Árroði - 01.01.1938, Blaðsíða 30

30
Á R R O Ð I
FORNT STÓLVERS PRESTA
Hvers sem nú framar biðja ber
bræðrum, kvinnum og sjálfum
mér.
Lifandi guð, þú lít þar á,
og lát osB þina blessun fá.
hún orðið vör við önnur eins
æral, óp og læti aftur og fram,
eins og einmitt nú, og taldi lög-
regluna þurfa að skerast i leik,
svo að slíkt viðgengist ekki
framvegis. En myndi þetta nú
ekki geta lagast af sjálfu sér,
ef að aðstandendur barnanna
væru betur á verði gagnvart
blessuðum smælingjunum sínum,
ámintu þau hjartanlega, alvar-
lega og bliðlega um að hegða
sér sómasamlega, að vera kyr-
lát og stilt i kirkjunni.
Alúð og hógværð orkar tíu
sinnum meira en harka og ákaf-
lyndi. —
Annars ættu forráðamenn
barna og unglinga ekki að láta
kornung börn fara í kirkju við
svona tækifæri frekar en hjá
verður komist. Þau bera ekkert
skynbragð á hina háleitu helgi
guðsþjónustunnar, og það getur
meira að segja verið hættulegt,
að þau fari þangað. En það er
víst það algenga hér, að öllu
ægir þar saman, yngra og eldra.
Stálpuðum, gáfuðum börnum er
hægt að innræta fljótt virðingu
bæði fyrir Guði og mönnum,
ef aðstandendur gleyma ekki
sjálfir þvj eina usuðsynlega:
Sverði andans, sem orð Guðs er.
Veldur ei sá varir, þó verr
fari. —
Ritftö 1 nóv. 1937.
Ásmundur Jónsson,
frá Lyngum.
BÆNARSALMUR.
Lftg: Hver aem aö reisir htega bygð.
Liðið er sumar, lof sé þér,
lífs herra allB valdandi.
Þú hefir hlift i miskunn mér
og minu föðurlandi.
Þln guðdómB ástar elskan rör,
aukið hefir vor gæfukjör
með traustu trygðabandi.
Af mildi þinni mettar hag,
og mörgum ástargæðum,
vér þakkir gjöldum þér í dag,
vor þýði Guð á hæðum.
í ást og náð þú að þér tak
vort einlægt hugans bænakvak,
er hefst frá hjarta-æðum.
Vér signum þér vort Bamfélag,
vor sæti Guð á hæðum,
og biðjum þig að hvers eina hag
þú hjúpir ástargæðum.