SunnudagsMogginn - 28.11.2010, Síða 35

28. nóvember 2010 35
Ó
perusöngkonan Xu
Wen, sem hefur
verið búsett á Ís-
landi í rösklega tvo
áratugi, var að senda frá sér
fyrstu sólóplötuna, Kínversk
norðurljós. Á henni eru fjögur
lög eftir Sigvalda Kaldalóns,
fjögur kínversk þjóðlög, einnig
grísk og loks nokkrar óper-
íuaríur.
„Ég kenni ekki jafnmikið nú
og áður og gat því einbeitt mér
að því að gera plötuna. Mig
hefur lengi langað til þess en
það er svo tímafrekt að nú
hafði ég loks tök á því,“ segir
Wen í samtali við Morg-
unblaðið.
Sigurður Rúnar Jónsson,
Diddi fiðla, var upptökustjóri
við gerð plötunnar og undir-
leikari á píanó Anna Rún Atla-
dóttir.
Wen fluttist til Íslands árið
1989, hóf nám í Tónlistarskól-
anum í Reykjavík og lauk það-
an prófi 1997. Hún kenndi um
tíma á Stöðvarfirði og síðar hjá
Domus Vox í Reykjavík. Þá
stundaði hún framhaldsnám í
söng í London.
En listamannsferillinn hófst
aldeilis ekki eftir komuna til Ís-
lands. „Ég lærði kínverskan
óperusöng, leiklist, dans og
skylmingar við Huangmei--
óperuskólann 1984-1986 og var
svo fastráðin við Huangmei-
óperuna 1986-1988,“ segir
hún. Þar söng hún mörg aðal-
hlutverk í kínverskum óperum.
„Mér finnst lög Sigvalda
Kaldalóns passa rödd minni
mjög vel, það er mikil dramatík
í lögunum,“ segir Wen, spurð
hvers vegna þau urðu fyrir val-
inu en lög Kaldalóns á plötunni
eru Þú eina hjartans yndið
mitt, Betlikerlingin, Vorvindur
og Leitin.
„Í kínversku lögunum beiti
ég hins vegar allt annarri söng-
tækni en notuð er í Evrópu.
Hljómurinn er bjartari og tón-
arnir mjórri.“
Hún segist hafa haft áhuga á
því að tengja saman ólíka
menningarheima, þann ís-
lenska og þann kínverska, og
mun þetta fyrsta platan þar
sem er að finna verk sungin
bæði á íslensku og kínversku af
sama flytjanda.
Á disknum eru einnig nokkr-
ar óperíuaríur sem fyrr segir.
„Þetta eru nokkrar erfiðustu
aríur óperubókmenntanna, til
dæmis Caro nome úr Rigoletto
eftir Verdi og aría úr dúkku-
óperu Hoffmans eftir Offen-
bach.“
Hún syngur einnig aríur úr
óperum eftir Händel, Puccini,
Rossini og Meyerbeer.
Wen hefur sungið aríur með
Sinfóníuhljómsveit Íslands
undir stjórn Bernharðs Wilk-
inson, komið fram sem ein-
söngvari með ýmsum kórum,
haldið einsöngstónleika víða og
farið með óperuhlutverk í Ís-
lensku óperunni.
Kínversk norðurljós
Xu Wen segir mikla dramatík í lögum Sigvalda Kaldalóns.
Söngkonan góðkunna Reg-
ína Ósk sendir frá sér jóla/
vetrarplötu sem heitir hinu
skemmtilega nafni Regína
Ósk … um gleðileg jól.
Spurt er: Ertu svakalegt
jólabarn?
„Já, ég er mikið jólabarn.
Ég er einmitt fædd þremur
dögum fyrir jól, þannig að
ég fæddist í jólaskapi. Fékk
reyndar alltaf jólaskraut í af-
mælisgjafir lengi vel svona frá bekknum o.s.frv.
Fannst það ekkert svakalega spennandi … átti orðið
meirihlutann af jólaskrautinu á heimilinu! Seinni árin
hef ég orðið enn meira jólabarn, sérstaklega eftir að
ég átti börnin. Þá uppgötvaði ég jólin aftur í gegnum
þau. Mér finnst þessi tími alveg yndislegur og við verð-
um að passa það að gleyma okkur ekki í öllu áreitinu
sem við verðum fyrir í formi auglýsinga o.fl. Ekki
gleyma af hverju við erum að halda jól. Þetta er tími
fyrir fjölskylduna og vini, að njóta samvista hvert við
annað. Kærleikurinn og friðurinn skiptir mestu máli.“
Regína Ósk
Börnin gerðu mig
að jólabarni
Bragi Valdimar Skúlason
hefur að sönnu verið iðinn
við kolann í ár. Hann er
potturinn og pannan í
Diskóeyjunni auk þess að
eiga texta á jólaplötu
Baggalúts og alla textana á
jólaplötu Sigurðar Guð-
mundssonar.
Spurt er: Er það Pönkeyj-
an næst?
„Það væri vissulega
freistandi að senda prófessorinn, þjakaðan af miðlífs-
krísu og glamúróþoli á hina hrjóstugu Pönkeyju, suð-
suðaustur af Diskóeyju. Þar fær hann útrás fyrir hvers
kyns andfélagslega hegðun, nælublæti og leðurfíkn
innan um hanakambseðlur og ráðvillta ræflarokk-
linga. Hann snæðir auðvaldssvínapöru í hvert mál og
drekkur 12 ára gamalt eðalbótalím með – milli þess
sem hann kastar sér út í ólgandi nýbylgjurnar á gadda-
brimbrettinu og spilar angurværa Cramps-söngva á
kókoshnetulangspilið sitt. En það er í fyrsta lagi þar
næst. Næst er það að sjálfsögðu Proggeyjan.“
Bragi Valdimar Skúlason
Næst er það
Proggeyjan!
Ég
Lúxus upplifun
Að segja að Róbert hafi
einstaka sýn á það hvernig
setja eigi saman popplag nær
engan veginn utan um þær
ótrúlegu leiðir sem hann fer inn í þriggja
mínútna poppformið. Róbert er nokkurs
konar íslenskur Captain Beefheart; lögin eru
furðuleg, í skringilegum töktum og hljómar
sem eiga ekkert að standa saman í einu og
sama laginu gera það samt. Og það
fáránlegasta við þetta allt saman er að þetta
virkar...
Arnar Eggert Thoroddsen
Jónas Sigurðsson
Allt er eitthvað
Þetta er á allan hátt heilsteypt
verk; rennslið er öruggara,
hljómurinn er fyllri,
hugmyndirnar að fullu mótaðar
og maður heyrir á Jónasi að hann veit upp á
hár hverju hann vill ná fram...Textarnir eru
líka kapítuli út af fyrir sig, og nær Jónas
hæstu hæðum í hinu magnaða „Hleypið mér
út úr þessu partíi“.
Arnar Eggert Thoroddsen
Moses Hightower
Búum til börn
Ég hef tekið ástfóstri við þessa
plötu, og strax við fyrstu
hlustun fannst mér ég ekki
lengur vera í vinnunni með
rigninguna berjandi á gluggunum. Ég var
komin á vindsæng í glaðasólskini
einhversstaðar í Miðjarðarhafinu (með
vatnsheldan ipod). Það sem heillaði mig upp
úr skónum var hljóðfæraval sveitarinnar sem
og bakraddirnar. Þær eru eilítið gamaldags,
sem er svo sjarmerandi.
Hugrún Halldórsdóttir
Reginfirra
Reginfirra
Reginfirrumenn eru lítið að
þefa af viðkæmnislegum
blómum, eru miklu frekar að
handleika kaktusa með berum
höndum þannig að úr blæðir. Íslandsvinurinn
Jim Black kemur á köflum upp í hugann; það
er smájaðar í blöndunni og frískandi
tilraunagleði. Ungæðislegur krafturinn skilar
hinum firrtu aðstandendum plötunnar því
langt, stundum er eilítið farið yfir strikið í
spunanum en heilt yfir er þetta prýðilegt og
rokkandi...æ ég meina djassandi.
Arnar Eggert Thoroddsen
Just Another Snake Cult
The Dionysian Season
Um er að ræða tilraunakennt
sýrupopp a la Ariel Pink sem
kemur manni sífellt í opna
skjöldu, slík er
hugmyndagnægðin og glúrin úrvinnslan.
Þetta er plata sem gefur og gefur!
Arnar Eggert Thoroddsen
Orphic Oxtra
Orphic Oxtra
Tónlist plötunnar er
óreiðukennd og nokkur svipur
með einu lagi og því næsta en
um leið er tónlistin
fagmannlega spiluð og einfaldlega of
hressandi til að maður gefist upp og slökkvi
á græjunum.
María Ólafsdóttir
Ask the Slave
The Order of Things
Skemmst er frá því að segja að
hér sprettur Ask the Slave fram
með tilþrifum, hik og
vandræðagangur sem átti til
að einkenna síðasta verk (Kiss Your Chora,
2007) er á bak og burt. Stílaflökt er ekki
nægilega sterkt orð til að lýsa því sem í gangi
er hér. Ljúfir kassagítarlegnir kaflar eru
brotnir upp með brjáluðu öfgarokki og þrír
eða fjórir söngstílar eru brúkaðir...
Arnar Eggert Thoroddsen
K-tríó
Rekaviður
Hér hefur verið reynt að gefa
ófullkomna lýsingu á lögunum
á „Rekaviði“ en orð fá ekki lýst
tónum. Það skal þó fullyrt að
með þessari plötu stendur K-tríóið við allar
þær væntingar sem til þess hafa verið
gerðar – en vonandi er ferillinn rétt að
hefjast og enn betri skífa í burðarliðnum.
Vernharður Linnet
Rökkurró
Í annan heim
Hljóðfæraleikur, söngur,
textagerð, hljóð og
plötuumslag er allt til
fyrirmyndar og mjög flott. Það
eru lagasmíðarnar sem eru veiki hlekkur
plötunnar, þær standa alltof nálægt
auðheyranlegum áhrifavöldum. Rökkurró
þarf að finna sinn eigin farveg. Það gerist
samt stundum eitthvað á plötunni sem lofar
virkilega góðu.
Ingveldur Geirsdóttir
Steve Sampling
Milljón mismunandi manns
Kanarnir hafa einfaldlega farið
of langt í feitum bítum og
speisi sem varir vikum saman
til þess að hægt sé að leggja
þetta þeim til hliðar. Að leita þess er hins
vegar villan sem ég gerði og ég fór á mis við
mikilvæg atriði sem á endanum gera þessa
plötu...Hún framkallar tjill-stemningu og
útvarpsmenn mega velta henni vel fyrir sér.
Guðmundur Egill Árnason
Nóra
Er einhver að hlusta?
Vissulega eru einhverjir
hnökrar hér og hvar sem mætti
hefla af en heilt yfir er þetta
afar tilkomumikill frumburður
sem gneistar af hugmyndaflugi, áræði og
spilagleði.
Arnar Eggert Thoroddsen
Swords of Chaos
The End Is As Near As Your Teeth
Platan er nokkuð tvískipt mætti
segja; þannig eru sjálf lögin
tiltölulega einsleit og
hefðbundin og skilja ekki mikið
eftir sig þannig. Spilamennskan öll er til
prýði; ágeng og ástríðufull. Söngurinn, eins
brjálæðislegur og hann er nú, á þó til að vera
fulleinsleitur einnig. Það er hins vegar
ramminn utan um tónlistina sem dregur
hana í land er hinu sleppir.
Arnar Eggert Thoroddsen
Klassart
Bréf frá París
[Þ]ótt ekki sé hægt að kvarta
yfir fagmannlegum flutningi og
fínasta söng vantar talsvert
upp á það að lögin sem slík
geri einhvern skurk í huga manns eður
hjarta. Lagasmíðarnar hreyfa furðu lítið við
manni verður að segjast, eru bara þarna
velflestar, koma kurteisar upp að manni og
hverfa svo óðar hljóðlaust í burt án þess að
maður taki eftir því.
Arnar Eggert Thoroddsen
The Third Sound
The Third Sound
Frumleiki er sannarlega ekki
efst á blaði hér, og á stundum
verður ófrumleikinn nánast
yfirþyrmandi, þar sem hver
einasta nóta kallar fram eitthvað annað. Á
hinn bóginn er þetta allt saman haganlega
framreitt (Hákon leikur á öll hljóðfærin
sjálfur) og vel samið og þegar best lætur
sparkar þetta þægilega í rassa.
Arnar Eggert Thoroddsen
Hank and Tank
Songs for the Birds
[Pl}atan ber með sér einslags
dauðakántrí sem er borið uppi
af djúpri og karakterríkri röddu
Þorgeirs. Og enn og aftur, þó
að slóðirnar hér hafi verið farnar oft og lengi
vel eru tök þeirra fóstbræðra á þessum
„geira“ það firnasterk að ekki er annað hægt
en að hrífast.
Arnar Eggert Thoroddsen
Kristín
Mubla
Þessi fyrsta plata Kristínar er
nokkurskonar uppgjör við fyrri
tónlistarsköpun í bland við þá
nýju, og þótt óheildstæð sé er
platan sem slík ágæt vísbending um hvers
megnug Kristín er sem söngvari, laga- og
textasmiður. Stefnir nú eðlilega upp á við og
verður sannarlega forvitnilegt að heyra í
framtíðarverkefnum tónlistarmannsins
frambærilega.
Alexandra Kjeld
Úlpa
Jahiliya
Áferð þessarar plötu er
eiginlega það sem kalla mætti
eiturlyfjaleg eða „druggy“ og
titillinn á plötu hinnar áþekku
sveitar Spacemen 3, Taking Drugs to Make
Music to Take Drugs To, poppar ósjálfrátt
upp í hausinn ... Vísast er þetta
óaðgengilegasta plata Úlpu til þessa en
þessi oft myrki hljóðheimur sem hana prýðir
er þó einkennilega heillandi og verður
eiginlega notalegri eftir því sem maður
dvelur þar lengur.
Arnar Eggert Thoroddsen
Kristinn Árnason
Giuliani, Sor, Aguado, Carcassi
Á geisladiskinum er einmitt
spænsk tónlist, og Kristinn er
svo flinkur að hann hefur
ekkert fyrir hröðum
nótnahlaupum. Þau hljóma áreynslulaus,
alveg eins og þau eiga að vera. Túlkunin er
litrík og lifandi, flæðið í músíkinni óheft og
stemningin ómenguð. Útkoman er frábær
skemmtun, maður nýtur þess að hafa
geisladiskinn á fóninum.
Jónas Sen