Árroði - 01.01.1938, Blaðsíða 26
26
Á R R 0 Ð I
ar lausn og frelsi, ásamt allra
burtkallaöra ástvina og vanda-
manna. Sælir eru hinir fram-
liðnu, sem i Drotni eru dánir.
Opinb.bók 14, 13. — Svo var
farið að hafa umhyggju fyrir
útför hennar, smiður fenginn að
smiða utan um hana og var það
Sigurður Sigurðsson, þá búandi
á Syðri-Fljótum í Meðallandi;
var þar alla æfi og dó þar.
Hann smíðaði allra manna bezt
líkkistur um sina tíð í því bygð-
arlagi. Þótti vel gefinn maður,
andlega og likamlega, fjölhæfur
eftir þeirra tíma mælikvarða,
lagði hönd á margt til sroíða,
sérstaklega járn og tré. Blóð-
tökumaðue allgóður þeirra tima,
enda muu hann lika hafa verið
talsvert inni i grasa-lækninga-
fræði. —
Ásmundur Jónsson.
Athugasemd og áminning.
Hlýðið yðar kennifeðrum, og
látið að orðum þeirra, því þeir
vaka yfir sálum yðar, svo sem
þeir, er reikning eiga að standa.
Sjáið til að þeir geti gjört það
með gleði, en ekki andvörpum.
(Jóh. 13.—17).
Hér er Reykjavík, hjarta
landsins, litla sögufræga ey-
landsins, sem um fleiri ár hefir
barist fyrir sjálfstæði sínu, —
ekki með hernaðaráhöldum, eða
drápsvélum herbúnu stjórþjóð-
anna, eða hverju nafni sem ég
ætti slíkt að nefna. — Nei, færi
betur, að slík ógæfa henti aldrei
vora ástkæru Islands þjóð, eða
börn hennar. Hver eru þá, eða
hafa verið, vopnin vor? Þau
hafa verið hugur, hjarta og hönd
hvers einstaklings, sem i ein-
lægni hefur viljað vinna að vel-
ferð litla eylandsins sins, fóst-
urjarðar sinnar elskuðu móður,
jörðinni, af hverri vér erum í
öndverðu af komnir, og i faðm
hverrar vér aftur falla hljótum,
því duftið hverfur tíl jarðarinnar
aftur, hvaðan það kora, enn and-
inn fer tii andanna föðurs, sem
gaf oss hann. — O, að guð gasfi,
að við gætum brúkað vopnin
vor rétt, hver og einn í sinni
stétt og stöðu, þá mundi oss vel
farnast, en aldrei illa. Hugur,
hjarta, minni og mál, mannlífs
parta öflugt stál — knýr fram
alia kraftastrengi lifs og sálar
hjá sönnum mannvinum, til að
vinna sem mest og best, landi
og lýð til framfara og farsældar,
og börnunum hennar smáu.
Þetta gjörir hver þjóðmálamað-
urinn í ræðum sinum og ritum,
sjómaðurinn, iðnaðarmaðurinn,
og bóndinn, og allir eru hinum