Morgunblaðið - 27.06.2009, Síða 35

Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. JÚNÍ 2009
Elsku sonur.
Loforð guðs:
Ég aldrei hef lofað að brautin sé bein,
né blómstígar gullskrýddir alla leið
heim.
Ég get ekki lofað þér gleði án sorgar,
á göngu til himinsins helgu borgar.
En eg hefi lofað þér aðstoð og styrk,
og alltaf þér birtu þó leiðin sér myrk.
Mitt ljúfasta barn ég lofað þér hef,
að leiða þig sjálfur hvert einasta skref.
(Höf. ókunnur.)
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ég elska þig, yndislegi drengurinn
minn.
Ástarkveðja.
Þín
mamma.
Elsku bróðir, það eru engin orð
sem geta lýst því hversu mikið við
eigum eftir að sakna þín. Þú einfald-
lega gerðir líf okkar betra og okkur
að betri manneskjum.
Maður trúir þessu einfaldlega ekki
ennþá, er ennþá að bíða eftir því að
einhver veki mann af vondum
draumi.
Það vita það allir sem þekktu þig
hversu frábær þú varst og hvað þú
varst góður vinur. Góðu minningarn-
ar eru endalausar og maður getur
ekki annað en brosað í gegnum tárin
þegar maður hugsar til þín.
Ef maður á að nefna hvað stendur
upp úr er ómögulegt að nefna eitt-
hvað eitt en okkur verður hugsað til
þess þegar við bjuggum í Lambhaga-
num, hrúguðum okkur okkur öll sam-
an í sófanum að horfa á vídeó, oftar en
ekki í hláturskasti. Svo var hent dýn-
um á gólfið og gestir eða ættingjar
sváfu hér og þar um húsið. Svo mætti
lengi telja. Hann Hjalti var einfald-
lega með hjarta úr gulli.
Það verður óbærilega erfitt að fá
ekki að heyra gullkornin og fróðleiks-
molana frá þér. Það var oft vakað
fram eftir og talað um allt milli himins
og jarðar, þá var heldur ekki hægt að
finna betri mann til að sitja bara og
þegja með. Ekkert sem heitir vand-
ræðanleg þögn með Hjalta.
Elsku Hjalti minn, nú ert þú á betri
stað, við elskum þig og söknum þín
sárt. Hvíl í friði.
Sjáumst seinna.
Þín systkin,
Guðrún Helga, Haraldur Óli,
Magnús Arnar.
✝ Hjalti Þór Kjart-ansson fæddist 17.
febrúar 1983. Hann
andaðist 12. júní 2009.
Foreldrar Hjalta Þórs
eru Sigríður Haralds-
dóttir, f. 5.október 1959
og Kjartan Ólason, f.
26. ágúst 1961, þau slitu
samvistir. Systkini
Hjalta Þórs sammæðra
eru Haraldur Óli Kjart-
ansson, Guðrún Helga
Andrésdóttir og Magn-
ús Arnar Andrésson.
Systkini samfeðra eru
Melkorka og Elín Svava.
Hjalti Þór verður jarðsunginn frá
Selfosskirkju í dag, 27. júní, kl.
13.30.
„Skjótt hefur sól
brugðið sumri“
( JH.)
Þegar ungur maður
fellur frá í blóma ald-
urs síns verður okkur
orðs vant, því sorgin
er sár.
En þó að Hjalti Þór
ætti heima á heimili
okkar einungis fyrstu
mánuði lífs síns, þá
hrannast minningarn-
ar upp í hugann og
þær eru allar með
sama svip. Hjalti Þór var einstaklega
ljúft barn.
Og þegar kom fram á unglingsárin
var dagfar hans með sama yfirbragði.
Hann var hæglátur með afbrigðum
og hógvær í allri framgöngu.
Engu að síður gátu tilsvör hans oft-
ar en ekki verið kankvís og athuga-
semdir hans skarplegar og þeim var
gjarnan fylgt eftir með góðlátlegu
brosi og jafnvel glettni í augum.
Enda var Hjalti Þór athugull í
besta lagi og prýðilega greindur mað-
ur.
Ef honum hefði orðið lengra lífs
auðið hefði hann efalaust átt þroska-
fyllri ár í vændum. En aukin lífs-
reynsla hefði þó ekki gert hann að
betri manni en hann var, því að Hjalti
Þór var fyrst og seinast gegnheill og
góður drengur.
Seinast hittum við hann á annan í
páskum. Þá var hann glaður og reifur
og hafði á orði að hann þyrfti að fara
að líta við. En nú er útséð með að það
verður ekki í þessu lífi.
Hjalti var alla tíð dulur og lítt gef-
inn fyrir að kveinka sér. Hins vegar
var hann afar næmur á líðan þeirra,
sem hann átti samneyti við. Og þó að
hann væri að sumu leyti einfari þá
auðnaðist honum að eignast góða vini
enda sjálfur trygglyndur og vinfast-
ur.
Og nú við þessi óvæntu og snöggu
leiðarlok þökkum við öllum þeim sem
reyndust honum vel á allt of stuttri
lífsleið hans.
Sjálf þökkum við heils hugar allt
það góða sem Hjalti Þór veitti inn í líf
okkar. Þær dýrmætu minningar
munum við varðveita til æviloka.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
foreldra hans, systkini og aðra að-
standendur í þungbærri sorg þeirra.
Megi blessun Guðs hvíla yfir minn-
ingu þessa ljúfa drengs, Hjalta Þórs
Kjartanssonar.
Amma, afi,
Anna María og Jóhann Magnús.
Ei vitkast sá, er verður aldrei hryggur,
hvert vizkubarn á sorgar brjóstum liggur.
*
Á sorgarhafs botni sannleikans perlan skín.
Þann sjóinn máttu kafa, ef hún skal verða
þín.
( St. Th.)
Nú hefur kvatt þessa jarðvist, allt
of fljótt, bróðursonur minn, Hjalti
Þór Kjartansson.
Þegar ég hugsa til baka á þessum
sorglegu tímamótum er það tvennt,
sem mér fannst einkenna Hjalta,
frænda minn. Það var hversu svip-
hreinn hann var og blíðlyndur. Þessir
tveir eðliskostir hans, sem fylgdu
honum alla tíð kristallast vel í eftir-
farandi minningabroti, sem ég á um
hann.
Það var seint á jólaföstu árið 1987.
Ég hafði þá nokkru áður tekið bílpróf
og nú voru þeir Hjalti og bróðir hans í
heimsókn hjá afa og ömmu. Eins og
siður er fyrir jólin stóð yfir stórhrein-
gerning með gardínuþvotti og öllu til-
heyrandi. Mér þótti því vel til fundið
að fara með þá frændur mína í fjöru-
ferð niður á Eyrarbakka.
Blæjalogn var, heiðskírt og fann-
hvítur snjór yfir öllu. Þegar í fjöruna
var komið fórum við frændur í þann
leik, sem allir kannast við og felst í því
að storka Ægi konungi, þ.e að hætta
sér sem neðst í fjöruna við útsogið en
hlaupa síðan undan aðsteðjandi öldu-
faldi.
Eftir nokkurn leik uggðum við ekki
að okkur og Hjalta, sem var okkar
langyngstur skrikaði fótur og við það
gekk aldan yfir stígvélin hans og
buxnaskálmarnar blotnuðu. Og þar
með var fjöruferðin á enda.
Eftir að ég hafði huggað Hjalta eft-
ir þessar hrakfarir fórum við upp í bíl-
inn. Ég færði hann úr blautum buxum
og sokkum, breiddi úr þeim á hval-
baknum í bílnum, setti miðstöðvar-
blásturinn í botn og svo var ekið upp
að Selfossi.
Þegar heim var komið að Selfossi
og ég hafði fært Hjalta aftur í þvöl
sokkaplöggin og buxurnar, þá skynj-
aði Hjalti í svip mínum skömm og
sektarkennd yfir því sem fyrir hafði
komið og sá að mér var órótt.
Þá sneri hann sér að mér og sagði
hughreystandi: „Þetta er allt í lagi, ég
meiddi mig ekkert.“
Við þessi orð þessa fjögurra ára
snáða færðist yfir mig ró. Og á þessa
ferð og yfirsjón mína var aldrei
minnst eftir þetta.
Þannig mun ég ætíð minnast Hjalta
Þórs, bróðursonar míns, þessa svip-
hreina og góða drengs. Ég mun
geyma allt það góða, sem hann gaf
mér og bið góðan Guð að varðveita
hann.
Foreldrum hans og fjölskyldum
þeirra sendi ég innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðbjartur Ólason.
Elsku yndislegi fallegi frændi okk-
ar,
við trúum ekki að þú sért farinn frá
okkur, þín er svo sárt saknað, litli
Latti ló, eins og þú kallaðir þig þegar
þú varst lítill snáði.
Við minnumst þín, elsku myndar-
legi frændi okkar, sem hafði svo falleg
augu, einstakt hjartarlag, sem hugs-
aði oft svo djúpt með húmor og kímni
að leiðarljósi.
Það var alltaf mikið tilhlökkunar-
efni að koma til þín í Háengið þegar
við vorum börn. Þá lékum við okkur
saman í leikherberginu niðri eða
kúrðum saman og borðuðum popp.
Oft gistum við mörg saman og sögð-
um hvert öðru draugasögur og þá var
hlegið mikið og skríkt.
Við gleymum því aldrei þegar við
leyfðum þér að keyra bíl í fyrsta sinn
og við rugluðumst aðeins á bremsunni
og bensíngjöfinni!
Við eigum svo endalaust margar
góðar minningar um þig, sem eru
okkur svo dýrmætar og við munum
ávallt geyma þær í hjörtum okkar.
Þú áttir allt lífið framundan og
marga drauma sem vonandi rætast
þér á bláu eyjunni.
Við vitum að amma og afi og allir
englarnir hafa tekið þig í faðm sinn
nú.
Elskum þig alltaf, ávallt, endalaust.
Þínar frænkur,
Aðalheiður Mjöll og
Nína Björg.
Hjalti Þór
Kjartansson
Þegar kveðja skal
hjartkæran vin, eink-
um vegna ótímabærs
fráfalls, verður orða
vant. Eftir þrjátíu ára
kynni við leik og störf koma í hugann
endalausar minningar. Kynni okkar
hófust eins og oft er, á vinnustað þar
sem á ýmsu gat gengið en slíkt gerist
stundum á kærleiksríku heimili. En
ekki heyrast framar upplífgandi frá-
sagnir eða upplýsandi fróðleikur, nú
hvað þá skellandi hlátur jafnvel yfir
litlu sem engu – því nú er hann far-
inn. Það leið ekki á löngu að ég
kynntist Sigrúnu, konu hans og nán-
ustu fjölskyldu sem ætíð síðan hafa
sýnt kærleik og hlýju í minn garð.
Lífið verður fátæklegra þegar
tryggðatröllið er gengið og ekki
verða farin fleiri ferðalögin, hvorki
innanlands eða utan.
Huggunarorð á ég engin til handa
elsku Sigrúnu, Lindu, Kollu, nánustu
fjölskyldu og ættingjum, en vona að
tíminn græði sárin.
Með þessum orðum kveð ég Rein-
hardt Ágúst Reinhardtsson – fari
hann vel.
Grétar Þ. Hjaltason.
Lítill drengur, ljós og fagur,
lífsins skilning öðlast senn.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Kæri vinur, þetta var það fyrsta
sem kom í huga minn þegar ég sá og
hitti þig fyrst, þessar ljóðlínur mun
alltaf minna mig á þig, Reinhardt
minn.
Okkar kynni voru stutt en gáfu
mér svo mikið. Þú hafðir svo góða
nærveru og glaðværð þín var svo
innileg. Það er ekkert sjálfgefið að
hitta einhvern til að deila með sér
reynslu, styrk og vonum en það gát-
um við gert og er ég svo innilega
þakklát fyrir það traust sem þú
sýndir mér og traustið sem ég gat
sýnt þér.
Lífið er ekki alltaf auðvelt eða eins
og við sögðum „lífið er ekki dans á
rósum“, við þurfum að hafa fyrir því
og förum ekki alltaf auðveldustu
leiðina, þannig er þetta bara, okkur
var ætluð þessi leið til að takast á við,
bera okkar harm í hljóði, vera sterk
og horfa fram á við. Þetta var og
verður ekki auðvelt en það erum við
sjálf sem stjórnum og ákveðum
hvernig við viljum hátta því.
Þú varst hrókur alls fagnaðar,
Reinhardt, minn í margmenni og við
dáðumst að þér, húmorinn já og bara
þín nærvera, þú gafst svo mikið af
þér en innst inni varst þú allt annar,
brothættur og tættur, og gerðir þitt
besta til að til að takast á við þig
sjálfan. Við mig talaðir þú mikið um
fjölskyldu þína og þú varst mjög
stoltur af henni og ég fann að þér
þótti ótrúlega vænt um hana.
Ég ætla að ljúka þessu með stuttri
bæn og vona að það gefi fjölskyldu
þinni innri styrk og ró.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Megir þú hvíla í friði, vinur, og
Guð veri með þér og fjölskyldu þinni.
Takk fyrir góðar stundir
Kveðja
Sóley.
Þeir eru hnýttir af vinnu og
reynslu og láta sér ekkert fyrir
Reinhardt Ágúst
Reinhardtsson
✝ Reinhardt ÁgústReinhardtsson
fæddist í Reykjavík 15.
apríl 1943. Hann lést á
heimili sínu í Mos-
fellsbæ 7. júní síðast-
liðinn og var jarðsung-
inn frá Fossvogskirkju
22. júní.
Meira: mbl.is/minningar
brjósti brenna. Vinna
út í eitt ef því er að
skipta. Brjóta regl-
urnar ef nauðsyn
krefst. Taka óvæntan
slag ef vel árar og það
hvín svo sannarlega í
þeim eins og norðan-
rokinu ef þeim er
misboðið. Þetta eru
karlarnir okkar;
hrjúfir og stundum
rauðir á nefinu með
prakkaraglottið í
augunum og bros-
viprur bak við stund-
um harða skelina.
Ég var svo heppin að kynnast
Hadda í Þjóðleikhúsinu, kallinum
sem vissi allt og þekkti hvert skúma-
skot og hverja rá og kaðal í Álfahöll-
inni þar sem stórleikarar þjóðarinn-
ar standa, baðaðir ljósum og aðdáun
áhorfenda. En galdurinn gerist ekki
bara á sviðinu; galdramennirnir
standa í myrkrinu, láta fólk og hluti
hverfa eða birtast; Ömmu mús
bjargast í hundraðasta sinn frá þus-
andi Patta broddgelti svo íslensk
börn taka andköf af spenningi. Láta
rigna og snjóa og kveikja elda svo
hægt sé að dansa, skauta og brenna
hús um hverja helgi, jól og aðra frí-
daga þegar fólk flykkist í leikhúsið.
Allt er mögulegt – líka þegar við lét-
um Steinway-flygilinn hverfa niður
sviðsgólfið og reistum úr bygging-
arplasti veggi, útskorna sem litu út
fyrir að vera mörg hundruð ára
gamlir sem Vytas hafði hannað fyrir
Don Juan. Haddi var ekki bara
handverksmaður sem vel kunni til
verka hann var líka listamaður sem
skildi leikhúsið og oft á tíðum skrítn-
ar persónur hvaðanæva úr heimin-
um sem komust að því að Haddi tal-
aði sama tungumálið og þeir;
tungumál leikhússins.
Hann kunni líka að vera vinur og
góður kennari og tók mér opnum
örmum þó svo að ég tilheyrði allt
annarri kynslóð og öðrum heimi.
Lagði sig fram um að hvetja mig til
dáða og gerði sér sérstaklega ferðir
niður á Smíðaverkstæði til að hrósa
fyrir eitthvað sem honum fannst vel
gert. Sýndi mér alla leyndardóma
Stóra sviðsins, leiddi mig um sperru-
loftið og strauk vírana eins og gamla
vini sína. Hann deildi skoðunum sín-
um og ástríðu fyrir leikhúsinu –
Stóra sviðinu okkar allra Íslendinga,
sem er eins og skip sem siglir í
stórsjó og brjáluðu veðri, siglir þó að
hrikti í stoðunum, siglir þó að efni
séu af skornum skammti, siglir af því
að fleyinu stýrir fólk sem trúir á
galdurinn og veit hversu mikils virði
hann er þeim sem þakklátir sitja í
salnum og kunna að njóta. Það eru
menn eins og Haddi sem kenna okk-
ur sem yngri erum virðingu og aga í
vinnunni, kenna okkur að setja öxl-
ina í þær byrðar sem á okkur eru
lagðar og hjálpast að við að koma
skipinu í höfn. Kenna okkur líka að
láta ekki vaða yfir okkur þegar of
langt er gengið og skynsemin er fót-
um troðin. Ég minnist hans með tár í
augunum og þakklæti fyrir allt, hann
gerði mig að betri manni.
Fjölskyldu og ástvinum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur, minning
um góðan dreng mun lifa.
Ásdís Þórhallsdóttir.
✝ Arnfríður Krist-rún Sveinsdóttir
fæddist í Ólafsvík 26.
júní 1925. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Holtsbúð 18. apríl
2009 og fór útför
hennar fram frá
Garðakirkju 29. apríl.
Meira: mbl.is/minningar
Arnfríður
Kristrún
Sveinsdóttir
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
Minningar á mbl.is
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út. Greinar, sem berast eftir að út-
för hefur farið fram, eftir tiltekinn
skilafrests eða ef útförin hefur ver-
ið gerð í kyrrþey, eru birtar á vefn-
um, www.mbl.is/minningar. Æviá-
grip með þeim greinum verður birt
í blaðinu og vísað í greinar á vefn-
um.
Minningargreinar