SunnudagsMogginn - 26.09.2010, Blaðsíða 17

26. september 2010 17
Föstudagur kl. 05:07
Gamla hjartað hefur verið fjarlægt. Hjartalokan sýnileg.
Föstudagur kl. 05:05
Gamla hjartað tekið úr Kjartani. Nýja hjartað komið í hús og væntanlegt á hverri mínútu.
Föstudagur kl. 05:33
Nýja hjartanu komið fyrir og saumað við æðarnar.
Föstudagur kl. 06:02
Hjartað byrjar að slá í Kjartani.
Föstudagur kl. 05:24
Nýtt hjarta í kælipoka. Bráðum fer það að slá.
vita. Þetta gekk hratt fyrir sig, en við vorum tilbúin
með vegabréf, peninga og grófa fatnaðinn – helstu
undirstöðurnar. Við þurftum bara að tína til þetta dag-
lega, hleðslutæki, tannbursta og tannkrem.“
Kjartan sagði í samtali við Sunnudagsmoggann fyrir
hjartaígræðsluna, að hann gætti sín að skuldbinda sig
aldrei, því ef síminn hringdi, þá gæti hann ekki staðið
við það. En blaðamaður stríðir honum á því, að hann
hafi verið búinn að setja þau skilaboð á fésbókina, dag-
inn sem hann flaug utan, að hann ætlaði á leik með KR
um kvöldið.
„Já, og ég átti von á þremur sem ætluðu með mér á
leikinn,“ segir hann og hlær. „Það fréttu reyndar tveir
að ég kæmist ekki á leikinn, en sá þriðji kom og bankaði
húsið utan. Þetta er svona, ef maður lofar einhverju, þá
verður maður að svíkja það. Ég var daginn áður búinn að
ganga frá bókun á akstri frá Ferðaþjónustu fatlaðra á
Reykjalund frá og með næsta mánudegi, en dró það til
baka. Þetta gerist alltaf svona. Það er ekki fyrr en maður
gerir áætlanir um framtíðina, sem framtíðin er tekin af
manni. Ef maður er búinn að lifa klukkutíma fyrir
klukkutíma í nítján vikur, þá kemur að því að maður
bókar sig út daginn.“
Hann bætir við eftir augnabliksþögn:
„Svo má líka koma fram, að það er fyrir okkur sjúk-
lingana agalegt og erfitt að vita af ættingjum og vinum,
sem bíða frétta látlaust, alla daga, alltaf. Við reynum að
uppfæra upplýsingarnar eins mikið og við getum, en í
raun eru að minnsta kosti til tvö svör við hverri spurn-
ingu. Það vilja allir fá svar við því, hvað ef þetta eða hitt,
fá að vita möguleikana, en temja jafnframt sér að nýta
jákvæða svarið og það er það sem við höldum á lofti. Svo
þegar koma krappari beygjur, þá er alltaf erfiðara að
segja til. Og þegar maður reynir að miðla upplýsingum í
litlu skeyti, þá er illmögulegt að vera með lærðan fyr-
irlestur – hagtölur um ef þetta, þá hitt. Það myndi hvort
eð er enginn nenna að lesa þá ritgerð!“
Og hann neitar því að hafa verið stressaður fyrir að-
gerðina. „Ég var alveg rólegur. Það var svo mikið að gera
síðasta hálftímann eftir að við komum út. Ég náði ekki
að festa hugann við neitt. Ég vissi alveg hvað ég var að
fara út í, en jafnframt að ég gæti ekkert gert fyrir að-
gerðina sem myndi breyta neinu, nema bara vera róleg-
ur – og síðan tæki úrvinnslan við eftir aðgerðina. Og það
var ekki alfarið heldur í mínum höndum. Þetta er það
sem reynslan hefur kennt mér.“
– Hvað var það síðasta sem þú manst?
„Þá var ég að segja svæfingarlækninum góð úrslit úr
íslenska fótboltanum, að KR hefði unnið Fylki 4-1. Þá
kviknuðu möguleikar á að KR yrði meistari, en nú er
búið að slökkva þá. En þeim tekst ekki að slökkva á mér.