Saga - 2003, Blaðsíða 53

MIÐLUN SÖGU Á SÝNINGUM
51
Vfirleitt er leturgerð á sýningum þægileg. Oftast er texti svartur
á lit á hvítum fleti og að því leyti auðvelt að lesa hann. Á sýning-
unni Saga Reykjavíkur —frá býli til borgar í Árbæjarsafni er litur not-
a&ur „til að skapa hverju rými ramma."96 Þar er letrið gyllt á græn-
um fleti í einu herberginu, fremur stóru, og óþægilegt aflestrar. I
öðrum herbergjum var texti mun aðgengilegri. Á sýningunni Hval-
veiðar íslendinga á 20. öld í Byggðasafni Hafnarfjarðar er texti rauð-
ur á fleti sem er að hluta blár að lit og textinn verður illlæsilegur því
að litimir renna saman.97 Annað sem er vart til fyrirmyndar er of
smátt letur sem getur verið bagalegt fyrir marga. í bókinni um
grunnatriði safnastarfs segir: „í góðri birtu og með því að nota
venjulega leturgerð er hægt að lesa í fjarlægð sem nemur 200-faldri
höfuðstafagerð. "98 Höfuðstafir em hástafir og miðað við þessa við-
uúðunarreglu getur gestur með góðu móti lesið texta með 36 punkta
kfri í um 180 sentímetra fjarlægð. Með þessari leturstærð ætti því
dálítill hópur fólks að geta staðið fyrir framan textaspjald á sama
Mma. Sé letrið hins vegar 24 punkta þrengist sjónsviðið og gestur
þarf að vera í um það bil 110 sentímetra fjarlægð frá textanum, 20
Pakkhúsinu í Ólafsvík og í Byggðasafni Norður-Þingeyinga, Snartarstöðum
við Kópasker. Þá var skýringarmiði festur á ljós í lofti í Minjasafni Austur-
lands á Egilsstöðum. Á margmiðlunarsýningunni í Geysisstofu náði texti hins
vegar alveg niður undir gólf og áhugasamur sýningargestur verður að leggj-
ast á fjóra fætur til að lesa hann allan. Sum textaspjöldin í íþróttasafni íslands
á Akranesi ná einnig býsna langt niður sem og enski textinn sums staðar á
sýningunni Snorri Sturluson og samtið hans í Reykholti. í Byggðasafni Hafnar-
fjarðar var lýsing á sum textaspjöld svo lítil að erfitt var að lesa það sem á
þeim stóð, þar var jafnframt eitt spjald að hluta hulið á bak við rokk. Einnig
var fremur dimmt á margmiðlunarsýningunni í Geysisstofu og í Nes-
stofusafni á Seltjamarnesi. I Byggðasafni Hafnarfjarðar, Sívertsenshúsi, voru
skýringarmiðar inni í herbergi sem lokað var með keðju. í Byggðasafni Aust-
ur-Skaftafellssýslu í Gömlubúð á Höfn í Homafirði var fjöldi muna í einu
hominu en aftan við var textaspjald á vegg sem af þessum sökum var erfitt
að komast að. Svipað var uppi á teningnum í einu horninu í Byggðasafni Suð-
ur-Þingeyinga á Húsavík og á sýningunni Akureyri — bærinn við Pollinn í
Minjasafninu á Akureyri. Þá var eitt textaspjald á sýningunni Á Njáluslóð í
Sögusetrinu á Hvolsvelli að hluta á bak við sjónvarpstæki svo ekki var hægt
að lesa allan textann og annað spjald var að stórum hluta á bak við gínur.
96 Gerður Róbertsdóttir, „Frá býli til borgar", bls. 85.
97 I Minjasafni Orkuveitu Reykjavíkur var farin sú leið að skipta um lit í orðum
eftir lit grunnflatar svo litir rynnu ekki saman.
98 Ambrose, Timothy og Crispin Paine, Grunnatriði safnastarfs, bls. 110.