Morgunblaðið - 17.12.2008, Blaðsíða 25

Morgunblaðið - 17.12.2008, Blaðsíða 25
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER 2008 Ég er nefnilega sjálf hætt að standa í skilum, eins og ég sagði í upphafi þessa bréfs. Hætt að standa í skilum, í fyrsta skipti á ævi minni. Við hjónin höfum að vel hugsuðu máli ákveðið að hætta að greiða bankanum það sem hann rukkar okkur nú um. ’ FRAMKVÆMDASTJÓRI LÍÚ býst við að stór hluti milljarða krafna Landsbankans á sjáv- arútvegsfyrirtæki vegna gjaldeyr- isskiptasamninga verði felldur nið- ur enda séu þær umdeildar. Þetta kom fram í frétt- um Ríkisútvarps- ins á fimmtudag. Ef kröfurnar verða hreinlega felldar niður er um að ræða meiriháttar þjófnað úr þrotabúi bank- ans. Kröfur bankans vegna afleiðusamninga um gjaldeyrisviðskipti eru ekki síðri eða ómarktækari en kröfur sem verða til vegna lánveitinga þótt um flóknari kröfur sé að ræða. Menn gerðu samninga og miklu fjármagni bankans var ráð- stafað vegna þeirra. Almennt ligg- ur fyrir í samningunum hve mikinn gjaldeyri sjávarútvegsfyrirtæki skulda þrotabúi bankans vegna framvirkrar sölu og hve mikið þau eiga inni í krónum á móti. Mik- ilvægt er að vandað sé til verks við verðlagningu þegar uppgjör fer fram á þessum skuldbindingum þannig að ekki halli á hagsmuni sjávarútvegsins en fráleitt er að fella kröfurnar niður. Hafa ber í huga að á móti þessum eignum þrotabúsins standa einnig skuldir sem ekki verða felldar niður með galdrabrögðum. Þrotabúið ber því mismuninn og minna fé verður eft- ir til að gera upp aðrar skuldir svo sem vegna IceSave þótt óbeint væri. Niðurfelling krafna á sjáv- arútvegsfyrirtæki verður því að líkindum á kostnað skattgreiðenda. Hagsmuna hvers er skilanefnd bankans eiginlega að gæta? Hróp- andi ójafnræði er fólgið í því að þegar á reyni séu ákveðnir aðilar leystir undan skuldbindingum sín- um en aðrir ekki. Kröfur banka á heimilin í landinu verða til dæmis seint eða aldrei felldar niður ef ekkert kemur á móti. Hvers vegna ætti annað að gilda um sjávar- útveginn? Erlend húsnæðislán eru mjög umdeild en enginn lætur sér detta í hug að hægt sé að fella þau hreinlega niður með samninga- viðræðum og eftiráspeki. Sjáv- arútvegsfyrirtæki ættu að mala gull við núverandi aðstæður en þau virðast almennt hafa farið mjög illa að ráði sínu með braski og óhóf- legri skuldsetningu. Sennilega eru mörg eða flest þeirra í reynd gjaldþrota og geta ekki staðið við skuldbindingar sínar. Við slíkar að- stæður liggur beinast við að gengið sé á eignir þeirra í stað þess óskilj- anlega ráðs að fella niður kröf- urnar. Skilanefndin verður að gæta hagsmuna gamla bankans og koma í veg fyrir eignabruna og þjófnað sama hvaða dýrlingur á í hlut. Hugsanlega má breyta almennum kröfum á sjávarútvegsfyrirtækin í hlutafé að einhverju leyti og bæta þar með stöðu þeirra. Sjávarútveg- urinn leikur lykilhlutverk í upp- byggingu efnahagslífsins og afar mikilvægt er að málefnalega sé staðið að lausn þess vanda sem nú blasir við. LÍÚ - Niður- felling krafna Ingvar Arnarson er fyrrverandi gjaldeyris- afleiðuvíxlari hjá Landsbankanum. ÞEGAR Adolf Hitler ræsti vígvélarnar og geystist yfir Evrópu varð fátt um varnir. Brynsveitir hans brenndu, sprengdu og tortímdu öllu sem fyrir þeim varð. Hvert ríkið af öðru féll í valinn. Þegar Frakkland var fallið og franska þjóðin lá veinandi í brunarústunum safnaði Charles de Gaulle um sig nokkrum harðsnúnum köppum, neitaði að gefast upp og sór að vinna föðurland sitt úr hrammi Hitlers. Hann stóð við orð sín og þegar Hitler var genginn ætlaði de Gaulle að reisa Frakkland úr rúst með fulltingi stjórnmálaflokkanna. En honum hugnaðist ekki ragmennska stjórnmálaskú- manna, klækir þeirra og málskraf. Hann hvarf heim á bú- garð sinn í Dúfnadal og ornaði sér á síðkvöldum við rauðvíns- drykkju og sagnaritun. Eftir nokkur ár voru stjórnmálaskúmarnir búnir að traðka frönsku þjóðina niður í foraðið og þá kölluðu Frakkar aftur á de Gaulle: hér er allt í volli, herra minn, nú verður þú að koma til Parísar og redda málunum. De Gaulle brá við skjótt, skundaði burt úr Dúfnadal, endurreisti Frakkland og markaði þjóð sinni nýja og glæsilega framtíðarbraut. De Gaulle er stórbrotn- asta þjóðhetja Frakklands á vorum tímum. Fyrir nokkrum árum vorum við Íslendingar stöndugasta þjóð heimsins og sú hamingjusamasta. Fall okkar varð þeim mun hastarlegra sem við hreyktum okkur hærra. Nú liggjum við helaumir í rústunum og þörfnumst okkar De Gaulle. Hvar er þann mann að finna? Það er kannski ofmælt að ríkisstjórnin sé liðónýt, en hún er veiklunduð, úrræðalítil og fálmandi í öllum sínum handa- tiltektum. Hún hefur áorkað svo undarlega litlu á nálega hálfu kjörtímabili. Hún er Samfylkingarstjórn og þess vegna sýkt af hégilju samræðustjórnmál- anna, sem gengur út á að gera pólitík að einskonar saumaklúbbi þar sem skraf- skjóður koma saman og hjala frá sér allt vit meðan jörðin brennur. Sam- ræðustjórnmál er vond pólitík. Það er langbest að hafa orðræðuna snarpa, átökin hörð og beinskeytt, athafnirnar skjótar og afdráttarlausar. Ríkisstjórnin sá að hverju stefndi en hafðist ekki að. Hafi hún ekki kært sig um viðvaranir Davíðs Oddssonar þá var nóg fyrir hana að lesa blöðin. Vera má að hún hafi talið sig skorta vopn og verjur til að hemja braskarana og afstýra hruni bankanna en hún gat búið sig undir það og dregið úr banvænum afleið- ingum þess með svo mörgu móti – hún gat það en brast áræði. Hún gat bannað til dæmis myntkörfulán, undirbúið bjargráð fyrir fjölskyldur sem nú liggja sundurflakandi, haft tilbúna neyðaráætlun um hækkun á atvinnu- leysisbótum og ríflega styrki til þeirra sem misstu vinnu vegna bankahrunsins, fryst verðtrygginguna, skilað kvótanum heim í sjávarþorpin og rifið lands- byggðina upp úr doðanum. Ef ríkisstjórnin hefði keyrt í gang þessi úrræði og önnur betri um leið og hrunið varð, þá hefði áfallið orðið þjóðinni miklu léttbær- ara. Auðvitað gerir það ríkisstjórninni erfitt um vik að Samfylkingin er ekki fyllilega stjórntækur flokkur; þar er hver höndin uppi á móti annarri, undir- málsfólk í fyrirrúmi, dáðlaus formaður og þótt Össur sé borubrattur í sínu döggvota næturbloggi þá á hann ekki erindi í ríkisstjórn frekar en Ástþór Magnússon. Það hefði aldrei farið svona hræðilega fyrir okkur ef Davíð Oddsson hefði verið áfram í ríkisstjórn. Hann hefði brugðist við í tíma. Hann hefur farið á kostum í Seðlabankanum – líklega eina stjórnvaldið sem hefur staðið vaktina með prýði og hann mun koma langbest út þegar bankahrunið verður loksins rannsakað. En nú verður Davíð að yfirgefa Dúfnadal. Hann er okkar de Gaulle. Þessi rík- isstjórn hefur enga burði til að endurreisa landið. Hún er bæði úrræðalaus og ófarsæl. Við verðum að fá kosningar fyrir vorannir og þá verður Davíð að koma aftur á þing. Geir yrði að sjálfsögðu áfram fjósameistari en Davíð fengi að ann- ast bolabásana þrjá: ráðuneyti fjármála, viðskipta og iðnaðar. Og þá yrði drjúg- ur liðsmunur að Steingrími ef hann fengist til að leggja þar gjörva hönd að verki í stað þess að lumbra á mönnum. Köllum á Davíð. Köllum foringjann heim úr Dúfnadal. Ísland kallar foringjann úr Dúfnadal Baldur Hermannsson eðlisfræðingur. BJÖRGVIN G. Sigurðsson viðskiptaráðherra og Össur Skarphéðinsson iðnaðarráðhera stagast á því að enginn hafi varað þá við bankakreppunni og Össur gefur í skyn að sökin liggi að stórum hluta hjá Davíð Oddssyni seðla- bankastjóra og því þurfi að losna við hann og það er auðvitað gott fyrir sam- fylkingarráðherra að finna sökudólg og hengja hann til að fá útrás fyrir reiðina í samfélaginu. – En er það svo að Davíð beri sök á því að ríkisstjórnin virðist ekki hafa haft nokkurn pata af stöðu bankanna? Nei, síður en svo, sökin er fyrst og fremst ráðherranna sjálfra. Jón Sigurðsson, formaður Fjármálaeftirlitsins, segir að bæði Fjármálaeftirlitið og Seðlabankinn hafi varað rík- isstjórnina við hættumerkjum. Fyrst Össur heyrði ekki varnaðarorð Davíðs Oddssonar er kannski ekki von að hann hafi heldur heyrt varnaðarorð Jóns Sigurðssonar og Fjármálaeftirlitsins. – Þeir félagar Björgvin og Össur hlustuðu heldur ekki á varnaðarorð stjórnarandstöðunnar á þingi. Ekki heldur á skrif Þorvaldar Gylfasonar og Ragnars Önundarsonar. Þeir tóku heldur ekki mark á al- þjóðlegu matsfyrirtækjunum sem snarhækkuðu vaxtaálag á íslensku bank- ana. – Svo koma þessir menn og segja að „enginn hafi varað þá við“ og að halda að almenningur trúi þeim. – En það er ekki bara bankakreppa sem við er að glíma. Húsnæðiskreppan er ekki minna mál og af hverju stafar hún, hún byrjaði með því að bankarnir fóru inn á húsnæðismarkaðinn og buðu hærra lánshlutfall og hærri lán en áður höfðu boðist. Þá sem muna eitthvað aftur í tímann rámar kannski í stuðning samfylking- arþingmanna við þessi áform. Einhverjir muna kannski eftir því að Seðla- bankinn og Davíð Oddsson vöruðu við svo háu lánshlutfalli en á það var ekki hlustað. Þessi háu lán gerðu það að verkum að húsnæðisverð snarhækkaði og fjölmargir vildu hagnast á því að byggja á svipuðum kostnaði og áður en selja á mun hærra verði. Því var byggt langt umfram þörf og eftir standa fjölmarg- ar fasteignir sem ekki seljast og verðið snarfellur alveg eins og Seðlabankinn hafði spáð. – Er við slíkar aðstæður eðlilegt að krefjast afsagnar bankastjóra Seðlabankans, mannanna sem vöruðu ítrekað við húsnæðisbólunni, ríkisfjár- málum og vanda bankanna eða er eðlilegra að aðrir segi af sér? Hvað um ráð- herrana sem „enginn varaði við?“ – Þegar Ingibjörg Sólrún, formaður Sam- fylkingar, var spurð um ábyrgð viðskiptaráðherra svaraði hún með nokkrum þjósti: „Hvar varð viðskiptaráðherra á? – Hvar svaf hann á verðinum? “ Til að taka af allan vafa hef ég aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn, nema að ég kaus einu sinni Eggert Haukdal í sérframboði á Suðurlandi, þess utan hef ég frekar verið á vinstri vængnum. Bankamálaráðherra, iðnaðar- ráðherra og „Þyrnirós“ Heiðar Ragnarsson er matreiðslumaður og heilsuráðgjafi. Slökkvilið Höfuðborgarsvæðisins Fyrir börn hefur kertaljós sérstakt aðdráttarafl. Brýnið fyrir börnunum að fara ætíð varlega með eld og gætið þess að börn leiki sér ekki án umsjónar nálægt logandi kertum. Munið að slökkva á kertunum

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.