynja á fold.
Andvarinn ber mér angan af mold.
(Trausti Gunnarsson)
Gunnar og Anna.
Elsku afi. Ég á erfitt með að
trúa að þú sért farinn. Þú varst
alltaf svo góður við mig. Ég mun
alltaf sakna þín. Við vorum svo
nánir og þú kenndir mér svo
margt. Eftir að þú varst farinn sá
ég vísu sem þú hafðir ort um mig
og þig.
Lítill drengur lúrir hjá
lúnum afa sínum.
Og svo lokast augun blá
út frá bænum mínum.
Nú mun ég biðja fyrir þér, afi
minn.
Gunnar Ingi.
Við minnumst í dag föður æsku-
vinkonu okkar, Trausta Gunnars-
sonar.
Hugurinn hvarflar ein þrjátíu ár
aftur í tímann til áranna þegar við
þrömmuðum oft með Önnu Her-
borgu úr Hlíðaskóla í Sundhöllina í
skólasund. Þá var stundum svell-
kalt eins og núna. Enn oftar geng-
um við saman í Valsheimilið með
leikfimidót í poka. Skemmtilegast
var boðhlaup, Anna svona eld-
snögg, næstum eins og hún var
klár. Enda átti hún kyn til, pabbi
hennar var vel lesinn, líklega vits-
munamaður af gamla skólanum.
Þetta fundum við litlar stelpur og
rifjum upp löngu seinna, því að
minningar um fjölskyldu hans og
heimili hafa ekki gleymst. Í Eski-
hlíðina vorum við vinkonur Önnu
og bekkjarsystur ávallt velkomnar.
Við fengum gjarna kex og djús hjá
Guðrúnu konu Trausta og mömmu
Önnu og Gunnars. Hún vann við að
gæta barna heima, hæglát og væn.
Svo fórum við að spjalla inni í
Önnu herbergi eða hlusta á rokk-
arana í Queen með Gunnari og
segja mismikla speki. Hann var
eins og Anna góður námsmaður og
Trausti var stoltur af börnunum
sínum. Kröfuharður kannski, en
það mátti líka. Hann var þeim afar
góður og við vitum að sú góðsemi
entist og efldist. Þegar við sátum
stelpurnar lengi dags í Eskihlíð,
stundum en bara stundum að
skrifa ritgerðir saman eða læra
heima, kom Trausti heim úr Þjóð-
leikhúsinu þar sem hann starfaði.
Hann spurði hvað við værum að
bralla, lét sig það varða hvað við
skotturnar værum að hugsa og
lagði sitt til málanna. Íhugull, svo
okkur gat þótt hann þungbúinn, en
óneitanlega orðheppinn þegar
hann vildi.
Trausti unni landinu og nátt-
úrunni, hann hafði dálæti á ljóðum,
las þau og sitthvað fleira í þaula og
orti sjálfur. Við vinkonurnar vott-
um fjölskyldu Trausta innilega
samúð og biðjum minningu hans
blessunar.
Sigríður K. Andrésdóttir,
Þórunn Þórsdóttir.
Félagi minn og vinur er farinn.
Það liðu ekki margir dagar eftir að
Trausti hóf störf við Þjóðleikhúsið
að það small saman með okkur og
upphófst vinátta sem hélst alla tíð
þótt samskiptin hafi ekki verið
mikil hin síðari árin, en ekki fór þó
milli mála hvern hug við bárum
hvor til annars þegar við hittumst.
Það var sameiginlegur áhugi okkar
á skák sem varð fyrst til þess að
tengja okkur saman. Í leikhúsi er
oft stund milli stríða og þær stund-
ir nýttum við Trausti gjarnan til
að tefla saman, bæði hraðskákir og
lengri skákir sem oft fóru í bið og
var svo haldið áfram síðar þegar
stund gafst. Taflmennska okkar
vakti tíðum mikla athygli og safn-
aðist þá fólk í kringum okkur til að
fylgjast með, enda urðu margar
okkar skákir spennandi bæði fyrir
okkur og þá sem á horfðu.
Trausti varð fyrir alvarlegu slysi
á árum áður og þegar hann hafði
náð sér eftir það var þó ljóst að
hann gæti ekki haldið áfram bú-
skapnum í Skagafirðinum og réð
hann sig þá í starf dyravarðar við
Þjóðleikhúsið. Trausti var afar lif-
andi maður, kvikur í hreyfingum
og snar í snúningum, kjarnyrtur
og talaði afbragðsgóða íslensku.
Hann var fljótur að kynnast öllu
fólkinu og staðháttum í leikhúsinu,
og manni fannst hann alltaf vita
allt sem máli skipti og aldrei stóð á
því að hann ætti svör við þeim
spurningum sem fyrir hann voru
lagðar. Hann fylgdist vel með
Trausti Gunnarsson
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð við andlát og útför elskulegrar móður okkar
og ömmu,
HELGU Þ. ÁRNADÓTTUR
frá Burstafelli,
Vestmanneyjum,
Dvalarheimilinu Höfða
Akranesi
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Dvalarheimilinu
Höfða og Sjúkrahúsi Akraness.
Árnný Sigurbjörg Guðjónsdóttir, Edmund Bellersen,
Oddfríður Jóna Guðjónsdóttir, Ágúst P. Óskarsson,
Emil Þór Guðjónsson, Stella S. Sigurðardóttir,
Guðm. Helgi Guðjónsson, Inga Dóra Þorsteinsdóttir,
Ásbjörn Guðjónsson, Guðrún V. Friðriksdóttir,
Elín Ebba Guðjónsdóttir, Kristján Albertsson,
Lárus Jóhann Guðjónsson, Margrét Ósk Ragnarsdóttir
og ömmubörn.
✝
Elskuleg móðir okkar,
GUÐRÚN ANDERSEN,
Seyðisfirði,
andaðist mánudaginn 15. desember.
Hún verður jarðsungin frá Seyðisfjarðarkirkju
laugardaginn 20. desember kl 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ágúst Heiðar Borgþórsson,
Hrafnhildur Borgþórsdóttir,
Aðalheiður Borþórsdóttir,
Vilborg Borgþórsdóttir,
Lilja Finnbogadóttir,
Vera Kapitóla Finnbogadóttir,
Þorbjörg Finnbogadóttir.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
ANNA TRYGGVADÓTTIR,
Hamraborg 32,
Kópavog,i
lést á Hrafnistu Vífilsstöðum mánudaginn 15.
desember.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju mánu-
daginn 29. desember kl. 13:00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeir sem vildu minnast
hinnar látnu láti líknarstofnanir njóta þess.
Tryggvi M. Þórðarson, Selma Þórðardóttir,
Agnes Þöll Tryggvadóttir, Hjalti Lýðsson,
Þórður M. Tryggvason,
Egill Andri Tryggvason.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, langafi, sonur og bróðir,
WOLFGANG STROSS,
andaðist mánudaginn 15. desember á hjartadeild
Landspítalans við Hringbraut.
Hann verður jarðsunginn í sálumessu í Kristskirkju,
Landakoti mánudaginn 22. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vildu
minnast hans er bent á líknarsjóð Lionsklúbbsins
Fjölnis (reikningur 0111-15-374193, kt. 570177-0529) eða aðrar
líknarstofnanir.
Ásdís Stross Þorsteinsdóttir,
Sigríður Roloff, Þorsteinn, Rósa og Stella,
Þórdís Stross, Þorsteinn Þorsteinsson, Úlfhildur og Þórður,
Karen Stross, Hafsteinn Ólafssson, Marteinn,
Ásdís Hafsteinsdóttir, Stian Ringsröd og Elias,
Bryndís Gauteplass, Richard Gauteplass,
Ruth Brandi-Stross, Sigrid Stross, Helga Eshelby og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ADOLF ÓSKARSSON
pípulagningameistari,
Hrafnistu Hafnarfirði,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítlans Fossvogi
mánudaginn 15. desember.
Útförin auglýst síðar.
Ásta Vigfúsdóttir,
Hörður Adolfsson, Nanna M. Guðmundsdóttir,
Erla Adolfsdóttir, Jóhann Pétur Andersen,
Hilmar Adolfsson, Ólöf S. Sigurðardóttir,
Adolf Adolfsson, Júlía Henningsdóttir,
barnabörn og langafabörn.