Saga - 2003, Qupperneq 149

ÉG IÐRAST EINSKIS
147
árar íu-.
^eð (V °8 Sefast UPP V15 að endurnýja mynd okkar af fortíðinni
rJa'sum skoðanaskiptum hlutlægnileitandi rannsóknarmanna.
ar ,. er sömuleiðis ógrunduð kennisetning að yfirlitssögur okk-
Vjgg. a °§ heimshluta hljóti alltaf að vera reistar á stórsögu af ný-
þej.^nSu °g framförum, eða að það sé endilega rangt og illt. Um
mætti skrifa langt mál, en ég ætla aðeins að drepa á tvennt.
(jna .nna^ er það að iðulega er það lesandinn sem les framfarasög-
lnn í frásögn sagnfræðingsins af því að lesandinn metur sjálfur,
tij (j£eV^a^' ^vað horfi tíl framfara. Á þann hátt hefur Sigurður Gylfi
fr^i0118 lesið grein Inga Sigurðssonar um þróun íslenskrar sagn-
[ericj^! 2000. „Allt horfir tíl framfara hvar sem borið er niður
er Urn Se®lr Sigurður grein Inga (bls. 26)]. Þar skiptir einu hvort rætt
stejn Sa§naritunina sjálfa ..., ferðalög sagnfræðinga út fyrir land-
ekjý ana' kynm þeirra af erlendum þingum og fundum og síðast en
vera j1St "filk°ma tölvupósts og Netsins" ..." En í grein Inga reynist
Urrr í u n^mest al nokkurn veginn ótvíræðum, jákvæðum matsorð-
Sa§na ^ anUm um elsla skei5ið, miðaldir. Þar má lesa þetta: „hlýtur
"ýmsar;tUn lslendinga á miðöldum að teljast nokkuð fjölbreytt."
itri5ö]ar a^slæ5ur voru henni hagstæðar." „Sagnaritun íslendinga á
lslendin m Var fjölbreyttust og stóð með mestum blóma á 13. öld."
í Ujnr.. §asö§ur „verður að telja ... í heild merkan og sérstæðan þátt
í„i Un Islendinga á miðöldum um sögu sína." ’"'rrnic ca™:ir't
ísli
‘®^UÍÍn —^v-iiuuiga ci iiuuujiuum um augu öiua. „yiTUS Sagnaiít
Snertir k ^ ^ra ml5öldum ... hljóta að teljast merkileg, hvað efnistök
tnetin.'þe8ar
teXti
staða þeirra innan sagnaritunar í Evrópu yfirleitt er
‘a In ^lr>an er lltl(^ um or5 ems °§ „nrerkur" og „merkilegur" í
lanRm 89, °£ Það sem Sigurður Gylfi les sem framfarasögu er að
rttcetti fSr teI,tl hlutstæð frásögn af magnvexti starfseminnar, sem
k°ittu • ^ mæla' asamt einsögu af nýjungum sem óneitanlega
Háittsi "v ^a§ntræðingum fjölgaði, rannsóknarstöðum fjölgaði,
1 ,lr Voru framlengdar, hlutur kvenna í sagnfræðiiðkun jókst,
Utðu jj8a a4]Íokst/ sagnfræðingafélag var stofnað, miðlunarleiðir
^tttfa ln er lesancIinn Sigurður Gylfi Magnússon sem les
vöxturraSÖgUna inn 1 Þetta at Því a5 hann tekur sem sjálfgefið að
^^mW þyki vera til bóta.
Cylfi r atllu§asemd mín varðar nývæðingarhugtakið. Siguður
lr ekki hvað honum finnst sérstaklega athugavert við það.
41
In.
gi
bls.
Sigurðss,
11-27.
°n, „Þróun íslenzkrar sagnfræði frá miðöldum til samtímans",