Morgunblaðið - 09.08.2009, Síða 37

seli og var síðar sama ár send í
Hallormsstað til stuðnings við
heimili föður míns sem misst hafði
Sigríði fyrri konu sína, en hún var
móðursystir Önnu. Húsmæðraskóli
var þá nýtekinn til starfa á Hall-
ormsstað undir stjórn föðursystur
minnar Sigrúnar Pálsdóttur Blön-
dal. Sótti Anna skólann í tvo vetur
og útskrifaðist þaðan vorið 1934.
Reyndist námið og dvölin þar
henni gott veganesti. Hún var þó
ekki hraust þessi ár, greindist með
berkla en náði sér að fullu eftir
vetrarlanga dvöl á Reykjahæli.
Veturinn 1943-1944 tók hún að sér
rekstur mötuneytis stúdenta við
Háskólann 28 ára gömul og hafði
þar átta stúlkur í vinnu. Bar það
vott um áræði hennar og sjálfs-
traust, eiginleika sem komu henni
vel alla tíð síðan. Hún hóf einka-
kennslu heima fyrir um 1940, fékk
stöðu sem kennari í Helgustaða-
hreppi, en kenndi síðar á Stöðv-
arfirði og á Akureyri en lengst við
skólann á Staðarborg í Breiðdal
steinsnar frá prestssetrinu. Anna
var góður kennari, prýðilega máli
farin og leiddi nemendur sína inn í
heim ævintýra og skáldskapar.
Á heimili Önnu og Kristins var
að vonum gestkvæmt og þar ólu
þau upp kjörbörn sín Hallbjörn og
Guðríði. Til viðbótar húsmóður-
störfum og kennslu var Anna þátt-
takandi í félagsmálum heima fyrir
í Breiðdal og á austfirskum vett-
vangi. Þeirri hlið kynntist ég vel
þegar hún átti sæti í stjórn Nátt-
úruverndarsamtaka Austurlands
1978 og gekk með okkur í sum-
arferð langleiðina umhverfis Snæ-
fell hálfsjötug að aldri. Anna hafði
ríka réttlætiskennd, skipaði sér til
vinstri í þjóðmálum eins og bræð-
ur hennar Skúli og Pétur og færði
sig yfir á grænu línuna áður lauk.
Hún var óvenju opinská og hisp-
urslaus og lá ekki á skoðunum sín-
um um menn og málefni. Frá
henni á ég frásagnir sem ekki
liggja allar á lausu af ættmennum
okkar og samferðafólki. Þegar ég
ritaði um Breiðdal fyrir Ferða-
félagið las Anna yfir kaflann um
Eydali og lagði þar margt gott til.
Eftir að störfum þeirra hjóna
lauk á Austurlandi áttu þau far-
sælt ævikvöld í höfuðstaðnum,
lengst af við bærilega heilsu.
Kristinn féll frá fyrir rösku ári og
eftir það hallaði undan fyrir Önnu
sem var árinu eldri en hann og
náði því næstum að verða hálftí-
ræð. Síðast er við áttum tal saman
sagðist hún hætt að afla sér fróð-
leiks með bóklestri en áhuginn á
þjóðmálum var enn vakandi og
hugsunin skýr. Gott er að verða
gamall þegar hugur og hjarta
vinna þannig saman til loka.
Hjörleifur Guttormsson.
Minningar 37
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. ÁGÚST 2009
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík • sími 587 1960 • www.mosaik.is
MIKIÐ ÚRVAL AF LEGSTEINUM
OG FYLGIHLUTUM
Sendum myndalista
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
✝
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
REYNIR ÁSGEIRSSON,
Safamýri 51,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi laugardaginn
25. júlí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Þökkum samúð og hlýhug. Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjúkrunar-
heimilisins Eirar, 2. hæð suður, fyrir góða og kærleiksríka umönnun.
Eygló K. Celin,
Guðmundur Karl Reynisson, Díana Dröfn Ólafsdóttir,
Ásgeir Rafn Reynisson, Málfríður Hildur Bjarnadóttir,
Reynir Ólafur Reynisson, Bjarnveig Ágústsdóttir,
Steindór Kári Reynisson, Erna Magnúsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn,
GRÉTAR MÁR SIGURÐSSON
ráðuneytisstjóri,
er látinn.
Dóra Guðrún Þorvarðardóttir.
✝
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
ÁGÚST GUÐMUNDSSON
bifreiðarstjóri og ökukennari,
Norðurbrú 5,
Garðabæ,
áður að heimilis Ásgarði 149, Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstudaginn 24. júlí.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
11. ágúst kl. 13.00.
Robert John Severson,
Margrét Ágústsson, Aðalsteinn Ólafsson,
Kristján Ágústsson, Stefanía Sara Gunnarsdóttir,
Ágúst Björn Ágústsson, Þórdís Björg Kristinsdóttir,
Bjarni Ágústsson, Þórdís Lára Ingadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
FREYSTEINN GÍSLASON,
Hraunbæ 103,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 4. ágúst.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 12. ágúst kl. 13.00.
Óla Kristín Freysteinsdóttir, Þorgrímur Jónsson,
Gísli Björgvin Freysteinsson, Margrét S. Traustadóttir,
Bella Freydís Pétursdóttir, Gunnar Örn Arnarson,
Jón Fannar Þorgrímsson,
Kristín Fanney Þorgrímsdóttir,
Freysteinn Gíslason,
Bjarni Gíslason,
Sigmar Ingi Gíslason,
Björgvin Gíslason,
Þorkell Pétursson, Guðrún Eiríka Snorradóttir
og barnabarnabörn.
Alþýðuhetja er
fallin í valinn. Elsku-
legur bróðir minn,
Hörður, laut í lægra
haldi þann 23. júlí
2009 eftir snarpa við-
ureign við fjanda
þann, sem engum eirir, krabba-
meinið. Baráttuna við sjúkdóminn
háði hann af sama æðruleysi og
atorku og lífsbaráttuna sjálfa.
Hörður var ekki fæddur með
silfurskeið í munni. Hann var
ásamt systkinum sínum alinn upp
við seyru og stundum jafnvel sult
í agnarsmáu koti við Grettisgötu í
Reykjavík, þar sem sérhver lagði
af mörkum eftir getu og sam-
heldnin var sterk. Á þessum for-
lagatímum mótaðist skapgerð
Harðar. Snemma komu í ljós
mannkostir hans. Dugnaður, sam-
viskusemi, reglusemi, hjálpsemi
og óbilandi trygglyndi voru snar-
ir þættir í fari bróður míns. Sam-
vistin við hann hefur gert mig og
náið samreiðarfólk að betri
mönnum. Við vorum frá frum-
bernsku tengdir órofgjörnum
böndum. Ljúfar minningar ylja
um hjartarætur.
Hörður var hamingjuríkur
maður. Stærsta hamingja lífs
hans var eiginkonan ljúfa og dug-
mikla, Hjördís Jóhannsdóttir.
Saman eignuðust þau fimm börn,
sem öll lifa. Smám saman hafa
yndisleg barnabörn bæst í hópinn
hjónunum til til yndis og ánægju.
Ég votta þeim öllum einlæga
samúð mína á örlagastundu.
Minningin um góðan dreng lif-
ir.
Sverrir Benediktsson.
Elsku Hörður bróðir minn, nú
ertu horfinn til mömmu og ætt-
menna. Það eru svo margar fal-
legar minningar sem ég á um þig
frá því við vorum lítil. Ég man að
pabbi var nýlátinn og fátækt og
basl var hjá mörgum fjölskyldum.
Við vorum átta systkinin og bár-
um út blöð áður en við fórum í
skólann á morgnana. Mamma
skúraði á nóttunni á meðan við
sváfum og þegar hún kom heim
vakti hún okkur í útburðinn. Ég
man hvað þú varst duglegur að
bera út og selja Morgunblaðið og
Vísi og gafst síðan mömmu alla
peningana þína. Þetta gerðir þú
eins lengi og ég man eftir.
Systkinin voru líka dugleg því
allir hjálpuðust að, en duglegast-
ur varst þú að afla peninga fyrir
mömmu og heimilið. Svo varstu
líka sendill hjá Silla & Valda,
Skjaldberg og Sigga á horninu.
Þú varst svo snöggur að koma
þér að verki. Ég man eftir svipn-
um á þér þegar þú komst hjól-
andi með vörur heim úr búðinni.
Mamma kunni sannarlega að
meta þessa miklu hjálp og sagði
oft brosandi: „Guð launar sínum“.
Ég man svo eftir þegar ég hopp-
aði í parís og bjó til kökur úr
moldinni með vinkonum mínum
Jóhönnu, Hrefnu og Fríði. Við
skreyttum kökurnar með blóm-
um. Filippía, elskulega nágranna-
konan okkar, leyfði okkur að
baka herlegheitin í kjallaratröpp-
unum hjá sér. Þá komst þú og
keyptir af okkur kökur fyrir 8
aura og við tókum á sprett yfir
sundið og yfir Laugaveginn. Þar
var sælgætisbúð og við keyptum
okkur einseyrings fánakúlur með
mentólbragði, m-mm, þær voru
svo góðar.
Í sláturtíðinni á haustin var
alltaf nóg að gera. Þá henti slát-
urhúsið kindalöppum og ýmsum
óunnum úrgangi og þá varstu
kominn fyrstur af öllum á hjólinu
með strigapoka til að kanna hvað
Hörður Benediktsson
✝ Hörður Bene-diktsson fæddist í
Reykjavík 29. júlí
1930. Hann lést á
heimili sínu 23. júlí sl.
og fór útför hans
fram frá Háteigs-
kirkju 5. ágúst.
gæti komið að gagni
fyrir heimilið því
mamma var mikill
kokkur sem gerði
góðan mat úr öllu.
Kindalappirnar voru
síðan sviðnar fram
eftir kvöldum.
Mamma bjó til
sviðasultu, tók slát-
ur, lét í súr og bjó
til sápu úr ristlum
sem hún notaði á
skítugan þvott. Á
þessum árum var
lítið „fínerí“ í versl-
unum, en stundum komu skip
með jólavörur og þá var staðið í
biðröðum alla nóttina. Þá var nú
líf í tuskunum. Þú skipulagðir bið-
ina og við systkinin skiptumst á
vöktum. Þú til kl. 3, Sverrir til kl.
7 og svo sú yngsta til kl. 9, en þá
kom mamma í fjörið. Svona var
lífið í mörg ár, hörkulegt, krefj-
andi en alltaf skemmtilegt í systk-
inahópnum. Með samstöðunni
gekk lífið bærilega hjá okkur. Þú
tókst meistarapróf í múrverki og
varst farsæll í starfi. Þú kynntir
okkur fyrir yndislegri stúlku,
Hjördísi, sem síðar varð konan
þín og hjónaband ykkar ham-
ingjuríkt. Heimili ykkar var fal-
legt og gestkvæmt og börnin ykk-
ar 5 uxu úr grasi og nú er stór
hópur barnabarna og langafa-
barn. Það er ekki hægt að segja
annað, elsku bróðir, en að lífið
hafi leikið við þig enda áttir þú
það skilið.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Höf. ók.)
Elsku Dísa mín og fjölskylda,
missir ykkar er mikill. Ég bið guð
og engla að umvefja og vaka yfir
ykkur öllum.
Eygló.
Farin er frændafjöld. Og nú
bætist í hópinn föðurbróðir minn
kær, Hörður. Eftir tiltölulega
stutta sjúkdómslegu kvaddi hann
hinn 23. júlí í faðmi ástkærrar
fjölskyldu, sem annaðist hann af
natni, ást og virðingu til hinstu
stundar. Því má segja, að frændi
hafi uppskorið sem hann sáði. Um
alla daga var fjölskyldan efst i
huga hans og hjarta.
En við vorum fleiri, sem nutum
góðs af góðmennsku og ástríki
Harðar frænda og Hjördísar eig-
inkonu hans, þeirrar fágætu
sómakonu. Systkinabörnunum var
ekki síður gert hátt undir höfði en
eigin börnum og að þeim hlúð á
alla lund. Skilin milli kjarna- og
stórfjölskyldu voru býsna tor-
greinanleg og kynslóðabilið nær
óþekkt á þeim árum, þegar
frændi minn og systkini hans
komust til manns. Það var mitt
happ að mega alast upp með
frændum og frænkum á öllum
aldri. Í lífi okkar allra var Hörður
frændi mikilvægur burðarás.
Ég votta elskulegri frænku,
Hjördísi, frændsystkinum mínum
og börnum þeirra innilega samúð
mína á erfiðum tímamótum, nú
þegar skarð er fyrir skildi.
Arnar.
Ég nýt blessunar að hafa átt eins
góða vinkonu og Kollu, þó að það hafi
aðeins verið í stutta stund, undanfar-
in tvö ár hafa verið mjög eftirminni-
leg. Ég mun ávallt varðveita þær
stundir sem ég átti með Kollu, sér-
taklega spjall okkar um daglegt líf
og ánægju hennar með að deila af-
mælisdegi sínum, 9. október, með
sameiginlegu átrúnaðargoði okkar,
John Lennon.
Megi minning hennar lifa með
okkur um ókomna tíð.
Gonzo Gutierrez.
Kolla er eini Íslendingurinn sem
ég hef hitt, svo ljúf og skemmtileg,
engri lík. Í stórum hóp af nemendum
er erfitt að kynnast innbyrðis en við
upphaf náms okkar við Peking-há-
skóla fór ég til Kollu að skila bók og
ætlaði ekkert að stoppa. Áður en ég
vissi af voru fjórir klukkutímar liðn-
ir! Vinátta okkar hófst með spjalli
um lífið og tilveruna og þannig var
það alltaf.
Síðastliðin tvö ár hafa samtöl okk-
ar snúist um gamla ástvini, námið
okkar, nýju sérsaumuðu kápurnar
hennar (sem ég dáðist endalaust að!)
og framtíðardrauma okkar. Ég mun
alltaf varðveita vináttu okkar og
uppáhalds Íslendingurinn minn mun
eiga sérstakan stað í hjarta mínu.
Vinur/Sandy Pho
Phoenix, Arizona, USA