Árdís - 01.01.1947, Side 31

öllu því, sem áherzla er lögð á fyrir það þýðingar mikla spor.
Þar sem að fáir kennarar eru, er aldursmunur bamanna að stríða
við og má því fara lauslega yfir lexiuna og skifta svo börnunum þannig,
að eldri börn, helzt fermd, lesi með yngri börnunum. Með þessu móti,
þar sem enginn biblíu klassi er, verður hægt að halda unglingunum við
sunnudagaskóla, með því að lofa þeim, að finna það, að hjálp þeirra sé
nauðsynleg. “Að vera tönn í bjóli,” hefir oft meiri áhrif til samvinnu—
og þá lærdómur um leið—en of mikið fjas um, “Hvað þú skalt gjöra eða
ekki gjöra.” Einusinni var skáti spurður að “þvi honum hefði þótt svo
mikið varið í ræðu sem hann hlustaði á.” “Ó, presturinn nöldraði ekki,”
svaraði drengurinn. Of oft nöldrum við of mikið bæði á heimilum og í
skólum.
Samt sem áður verður kenslan að vera þess virði, að hún hafi var-
anleg áhrif á hegðun bamsins. Að segja sögur með fögrum tilgangi,
grípur hugann, og oft er gott að lofa börnunum að skylja þær án þess,
að benda á hvað lærdómsrík hún er. Nauðsynlegt er fyrir kennarann,
að vera vel undirbúinn með lexiurnar og biblíu kaflana, og ef blöð eru
gefin, að þau finni, að þau hafi verið lesin. Það vekur áhuga hjá barninu,
að lesa þau í staðinn fyrir að henda þeim þegar heim kemur, ef for-
eldrarnir hafa ekki hugsun á, að lesa þau með þeim. Sunnudagaskóla
blöð eru líka góð til lesturs á daglega skólanum ef hugsun er höfð á því,
að sameina lærdóminn.
Já, sunnudagaskóla starf er umfangsmikið starf og um okkur, sem
leiðtoga má segja, að mörgum finnst sér það ofvaxið. En þó má ekki láta
hugfallast, því mörg em smá neistin sem falla frá góðri manneskju sem
ber fyrir brjósti velferð heimsins og hefir einlægan áhuga fyrir starfinu.
Að kenna, er að taka þátt í annara kjörum, að lifa með nemendunum
þannig, að þarfir þeirra, áhugi þeirra og erfiðleikar skiljist og reynt sé
að bæta þá. Það er oft sagt, að framferði unglinganna eigi að vera aðal
markið leiðtoganna. Grundvallar framkoma kennaranna hefir varanlegt
áhrif á bæði hann sjálfan og aðra. Framkoma hans í glaðværð, framtíðar
von, hugrekki, trúmensku, lotning, alvörugefni o. f. 1., er afar áríðandi
og vinnst aðeins með stöðugri æfingu. Líkt þessum eru lundareinkenni
einstaklinganna, að vera hjálpsamur, samvinnugefin, ósérhlífinn, hrein-
skilin og ábyggilegur.
Nemendur kennara nokkurs létu oft í ljósi hvað þeim þótti vænt um
hana. “Hún er ekki aðeins góður kennari, hún miðlar okkur af sínu eig-
29