Árroði - 01.01.1938, Page 20

20
Á R R 0 Ð I
framleiði nýta sonu og dætur í
landi Binu, til fremda og fram-
fara, sem hún þó allmjög þarfn-
ast á þesaum tímum, og ætla ég
ekki að verða margorður um
það. Ég veit, að lesendur skilja
meiningu mina í því máli.og þá
er nóg.
Þetta málefni barnatakmark-
ananna— eða hvað ég á að nefna
það — er, eins og annað fleira,
skaðlegt þjóðinni, komið frá öðr-
um löndum. Það þykir nú fínt,
að apa eftir siðum og tízku
annara þjóða, og ekki síðar eftir
því, sem miður fer.
Að endingu Begir höf. frá því,
að hún hafi nýlega lesið í döneku
blaði, að Danir hafi í hyggju að
koma upp stöð á rikia kostnað,
til að leiðbeina fátækum konum
i nefndu gétnaðarvarnamáli, og
það væri gert viða annarsstaðar
ytra, og væri mjög ákjósanlegt
að slikt kæmist á fót hér á ís-
landi.
En ég er nú svo gamaldags i
þessu efni, að mér getur ekki
flkilist, að slikt fyrirkomulag hefði
gott í för með sér, og virðist
mikið eðlilegro og mannúðlegra
að því fé væri varið tíl styrktar
fátækum konum og börnum, sem
fyrir eðlilega og óhindraða fram-
rás þróunarlögmálsins er í heiin-
inn borið til að liða og striða,
og vilja fyrir þekkingu Drottins
Guðs síns, bera hans kross þolin*
móðlega i hverju sem að hönd-
um ber.
Allir hlutir hafa sina forsorg-
un, af því sem þeir eru af komn-
ir eða fæddir af. Himinn og jörð
hrópa það daglega, villidýrin á
mörkinni, hin grimmu ljónin og
hinar ólmu byrnur afrækja ekki
fóstur sitt, því
afkvæmisrækt og elsku því
inngaf hann þeirra hjörtnu í,
það er Drottinn Guð allsherjar.
Trén hafa sinn vökva af rót-
inni, og ormum jarðarinnar gef-
ur hún aina fæðu fyrir almættis-
kraft hans. Og vér erum sjálfir
komnir af henni í öndverðu. Og
öll sin börn hefir hún fyrir al-
mátt hans fóstrað alt til þessa
daga, og mun gjöra alt til enda.
Því hans, lögmál er óraskanlegt:
Á meðan jörðin er við lýði, skal
hvorki linna sáð né uppakera,
frost né hiti, sumar né vetur,
dagur né nótt.
Þakkir aéu honum að eilífu,
sem hann dásamlega frjóvgar
með feiti vagnleiðar sinnar. Ó,
hversu miklu fremur ætti mað-
urinn, hins æðsta og dásamleg-
asta skepna Guðs á jörðinni,
skapaður i hans eigin mynd og
likingu, af elaku hjartans ást og
einlægum kærleika að annast sitt
eigið lífsafkvæmi, hann, sem
skaparinn hefir skapað, og skap-