Morgunblaðið - 31.01.2009, Qupperneq 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. JANÚAR 2009
✝ Ólafur MarinóSigurðsson fædd-
ist í Bæjum á Snæ-
fjallaströnd 14. apríl
1927. Hann lést á Eg-
ilsstöðum 21. janúar
síðastliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
María Rebekka Ólafs-
dóttir f. 1. sept. 1880,
d. 9. apríl 1970, og
Sigurður Ólafsson, út-
vegsbóndi í Bæjum á
Snæfjallaströnd f. 12.
maí 1882, d. 25. mars
1959. Ólafur var
yngstur í hópi 15 systkina sem öll
eru látin.
Ólafur kvæntist 24. júlí 1948
Hólmfríði Einarsdóttur f. 8. mars
1924, d. 16. apríl 1983. Foreldrar
hennar voru Einar Sölvason bóndi,
f. 8. maí 1889, d. 16. ágúst 1965, og
Þórey Sigurðardóttir, f. 27. febr.
1887, d. 5. sept. 1953. Þau bjuggu
lengst af á Klyppsstað í Loðmund-
arfirði. Börn þeirra eru: 1) Eyþór
húsasmíðameistari á Egilsstöðum f.
19. júlí 1947. Maki: Aðalbjörg Sig-
urðardóttir lyfjatæknir, f. 21. jan.
1951. Þau eiga þrjú börn og eitt
barnabarn. 2) Sigurður byggingaiðn-
fræðingur, Aðalbóli í Hrafnkelsdal,
Ólafur flutti frá Bæjum 1945
austur til Seyðisfjarðar með Hólm-
fríði og vann þar við skipasmíðar
uns þau hófu búskap á Klyppsstað
1947. Þaðan fluttust þau að Mið-
húsum í nágrenni Egilsstaða 1951
og í kauptúnið 1957.
Vorið 1956 keypti Ólafur kúabú í
útjaðri Egilsstaðaþorps og rak það
til 1966. Eftir það stofnaði hann
ásamt fleirum byggingafélagið
Húsiðjuna og vann þar til 1971 er
hann hóf störf hjá Prjónastofunni
Dyngju.
Árið 1985 hóf Ólafur sambúð
með Elínu Gísladóttur, f. 24. sept.
1936 og gengu þau í hjónaband 14.
ágúst 2004. Foreldrar Elínar voru
Jóna Guðlaug Högnadóttir f. 22.
febr. 1911, d. 5. ágúst 1988 og Gísli
Guðmundsson f. 17. mars 1910, d.
23. júní 1999. Börn Elínar frá fyrra
hjónabandi með Friðriki Þórhalls-
syni eru: 1) Margrét f. 29. nóv.
1961 og 2) Gísli f. 9. okt. 1963. Fyr-
ir átti Elín Gylfa Má Hilmisson f. 7.
sept. 1958 með Hilmi Guðmunds-
syni. Friðrik og Elín slitu sam-
vistum árið 1974.
Ólafur og Elín fluttust að Fram-
nesi við Reyðarfjörð árið 1998 en
urðu að flýja þaðan til Egilsstaða
2005 vegna nábýlis við Álver Al-
coa.
Ólafur átti við vanheilsu að
stríða eftir að hann greindist með
heilaæxli 2003.
Útför Ólafs fer fram frá Egils-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
f. 24. maí 1950. Maki:
Kristrún Pálsdóttir
stuðningsfulltrúi, f. 9.
maí 1952. Þau eiga
fjögur börn og fjögur
barnabörn. 3) Baldur
Snær kennari, Garða-
bæ, f. 3. sept. 1952.
Maki: Þóra Kristín
Jónsdóttir kennari, f.
17. nóv. 1939. Þau
eiga þrjú börn og sex
barnabörn. 4) María
Rebekka sölustjóri,
Hafnarfirði f. 9. júní
1958. Maki: Þórarinn
Þórhallsson mjólkurfræðingur, f.
21. okt. 1956. Þau eiga eina dóttur.
5) Aðalheiður garðyrkjufræðingur,
Reykjavík, f. 18. mars 1964. Maki:
Ágúst Sigurður Sigurðsson efna-
fræðingur, f. 19. sept. 1960. Þau
eiga tvö börn. 6) Einar bygginga-
fræðingur, Egilsstöðum f. 16. ágúst
1965. Maki: Þórunn Guðgeirsdóttir
snyrti- og fótaaðgerðafræðingur, f.
24. febr. 1965. Þau eiga þrjú börn.
Dóttir Hólmfríðar er Gunnhildur
Gunnarsdóttir snyrtifræðingur,
Garðabæ f. 2. febr. 1946. Maki:
Magnús Gunnarsson viðskiptafræð-
ingur f. 6. sept. 1946. Þau eiga tvö
börn og sex barnabörn.
Oss héðan klukkur kalla,
svo kallar Guð oss alla
til sín úr heimi hér,
þá söfnuð hans vér sjáum
og saman vera fáum
í húsi því, sem eilíft er.
(Vald. Briem.)
Leiðir okkar skiljast nú um stund,
ástvinur minn og félagi.
Í sameiningu tókst okkur að láta
marga drauma rætast.
Þótt samleið okkar væri ekki ýkja
löng skilur hún eingöngu eftir hlýj-
ar minningar.
Þín,
Elín.
Já, en hann var svo góður afi eru
orð sem eitt barnabarnanna kveður
þig með. Kæri Óli, þú reyndist mér
alltaf svo vel. Þú bauðst mig vel-
komna inn á heimilið þegar Hólm-
fríður, fyrri konan þín, var nýdáin.
Þá áttum við góð ár saman. Þú varst
svo heppinn að kynnast henni Elínu
og njóta samvista við hana meðal
annars í Framnesi, við sjóinn sem
togaði alltaf í þig. Við erum afskap-
lega þakklát fyrir að hafa fengið
þessi ár með þér eftir að við fluttum
heim frá Danmörku, þau eru okkur
öllum dýrmæt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Takk fyrir allt. Hvíl í friði.
Þín tengdadóttir,
Þórunn.
Í dag verður tengdafaðir minn
borinn til grafar frá Egilsstaða-
kirkju. Það var fyrir 28 árum er ég
kom í fyrsta skipti í Útgarð, með
Maríu minni. Upp frá því hófust
kynni okkar Ólafs. Fyrstu hjúskap-
arár okkar Maríu bjuggum við í
Danmörku og voru samverustund-
irnar bundnar við jólafrí. Þá var allt-
af jafn notalegt að koma í Útgarð til
Óla og Hólmfríðar, og sitja við eld-
húsborðið með kaffibollann. Spunn-
ust þá oft upp mjög skemmtilegar
samræður og áttu yngri systkinin
þar gjarnan hlut að máli. Það var
mjög gefandi að kynnast Óla, en á
þessum árum vann hann fyrir
Prjónastofuna Dyngju á Egilsstöð-
um. Brátt fór ég að sniglast með hon-
um í bílskúrnum í kringum prjóna-
vélarnar. En þar átti Hólmfríður
ekki síður sinn hlut í prjónaskapn-
um.
Óli hafði sérstakt dálæti á blöðru-
Skoda og átti hann nokkra slíka og
líka nokkra til vara!
Óli var mikill hagleiksmaður, bæði
á tré og járn, enda var til hans leitað
með hin ótrúlegustu viðvik. Aldrei
hóf hann verk öðruvísi en að vita
hver útkoman yrði.
Árið 1983 lést Hólmfríður, tengda-
móðir mín, langt fyrir aldur fram, og
var það mikill missir fyrir fjölskyld-
una. En síðar átti Óli því láni að
fagna að kynnast eftirlifandi eigin-
konu sinni, Elínu Gísladóttur.
Ein af ógleymanlegum stundum
okkar Maríu sem við áttum með Óla
og Elínu, var gönguferð frá Héraði
yfir að Klyppstað í Loðmundarfirði,
ásamt Margréti, dóttur Elínar. Til
marks um nákvæmni Óla viktaði
hann bakpokana, sem við bárum,
upp á gramm því jöfn skyldi byrðin
vera. Og ekki var heimferðin síðri en
þá höfðu Einar, sonur Óla, og fjöl-
skylda hans, bæst í hópinn og úr
varð mikil svaðilför um moldargötur
Loðmundarfjarðar!
Eftir að þau fluttu í Framnes hóf
Óli endurbætur á húsinu þar. En
honum entist ekki tími eða heilsa til
að ljúka þeim áformum. Á mínum ár-
legu réttarferðum austur á Jökuldal
var alltaf komið í Framnes, og átti ég
því láni að fagna að stöku sinnum var
ýtt úr vör og róið út á fjörð með færi
og veitt í soðið. Óli var einkar laginn
við að verka og salta fisk. Hvergi hef
ég fengið eins góðan bútung og hjá
Elínu í Framnesi. Einnig er gaman
að minnast ættarmótanna hjá
Hærribæjarættinni, þá sérstaklega
síðasta ættarmóts á Ísafirði, þar sem
við fjölskyldan áttum mjög ánægju-
legar stundir saman.
Hin síðari ár hafa Óli og Elín búið
á Selási 6, Egilsstöðum, en heilsu
hans hrakaði smátt og smátt og síð-
ustu vikur hafa verið Óla mínum erf-
iðar en ótrúleg var seiglan allt þar til
yfir lauk.
Er komið er að leiðarlokum er
margs að minnast og ekki er hægt að
setja það allt á blað. Vil ég þakka
Ólafi göngu okkar saman og kveð ég
góðan vin. Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Þinn tengdasonur,
Þórarinn.
Þá er hann Óli farinn, risinn upp af
sjúkrabeðinum, frjáls úr viðjum lík-
amans sem entist skemur en andinn.
Það er margs að minnast og ým-
islegt rifjast upp þegar hugurinn
leitar aftur. Ég kynntist Óla fyrst af
bréfum móður minnar meðan ég
dvaldi erlendis, þetta var fyrir tíma
tölvupósts og sendibréf voru lífæðin
heim. Á bréfunum skildi ég að móðir
mín hafði eignast vin og félaga og
það talsvert náinn. – Mér þóttu frétt-
ir af tilhugalífinu afar spennandi.
Þar kom að við hittumst og mér
mætti glaðbeittur maður með
strákslegt blik í augum, kjarnyrtur
og leiftraði af húmor. Ég sættist
næstum samstundis á að deila móður
minni.
Mamma flutti austur í Útgarð þar
sem þau hófu sambúð. Það var ljóst
að þeim leið vel saman, deildu bæði
draumum og áhugamálum. Óli var
óþreyttur að útbúa blómabeð og
gróðurhús til að þjóna exótískum
plöntuáhuga mömmu. Þau sungu og
spiluðu, héldu hunda og ketti og
ferðuðust heil ósköp, ef það var ekki
gönguferð með allt á bakinu af Hér-
aði í Loðmundarfjörð, þá var það
Betlehem um jólin.
Í þeim báðum bjó draumurinn um
sveit, hann af Snæfjallaströndinni og
bóndi í Loðmundarfirði og hún með
Laxárdal æskunnar í æðunum. Mér
fannst það hálfgerð fífldirfska þegar
þau festu kaup á Framnesi við Reyð-
arfjörð en dáðist um leið að dirfsk-
unni og kjarkinum sem þau sýndu. Í
Framnesi áttu þau góða daga, Óli
alltaf að dytta að, byggja við, róa til
fiskjar og gera að aflanum. Mamma
fékk að sjálfsögðu garð og alltaf var
eitthvað verið að rækta. Í minning-
unni er alltaf sól í Framnesi, speg-
ilsléttur hafflötur og fjöllin á hvolfi.
Í aldarfjórðung hef ég notið gest-
risni mömmu og Óla í lengri og
skemmri heimsóknum. Maður var
alltaf guðvelkominn og naut þess að
slaka á í Útgarði, Framnesi og síðast
á Selásnum. Sonur minn Sölvi Mar
hefur líka verið aufúsugestur fyrir
austan og oft óskað þess að flytja til
ömmu og afa Óla.
Óli var mikill dýravinur og að hon-
um löðuðust allar skepnur. Hjá þeim
mömmu dagaði uppi þá Mola og Sóf-
us, svört, loðin fress sem undirrituð
fól þeim að gæta tímabundið. Moli
var sérvitur og ekki sérlega mann-
elskur, en Óla tók hann ástfóstri við
og fylgdi til allra verka. Eins var með
hundana, ekki síst hana Pílu sem
stökk í fang Óla ef hann settist niður
og Píla var ekki smáhundur. Það er
ógleymanleg minning að sitja í fjöru-
kambinum í Framnesi við bálköst í
fjörunni, Óli að spila ættjarðarlög á
munnhörpu meðan Píla spangólar
undir.
Það átti illa við Óla að verða veik-
ur, hann sem hafði alla tíð verið létt-
ur á fæti með takmarkalausa starfs-
orku varð að sæta því að missa
heilsuna. Á nokkrum árum þvarr
þrótturinn og þótti honum ansi „ön-
ugt“ hvernig komið var. Höfuðmein
sem óx í þriðja sinn hafði hann undir
að lokum. Ég trúi því að nú skokki
hann alheill um eilífðarengið með
Bimbó, Bangsa, Pílu, Sófus og Mola
og áreiðanlega er guli kisi þarna líka.
Hann er örugglega að smíða bát,
byggja hús eða gera við saumavél.
Ég þakka samfylgdina og votta
mömmu, börnum hans og afkomend-
um innilega samúð. Minningin um
góðan dreng lifir.
Margrét Friðriksdóttir.
Mig langar að kveðja Óla frænda
minn í Útgarði með nokkrum orð-
um. Ólafur Sigurðsson var föður-
bróðir minn og Hólmfríður heitin,
kona hans, var móðursystir mín svo
það er mikill skyldleiki með fjöl-
skyldunum og mikill samgangur.
Einar, yngsti sonur þeirra ári yngri
en ég og Heiða jafngömul mér. Þeg-
ar ég var í Menntaskólanum á Egils-
stöðum var Útgarður mitt annað
heimili. Skólinn nánast á lóðinni í
Útgarði og þar var ég jafn velkom-
inn að nóttu sem degi sem kom sér
vel á þessum árum enda stundum
útstálelsi á okkur frændum, mér og
Einari. Það voru líka ófá skiptin sem
litið var inn í kaffi í Útgarði. Þar var
gestkvæmt og þar kynntist maður
mörgu eftirminnilegu fólki. Óli var
oft úti í bílskúr að bauka eitthvað en
þegar hann var inni hlustaði hann á
gasprið í okkur frændum og skaut
inn meinfyndnum athugasemdum
því hann var húmoristi. Athuga-
semdirnar voru oft á tíðum þess eðl-
is að það var ekkert meira til mál-
anna að leggja.
Óli var einn af þessum snillingum
og það lék allt í höndunum á honum.
Saumavélar húsmæðra á Egilsstöð-
um voru sem nýjar þegar Óli var bú-
inn að fara höndum um þær og það
var ekki til sá mekanismi sem hann
gat ekki gert við. Það var ekkert at-
riði að til væru varastykki, Óli smíð-
aði nýtt í staðinn fyrir það sem var
brotið eða bilað. Óli var yngstur
fimmtán systkinanna frá Bæjum og
Ólafur Marinó
Sigurðsson
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÁSA TORFADÓTTIR,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund fimmtu-
daginn 29. janúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn
9. febrúar kl. 13.00.
Katrín Árnadóttir, Kjell Friberg,
Hermann Árnason, Guðríður Friðfinnsdóttir,
Torfi Árnason, Ingibjörg Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.✝
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim fjölmörgu
sem sýndu okkur hlýhug og samúð vegna andláts
og útfarar elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR MAGNÚSSONAR,
Magga í Dölum,
Kirkjuvegi 3.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heilbrigðisstofnunar Vestmanna-
eyja og Hraunbúða sem annaðist hann af einstakri umhyggju.
Birna Rut Guðjónsdóttir,
Aðalheiður Svanhvít Magnúsdóttir, Eggert Sveinsson,
Gíslína Magnúsdóttir, Gísli Óskarsson,
Magnea Ósk Magnúsdóttir, Daði Garðarsson,
afabörn og langafabörn.
✝
Hjartans þakkir færum við öllum þeim er sýndu
okkur samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
HÓLMFRÍÐAR JÓHÖNNU JÓHANNESDÓTTUR
frá Þorleifsstöðum,
Kópavogsbraut 1b,
Kópavogi.
Jóhannes Þ. Ellertsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Margrét Ellertsdóttir, Danelíus Sigurðsson,
Málfríður Ellertsdóttir, Sveinn H. Guðmundsson,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
PÉTUR HAFSTEINN BJÖRNSSON
vélstjóri,
Garðbraut 85, Garði,
áður Suðurgötu 26, Sandgerði,
lést á hjúkrunarheimilinu Garðvangi, miðvikudaginn
28. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Björn Kristjánsson,
Sveindís Þ. Pétursdóttir, Ágúst Einarsson,
Sigurður R. Pétursson, Guðný E. Magnúsdóttir,
Jóhanna S. Pétursdóttir, Níels Karlsson,
Anna Marý Pétursdóttir, Guðmundur J. Knútsson,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.