Árdís - 01.01.1947, Qupperneq 35

og ásjóna hennar yrði uppljómuð af dýrðlegri gleði. “Eg myndi leggja
all sálu mína í það verk” sagði hún. “Hvað lengi myndi það taka” spurði
Ameríski maðurinn. “Að minsta kosti sex ár. Eg ætla ekki að nota mál-
verkið í Milan til fyrir myndar,” sagði Miss Moretti, “eg ætla að leita
uppi hinar upprunalegu teikningar da Vinci, sem geymdar eru í ýmsum
minja söfnum, og nota þær.”
Tímar líðu og eftir meir enn sex ár fékk hann orð frá Miss Moretti
að Judas hefði fimm sinnum brotnað í ofninum. “Máske Guð sé þessu
verki mótfallin. Eg hefi beðið heitt—eg skal reyna enn einu sinni. Ef
Judas brotnar aftur mun eg ekki ljúka við ‘Hina síðustu kvöldmáltíð’.”
Dr. Eaton og fulltrúar Forest Lawn stóðu á öndinnu að bíða eftir
skeyti frá ftalíu, og loks kom orðsending að glugginn væri fullkominn.
Svo ferðuðust þeir til Perugía til að vera viðstaddir við sýningu þessa
meistara verks. Það voru sjö ár liðin síðan verkið var hafið, en nú var
konungurin og allir mestu menn þjóðarinnar þar viðstaddir til að heiðra
Rosu Moretti og sýna lotning hennar mikilfenglega verki.
Máske það sé tákn tímanna að þetta mikla verk var svo flutt út úr
landinu og gefið í hendur, hinni volduga Bandaríkja þjóð og Forest
Lawn, til varðveizlu. Þegar sýning gluggans fer fram er dyrum lokað,
en myndin er útskýrð af manni sem er til hliðar. Það er dimmt í salnum
og manni finnst ósjálfrátt maður vera í kirkju. Litirnir í myndinni eru
guðdómlegir, postulamir sitja í kringum borðið og Krists myndin í önd-
vegi. Frelsarinn hefir tilkynt postulunum að einn þeirra muni svíkja sig.
Lærisveinarnir horfa á Meistarann, allir með sömu spurningu á vörunum:
“Meistari hver er það”. En Judas er niðurlútur og salt karið hjá honum
liggur á hliðinni. Hin litríku austurlanda klæði gera myndina í litgleri
eins og lifandi persónur. Á bak við gluggann eru ljós sem byrja að ljóma
að baki Krists myndarinnar og smá færast yfir postula hópinn báðu
megin. Svo smá dofna þau og síðast er aðeins Krists myndin uppljómuð—
þar til hún einnig er horfin.
“I believe in a happy Eternal Life. I believe those of us left behind
should be glad in the certain belief that those gone before have entered
into that happier Life.
I believe, most of all, in a Christ that smiles and loves you and me.”
—From the “Builder’s Creed”.
M. Stephensen.
33