Saga - 2003, Qupperneq 209

FRÁ UPPSTILLINGU TIL HÖNNUNAR
207
eykjavíkursýningunni standi sem frumheimildir og framsetning
eirra og túlkun myndi þá heild sem kalla má eftirheimild. Þá hljóta
^ on að krefjast þess að endurgerðir á sýningum séu unnar sam-
®mt bestu fræðilegu þekkingu á sem allra nákvæmastan hátt.
a er þó oft og tíðum erfitt að útfæra á sýningum og víða er því
að - f krotann' Til dæmis er ljóst að skáli Ingólfs Arnarsonar er ekki
. óllu leyti endurgerður samkvæmt bestu sagnfræðilegu þekk-
. sem liggur fyrir, heldur hafa aðrir þættir sett strik í reikning-
. ' sv° sem stærðin á því sýningarrými sem til boða stóð. Því má
aIdlega velta fyrir sér hvort sviðsetningarnar leiki ekki of stórt
Otverk á kostnað hinna upprunalegu gripa sem fundist hafa við
riueifarannsóknir. Að mínum dómi hefur verið býsna langt seilst
Va Þaö varðar, þó að ég telji alls ekki að það keyri úr hófi fram.
a hlýtur sú spuming einnig að vakna hverjir séu markhópar
essarar sýningar. Em það skólahópar, erlendir ferðamenn, barna-
s^yldur eða borgarbúar almennt? Sú stefna sem augljóslega hef-
^ ^rið tekin er að ná til sem flestra á einn eða annan máta, bæði
áv Vare)ar efni og frásögn. Þetta kemur reyndar fram í ágætu
rpi þáverandi borgarminjavarðar í sýningarskránni og á vefsíð-
^ Uni. Hvort það er rétt stefna, eða hvort það markmið hefur náðst,
svo umdeilanlegt. Það er alveg Ijóst að við uppsetningu á sýn-
Ie^u þessari stærð (bæði hvað snertir vinnu, kostnað, umsvif og
ngd sýningartíma), hljóta menn að freistast til þess að gera hana
Sar^i ae) hún höfði einfaldlega til sem flestra. Það er
er fei ^ægt ad líta fram hjá því að við gerð sýningar af þessum toga
]e um einfaldanir og efnisval hlýtur ávallt að vera umdeilan-
^ §f- Það er óhætt að segja að fæstir hlutar sýningarinnar færi fram
aðri Þekkin§u fieiúur fylgja þeir hefðbundinni og heldur einfald-
i soguskoðun. Að því marki bætir sýningin ekki mörgu nýju við.
Hv] ^ * m0ti eru no^rfr þættir sýningarinnar tengdir og byggðir á
u e§Um rannsóknum á efninu. Hér má til dæmis nefna hlutann
eins 1- Sem by§§^ur er á fomleifarannsóknum Árbæjarsafns, og
, má nefna hlutann um Innréttingarnar. Þá ber einnig að nefna
^ °fundar sýningarinnar velta á stundum upp ýmsum fræðileg-
fo sPUrningum, svo sem í tengslum við túlkun og skýringar á
efa e|farannsóknum. Slík framsetning er góðra gjalda verð og án
jj^ij? *far hún sér vel til gesta, bæði lærðra og leikra. Það er afar
ra Vægf fyrir safn sem ætlar að standa imdir nafni sem miðstöð
ns°kna á sögu tiltekins svæðis að koma niðurstöðum úr rann-