SunnudagsMogginn - 08.08.2010, Side 16

F
yrsti staðurinn sem kemur í hugann til að
hitta engla á förnum vegi er ekki Vellirnir í
Hafnarfirði. Eftir að hafa tekið vitlausa
beygju og endað við endurvinnslustöð Sorpu
fer umhverfið að minna meira á sögusvið í norrænni
sakamálasögu en á tökustað hjá hinum heimsfræga
heimildamyndaljósmyndara Mary Ellen Mark. Stórir
trukkar og eyðileg bílastæði blasa við en eftir stuttan
akstur til viðbótar koma hvítklæddar verur í ljós í
hrauninu.
Bjargvættir bílstjórans eru leikarar úr leikhópnum
Perlunni, íklæddir skjannahvítum englabúningum en
Mark kom hingað til lands til þess að mynda þá og
hitta íslenska vini en hún hefur myndað sterk tengsl
við landið eftir margar heimsóknir. Hugmyndin að
þessari myndatöku er hins vegar komin úr verð-
launamyndbandi Ágústs Jakobssonar við lag Sigur
Rósar, „Svefn-G-Englar“ þar sem leikarar úr Perl-
unni voru í aðalhlutverkum.
Mikil einbeiting ríkir á tökustað bæði hjá ljós-
myndara, viðfangsefnum og hjálparhellum. Vindinn
lægir og birtan er svo ævintýraleg að það hefði ekki
verið hægt að panta hana.
„Það ríkir himnesk stemning hérna,“ segir Þor-
varður Karl Þorvarðarson, sem er einn nýliðanna í
hópnum en hann hefur starfað með Perlunni í tvö ár.
Við hlið hans stendur reynsluboltinn Sigfús Svan-
bergsson, kallaður Fúsi, en hann er búinn að vera í
leikhópnum öll árin 27 sem hann hefur starfað.
Sigríður Eyþórsdóttir hefur leitt starfið frá upphafi
og stýrir sínu fólki í gegnum myndatökuna. „Hvort
eru englar með bleikan eða rauðan varalit?“ kallar
hún. Niðurstaðan er bleikur þó stuttu síðar hlæi hún
og bæti við að það skipti kannski ekki miklu máli því
myndirnar verða svarthvítar.
Elskar föt og verslunarferðir
Mark gengur hreint til verks klædd brúnum leður-
jakka, svörtum buxum og svörtum mótorhjólastíg-
vélum, sem eru hentugur fótabúnaður fyrir úfið um-
hverfið. Hún ber stóra hringa og er með pena svarta
prjónahúfu á höfði sem síðar svartar flétturnar, ein-
kennismerki hennar, flæða undan. Það er ekki að sjá
á henni að hún hafi fagnað sjötugsafmæli sínu í vor.
Hún hefur líka greinilega verslað á Íslandi því hún er
með glænýjan hálsklút frá Farmer’s Market, keyptan
í Kisunni, verslun sem hún þekkir líka frá heima-
borginni New York. Síðar afhjúpar eiginmaður henn-
ar sem er einnig staddur á tökustaðnum, heim-
ildamyndaleikstjórinn Martin Bell, að
uppáhaldsafþreyingariðja hennar sé að versla.„ Ég
elska föt, það er veikleiki minn,“ staðfestir Mark.
Þorvarður er hvítklæddur en ber ekki vængi þegar
blaðamaður kemur fyrst á staðinn. Aðspurður hvort
hann sé ekki engill gantast hann með að hann bíði
bara við hliðið og stjórni umferðinni. Hann fær þó
vængi á endanum og er kallaður til Mark ásamt Fúsa.
Sigga, eins Sigríður Perlustjóri er jafnan kölluð,
fylgist með öllu og kallar kankvíst til Þorvarðar:
„Geturðu verið aðeins léttari? Það er eins og þér sé
illt í maganum.“
„Það er eitt að hafa hugmynd í höfðinu og annað
að koma henni til skila,“ segir Þorvarður almennt
um leiklistina og notar ýmsar tilvísanir í kristin- og
goðafræði í máli sínu. Hann tekur til við að útskýra
nánar þá upplifun að sitja fyrir hjá heimsþekktum
ljósmyndara. „Þetta var sérstök lífsreynsla. Það þarf
að hugsa út í svipbrigði og líkamstjáninguna og vera
í karakter,“ segir hann og nefnir sem dæmi að hon-
um þyki Loki Laufeyjarson skemmtilegur karakter.
Hefur fengið meira frelsi í gegnum leiklistina
Alls eru ellefu leikarar virkir í starfi leikhópsins, sem
æfir í Borgarleikhúsinu einu sinni í viku yfir vetrar-
tímann. Þó eru ekki allir á staðnum þennan daginn
enda hásumarleyfistími. Yfirleitt sitja fyrir tveir eða
þrír í einu. „Þú ert englastrákurinn minn,“ segir
Mark endurtekið við Birgi Jónsson, ungliða í hópn-
um, að fyrirsætustörfunum loknum. Hann fer og
hlýjar sér undir jakkanum hjá Siggu sem tekur
geislabauginn af honum. Aðrir þurfa að nota hann
nú. Spöngin meiðir aðeins og það er ekki sárs-
aukalaust að láta taka geislabauginn af. Gleraugun
koma á í staðinn en englasvipurinn hverfur ekki.
„Hann fer alveg inn í hlutverkið,“ staðfestir Sigga.
Sigrún Árnadóttir er vanur leikari og sker sig úr
hópnum í þetta sinn en hún er klædd sem sól en ekki
engill. Hún segir leiklistina hafa gert mikið fyrir sig
og gert sér auðveldara að tjá sig.
„Ég var feimin en hef opnast. Ég hef miklu meira
frelsi,“ segir hún.
Sjálf segir Sigga það vera „eigingirni“ að hafa
starfað svona lengi með Perlunni, eitthvað sem hún
segist að sjálfsögðu hafa gaman af enda styttist í 30
ára starfsafmælið. „Ég hugsa nú að ég hafi gefið þeim
eitthvað en meira hafa þau gefið mér. Þau hafa
hjálpað mér til þroska og maður lítur öðrum augum á
lífið. Þau hafa kennt mér margt,“ segir hún.
Þorvarður Karl Þorvarðarson og Sigfús Svanbergsson nota leikreynsluna sér til góða í fyrirsætustarfinu.
Morgunblaðið/RAX
Sólin og englarnir eru með bleikan varalit.
Perlustjórinn Sigríður Eyþórsdóttir farðar
Sigrúnu Árnadóttur.