Árroði - 01.01.1938, Blaðsíða 2
2
A R R 0 Ð I
um óæti. Eq það virðist mér nú
allmikið einkenna yfiratandandi
tíma vora, hversu margir vilja
lifa vel hinu líkamlega lífi, líkt
og stendur í guðspjalli Lúk. 16,
lifa í vellystingum praktuglega,
en hirða minna um að leita fyrst
guðsríkÍB og hans réttlætis, til
saðnings sálunni, og fá svo að
auki alt, sem likaminn þarfnast.
Nei, líkaminn er metinn sálu
æðri.
Hið fyrsta málefni, sem ég
ætla mér að minnast á, er þá
siðgæðismál, og verða það aðal-
lega litlar athuganir gagnvart
sambandi karla og kvenna í hjú-
8kaparmálum, og vil leitast við
að lýsa lítið eitt skoðunum mín-
um gagnvart ritum ýmaum, sem
þar um hafa verið skrásett á
síðari tímum. Sérstaklega, eða
einkum, verður það ritið um
»Frjálsar ástir«, erindi um tak-
markanir barneigna, sem ég tek
lítið eitt til athugunar. Eg tek
það fram, að það verður i ein-
feldni og fáfræði, og bið í því
efni höfund nefnds rits, ásarat
lesendur, afsökunar.
Höf. getur þess í upphafi rits
8Íns, að það sé samið og flutt
fyrir Jafnaðarmannafél. Islands,
og afsakar þar ófullkomleika
þess að ýmsu leyti sökum naums
undirbúningstima. Ég ann jafn-
aðarstefnunni að mörgu leyti.
En þó get ég ekki verið henni
samdóma í öllum atriðum, og
ekki heldur í öllum greinum
nefnds rits. En ég tek það fram
líka, eins og nefndur höfundur
greinir, að ég gef mér eigi held-
ur tima til að rita víðtækt mál
í þe88u efni. Fyrirsögn þessa
erindis míns held ég að ég nefni
þá helzt:
ÁST OG BINDINDI.
DirfiBt þú, maður, sem ert
duft og aska, að standa á móti
dáBemdarverkum Guðs? Erfitt
mun þér verða, að spyrna á
móti broddunum.
Allir þeir, aem á jörðunni
búa, eru einskia virði? Hann
breytir himnanna her, og við
ínnbyggeudur jarðar eins og
hann sjálfur vill. Enginn er sá,
er megni honum tálmun að
gjöra, eða við hann fái sagt:
Hvað gjörir þú? (Dan. 4, 35).
Einn merkur rithöfundur 19.
aldar segir: »Það, sem menn
geta lært af sögu allra þjóða,
er, að ættjarðarást, borgaraleg-
ar dygðir og siðvendni hafa eflt
rikin og auðgað þjóðirnar. En
hins vegar hefur eigingirnin,
flokkadrættir, munaður og dáð-
leysi fyr eða síðar orðið þeim
að dauðameini*.
Munaði, svalli og óreglulífi