Árdís - 01.01.1947, Blaðsíða 21

Árið, 1929, var byrjað að senda kennara til þeirra íslenzku byggða
sem ekki nutu prestsþjónustu, aðallega í kringum Manitobavatn, og,
namskeið haldin í þrjár vikur. Þetta var mjög vinsælt og fékk Mrs.
Henrickson þakklætisbréf frá sumum bömunum. Mörg böm voru búin
undir fermingu. Þetta var byrjunin og þegar því fræi var sáð, var von-
ast eftir góðum árangri.
Smásaman óx Bandalaginu fiskur um hrygg og farið var að færa út
kvíamar. Var bent á Canadian Sunday School Camp fyrir norðan Gimli
og nefnd var kosin til að útvega upplýsingar viðvíkjandi því að fá plássið
leigt. Var tíu daga námskeið haldið þar í næstu þrjú ár, en þá fékkst
plássið ekki lengur. Það var á þingi í S. S. Mission Camp, árið 1941, er
fyrst var minnst á, að stofna sjóð og eignast Camp. Það var nokkurskonar
vakning, sem átti sér stað á þessu þingi. (Árdís, 1941).
Allir fylltust áhuga fyrir þessu máli og trú íslendingsins á veruleika
kristindómsins og nauðsynina að hlúa að ungdóminum og að sýna þá
trú í verkinu, náði fullkomnun á þessu þingi. Eg man að fyrsta gjöfin
kom frá konu í Nýa-lslandi í minningu um móður hennar, Hólmfríði
Brynjólfsson, sem átti heima að Gimli og sem eg þekkti vel þegar eg átti
þar sumarbústað. Áður en þinginu lauk, voru gjafir orðnar rúmlega $200.
Svona var grundvöllurinn lagður sumarið 1941, fyrir þessa nýustu
hugsjón íslendinga. Það var verið að undirbúa fyrir æskuna, og eins og
foreldrar á frumbýlings árunum reyndu að veita börnum sinum þær alls-
næktir, sem þeir gátu, eins var nú farið að byggja fyrir ungdóminn.
Drjugastan þátt í þessu starfi, hefir forsetinn okkar, frú Ingibjörg J.
Olafsson átt, og er það mestmegnis hennar hugsjón, sem nú er orðin að
framkvæmd. Hún hefir ávallt verið hið sterka afl á bak við þetta fyrir-
tæki. Hennar stöðuglyndi, sem eins og Florence Nightingale stefndi
ávalt að takmarkinu og gaf ætíð góð og holl ráð, var eins og bjargfastur
klettur. Við þökkum henni fyrir að hafa leitt okkur út úr eyðimörkinni
og vonum, að við megum lengi njóta hennar sérstöku leiðtoga hæfileika,
svo B.L.K. megi þroskast á réttan veg.
Já, nú er hugsjónin loks orðin að veruleika, og á þessum gömlu land
námsstöðvum, þar sem feður okkar námu land og byggðu sér fyrstu
heimilin og báðu Guðs blessan yfir hús og heimili, land og lýð,—hér eru
nú sumarbúðir lúterskra kvenna.
Hið sterka djúp Winnipegvatns á annan veg og grænar merkur á
báðar hliðar, en yfir öllu Guðs himinn með sínu eilífa loforði um síendur-
19