Saga - 2003, Síða 210

208
GUÐBRANDUR BENEDIKTSSON
sóknunum á framfæri með þessum hætti. Það hefur hér tekist
prýðilega og er að mínum dómi eitt þeirra atriða sem mest ber að
hrósa.
Sé litið á aðra þætti sem snúa að efni og innihaldi má segja að
frásögn sýningarinnar sé í flesta staði hefðbundin. Það er tæplega
hægt að segja að sýningin sé ögrandi eða að hún veki upp margs
konar spurningar og vangaveltur hjá sýningargestum. I heild ma
segja að frásögnin renni nokkuð vel, að hún sé látlaus og það ma
jafnvel orða það svo í þessu sambandi að hún sé heldur grunn. Eins
og áður segir, er ef til vill ekki við öðru að búast þar sem um er að
ræða yfirlitsýningu sem nær yfir langt tímaskeið og efnið er þvl
talsvert einfaldað.
Það er enginn vafi á því að stöðugt er hægt að deila um efnisval
á sýningum sem þessari. Hér má til dæmis velta því fyrir sér hvort
of mikil áhersla er lögð á þætti sem snúa til að mynda að verslun og
stjórnsýslu á kostnað þátta sem hugsanlega hefði verið skemmb-
legra að taka fyrir á sýningu af þessum toga. í því sambandi ma
nefna ýmsa þætti á 20. öld, líkt og hernámið eða hinn gríðarlega
vöxt borgarinnar á eftirstríðsárunum, sem fá í raun takmarkaða
umfjöllun á sjálfri sýningunni. Þetta er ef til vill einn veikasti hlekk-
ur sýningarinnar þegar á heildina er litið.
Líkt og áður hefur verið tæpt á hljóta þeir sem standa frammi
fyrir því að hanna sýningu á söfnum ætíð að þurfa að spyrja sig eft-
irfarandi grundvallarspurninga: Hvað hyggjumst við segja með
þessari sýningu og til hverra ætlum við að höfða? Hvað varðar
þessa sýningu Arbæjarsafns má leiða rök að því að sú saga sem hun
segir sé einfaldlega ágrip af sögu Reykjavíkur (í anda hinnar marg'
umtöluðu yfirlitshugsunar íslenskra sagnfræðinga) og að sá hópur
sem hún á að höfða til sé þar af leiðandi sem flestir „óbreyttir" gest-
ir safnsins. Hvorttveggja er að mínum dómi fyllilega réttlætanlegt
og útkoman í þessu tilviki er að sama skapi prýðileg.
Það er ekki nokkur vafi á því að þessi sýning Arbæjarsafns a
sögu Reykjavíkur er mikið verkefni, unnið af metnaði. Eins er ljóst
að mikil vinna og heilmikil hugsun liggur að baki sýningunm-
Margt hefur tekist vel en annað nokkuð miður. Það má þó ætla að
þessi sýning sé ákveðin tilraun og tímamótaverk í íslenskum safna-
heimi þar sem geysimikið og víðfeðmt efni er lagt til grundvallar og
mikil vinna er lögð í framsetningu og hönnun — oft á nýstárlegan