Saga - 2003, Qupperneq 111

OREIGAR OG UMRENNINGAR
109
°g útibúum staðarins; vóru þessir bæði fæddir og klæddir. Á
langaföstu vóru inn teknir fimm fátækir ok vóru þeir fram yfir
Paskaviku. Á Michaelsmessu á haustið skyldi ráðsmaður stika
niður tvá tigu hundraða vöru í vaðmálum, þetta skyldi gefa fá-
|®kum mönnum í vald í vaðmálum um vetrinn ok fram yfir
vítadag. Skyldi þetta út gefa og skipta með fátækum gesta-
^aður, þeim sem honum þótti mest þurftugir eða byskupinn
Vlsaði til hans fyrir stærstu hátíðir og var þar til valdur dygg-
Ur maðr, góðfús ok skynsamur; var það Þorsteinn Þorleifsson.
j^Ht það góðz, sem gefið var í vaðmálum árliga til staðarins lét
ann bera heim í herbergi sín og lét hann allt gefa fátækum
mönnum.50
°g Lárentíus biskup ekki starfsliði sínu og skjólstæðingum
preSfpr sv° í sögunni: „Jólaveizlu lét hann jafnan sæmilega halda
0„ .. m °g öllum klerkum, próventumönnum, bryta og ráðskonu
^ Um heimamönnum, svo að allir höfðu nógan fögnuð."51
lsuupsstólum og væntanlega einnig á klaustrum voru svo-
var - ,lr 8estamenn sem sinntu gestum og gangandi eins og siður
0g j*. austrum úti í Evrópu. Á stórhátíðum var matvælum, skæði
létt • 1 ^P*- UPP á milli fátækra manna og hafa slíkar aðgerðir
^rb *1F almennmgi við að sjá fátæklingum og förumönnum
Ög r a' Á messudögum þeirra biskupa Guðmundar góða og Jóns
eirinjUnc^SSOnar lét Jón Arason biskup (embættistíð 1524-1550)
f°rna^S^1Pta UPP 20 hundruðum og hefur hann sjálfsagt stuðst við
°rð o ^ ^e8ar Jón biskup Arason beið aftöku sinnar sendi hann
60 pJ’ larteinir heim að Hólum um að ráðsmenn skyldu skipta upp
204q rV?rðum meðal fátækra og voru það 60 vættir smjörs (u.þ.b.
ir.52 . -^OO fiskar, 18 staup af floti, 8 voðir vaðmáls og 10 húð-
verið ,®m astæða er til þess að ætla annað en að matgjöfum hafi
^ u eilt af svipaðri rausn í Skálholti, enda fékk Ögmundur
bls. 380 o.áfr. Á öðrum stað
50
messu
SamÁS^*Uiinn taica fimm fátæka menn ok eefa þeim nóean i
51 Sam ueimÍld'bls-376.
52thórðUre;jlld'bls;378-
bans" si nSSOn 1 Hítardal,] „Æfisaga og ættbálkur Jóns biskups og bama
dnnur S bvona nákvæmar upplýsingar um matartegundir, magn og
farið niaatridi em afar sjaldgæfar. Ölmusugjafir hafa þótt svo sjálfsagðar og
fellj í spv SV° f°stum reglum að ekki hefur þótt ástæða til þess að eyða bók-
t bókhald. Þetta breyttist með tilkomu pappírsins.
segir: „Hvem tíma, sem hann söng
imatíeittmál."