Morgunblaðið - 09.08.2009, Qupperneq 13

erfitt að skilja hana. „Besta leiðin til
að læra tungumál er að búa í land-
inu,“ segir Erna. „Í raun þýðir ekk-
ert annað en að dýfa sér strax út í
djúpu laugina og það hef ég gert.“
Hún segist hafa lent í svipuðum
tungumálavandamálum í Svíþjóð.
„Ég lærði dönsku í den og taldi mig
færa í allan sjó en annað kom á dag-
inn í Svíþjóð. Samt var ég fljótari að
ná sænskunni en þýskunni.“
Margir útlendingar vinna í höfuð-
stöðvum IKEA í Älmhult og þess
vegna er enska aðaltungumálið í öll-
um samskiptum. Erna bendir á að
þetta eigi sérstaklega við um öll
bréfasamskipti og tölvupósta. „Ef
erindið er skrifað á sænsku verður
þýðing á ensku að fylgja fari efnið
til þriðja manns. Enska var því alls-
ráðandi en í kaffitímum kom oft fyr-
ir að maður talaði ensku við sessu-
nautinn vinstra megin, sænsku við
þann sem sat mér á hægri hlið og ís-
lensku við Sigríði Heimisdóttur eða
Siggu Heimis eins og hún er kölluð,
en hún var hönnuður hjá IKEA og
er nú hætt. Það komst upp í vana að
tala þrjú tungumál á sama tíma en í
Kína er enska töluð á skrifstofunni.
Ég kann eitt og eitt orð á stangli í
kínversku en stefni á að fara á nám-
skeið fljótlega.“
IKEA-fjölskyldur
Það er ekki ofsögum sagt að líf
fjölskyldunnar snúist að miklu leyti
um IKEA og hafi gert það í 20 ár.
„Það eru til margar IKEA-
fjölskyldur eins og við erum, sér-
staklega í hópi starfsfólks sem
flakkar á milli staða. Þetta gengur
samt vel. Við höfum aldrei unnið
beint saman, þó við höfum unnið í
sama húsi. Við höfum alltaf verið í
ólíkum verkefnum og náum vel að
aðskilja vinnu og einkalíf. En margt
af okkar besta vinafólki er í sömu
sporum og þetta er mjög spennandi.
Það þýðir samt ekki að við ætlum að
bera beinin hjá IKEA, þó okkur líði
mjög vel hjá fyrirtækinu. Það gefur
starfsfólkinu gríðarlega mikla
möguleika á að breyta til sýni það
áhuga, metnað og vilja til þess að
takast á við ný verkefni. IKEA fær-
ir engum starfsmanni neitt á silf-
urfati og því þýðir ekki að sitja og
bíða eftir gullna tækifærinu, vegna
þess að það kemur ekki, en gangi
starfsmaður í málið og sýni að hann
vilji eitthvað ákveðið fær hann að-
stoð til þess að ná takmarkinu. Ég
vinn hjá traustu fyrirtæki og það
hefur veitt mér tækifæri til að kynn-
ast ólíkum menningarheimum. Ég
er þannig að eðlisfari að ég á erfitt
með að hjakka í sama farinu of
lengi. Ég er kannski ekki til í allt en
alltaf til í að prófa eitthvað nýtt. Ég
hafði aldrei komið til Kína þegar
okkur bauðst að fara til Sjanghæ og
það hristu margir höfuðið þegar við
tókum tilboðinu. Við byrjuðum á því
að senda gáminn og fórum síðan til
Sjanghæ að leita að húsnæði án
þess að hafa nokkru sinni komið
þangað áður.“
Ævintýri
Erna hefur upplifað skemmti-
legan tíma erlendis og segir að hún
hefði ekki viljað fara á mis við hann.
„Þetta hefur verið hálfgert ævintýri.
Það hefur verið erfitt að ná fótfestu
á mörgum stöðum en það var heldur
ekki auðvelt að koma aftur til Ís-
lands eftir að hafa verið níu ár í
Sviss, þar sem mér leið almennt vel,
þó ég hafi stundum haft heimþrá og
viljað reyna eitthvað nýtt. Hins veg-
ar hafði ég aldrei flutt frá Íslandi
heldur aðeins framlengt dvölina er-
lendis um eitt ár í einu og dótið mitt
var alltaf í bílskúrnum hjá mömmu
og pabba. En góður vinur ráðlagði
mér að flytja heim og komast þann-
ig að því hvað ég vildi gera. Þetta
reyndist besta ráð sem ég hef feng-
ið. Ég flutti heim og vann í tvö ár
hjá IKEA en þó það hafi verið æð-
islegt að vera heima komst ég að því
að ég var ekki tilbúin að setjast
strax að á Íslandi. Ég fyllti tankinn,
fór aftur út, gifti mig og eignaðist
börnin. Það hefur margt á dagana
drifið og við höldum öllu opnu varð-
andi framtíðina. Við gerðum samn-
ing til þriggja ára í Kína og verðum
þar í mesta lagi í fimm ár en tíminn
verður að leiða í ljós hvað gerist eft-
ir það.“
Í Pretoríu Stoltar næðgur í Afríku í janúar 2006.festingu á ættleiðingu Bjarkar. Háhýsi Smári í Shanghai.
13
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. ÁGÚST 2009
Erna Lúðvíksdóttir var mikil íþróttakona áárum áður og landsliðskona í handboltaog fótbolta um árabil, en handboltinn
varð til þess að hún byrjaði að vinna hjá IKEA í
Sviss fyrir um 17 árum.
„Ég lék mér ekki með dúkkur en var alltaf úti
og leitaði mikið í Gunnar bróður, var mikið með
honum,“ rifjar hún upp, en á þessum árum voru
strákarnir síst betri en hún í boltanum. „Ég
hreinlega bjó á fótboltavellinum eða niðri í
íþróttahúsi þegar ég var lítil og mamma þurfti
ekki að leita að mér. Hún vissi hvar ég var.“
Í treyju af Þorgils Óttari
Grótta á Seltjarnarnesi var uppeldisfélag
Ernu í íþróttum, en meistaraflokkar í hennar
greinum voru ekki til hjá félaginu og því gekk
hún í Val. Hún lék alla 13 landsleiki Íslands frá
september 1982 til 1986 og var fyrirliði í síð-
ustu fjórum leikjunum. Auk þess var hún einn
af burðarásum í sterku liði Vals en hætti í fót-
boltanum 1987. „Það var of mikið álag að vera
á toppnum í bæði fótbolta og handbolta,“ segir
hún og bætir við að keppnistímabilið hafi líka
lengst í báðum greinum á þessum tíma. „Ég
valdi handboltann vegna þess að það var meira
um að vera í honum. Slavko Bambir hafði tekið
við landsliðinu og það var mikill uppgangur hjá
því.“
Erna spilaði 98 landsleiki í handboltanum og
það þótti mikið þá. „Við söfnuðum fyrir lands-
liðsferðunum,“ segir hún og bendir á að lands-
liðskonurnar hafi skafið timbur, selt rækjur,
dreift bókum og nánast gert hvað sem var til
að borga kostnaðinn. „Frystikistan hjá mömmu
og í raun allri fjölskyldunni var alltaf full af
rækjum, en það óvenjulegasta var þegar við
fórum ýmist fyrir eða eftir æfingu til þess að
skafa timbur við stórt einbýlishús í Skerjafirði.
Við fengum lengi vel ekki eigin keppnisbúninga
eins og nú tíðkast og þurftum oft að leika í
treyjum af karlalandsliðinu. Ég spilaði alltaf
númer 2 í landsliðinu og var því oft í treyju af
Þorgils Óttari Mathiesen.“
Tilviljun
Þegar Erna var 28 ára segist hún hafa hug-
leitt að hætta líka í handboltanum. „Ég var orð-
in svolítið þreytt á þessu, vantaði einhverja til-
breytingu,“ segir hún. Hún hafði kynnst stúlku í
Sviss í gegnum landsliðið og úr varð að hún
ákvað að fara þangað og leika með liði í neðri
deild í eitt eða tvö ár. „Þegar ég kom út frétti
ég að félagið væri gjaldþrota en fyrst ég var
komin á staðinn kom upp í mér íslenski nagl-
inn, að gefast ekki upp. Erfitt var að fá atvinnu-
og dvalarleyfi í Sviss en félagið hafði lofað mér
vinnu og tilskildum leyfum og úr varð að ég
endaði hjá einu stærsta félaginu í Sviss, ZMC
Amicitia Zürich. Þar var verið að stofna kvenna-
deild og ég var með í að byggja þá deild upp. Ég
var eins konar mamma í liðinu og endaði með
því að spila í efstu deild í fimm ár.“
Samfara því að spila handbolta vann Erna hjá
svissneska bankanum Credit Suisse, einu
helsta styrktarfyrirtæki félagsins, í tæplega tvö
ár áður en hún hóf störf hjá IKEA.
„IKEA var að opna nýja verslun í Zürich og
við stelpurnar í liðinu fengum vinnu við viku
langa opnunarhátíðina, dreifðum gosi til gesta,
blésum upp blöðrur og þar fram eftir göt-
unum,“ segir Erna. „Ég tók verslunarstjóra
verslunarinnar tali á opnunarkvöldinu og hann
réð mig til IKEA á staðnum. Þar með var tónn-
inn gefinn.“
Handboltinn skilaði sínu
Morgunblaðið/Einar Falur
Íþróttakonan Erna Lúðvíksdóttir var atkvæðamikil í íþróttum. Hún var burðarás í Val og lék 13
landsleiki í fótbolta og 98 landsleiki í handbolta.
’
Svo byrjaði ég að
syngja með Pavarotti
og hugsaði: Já! Ég get
bara sungið nokkuð
svipað.
Bjartmar Sigurðsson,
nemandi við Royal Scott-
ish Academy of Music
and Drama í Glasgow.
Er ekki ólíklegt að eigendur Milestone
hafi með skipulögðum hætti unnið að
því að knésetja sín eigin fyrirtæki og
eigin fjárhag?
Karl Wernersson, stjórnarformaður í Mile-
stone, í grein í Morgunblaðinu.
Fólk hugsar gjarna allt í efnislegum
verðmætum, hvað græðir maður á
þessu?
Gísli H. Friðgeirsson, sem fór í hringferð
um landið á kajak.
Það sem mér finnst standa upp úr er að
við réðum vel við þennan fjölda.
Páll Scheving, formaður þjóðhátíð-
arnefndar.
Sjálfstraustið er alveg gríðarlega gott.
Grétar Sigurðarson, fyrirliði KR, er ánægð-
ur með leikform liðsins.
Ég hef verið kölluð rólegasta brúður
sögunnar og það er mjög fyndið að tala
um mig og eitthvað rólegt í sömu setn-
ingu.
Katrín Jónsdóttir, fyrirliði kvennalandsliðs,
giftist Þorvaldi Makan Sigbjörnssyni fót-
boltakappa.
Ég líki þessu við andlega nauðgun, því
það er farið inn í alla skápa, rótað gegn-
um nærföt manns og öllu umturnað.
Íbúðareigandi, sem varð fyrir því óláni að
brotist var inn í íbúð fjölskyldunnar meðan
hún dvaldi í sumarbústað yfir versl-
unarmannahelgina.
Stundum skrifaði ég um kynfræði þar
[á síðunni siggadogg.is] en mér var far-
ið að finnast það ansi óþægilegt þar
sem ég átti það til að ganga fram af
ömmu minni.
Sigríður Dögg Arnardóttir, meistaranemi í
kynfræði í Curtin University of Tec-
hnonology í Perth í Vestur-Ástralíu.
Ég legg jafnframt til að ríkisstjórn Ís-
lands óski eftir því við Sameinuðu þjóð-
irnar að skipaður verði sáttasemjari í
þessu máli [Icesave].
Friðrik Pálsson, sem hefur áratugareynslu
í alþjóðlegum viðskiptasamningum, í grein
í Morgunblaðinu.
Við ýtum gagnkynhneigðum ekki í
burtu. Dragg er listform, fyrst og
fremst, og það er áhugi hvarvetna.
Georg Erlingsson, framkvæmdastjóri
Draggkeppni Íslands.
Það er með nokkru stolti en líka auð-
mýkt sem ég tek við menningarhúsinu
til rekstrar.
Svanfríður Jónasdóttir, bæjarstjóri Dalvík-
urbyggðar.
Mér er sagt að ef við hefðum ekki kom-
ið hér myndu Íslendingar ekki tala ís-
lensku í dag heldur þýsku.
Bandaríkjamaðurinn Clarence Huckaby
heimsótti Selfoss þar sem hann gegndi
herþjónustu í átta mánuði á stríðsárunum.
Sala á barnafötum hefur aukist áber-
andi mikið. Börnin halda áfram að vaxa
þó að ekki sé hægt að fara í versl-
unarleiðangra til útlanda.
Sigurjón Örn Þórsson, framkvæmdastjóri
Kringlunnar.
Fyrir hagsmuni Íslands skiptir miklu
máli að við séum sameinuð um þetta
[Icesave]. Ég vil sjá 63-0 í þessu máli.
Ögmundur Jónasson heilbrigðisráðherra
Ummæli
Reuters
Stórsöngvari Ítalski óperusöngv-
arinn Pavarotti í góðu lagi.