Fréttablaðið - 06.10.2011, Page 24

24 6. október 2011 FIMMTUDAGUR
ÞRÍHNÚKAGÍGUR
HUGMYNDA
SAMKEPPNI
UM AÐSTÖÐU OG AÐGENGI VIÐ ÞRÍHNÚKAGÍG
Þríhnúkar ehf. efna til opinnar hugmyndasamkeppni
um starfsemi og aðstöðu í og við Þríhnúkagíg.
Meginmarkmið með samkeppninni er að fá hugmyndir
um starfsemi, aðstöðu, fræðslu og viðburði fyrir
ferðamenn sem styrki upplifun þeirra af þessu
ótrúlega náttúrufyrirbæri.
Hugmyndasamkeppnin er opin öllum en sérstaklega
er óskað eftir hugmyndum frá þeim sem hafa sér-
þekkingu og reynslu af sambærilegum verkefnum,
t.d. „hönnuðum“ upplifana, sýningahönnuðum,
sérfræðingum um ferðamennsku o.fl.
Nánari upplýsingar eru í samkeppnisgögnum
á útboðsvef VSÓ Ráðgjafar á slóðinni www.vso.is
frá og með fimmtudeginum 6. október nk.
Hugmyndum skal skilað í móttöku
VSÓ Ráðgjafar, Borgartúni 20, 105 Reykjavík,
fyrir kl. 14:00 fimmtudaginn 10. nóvember 2011.

Þríhnúkar ehf. vinna að undirbúningi að bættu aðgengi
fyrir ferðamenn að gíghvelfingu Þríhnúkagígs, norðvestur
af Bláfjallasvæðinu, með það að markmiði
að úr verði ferðamannastaður á heimsvísu.
ÍS
LE
N
SK
A
S
IA
.IS
IS
L
56
62
4
10
/1
1
Ríkisstjórninni og stuðnings-mönnum hennar hefur tekist
eitt ágætlega og það er að draga
alþingi í svaðið með sér þegar
kemur að umræðunni um óstjórn
og vanhæfni ríkisstjórnarinnar.
Þessir aðilar bera meiri ábyrgð
en margir aðrir á því hvernig
umræðan og álit almennings er
á alþingi. Því er gjarnan haldið
fram af þessum aðilum að stjórn-
arandstaðan blaðri og þvaðri út
í eitt til þess eins að taka mál „í
gíslingu“. Sumir ættu reyndar
að eyða meiri tíma í þinginu því
það yrði mjög upplýsandi fyrir
viðkomandi.
Í áranna rás hafa ákveðin mál
orðið til þess að stjórnarandstað-
an hefur beitt lýðræðislegum rétti
sínum til að tala mikið og lengi til
að fá málum breytt. Frá fyrri tíð
má nefna umdeild fjölmiðlalög og
breytingar á ríkisútvarpinu en
nýleg dæmi eru lög um stjórnar-
ráðið og Icesave. Þingsköp gera
ráð fyrir að við aðra umræðu
lagafrumvarpa sé hægt að tala
aftur og aftur, þó í takmarkaðan
tíma í senn. Þegar núverandi for-
sætisráðherra setti Íslandsmet,
talaði í a.m.k. 10 klukkustundir,
var þetta öðruvísi því þá mátti
tala samfellt meðan viðkomandi
stóð uppi. Það gerði Jóhanna Sig-
urðardóttir 1998 í umræðu um
húsnæðismál. Það er hins vegar
afar fátítt að þingmál séu mikið
rædd, því í langflestum tilfellum
er búið að ná samstöðu um málið.
Þeir sem gagnrýna stjórnar-
andstöðuna fyrir umræðuna
um stjórnarráðið og Icesave
eru flestir þeirrar skoðunar að
samþykkja ætti hvoru tveggja.
Nýverið voru þingmenn að ræða
þessi mál í útvarpsþætti á Bylgj-
unni og var talað um „ofbeldi“
af hálfu 20 þingmanna. Ekki veit
ég hvort ég er einn af þessum
ofbeldisþingmönnum en ég er
afar stoltur af hverri ræðu er ég
flutti í Icesave-málinu þar sem
okkur „ofbeldisþingmönnunum“
tókst að koma í veg fyrir að þjóð-
in yrði dæmd til þrældóms í þágu
erlendra kröfuhafa. Stjórnar-
ráðsmálið var aðför að alþingi
en um þingið eiga þingmenn að
standa vörð. Margir muna eftir
aðferðum forsætisráðherra þegar
tryggja þurfti meirihluta fyrir
umsókninni að Evrópusamband-
inu, þegar þingmenn voru teknir
á „eintal“.
Það er reyndar ótrúleg fylgni
milli þeirra sem tala um „ofbeldi“
stjórnarandstöðunnar og þeirra
sem tala um lýðræði og frjáls-
lyndi og vilja ganga í Evrópu-
sambandið. Það mætti halda að
þetta þrennt sé óaðskiljanlegt. Er
það virkilega þannig að skilyrði
fyrir því að vera frjálslyndur
lýðræðissinni sé að vilja ganga í
Evrópusambandið og samþykkja
allt sem ríkisstjórn Jóhönnu
Sigurðardóttur dettur í hug?
Nú er ég einn af þeim sem
vildu og vil enn leyfa þjóðinni
að kjósa um hvort hefja ætti við-
ræður við Evrópusambandið. Ég
vildi líka og vil enn að þjóðin hafi
síðasta orðið ef eitthvað kemur út
úr viðræðum. Hinir sjálfskipuðu
frjálslyndu lýðræðissinnar hafa
hins vegar ekki svarað því hvers
vegna þjóðin var ekki spurð í
upphafi.
Ríkisstjórnin og stuðnings-
menn hennar á þingi hafa brugð-
ist og eiga þeir að axla ábyrgð án
þess að draga alþingi með sér í
svaðið.
Ofbeldi á Alþingi?
Fanney Gunnarsdóttir, fv. for-maður Jafnréttisráðs, spyr
hvort sú ákvörðun að afhenda jafn-
réttisviðurkenningu aðeins annað
hvert ár sé til marks um uppgjöf
hjá ráðinu (Fbl. 30.09. sl). Fanney
spyr hvort Jafnréttisráð og vel-
ferðarráðherra telji að staða jafn-
réttismála sé það góð að árleg
jafnréttisviðurkenning sé óþörf.
Sjálf segist Fanney frekar vilja sjá
ráðið draga fram gjallarhornið og
ná eyrum landsmanna í stað þess
að gefa svona eftir og hopa.
Mig langar í allri vinsemd og
virðingu að benda Fanneyju á að
það gæti vafist dálítið fyrir okkur
hinum hvernig standa beri að þess-
ari kraftmiklu framsókn sem hún
boðar ef breyttar áherslur jafn-
gilda að hennar mati uppgjöf.
Ekki verður annað skilið á Fann-
eyju en að verkefnin framundan
séu bæði ærin og brýn. Þar er ég
henni hjartanlega sammála. Að
svo sé komið, þrátt fyrir áratuga
baráttu og streð, hlýtur að vera
til marks um að gera megi betur.
Með hliðsjón af því langar mig að
spyrja Fanneyju: Er árangurinn
sem við höfum náð að undanförnu
svo afgerandi að endurskoðun eða
endurmat á aðferðum eigi ekki rétt
á sér? Hvaða árangri hefur árleg
veiting jafnréttisviðurkenning-
ar Jafnréttisráðs skilað á undan-
förnum áratug og er gefið að veit-
ing annað hvert ár dragi úr gildi
hennar?
Það er leitt að sjá hvernig jafn-
réttisbaráttunni og Jafnréttis-
ráði er beitt fyrir flokkspólitískt
dægurþras. Fátt hefur drepið
kröftum baráttunnar jafn mikið
á dreif og flokkslínur og ósam-
staða um forgangsverkefni. Bráð-
nauðsynlegt er að við komum þess-
um mikilvæga málaflokki sem
fyrst upp úr hjólförum pólitíska
skotgrafahernaðarins.
Þar sem Fanney situr ekki fundi
Jafnréttisráðs kann henni að vera
ókunnugt um tildrög málsins,
en með þessari breyttu tilhögun
er ráðið að leitast við að styrkja
rannsóknarverkefni á sviði kynja-
jafnfréttis á háskólastigi. Ætla
má að sátt ríki að mestu leyti um
markmið jafnréttisbaráttunnar, en
hver er raunveruleg staða kynjanna
í íslensku samfélagi og með hvaða
móti er best að takast á við kynja-
misrétti? Er það ekki svo að þeim
mun betur sem okkur tekst að kort-
leggja stöðu mála, þeim mun meiri
árangurs getum við vænst?
Nú efast ég ekki um að Fanney
styðji jafnréttissókn kvenna af
heilum hug. Það er ég sannfærð
um að hún geri og hér hlýtur því að
vera um leiðan misskilning að ræða
sem ég vona að hafi verið leiðréttur
hér. Sé einhver uppgjöf í gangi hjá
Jafnréttisráði, þá er það kraftmik-
il uppgjöf á þeim boltum sem eru
á lofti í jafnréttisbaráttunni, sem
mun vonandi verða til þess að við
hittum betur í mark.
Kraftmikil uppgjöf
Jafnréttisráðs
Stjórnmál
Gunnar Bragi
Sveinsson
þingmaður
Framsóknarflokksins
Jafnrétti
Helga Guðrún
Jónasdóttir
formaður
Kvenréttindafélags
Íslands og fulltrúi í
Jafnréttisráði
Að svo sé komið,
þrátt fyrir áratuga
baráttu og streð, hlýtur
að vera til marks um að
gera megi betur.
Heimir & Kolla
vakna með þér í bítið
Fréttir, fróðleikur og frábær tónlist alla virka morgna kl. 6.50 – 9.00