Árroði - 01.01.1938, Blaðsíða 16

16
Á R R O Ð I
legar upplýsingar og uppástung-
ur að ræða, til uppbyggingar og
framgangs téðu málefnu, svo sem
að vana eða gera ófrjóar per-
sónur þær, sem ekki þættu lík-
legar til uppbyggingar mannfé-
laginu gagnvart heilsufræðisleg-
um kenningum, væru eitthvað
gallaðir, andlega eða líkamlega,
óg svo aftur í annan máta að
láta gullkálfunum í té allar nauð-
synlegar varnir móti of mikilli
frjósemi. En aðalþráðurinn virð-
ist liggja bak við eða í gegn
um allar þessar bollaleggingar:
að hefta sem minst eðiishvötina.
Hér á sem minst sjálfsafneitun
að koma til greina. En vor æðsti
fræðari hefur þó sagt: »Hver
sem vill eftirfylgja mér, hann
afneiti tjálfum sér og taki á sig
krossinn* o. s. frv. Þettaerkær-
leikans boðorðið gagnvart öll-
um illum girndum og ástríðum,
hverju nafni sem nefnast.
(Jm meðlimi þjóðfélagsins, sem
augsýnilega eru stórgallaðir, er
það að segja, að allar heilbrigð-
ar og skynsamar persónur munu
nú helzt vilja og geta verið laus-
ar við of náið samband af þeirra
hálfu. En aftur eru ótal dæmi
þess, ekki sízt á siðari tímum,
að heilsubilun getur snögglega
komið fram i fólki, þótt hraust
sé i upphafl og af heilsugóðum
foreldrum. Setjum svo, að þær
séu giftar og semji vel við maka
sinn, er þá ekki stórt viðkvæmn-
ismál um að ræða, að raska eða
skerða hið eðlilega náttúrusam-
band þeirra á milli, enda þótt
persónur séu eigi nema heit-
bundnar?
Höf. »Frj. ásta* segir meðal
annars: »Sérstaklega mun karl-
mönnum, sem miklu sterkari
kynhvatir hafa, en konur, vera
ofureGi að halda þeim í skorðum.
(Það er sagt, að karlkyn hvala
í sjónum geti dáið, ef það losn-
ar ekki við sæðið). Og þar af
leiðandi er ekki óeðlilegt, að
þær tilhneigingar séu hjá Gest-
um karlkynstegundum ríkari en
hjá kvenkyninu«. En hins veg-
ar segir höf. engan vafa á því,
að fjöldi kvenna kýs fremur, og
hefur koBÍð, að halda kynhvöt-
um sínum i skefjum, en að eiga
á hættu að verða óléttar. í þessu
efni innibindur hún konur, bæði
giftar og ógiftar, og vegna þess-
arar stöðugu hræðslu um það, að
verða barnshafandi, míssa þær
margar möguleikann til að hafa
nautn af sanræðinu, sem þær
neyðast til að taka þátt í.
í þessu efni Gnst mér þessi
lýsing nokkuð óeðlileg, og frá
minu sjónarmiði eigi vel trúan-
leg. Ef I þessu samhandi væri
um að ræða persónur með réttu
kristilegu hugarfari, elskandi