Morgunblaðið - 09.08.2009, Síða 39

hönnu og fjölskyldu dýpstu samúð.
Missir ykkar er mikill.
Svíður í sárum,
sorg drúpir höfði,
góður er genginn á braut.
Minningar mildar
mýkja og lýsa
og leggja líkn við þraut.
(Hörður Zóphaníasson.)
Guðný Margrét Ólafsdóttir
og fjölskylda.
Kær frændi, sannur vinur, Björn
Helgason er fallinn frá. Svo langt sem
ég man bar ég mikla virðingu fyrir
frænda mínum Birni. Það var mann-
bætandi að koma til þeirra hjóna,
Björns og Jóhönnu Hjaltadóttur.
Björn og Jóhanna voru þau ætíð
nefnd í sama orðinu á mínu bernsku-
heimili og hélst það til síðustu stund-
ar. Mér leið ætíð miklu betur eftir að
hafa sótt þau heim. Heimilið þeirra
var sannkallað menningarheimili.
Björn völundur mikill. Smíðagripir
hans prýða heimilið samofið lista-
hannyrðum Jóhönnu.
Stærstu og bestu eiginleikar
Björns voru orðheldni og heiðarleiki í
starfi sem og í leik. Björn var talna-
glöggur með afbrigðum, hafði fallega
rithönd svo af bar og var afar góður
stílisti. Að lokum vil ég þakka Birni
móðurbróður mínum fyrir allt sem
hann gerði fyrir mig og mína. Kæra
Jóhanna og fjölskylda samúðarkveðj-
ur til ykkar.
Blessuð sé minning Björns Helga-
sonar.
Sveinbjörn Benediktsson.
Í dag er kvaddur mikill mann-
kostamaður bæði til munns og handa.
Kynni okkar og vinátta voru einlæg
og kær.
Björn var yfirvegaður í orði og
verki, glöggur, gjörhugull, hæversk-
ur, yfirlætislaus og prúðmenni í
fremsta máta. Jafnaðarlega var hann
fremur fátalaður en orð hans þurftu
engan tryggingastimpil. Þau stóðu
áreiðanleg og traust eins og þau voru
töluð, svo sem hann var og sjálfur.
Greiðvikinn var hann, hjálpsamur,
örlátur og ráðhollur.
Hann var vel lesinn og fróður –
ekki hvað sízt um þjóðar- og búskap-
arhætti, glaður í samræðum,
skemmtilegur og hnyttinn.
Hagleiksmaður var Björn í
fremsta máta – smíðisgripir hans
listasmíði svo af ber. Þó að ekki léti
hann bera mikið á var hann vel hag-
mæltur og þar kom yfirvegun hans
og glöggskyggni skýrt fram.
Að kynnast honum og eiga að góð-
vini voru forréttindi sem ég met mik-
ils. Því kveð ég hann með söknuði,
þakklæti og djúpri virðingu.
Kæra Jóhanna og allir ástvinirnir.
Við vottum ykkur innilegustu samúð.
Guð blessi ykkur.
Sólveig og Jón Hjörleifur
Jónsson.
„Hann var sá manna, er ég vissi
skjótastan að þekkja þann mann til
hlítar, er hann leit í fyrsta sinn, og svo
hitt að láta nálega hvern þann er leit
hann í fyrsta sinn, þekkja sig til hlít-
ar“.
Þessi orð voru sögð í minningu
mikils dánumanns um miðja nítjándu
öld. Ekki get ég komist betur að orði,
til að lýsa Birni Helgasyni, vini og
starfsfélaga til áratuga í Húsasmiðj-
unni. Hann var einstakur kostamað-
ur, sem ljómaði af gæsku, viti og heil-
indum.
Ekki þekkti ég dæmi þess að fólk
gengi bónleitt af fundi hans, þó að oft
væru erindin vandmeðfarin. Af yfir-
vegun og hyggindum fann hann ávallt
ásættanlega lausn í hverju máli. Heil-
indi hans og trúverðugleiki var slíkur,
að enginn vék sér undan því að reyna
til þrautar að efna hvert það sam-
komulag sem við hann var gert.
„En orðstír deyr aldregi hveim er
sér góðan getur“. Þau orð ríma við
Björn Helgason. Ég er þakklátur að
hafa átt samleið með þessum öndveg-
ismanni. Minningin um hann mun
lifa.
Ég votta Jóhönnu og fjölskyldu
mína dýpstu samúð á þessari sorg-
arstundu.
Jón Snorrason.
Minningar 39
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. ÁGÚST 2009
✝
Þökkum auðsýnda samúð og virðingu við andlát
og útför
JÓNS H. BJÖRNSSONAR,
Ásgarði 125,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunar-
þjónustunnar Karitasar og líknardeildar Landspítala
í Kópavogi fyrir einstaklega góða umönnun.
Elín Þorsteinsdóttir,
Sigríður Lóa Jónsdóttir, Sigurður Ingi Ásgeirsson,
Gunnlaugur Björn Jónsson, Kristrún Jónsdóttir,
Ingibjörg Svala Jónsdóttir, Ólafur Ingólfsson,
Sigrún Jónsdóttir,
Björn Þór Jónsson,
Elísa Ólöf Guðmundsdóttir, Vignir Kristjánsson,
Þorsteinn Ágúst Ólafsson, Sandra Shobha Kumari,
Árni Björnsson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
vináttu, samúð og hlýhug við andlát og útför
HREIÐARS G. VIBORG,
Hraunvangi 3,
áður Barmahlíð 34,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkrunar-
heimilisins Vífilsstöðum.
Jóna Helgadóttir,
Helgi Þór Viborg, Hildur Sveinsdóttir,
Guðmundur Viborg,
Sigríður María Hreiðarsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim sem
heiðruðu minningu móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
KRISTÍNAR SIGURÐARDÓTTUR,
Borgarbraut 65A,
Borgarnesi.
Guð blessi ykkur öll.
Sæunn Andrésdóttir,
Guðrún Andrésdóttir,
Konráð Andrésson, Margrét Björnsdóttir,
Guðleif Andrésdóttir, Ottó Jónsson,
Anna María Andrésdóttir,
Arnheiður Andrésdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Elsku afi Halldór.
Nú þegar þú ert farinn
rifjast upp allar góðu
stundirnar sem við áttum með þér.
Það var alltaf jafn gaman að kíkja í
heimsókn til þín og ömmu á Bræðró
þar sem vel var tekið á móti manni
með kökum og fleira góðgæti. Ein af
okkar fyrstu minningum um þig er
þegar við vorum yngri og í pössun
hjá þér og ömmu. Þú hafðir alltaf
eitthvað skemmtilegt til þess að sýna
okkur og voru þau ófá spilahúsin
sem við byggðum utan um Legókarl-
ana á meðan við röðuðum í okkur
pönnukökunum hennar ömmu.
Einnig rifjast strax upp þegar við
ákváðum að byrja að safna frímerkj-
um, við kíktum í heimsókn til ykkar
ömmu og sögðum þér frá því. Þú
varst búinn að segja okkur af frí-
merkjasafninu þínu og þegar við
komum leyfðir þú okkur að skoða það
og gafst okkur slatta af frímerkjum
sem nú eru undirstaðan í okkar safni.
Þegar við hugsum um þig kemur
fljótt upp í huga okkar hin árlega
laufabrauðsgerð þar sem skorin
voru út ógrynni af kökum og síðan
borðað saman á eftir. Við gætum
haldið hér endalaust áfram að telja
upp skemmtileg og eftirminnileg
fjölskylduboð og heimsóknir en
einna helst viljum við nefna þorra-
blót og páskaeggjaleit þar sem allir
skemmtu sér vel.
Ein fyndnasta minningin um þig
er þegar þú varst að segja okkur frá
því þegar þú varst á Flórída og sást
alla karlana klædda í stuttbuxur og
stuttermaboli og sagðir við ömmu
Ingu að svona myndir þú nú aldrei
klæða þig!
Það er skrítið að hugsa til þess að
næst þegar við komum á Bræðró
verður þú ekki lengur á staðnum til
þess að spjalla um skólann og fram-
tíðina eða bara segja okkur sögur
sem þú varst svo góður í. Við vitum
þó að þú verður ætíð með okkur öll-
um í anda.
Okkur fannst alltaf jafn gaman að
segja þér frá því sem við vorum að
gera í kirkjunni því að þér þótti gaman
að hlusta og hrósaðir okkur fyrir það.
Afi, þú varst yndislegur maður, góð-
hjartaður, fyndinn og skemmtilegur.
Elsku afi, að lokum viljum við
þakka fyrir allt sem þú hefur gert fyr-
ir okkur og kveðjum við þig nú í
hinsta sinn, megir þú hvíla í friði og
minning þín lifa að eilífu í hjörtum
okkar.
Eydís Ósk og Konný Björg
Jónasdætur.
Einlægur trúmaður, vekjandi pré-
dikari, vandvirkur embættismaður.
Halldór S. Gröndal
✝ Halldór S. Grön-dal fæddist í
Reykjavík 15. október
1927. Hann lést á
heimili sínu, Bræðra-
borgarstíg 18 í
Reykjavík, 23. júlí síð-
astliðinn og var hon-
um sungin sálumessa
í Kristskirkju í
Landakoti 5. ágúst.
Meira: mbl.is/minningar
Allt á það við um sr.
Halldór S. Gröndal,
fyrrverandi sóknar-
prest í Grensássöfn-
uði. Fyrst og fremst
var hann þjónn fagn-
aðarerindisins og
kappkostaði að miðla
því í prédikun og sál-
gæslu.
Sr. Halldór var
kominn hátt á fertugs-
aldur þegar hann bað
Guð um að koma inn í
líf sitt á sérstakan og
áþreifanlegan hátt.
Bænheyrslan leiddi til þess að hann
söðlaði um, las guðfræði, vígðist og
gegndi prestsþjónustu til sjötugs.
Sr. Halldór rækti vel eigið bæna-
og trúarlíf. Hann bað um smurningu
heilags anda og talaði opinskátt um
reynslu sína af andanum. Í því efni
var hann brautryðjandi innan kirkj-
unnar. Það vakti tortryggni annarra
á þeim tíma, jafnvel presta, en sam-
komurnar í Grensáskirkju á áttunda
áratugnum og fram á þann níunda
bættu úr brýnni þörf og urðu mörg-
um til mikillar blessunar.
Sr. Halldór var mikill bænamaður
og ófá bænarefnin bar hann fram
fyrir drottin. Hann var einnig óspar
á tíma og krafta í þágu þeirra sem
þurftu uppörvun, ráð og liðsinni.
Sem eftirmaður hans í Grensás-
kirkju hef ég heyrt mikið af honum
látið og margsinnis fengið staðfest
hve vel hann reyndist þeim sem til
hans leituðu í ýmsum aðstæðum.
Við í Grensáskirkju þökkum alla
þjónustu sr. Halldórs í söfnuðinum
og minnumst hans í virðingu og kær-
leika.
Eftirlifandi eiginkonu, börnunum
og fjölskyldum þeirra sendum við
hugheila samúðarkveðju. Blessuð sé
minning eldhugans sr. Halldórs S.
Gröndal.
Ólafur Jóhannsson
sóknarprestur.
Halldór Gröndal var bezti og
mesti veitingamaður sem Ísland hef-
ur átt; hann var samt betri prestur
heldur en veitingamaður. Hann var
einstakur. Ég er svo heppinn að hafa
fengið að hitta hann vikulega núna
síðari árin.
Ég kom oftast á fimmtudags-
morgnum kl. 10. Inga lagaði te og
svo sátum við tveir saman inni í stofu
og ræddum um veitingahús og þjóð-
málin áður en hann las fyrir mig úr
hinum ýmsu hugleiðingum sínum um
Jesú, kristna trú og Biblíuna. Svo
endaði þessi samvera okkar þannig
að hann las úr sálmunum og við fór-
um saman með bæn. Stundum sagði
hann að hann hefði ætlað að lesa
þennan sálminn eða hinn en svo hefði
hann (Guð) viljað að hann læsi eitt-
hvað allt annað og það var svo skrýt-
ið að alltaf var það um eitthvað sem
talaði beint inn í mínar aðstæður
þann daginn.
Ég hitti séra Halldór í fyrsta
skipti veturinn 1971 til 1972. Ég
hafði heyrt að í Ameríku væri bezti
hótelskóli í heimi, Cornell, og að
Halldór Gröndal hefði einn Íslend-
inga numið þar. Ég hringdi í Halldór
og stefndi hann mér niður á Naust
þar sem hann var þá að vinna í auka-
vinnu við gestamóttöku, en þennan
vetur var hann einmitt að klára
prestsnámið. Hann sagði mér frá
námi sínu og dvöl þessi fjögur ár sem
hann var í Cornell, lengri urðu kynni
okkar ekki þá. Ég lét mig dreyma
um Cornell en þar sem námið var
langt, strangt og dýrt þá hætti ég að
gera mér vonir um að komast þang-
að. 1977 frétti ég af hótelskóla niður
á Miami: Florida International Uni-
versity. Það fylgdi sögunni að marg-
ir prófessorar þar hefðu starfað við
Cornell áður. Mér fannst þetta
spennandi og fór þangað til að kynna
mér aðstæður. Ég uppfyllti ekki skil-
yrði til inngöngu og var vísað inn til
skólastjórans, Dean Lattin. Hann
horfði á pappírana mína, svo á mig
og sagði: „Svo þú ert frá Íslandi.“ Ég
sá að hann var að hugsa eitthvað, svo
sagði hann „Gröndal“. Þarna var þá
kominn einn af kennurum Halldórs
úr Cornell. Ég hafði alltaf á tilfinn-
ingunni að það hefði verið væntum-
þykja fyrir Halldóri sem varð til þess
að ég fékk undanþágu til inngöngu í
FIU.
Árið 1986 ákvað ég að fara að
sækja kirkju á sunnudögum. Þá kom
ekkert annað til greina en að sækja
Grensáskirkju þar sem séra Halldór
þjónaði. Þegar ég hafði sótt messu
flesta sunnudaga í nokkur ár komu
þeir að máli við mig séra Halldór og
Sverrir meðhjálpari og spurðu hvort
ég vildi leysa Sverri af í sumarfríi og
svo jafnvel eins og einu sinni í mán-
uði eftir það. Mér fannst þetta vera
sá mesti heiður sem mér gat hlotn-
ast. Við Halldór urðum vinir. Mér
fannst eins og Halldór kynni Biblí-
una utan að og að hann gæti nánast
opnað hana á þeim stað sem hann
vildi án þess að skoða blaðsíðurnar.
Hann elskaði Jesú og talaði enda-
laust um Jesú í ræðum sínum. Fyrir
utan „faðirvorið“ var Jesúbænin ein
af uppáhalds bænum okkar: Drott-
inn Jesú Kristur, sonur Guðs, mis-
kunna þú mér syndugum manninum.
Ingu og börnunum óska ég alls
góðs og samhryggist þeim. Ég hefi
misst besta vin minn en ég veit að
hann er kominn heim.
Tómas A. Tómasson.
Þessar fátæklegu línur eru settar
á blað til þess að þakka fyrir dagana
og árin. Þegar við fluttum á Bræðra-
borgarstíginn með Hildi sex ára og
Gunnar tveggja ára fyrir um 15 ár-
um bauð Halldór okkur velkomin í
húsið. Frá þeim degi einkenndist
sambúðin af gagnkvæmri virðingu
og vináttu sem aldrei bar skugga á.
Halldór setti mjög mark sitt á það
andrúmsloft sem ríkti jafnan í þess-
um sælureit fjölskyldunnar með ró-
lyndi sínu, yfirvegun og vingjarnleik.
Ef í tal barst að færa sig um set,
tóku börnin jákvætt í það, en bættu
jafnframt við: „Þið megið alveg flytja
– en við ætlum að vera hérna áfram!“
Þetta segir meira en mörg orð um
andann í húsinu sem þau hafa alist
upp í.
Um leið og við þökkum sýnda vin-
semd og ljúft viðmót í gegnum árin
sendum við Ingu og fjölskyldu Hall-
dórs okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Ólafur Grétar Kristjánsson og
fjölskylda.
 Fleiri minningargreinar um Hall-
dór S. Gröndal bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Elskuleg móðir mín og systir okkar,
UNNUR KETILSDÓTTIR
frá Ísafirði,
Kleppsvegi 120,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
13. ágúst kl.15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á FAAS eða Minningarsjóð
Skjóls.
Auður Bjarnadóttir,
Ása Ketilsdóttir,
Dóra Ketilsdóttir,
Guðmundur Ketilsson
og fjölskyldur.