Morgunblaðið - 21.04.2009, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. APRÍL 2009
✝ Sigríður Sím-onardóttir fædd-
ist í Reykjavík 29. júlí
1925. Hún lést á
Hrafnistu laugardag-
inn 11. apríl sl.
Foreldrar hennar
voru Símon Jónsson,
1893-1942, og kona
hans Ása Jónsdóttir,
1900-1949. Systkini
Sigríðar eru Grétar f.
1920 (látinn), Herdís
f. 1921 (látin), Jó-
hanna f. 1923 (látin)
og Jóna f. 1932. Upp-
eldissystir hennar er Kristín Guð-
mundsdóttir f. 1937. Sigríður bjó
alla sína æsku á Laugavegi 33 í
Reykjavík, þar sem faðir hennar
rak verslun. Hún gekk í Austur-
bæjarbarnaskólann og lauk síðar
3 börn, Hildi f. 1978, eiginmaður
Steinn Hildar Þorsteinsson, Bryn-
dísi f. 1983, sambýlismaður Filip
Haakonson og Gunnar Örn f. 1986,
Kristján f. 22.4. 1956, kvæntur
Sjöfn Sigþórsdóttur og eiga þau 2
dætur, Maríu f. 1982, sambýlis-
maður Jóhannes Bjarni Guðmunds-
son og Helgu Lóu, f. 1987. Lang-
ömmubörnin eru eru 4.
Sigríður og Gunnar hófu búskap
í Reykjavík og bjuggu lengst af í
Álfheimum 9. Í 2 áratugi ráku þau
Laugarnesbúðina við Laug-
arnesveg 52. Búðinni lokuðu þau
1975 og eftir það starfaði Sigríður
sem starfsstúlka á Borgarspít-
alanum og við afgreiðslustörf í
Miklagarði. Árið 1991 fluttu þau í
þjónustuíbúð aldraðra í Hraunbæ
103 og bjuggu þar allt þar til þau
fluttu á Hrafnistu fyrir nokkrum
árum. Gunnar lést 28. mars 2008.
Sigríður verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 21.
apríl og hefst athöfnin kl. 15.
prófi frá Kvennaskól-
anum í Reykjavík.
Sigríður kynnist
verðandi eiginmanni
sínum, Gunnari V.
Arnkelssyni, f.
22.9. 1922, á skrif-
stofu Ölgerðar Egils
Skallagrímssonar og
gengu þau í hjóna-
band 23.2. 1946.
Eignuðust þau 4
börn, drengur and-
vana fæddur 28.8.
1951, Valgerði Krist-
ínu f. 23.1. 1953, gift
Guðmundi Sveinssyni og eiga þau
3 dætur, Sigríði Láru f. 1975, maki
Ármann Lund, Kristínu f. 1978 og
Björk f. 1985, Símon Ásgeir f.
30.12. 1953, kvæntur Guðrúnu
Maríu Benediktsdóttur og eiga þau
Elsku amma mín. Eins sárt og það
er að þú sért farin þá veit ég að þér
líður betur þar sem þú ert núna. Þú
ert örugglega brosandi út að eyrum,
komin í fínt pils og með pönnuköku-
spaðann á lofti. Þó að síðustu ár hafi
verið dálítið erfið fyrir þig þá varstu
samt alltaf glöð og alltaf jákvæð. Ef
maður spurði þig hvernig þú hefðir
það þá kom yfirleitt sama svarið,
„Ég lifi sko eins og blómi í eggi!“
Þessi setning lýsti þér svo vel,
ánægð með það sem þú hafðir og
kvartaðir sko ekki. Þessu dáðist ég
að og mun alltaf taka mér til fyr-
irmyndar. Þú varst svo falleg og það
geislaði af þér, brosið þitt lét manni
líða vel.
Ég á eftir að sakna þín, elsku
amma, sakna þess þegar þú kallaðir
mig og Helgu Lóu stöllur, sakna
þess að heyra þig segja „Amríka“ í
staðinn fyrir „Ameríka“ og sakna já-
kvæða viðhorfsins. Mér þykir vænt
um allar minningarnar og þær ætla
ég að geyma vel.
Hvíldu í friði, amma Sigga,
Þín,
Björk.
Elsku amma Sigga, þú varst svo
falleg á sunnudaginn, friðsæl og
brosandi eins og þú varst alltaf. Með
söknuði kveðjum við þig og rifjum
upp nokkrar minningar. Þær eru
ófáar minningarnar sem við eigum.
Bæði úr Álfheimunum og Hraun-
bænum. Hvort sem það var sjón-
varpsáhorf, Húsið á sléttunni í hæg-
indastólunum ykkar afa, hinir ýmsu
leikir, spjall, eða dýrindis pönnsurn-
ar þínar og brúna lagtertan, mmm.
Ég (Helga Lóa) man sérstaklega
eftir einu atviki: þegar ég var í pöss-
un hjá ykkur og ég, eins og mér einni
er lagið, var eitthvað að vesenast
inni á baði. Var að skoða neyðar-
bandið sem hékk í sturtuklefanum
ykkar sem ég vissi vel að ég mátti
ekki tosa í. Nú auðvitað varð ég að
prufa að tosa í það og var fyrir vikið
örlítið skömmuð. En fullvissaði þig,
og sjálfa mig samt um að ég hefði
gert það „óvart“. Ég man líka þegar
þú gafst mér litla styttu sem þú
hafðir tekið eftir að mér fannst flott
og ég krotaði aftan á hana og
skammaðist mín svo hrikalega fyrir
það. Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn til ykkar og leika sér í hin-
um ýmsu leikjum. Þið áttuð mikið af
skemmtilegu og öðruvísi dóti til að
leika sér með, margt sem hafði verið
keypt í útlöndum.
Mér (Maríu) fannst alltaf mikið
sport að fara í flugfreyjuleik með
flugfreyjuhattinn og veskið og bjóða
heimilismönnum upp á kaffi eða te af
flugfreyjubakkanum. Ætli þar hafi
ekki kviknað einhver áhugi sem
seinna varð til þess að flugfreyju-
starfið varð að veruleika hjá mér.
Amma átti líka óteljandi fallegar
slæður í öllum litum og gerðum. Ég
man eftir því að eitt sinn þegar ég
hafði verið að leika mér við að gera
mig fína með slæðunum leyfði
amma mér að velja nokkrar til að
eiga, meira að segja eina skreytta
gylltum þráðum sem ég gat síðan
farið að monta mig af við vinkon-
urnar. Fótboltaspilið var líka alltaf
mjög vinsælt og er það enn, núna er
það bara geymt hjá mömmu og
pabba og er dregið fram í hvert sinn
sem litlir guttar og skvísur koma í
heimsókn. Við vonum að þú hafir
það gott þar sem þú ert núna, komin
til afa.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens).
Farðu í friði, amma okkar kær.
María og Helga Lóa.
Ég átti ekki von á því að þegar ég
kvaddi mömmu laugardaginn 4. apr-
íl sl., daginn áður en við Sjöfn fórum
til útlanda í páskaferð, að þetta væri
hinsta samverustund okkar. Viku
síðar fengum við þær fréttir að
mamma hefði látist laugardags-
kvöld fyrir páska, hinn 11. apríl.
Ég á margar minningar um
mömmu . Ein sú fyrsta er þegar ég
skrökvaði að mömmu í fyrsta og
nokkurn veginn síðasta sinn. 6 ára
gamall söng ég í barnakór séra Ár-
elíusar, meira fyrir hvatningu
mömmu. Einn dag sveikst ég þó
undan þegar ég hitti Vidda vin minn
sem var á leið í bófahasar. Með nag-
andi samviskubit kom ég heim og
mamma spurði hvernig hefði geng-
ið: „Bara vel,“ skrökvaði ég. Líðanin
versnaði og loks játaði ég. Mamma
þakkaði mér fyrir síðbúna hrein-
skilni, fyrirgaf ósannindin og losaði
mig undan frekari kórþátttöku. Al-
mættið refsaði mér svo síðar með
því að láta sönghæfileikana hverfa
með öllu á gelgjuskeiðinu.
Heimilishaldið í Álfheimum 9 var
hefðbundið, að öðru leyti en því að
mamma var útivinnandi. Mamma og
pabbi eignuðust 4 börn en frum-
burður þeirra, sveinbarn, fæddist
andvana. Eðlilega var það þeim
mikil sorg. Þau ráku verslun í Laug-
arnesinu um árabil. Verslunin var
ekki stór og afkoman rýr og því var
innkoman drýgð með pökkunar-
störfum inni á heimilinu, s.s. smjör-
pappírspökkun o.fl. Vinnudagurinn
var langur og svo bættust við heim-
ilisstörfin – sem pabbi slapp nokkuð
létt frá. Reyndar stóð mamma oft
vaktina ein í búðinni, ein því pabbi
átti við veikindi að stríða á þessum
árum. Aldrei heyrðist mamma þó
kvarta enda með eindæmum skap-
góð – sem kom sér vel við misgóðar
aðstæður. Þannig man ég varla eftir
að hún hafi nokkurn tíma skammað
okkur af einhverri alvöru – fyrir ut-
an kannski „Hættið þessu, krakkar.
Þetta endar með ósköpum“ – þegar
lætin voru að fara úr böndunum.
Um miðjan áttunda áratuginn
hættu mamma og pabbi verslunar-
rekstrinum. Stórmarkaðir voru að
ryðja sér til rúms og kaupmaðurinn
á horninu lagði upp laupana.
Mamma fór þá að vinna sem starfs-
stúlka á Borgarspítalanum og síðar
við afgreiðslu í Miklagarði. Þessi ár
voru mömmu góð, vinnudagurinn
styttri og árlegt sumarfrí var oft
notað til ferðalaga erlendis. Fjár-
hagslega höfðu þau það betra og ell-
inni eyddu þau í þjónustuíbúð aldr-
aðra í Hraunbæ – eða þar til
mamma flutti á Hrafnistu fyrir
nokkrum árum. Mömmu leið vel á
Hrafnistu en með árunum fór heils-
an að gefa sig. Alltaf var hún þó
brosmild og jákvæð.
Mamma var falleg og glæsileg
kona. Hún hafði fallega rödd og var
oft fengin til að lesa ljóð á kven-
félagsfundum og sýna föt í fé-
lagsmiðstöð eldri borgara. Hún var
félagslynd, stundaði hreyfingu eins
og sund og var dugleg að fara í
gönguferðir. Aldrei man ég mömmu
hallmæla neinni manneskju og hún
tók ekki þátt í neikvæðum um-
ræðum. Hún var stolt af okkur
systkinunum og ekki síður öllum
barnabörnunum sem henni þótti
óskaplega vænt um.
Kristján Gunnarsson.
Meira: mbl.is/minningar
Að vera tengdasonur Siggu Sím
var tóm ánægja. Fyrstu kynni mín
og Siggu voru árið 1972 þegar Valla
dró mig inn í Laugarnesbúðina,
benti á þessa glæsilegu konu og
sagði: „þetta er mamma“. Og frá
þeirri stundu batnaði það bara.
Hún tók mig auðvitað föstum tök-
um; þetta var eini tengdasonurinn
þannig að hún hafði völdin. Hún
þurfti að tryggja hagsmuni einka-
dótturinnar og vaka yfir því að gikk-
urinn úr vesturbænum væri kominn
til að vera, væri til einhvers nýtur og
dótturinni samboðinn. Og í þeirri
vitleitni sinni gaf hún ekkert eftir,
fórnaði öllu. Og svo fór sem fór er
við Valla áttumst að við Sigga Sím
urðum vinir. Ekki vinir eins og í yf-
irborðskenndu glamri hvunndags-
ins heldur raunverulegrar vináttu
þeirra sem hafa ánægju af að hittast
og eiga samleið. Og það versnaði
ekki þegar fram liðu stundir og við
fundum sameiginlegar rætur frá
Bakkanum.
Sigríður Símonardóttir var kona
með reisn. Hún bar sig eins og
drottning, var í fasi bæði gerðarleg
og virðuleg og af henni geislaði hvar
sem hún fór. Og hún brosti eins og
fegurðardrottning, brosi sem fékk
aðra til að fyllast vellíðan.
Hún hafði karakter svo af bar.
Daglangt stóð hún á vaktinni, af-
greiddi vörur og tók pantanir, – tók
á mót kúnnum með sín úrlausnar-
efni öll, – fór heim að loknu dags-
verki og stóð sína pligt.
Og hún stóð sína pligt ! Hvernig
sem blés var aldrei á henni bilbugur
eða uppgjöf enda ekki hennar kar-
akter. Hennar karakter bauð ekki
upp á gervilausnir eða hálfkák,
heldur að gera það sem gera þarf og
gera það vel. Ekkert hálfkák og
engin hálfunnin verk.
Góða ferð, Sigga Sím, vonandi
berum við gæfu til að feta í fótspor
þín.
Guðmundur Sveinn Sveinsson.
Sigríður Símonardóttir
✝
Kæru vinir, við hugsum með þakklæti til allra þeirra
sem sýndu okkur hlýju, samúð, kærleika og vináttu
við andlát og útför elskulegs eiginmanns, föður,
tengdaföður, bróður og afa,
HARÐAR EIRÍKSSONAR
flugvélstjóra,
Blönduhlíð 10,
Reykjavík.
Innilegar þakkir færum við starfsfólki á gjörgæsludeild og deild 12E
á Landspítalanum við Hringbraut.
Við biðjum guð að blessa ykkur og gleðja.
Helga Steffensen,
Björn Sverrir Harðarson,
Helga Sigríður Harðardóttir Steffensen,Guðmundur E. Jónsson,
Valdimar Harðarson Steffensen, Guðrún Ægisdóttir,
Baldur Þórir Harðarson, Estíva Birna Björnsdóttir,
Eiríkur Bjartmar Harðarson,
bróðir og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
MARGRÉT ODDSDÓTTIR,
Ásvegi 31,
Akureyri,
sem andaðist laugardaginn 11. apríl, verður
jarðsungin frá Akureyrarkirkju föstudaginn 24. apríl
kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Þroskahjálp á Norðurlandi
eystra.
Jón E. Aspar,
Sigríður Oddný Jónsdóttir, Skúli Magnússon,
Halldór Jónsson,
Margrét Skúladóttir, Bragi Thoroddsen,
Magnús Ágúst Skúlason,
Emelía Valey Magnúsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HELGA SIGURBJÖRNSDÓTTIR
fyrrum bankafulltrúi,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli að morgni
laugardagsins 18. apríl.
Útför hennar verður gerð frá Áskirkju föstudaginn
24. apríl kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Kvenfélagið Hringinn.
Björn Þorvaldsson, Kristbjörg Kjartansdóttir,
Hrafnkell Þorvaldsson, Gréta Sigríður Haraldsdóttir,
Erna Björnsdóttir, Þórarinn Bjarnason,
Þorvaldur Björnsson, Elína Margrét Ingólfsdóttir,
Helga Björnsdóttir, Rúnar Haukur Gunnarsson
og langömmubörn.
✝
Móðir okkar,
LAUFEY ÞÓRA VIGFÚSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hvammi,
Húsavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 18. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Dætur hinnar látnu.
✝
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÚLFAR STÍGUR HREIÐARSSON,
Grísará 2,
Eyjafjarðarsveit,
lést á Landspítalanum við Hringbraut föstudaginn
17. apríl.
Hildur Gísladóttir,
Ragnheiður María Pétursdóttir,
Katrín Úlfarsdóttir, Jóhann Ólafur Halldórsson,
Hjördís Úlfarsdóttir, Fjóla Björk Jónsdóttir,
Gísli Brjánn Úlfarsson Þorgerður Hauksdóttir,
Úlfhildur Úlfarsdóttir, Baldvin Ingi Símonarson,
afa- og langafabörn.
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800