Árroði - 01.01.1938, Blaðsíða 17
Á R R 0 Ð I
17
per8Ónur, sem hefðu i Guðs
nafni heitið hvor annari að
offra lífi sínu, sál og likama,
hvort öðru til unaðBaemdar, i
ást og eindrægni, alt til hinstu
Btundar, þá ætti þar engin
hræðala né kviði að komast að,
þvi það ætti alt að vera falið
forsjón og fyrirhyggju akapara
allra hluta.
Ég ætla i þessu aambandi að
minnast á fræðsluna, sem hún
telur svo bráðnauðsynlega og
vanrækta, aðallega eða sérstak-
lega.um sköpuö og eðli getuað-
arfæra manns og konu. Enda
eru myndir líka til skýringar
þeim hlutum í greindu riti, það
er að segja konunnar, og þar
að auki lýsir hún allitarlega öll-
um skapnaði og tilhögun getn-
aðarfæra konunnar. — Eg ætla
ekkert að segja i því efni, nema
að það er eins og önnur dásam-
leg tilhögun í eðli eköpunar-
verksins, sem menn hafa ekkert
orð út yfir á mörgum Bviðum.
Um eðli og ásigkomulag mann-
legB líkama yfirleitt, vita allir
skyusamir menn talsvert á þesa-
um tímum. Það er eins og önn-
ur Bkyldugrein skólanna. En það
er ein grein uefndrar fræðslu,
sem gengur nærri að hneyksla
mig: BÓrskoðunin á getnaðarfær-
unum, aem raeðhaldendur þessa
málefnis vilja leggja bvo mikla
áherzlu á. Allir vita, að blygð-
unarsemi er mjög rík i eðli
mannains. I því efni má fyrst
minnaat á, að allmjög blygðuð-
ust vorir fyrstu foreldrar sin
frammi fyrir alföður, skapara
BÍnum, er þau urðu þes8 vör,
að þau voru nakin. Og illa varð
forföðurnum Nóa við, er hann
varð þeBs var, að hann hafði
8Ó8t nakinn, sem kom honum
til að formæla sinum eigin Byni.
Og það hefir verið talið yfirleitt
8iðleysi á allháu stigi, að hirða
ei um að hylja nekt Bína, sér-
staklega þann hluta likamans,
sem hér er ura að ræða.
Snemma fara allir heiðvirðir
og ærukærir foreldrar og vanda-
menn barna, að innræta smæl-
ingjunum kurteisi þeaBa, að hylja
nekt likama sins. En i málefni
því, 8em hér er um að ræða,
virðist ekki of mikil blygðunar-
semi mega eiga sér stað. Það á
ekki að vera meira i það varið, að
athugaeðaláta lækniskoða þenn-
an undraverða skapnað sinn og
gera ráðstafanir og varnir gegn
frjóvguninni, hinni lögskipuðu
ráðstöfun Bkaparans, ekki meira
í það varið, en að fá sér gerfi-
tennur.
Þá ætla ég litið eitt að minn-
ast á, þegar höf. fer fyrir al-
vöru að ræða um getnaðarhöml-
ur, og byrjar þá á því, að til-