Morgunblaðið - 21.04.2009, Blaðsíða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 21. APRÍL 2009
✝ Árný Árnadóttirfæddist í Reykja-
vík 3. október 1911.
Hún andaðist á Land-
spítalanum 9. apríl
síðastliðinn.
Árný var dóttir
hjónanna Árna Jóns-
sonar trésmíðameist-
ara, f. 22.7. 1874, d.
18.11. 1953 og Guð-
bjargar Sigurð-
ardóttur húsfreyju, f.
18.9. 1879, d. 10.2.
1962. Systkini Árnýjar
eru Guðfinna, f. 2.6.
1901, d. 30.4. 1975, Óskar, f. 8.4.
1904, d. 20.2. 1959, Sigursteinn, f.
19.12. 1905, d. 30.7. 1998, Jóna Þór-
unn, f. 4.7. 1907, d. 18.3. 1980, Guð-
björg Lilja, f. 4.9. 1909, d. 2. 11. 1987,
Dagmar, f. 23.7. 1914, d. 30.10. 1972
og Áslaug, f. 6.6. 1917.
Árný giftist 26.3.
1932 Thor E. Cortes
prentara, f. 27.3. 1910,
d. 21.8. 1974. Börn
þeirra eru Sigrún
Cortes, f. 16.5. 1932 og
Reynir Thor Cortes, f.
7.5. 1944, d. 5.6. 1970.
Seinni maður Árnýjar,
19.1. 1957, var Krist-
ján Bjarnason vél-
stjóri, f. 23.9. 1906, d.
31.3. 1998.
Mestan hluta starfs-
ævi sinnar utan heim-
ilis vann Árný í Reykjavíkur Apóteki
(töfludeild) eða tæp 30 ár.
Útför Árnýjar fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 21. apríl,
og hefst athöfnin klukkan 15.
Meira: mbl.is/minningar
„Stelpurnar ætla að koma í kaffi á
eftir,“ sagði amma stundum þegar ég
var lítil og átti við systur sínar. Við
litlu stelpurnar hlógum að þessu og
fannst þær vera orðnar allt of gamlar
til að geta kallað sig stelpur. Þrátt
fyrir hláturinn bar ég mikla virðingu
fyrir ömmu og systrum hennar. Mér
fannst þær glæsilegar, virðulegar,
ávallt vel til hafðar og fannst eld-
rauða hárið, sem þær flestar höfðu,
mjög fallegt.
Ég var bara rétt rúmlega tvítug
þegar amma dó og eftir það hitti ég
eftirlifandi systur hennar ekki eins
oft og þegar hún lifði. Þegar ég
hugsa til baka þá hefur Árný verið
nálægt sjötugu þegar amma dó og
mér löngu hætt að finnast hún og
amma vera gamlar.
Ég var svo heppin að Árný átti
dóttur, Sigrúnu, sem var jafngömul
föður mínum og þau voru miklir vin-
ir. Það var því mikill umgangur við
þær mæðgur og mér fannst alltaf
gaman að koma í heimsókn til þeirra.
Mér fannst Árný minna mig svo mik-
ið á ömmu þótt hún hafi verið mikið
nettari en hún. Hún var ákaflega al-
úðleg og gjarnan með bros á vör.
Hún sýndi okkur fjölskyldunni mikla
hlýju og það var oft glatt á hjalla á
Rauðalæknum. Sigrún kom sér upp
yndislegum sumarbústað á Laugar-
vatni og ekki var síðra að koma þang-
að í heimsókn.
Síðustu árin var farið að draga
verulega úr þreki Árnýjar enda ald-
urinn orðinn hár, en hún hélt sér
gangandi með viljastyrk sem ein-
kenndi hana alla tíð og það var með
virðingu og fegurð sem hún yfirgaf
þetta jarðlíf.
Ég sendi Sigrúnu og Áslaugu syst-
ur hennar innilegar samúðarkveðj-
ur.
Jóna Freysdóttir.
Það er eitthvað sem kallar á mig
að skrifa nokkur kveðjuorð um mína
kæru frænku, vinkonu og samverka-
mann Árnýju Árnadóttur sem
kvaddi þessa tilvist kvöldið fyrir
föstudaginn langa, 97 ára að aldri.
Fyrir mér er sá dagur oftast óum-
ræðilega langur, en ekki í þetta
skiptið, hann leið bæði fljótt og vel
við fallega tónlist í útvarpi um leið og
ég minntist Árnýjar og þóttist fylgja
henni inn í eilífðina.
Þegar ég fór út að vinna frá heim-
ilinu mínu, fékk ég vinnu í Reykja-
víkurapóteki. Það var í töfludeildinni
uppi á 4. hæð sem þessi sómakona
kenndi mér að telja töflur í glös, allt
eins og hún hafði lært áður. Aldrei
varð okkur sundurorða í þau átján ár
sem við sátum hvor á móti annarri,
hún var líka meira en leiðbeinandi,
hún hafði sterkt skopskyn og tíminn
var oft fljótur að líða.
Kannski lýsir það vinkonu minni
best, allavega finnst mér ég heyra
rödd hennar þegar hún sagði við
dóttur sína rétt fyrir andlátið: „Ég
nenni þessu varla lengur.“ Samúðar-
kveðjur til Sigrúnar Cortes dóttur
hennar og allra sem elskuðu hana.
Bóel Ísleifsdóttir.
„En pabbi, ég er svo leið, mér
fannst Árný alltaf svo skemmtileg,“
sagði Anna Lucia dóttir mín, 9 ára,
eftir að hún hafði grátið dálítið og
setið hugsandi um stund í bílnum á
ferðalagi okkar í Eyjafirði á föstu-
daginn langa, þegar ég hafði sagt
henni og systkinum hennar frá því að
Árný væri dáin.
Sennilega nær þessi lýsing barns-
ins akkúrat utan um það sem gerði
Árnýju sérstaka í mínum huga líka.
Hún var einn af þessum föstu punkt-
um í tilverunni frá því ég man fyrst
eftir mér, óbreytanlegur, stöðugur
og traustur. Fyrir utan að vera hóg-
vær og hlý var Árný óvenju létt í
lund með mikla kímnigáfu. Hún hafði
húmor fyrir sjálfri sér, samferðar-
mönnum og umhverfinu öllu. Allt á
einstaklega góðlegum og ómeiðandi
nótum. Bölmóður og sjálfsvorkunn
fyrirfundust ekki í skapgerð hennar.
Hún var því í raun búin mannkostum
sem verðmætastir eru og betra væri
að fleiri bæru. Það var því ekki
skrýtið þó hún væri í uppáhaldi hjá
yngstu kynslóðinni, þeim sem best
skynbragð bera á slíka hluti.
Ég átti þess kost að leita í smiðju
til Árnýjar þegar ég kom að því
ásamt fleirum að skipuleggja ættar-
mót Nýlóættarinnar fyrir nokkrum
árum. Það var ómetanlegt að geta
flett upp í Árnýju um sögu ættarinn-
ar og ekki spillti fyrir að hún mundi
þetta allt eins og gerst hefði í gær.
Klár í kollinum og minnug á alla hluti
allt til síðasta dags.
Dauðinn minnir okkur á það meira
en allt annað að föstu punktarnir í til-
verunni hverfa okkur líka. En minn-
ingin um þá er mikilvæg, lifir og við-
heldur einhvern veginn heildar-
myndinni í þessari jarðvist.
Megi Góður guð senda engla sína
til að styrkja Sigrúnu í sorg hennar.
Einstaka dóttur, vinkonu, stoð og
styttu Árnýjar alla tíð.
Helgi Jóhannesson.
Árný Árnadóttir
✝ Geirþrúður Aðal-björg Brynjólfs-
dóttir fæddist 29.
september 1918 á
Steinsstöðum í Öxna-
dal í Eyjafjarð-
arsveit. Hún lést á
Akureyri þann 12.
apríl 2009.
Hún er dóttir
hjónanna Brynjólfs
Sveinssonar og Lauf-
eyjar Sumarrósar Jó-
hannesdóttir. Hún er
sjötta í röðinni af
fimmtán börnum
þeirra. Árið 1940 hóf hún sambúð
með eiginmanni sínum Birni Frið-
rikssyni, f. 1920, d. 1975. Þau
eignuðust saman 6 börn: Árdís, f.
1940, gift Ingvari Þorvaldssyni.
Þau eiga 4 börn, Börk, Björn Geir,
Þóru og Þorvald. Anna, f. 1943,
gift Snorra Snorrasyni (látinn).
Þau eiga 6 börn, Aðalbjörgu Krist-
ínu, Snorra, Guðrúnu, Bergljótu,
Björn og Baldur. Bergljót. f. 1947,
d. 1953 af slysförum.
Birna S., f. 1950, gift
Hólmgeiri Valde-
marssyni. Þau eiga 2
börn: Börk og Þórir
Rafn. Smári, f. 1956,
hann á 3 börn: Ásdís
Harpa, Halldóra og
Friðrik. Drengur
(lést skömmu eftir
fæðingu). Geirþrúður
á 36 barnabarna-
börn. Geirþrúður
starfaði lengi vel sem
matráðskona á hót-
elum og í vegavinnu
auk þess að vera húsmóðir. Eftir
að hún og maður hennar hófu
sambúð bjuggu þau alla tíð á Ak-
ureyri. Hún bjó síðari ár sín að
Tjarnarlundi 1. Síðustu ár sín
dvaldi hún á dvalarheimili á Dal-
vík og Akureyri.
Útför hennar fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju þriðjudaginn 21.
apríl og hefst athöfnin kl. 13.30.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku besta mamma okkar, nú hef-
ur þú fengið hvíldina, elskan. Það er
mjög margs að minnast um þig. Þú
varst ótrúlega dugleg, lífsglöð og ein-
staklega jákvæð kona. Þú eignaðist
sex börn með föður okkar, Birni Frið-
rikssyni, misstir tvö börn, ungan,
óskírðan dreng og Bergljótu 6 ára af
slysförum og varðst ung ekkja. Já-
kvæðni, glaðlyndi og félagslyndi
hjálpaði þér að fá allt það besta út úr
lífinu þrátt fyrir áföllin. Aldrei heyrði
nokkur manneskja þig kvarta yfir
neinu. Eina setningu sagðir þú oft ef
eitthvað bjátaði á hjá öðrum: „Betra
er að stíga í eldinn en að standa í hon-
um“, og lýsir það þér vel, elsku
mamma. Þú hafðir endalaust að gefa
öðrum. Þú starfaðir mikið sem mat-
ráðskona á hótelum og reiddir þú
hvern snilldarréttinn á fætur öðrum
fram og var allt einstaklega gott sem
þú eldaðir, svo ekki sé minnst á klein-
urnar þínar og soðnu brauðin. Það
var allt best sem þú bjóst til.
Þú varst mjög pólitísk og hafðir
skoðanir á öllu, varst mikil jafnaðar-
manneskja og réttsýn. Þú áttir mjög
skemmtilega systur og voruð þið
mjög samrýndar og kallaðar systurn-
ar úr Öxnadal. Þið voruð svo ótrúlega
hressar og skemmtilegar saman og
brölluðuð margt og mikið saman. Þið
skruppuð saman til Reykjavíkur og
keyptuð ykkur stundum eins föt sem
var mjög skondið. Þið fóruð í sum-
arbústaði saman og margt fleira.
Farin er mikil og merkileg kona sem
verður mikil eftirsjá að. Þakka þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur og
skildir eftir handa okkur.
Hvíldu í friði, elsku mamma, þín
börn,
Árdís, Anna, Birna og Smári.
Þegar símtalið kom frá pabba um
að amma Þrúða væri dáin, féllu mörg
tár og stórt tómarúm myndaðist inni
í mér. Ég vissi innst inni að símtalið
væri einhvers staðar á leiðinni, en
þegar það kom var ég ekki viðbúin.
Það eru aðeins tvær vikur síðan ég
kvaddi hana ömmu og þótt ég vissi að
þetta væri síðasta skipti í bili, er það
er samt með mikilli sorg sem ég
skrifa þessar línur. Þegar ég hitti
ömmu núna í mars voru liðin tvö og
hálft ár síðan ég sá hana síðast, hún
skammaði mig fyrir að hafa verið
svona lengi að koma til Íslands, það
væru liðin 15 ár síðan hún sá mig síð-
ast. Þegar pabbi var hjá henni í heim-
sókn hringdu þau stundum í mig, ég
man sérstaklega eftir einu símtali
sem kom rétt fyrir jólin. Þá sagði hún
við mig að ég ætti nú að fara að
hunskast heim til Ísland og hætta
þessu flandri í útlöndum. Í endann á
símtalinu tilkynnti hún mér að hún
kæmi út í heimsókn næsta sumar
með pabba. Við amma vorum mikið
saman og fyrir þær stundir er ég æv-
inlega þakklát.
Það var fastur liður að ég sæi um
að skreyta fyrir jólin hjá ömmu, oft
var það með góðum leiðbeiningum frá
Diddu frænku sem hafði sérstaka
skoðun á hvernig jólaseríurnar ættu
að vera. Þær áttu að vera eins og hjá
ekkjumanninum í þorpinu, sem að
mati Diddu var eini karlmaðurinn
sem gat sett upp jólaseríur á smekk-
legan hátt. Fyrir utan að setja upp
jólaseríur, skreytti ég líka jólatréð
hennar ömmu. Mér er minnisstætt
tréð sem pabbi kom með til ömmu
þegar hún bjó í Tjarnarlundinum.
Vegna hæðar trésins varð ég að
stytta það. Það gekk erfiðlega að saga
neðan af trénu og ákvað ég því að
taka ofan af því, sem sagt toppinn. Nú
hafði tréð myndarlega skál og þar
stakk ég stjörnunni, ég var svaka
stolt af sjálfri mér. Pabbi hló og hló
þegar hann sá tréð en amma gaf mér
rosastórt knús og sagði að þetta væri
flottasta tré sem hún hefði séð lengi.
Ég á margar góðar minningar um
hana ömmu mína. Þegar ég var fimm
ára og bjó í Ásveginum, vaknaði ég
einn morguninn klukkan fimm og
ákvað að skella mér í heimsókn til
ömmu. Ég klæddi mig og rölti af stað.
Ég gleymi aldrei svipnum á ömmu
þegar hún opnaði dyrnar og sá mig
fyrir utan, hún sagði að hún hefði
frekar átt von á skrattanum en mér
og svo hló hún. Amma bauð mér inn,
gaf mér kók og súkkulaði, amma
skammaði mig aldrei fyrir uppátæk-
ið. Svona var hún amma alltaf góð við
mig.
Þegar ég sat hjá henni í síðasta
skiptið, hinn 23. mars sl., sagði hún
við mig að hún yrði nú miklu hressari
þegar ég kæmi næst. Þetta síðasta
samtal sem ég átti við ömmu gleður
mitt hjarta og er ég svo þakklát að
hafa fengið þessa stund með henni.
Það er með miklum harmi að ég nú
kveð hana ömmu mína, ég er svo glöð
að hafa náð að hitta hana í síðasta
sinn og kveðja hana almennilega.
Elsku amma mín, ég kem til með að
sakna þín svo ofboðslega mikið og
mun alltaf elska þig. Megir þú hvíla í
friði.
Elsku pabbi, Didda, Dísa, Anna, og
fjölskylda; ég, Elli og Ísak Örn, vott-
um ykkur okkar dýpstu samúð.
Ásdís Harpa Smáradóttir.
Elsku yndislega amma mín, því
miður get ég ekki verið við útför þína
vegna fjarveru á sjó. Langar mig því
að þakka þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og okkar samverustundir
saman. Stundirnar voru svo
skemmtilegar og gefandi og á ég um
það yndislegar minningar sem ég
mun geyma í hjarta mínu. Hvíldu í
friði, elsku amma mín.
Þinn
Snorri Snorrason.
Elsku langamma.
Svefninn langi
laðar til sín
lokakafla æviskeiðs,
hinsta andardráttinn.
Andinn yfirgefur húsið,
hefur sig til himna
við hliðið bíður drottinn.
Það er sumt sem maður saknar
vökumegin við,
leggst útaf
á mér slokknar
svíf um önnur svið.
Í svefnrofunum finn ég
sofa lengur vil
þegar svefninn verður eilífur
finn ég aldrei aftur til.
(Björn Jörundur og Daníel Ágúst.)
Ísak Örn Elíasson.
Geirþrúður Aðalbjörg
Brynjólfsdóttir


  


 



 
    
       
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÞÓRHALLUR ÞORLÁKSSON,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í dag,
þriðjudaginn 21. apríl kl. 15.00.
Guðríður I. Einarsdóttir,
Örn Þórhallsson, Erla Magnúsdóttir,
Þórunn Þórhallsdóttir, Jón Hjaltalín Ólafsson,
Sigríður Þórhallsdóttir, Kristján Árnason,
Einar Þór Þórhallsson, Andrea Þorbjörg Rafnar,
Hörn Harðardóttir, Matthías Jakobsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HELGU BJARGAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Kvíum,
Böðvarsgötu 2,
Borgarnesi.
Guð geymi ykkur öll.
Þorgeir Ólafsson,
Ólafur Þorgeirsson, Auður Ásta Þorsteinsdóttir,
Sigrún Björg Þorgeirsdóttir, Birna Gunnarsdóttir,
Þóra Þorgeirsdóttir, Hilmar Sigurðsson,
Gretar Þorgeirsson, Sigrún Arna Hafsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.