Saga - 2003, Qupperneq 222

220
MÁR JÓNSSON
taka sem dæmi að Aðalsteinn Ingólfsson ræðir um myndir Andre-
asar Blochs árið 1898 af fornhetjum vorum og póstkort sem síðar
voru gerð eftir þeim (bls. 163-164). Engar myndir fylgja en kortin
eru á sýningunni og fá hálfa setningu af skýringartexta. Ekki er vís-
að á milli bókar og sýningar í þessu tilviki, og raunar er það aldrei
gert. Varla hefði þó verið mikið mál að gera það fyrst unnið var að
hvoru tveggja á sama tíma og annar ritstjóra er annar höfunda sýn-
ingarinnar. Truflandi er í þessum hluta salarkynna að hafa sjón-
varpsþátt um Ama Magnússon og útsendingu ríkissjónvarpsins frá
heimkomu fyrstu tveggja handritanna 21. apríl 1971 í gangi sam-
tímis. Við bæði tækin heyrist vel í hinu líka. Líklega hefði farið bet-
ur á því að hafa bara eitt sjónvarp og sýna þættina tvo til skiptis.
Að þessum sýningarhlutum ólöstuðum verður að segjast að
langmest fylling er í s}hningarhluta um bókagerð, sem er í herbergi
á milli handritasala: tæki og tól og litir, sem og uppsetning á hugs-
anlegri skrifstofu, þótt púltið hefði mátt líkjast meira því sem mynd
er til af í Flateyjarbók.8 Á heildina litið veitir sýningin dágott og
rökrænt yfirlit, dálítið bragðdauft að vísu, yfir helstu þekkingar-
atriði íslenskra fræða. Þetta er markmið sýningarinnar og útfærslan
er fullnægjandi miðað við þær forsendur. Gmnnhugmynd hennar
fellur því vel að grunnhugmynd bókarinnar. Það sama á hins veg-
ar við um sýninguna og þegar hefur verið sagt um bókina, að
áhorfendur fá lítið sem ekkert að vita um það hvernig rannsóknir
fara fram og hvergi er getið um ákafar deilur meðal fræðimanna
um stór og smá atriði. Látið er eins og samkomulag ríki um alla
hluti, sem aftur verður til þess að gera fræðin minna spennandi í
augum almennings en þau em í raun og vem. Framtíðarsýn virðist
heldur engin vera.
Mestum vonbrigðum veldur samt meðferðin á handritunum
sjálfum. Upplýst ör á stólpa við salarenda bendir sýningargestum
að ganga tiltekna leið upp fáeinar tröppur. Þar em dyr og myrkur
handan við þær. Dauf Ijós lýsa úr lofti herbergis þar sem sex fræg'
ustu handritin liggja opin á plussklæddum stalli í rammgerðurn
glerbúmm og mikið bil á milli þeirra. I síðara herberginu em níu
sýningargripir, þar á meðal Möðmvallabók lokuð og illa upplýst
svo að hún nýtur sín engan veginn. Innan í báðum búmnum eru
8 Sjá vænlegan vef sem Soffía og Laufey hafa ofið, sem hægt er að skoða á sýn-
ingunni en líka í heimahúsum á slóðinni www.am.hi.is/handritinheima.