Árdís - 01.01.1947, Síða 18

En heiður hennar mun aldrei þverra og áframhald af hennar háleitu
hugsjón er bersýnileg í Red Cross starfi því er var síðar innleitt af Clöru
Barton í Bandaríkjunum og sem er hið öflugasta mannúðar starf., sem
heimurinn á til.
# O O
Fyrst dreymir mann drauma og síðar kemur í ljós hugsjón, sem
krefst framkvæmdar. Slíka hugsjón átti Wilberforce, er kenndur er ávalt
við baráttu hans gegn því böli, sem þá var nefnt, “the slave trade”, og
kastaði skugga sínum víða í heiminum, því þaðan voru blökkumenn her-
teknir og seldir í ánauð. Wilberforce var fæddur 1759. Var kominn af
fátæku fólki en var þó settur til mennta. Ekki notaði hann sér of vel
þetta tækifæri að læra og var því kominn á fullorðins ár, er hann loks
tók fullnaðarpróf við háskóla. Síðan lagði hann fyrir sig pólitík og náði
kosningu á þingi í London og þar varð hann vinur Sir William Pitt.
Um þetta leyti byrjaði hann að veita mótspymu gegn þrælahaldinu
sem þá var algengt. Áður hafði hann aðhyllst hina nýju evangelisku
hreifing, sem var að útbreiðast um öll lönd og sem Luther hafði hrint
af stað með yfirlýsing sinni. Það vaknaði svo hjá honum brennandi áhugi
fyrir þessu máli, að afnema þrælahald, og vinur hans, Thomas Clarkson,
studdi hann á alla vegu. Hann flutti ræður í “House of Commons” á
móti þessu illræmda þjóðarböli og auglýsti áhrif þess á hinn kristna
heim. Baráttan stóð yfir í meira en þrjátíu ár, áður en samvizka þjóðanna
vaknaði. En loks kom sigurinn, þó ekki fyrr, en mánuði eftir að Wilber-
force dó, 1833. En nafn hans, eins og Lincoln forseta, er óaðskiljanlega
tengt við afnum þrælahalds.
<* 0-
Eitt af málum þeim er Bandalag lúterskra kvenna tók í byrjun á
sína dagskrá, er trúboðsmálið, því hver söfnuður, sem ekki lætur sig
varða kristindóms kennslu þeirra sem utan standa, er ekki nema hálfur.
“Enginn lifir sjálfum sér, hvort sem vér lifum eða deyjum, erum vér
Drottins.”
Á miðri nítjándu öldinni var uppi maður, sem trúði þessu af hjarta
og sýndi trú sina í verkinu. Davið Livingstone, f. 1813, d.1873, var af
skozkum ættum. Hann lagði sig snemma eftir námi og var ekki ánægður
með minna markmið en að stunda bæði prestskap og læknisfræði. En
á þeim dögum var bráð nauðsynlegt, að þeir, sem gáfu sig við trúboðs
starfi væru einnig læknar, því hjálpa þurfti bæði líkama og sál. Hann
16