Morgunblaðið - 29.07.2010, Síða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. JÚLÍ 2010
✝ Lára Böðv-arsdóttir,
Barmahlíð 54 í
Reykjavík, fæddist
á Laugarvatni hinn
25. ágúst 1913. Hún
lést á dvalarheim-
ilinu Hrafnistu í
Reykjavík þann 12.
júlí 2010.
Lára var dóttir
hjónanna Ingunnar
Eyjólfsdóttur, hús-
freyju, f. 1873, d.
1969, og Böðvars
Magnússonar,
bónda og hreppstjóra, f. 1877, d.
1966. Hún ólst þar upp í hópi 12
systkina: Ragnheiðar, Magnúsar,
Arnheiðar, Laufeyjar, Hrefnu,
Magneu, Hlífar, Sigríðar, Auðar,
Önnu og Svanlaugar. Lára var
sú níunda í röðinni. Eftirlifandi
systur Láru eru Hlíf, f. 1909, og
Svanlaug, f. 1918.
Lára nam við Héraðsskólann á
Laugarvatni veturinn 1931-32 og
við Kvennaskólann á Blönduósi
veturinn 1934-35. Hún fluttist til
Reykjavíkur árið 1936 og vann
þar aðallega við afgreiðslustörf í
verslunum og var um skeið
verslunarstjóri hjá Mjólkursam-
sölunni í Reykjavík. Lára starf-
iðnfyrirtækið Plastprent og var
síðar forstjóri og stjórn-
arformaður þess til ársloka
1988. Haukur lést árið 2006.
Lára og Haukur hófu búskap á
Bárugötu 14 í Reykjavík, en
fluttu síðar að Lokastíg 18. Árið
1948 fluttu þau í Barmahlíð 54,
hús sem þau byggðu ásamt sveit-
ungum og vinum, og bjuggu þar
uns þau færðu sig yfir á Dval-
arheimilið Hrafnistu í Reykjavík
fyrir tæpum sex árum.
Börn Láru og Hauks eru 1)
Eggert, viðskiptafræðingur, f.
1942, var kvæntur Sigríði Teits-
dóttur, sérkennara, og eiga þau
þrjú börn: a) Elín f. 1972, gift
Adrian Rüther, b) Haukur f.
1975, c) Lára Bryndís f. 1979,
gift Ágústi Inga Ágústssyni; 2)
Ágústa, tónlistarkennari, f.
1945, gift Jónasi Ingimund-
arsyni, píanóleikara, og eiga þau
þrjú börn: a) Haukur Ingi f.
1966, sambýliskona Anouk Pet-
zoldt; b) Gunnar Leifur f. 1971,
kvæntur Guðrúnu Blöndal, c)
Lára Kristín f. 1981, sambýlis-
maður Tim Morrissey; 3) Böðvar
Lárus, viðskiptafræðingur, f.
1946, d. 1987, kvæntur Ásu Guð-
mundsdóttur; sonur þeirra er
Arnar Freyr f. 1981. Barna-
barnabörn Hauks og Láru eru 9.
Útför Láru fer fram frá Há-
teigskirkju í dag, 29. júlí 2010,
kl. 15.
aði mikið að fé-
lagsmálum, einkum
fyrir Kvenfélag Há-
teigssóknar; var þar
15 ár í stjórn, for-
maður um árabil og
kjörin heiðursfélagi
1985. Lára lærði
ung á píanó og org-
el og lék iðulega á
þessi hljóðfæri við
kirkjuathafnir og á
mannamótum. Einn-
ig tók hún framan
af virkan þátt í
kórastarfi í Reykja-
vík.
Lára giftist hinn 19. október
1940 Hauki Eggertssyni, f. 8.
nóvember 1913 á Haukagili í
Vatnsdal í Húnaþingi, syni
hjónanna Ágústínu Grímsdóttur,
húsfreyju, f. 1883, d. 1963, og
Eggerts Konráðssonar, bónda og
hreppstjóra, f. 1878, d. 1942.
Haukur var útvarpsvirkja-
meistari að mennt og annar af
stofnendum Viðtækjavinnustof-
unnar í Reykjavík og starfaði
þar á árunum 1945-55. Hann var
framkvæmdastjóri og einn af
eigendum Pökkunarverksmiðj-
unnar Kötlu 1955-64. Árið 1957
stofnaði Haukur ásamt öðrum
Lára amma mín lést nýlega eftir
að hafa lifað viðburðaríku lífi til 97
ára aldurs. Við amma vorum miklar
vinkonur og ég á margar góðar
minningarnar um okkur sitjandi
saman á rósótta píanóbekknum
hennar þar sem við annaðhvort spil-
uðum saman fjórhent eða þá að ég
söng af mikilli innlifun og hún spil-
aði undir eins og enginn væri morg-
undagurinn. Það var samt ekki ein-
göngu spilað og sungið, heldur
áttum við það líka til að spila á spil
af miklu kappi og keppast um að
lækna hvor aðra með sárabindum þó
engin væru sárin.
Við amma áttum líka margar góð-
ar samverustundir þar sem sögur,
ævintýri og draumórar fengu að
njóta sín, en hún amma var ein-
staklega góð í að segja manni sögur
sem gátu létt manni lundina við all-
ar aðstæður og þá sérstaklega þeg-
ar eitthvað bjátaði á.
Síðustu ár ömmu voru ekki eins
lífleg þar sem heilsan var farin að
gefa sig en við náðum hinsvegar ein-
staklega vel saman alveg til síðasta
dags og ég mun ávallt minnast
ömmu með mikilli hlýju í hjarta.
Hinsta kveðja með hjartans þökk.
Lára Kristín Jónasdóttir.
Móðursystir mín, Lára Böðvars-
dóttir frá Laugarvatni, andaðist á
hjúkrunarheimili Hrafnistu í hárri
elli, 96 ára að aldri.
Ríkidæmi er afstætt og reynist
fólki misjafnlega vel, en eitt er víst-
,að hafa átt að tíu einstakar móð-
ursystur og einn móðurbróður hefur
verið okkur frændfólkinu mikil
gæfa.
Lára var yndisleg frænka, með
stórt hjarta og alltaf tilbúin að hlúa
að og gleðja okkur systkinabörnin
og fjölskyldur okkar. Heimili henn-
ar og Hauks, eiginmanns hennar,
var höfðingjasetur þar sem ungir
sem aldnir áttu athvarf. Margar
gleðistundir og rausnarboð voru
haldin þar með vinum og ættingjum.
Þar var tónlistin ætíð í hávegum
höfð, enda þau hjón bæði músíkölsk.
Þau hjón sóttu tónleika og aðra
menningaratburði, enda vel lesin og
fróðleiksfús. Lára settist oft við pí-
anóið og lék ljúfa tónlist fyrir gesti
og gangandi og var þá stutt í söng-
inn.
Lára var mjög félagslynd og tók
virkan þátt í starfi Kvenfélags Há-
teigskirkju. Hún var þar í stjórn og
formaður til margra ára. Hún var
glaðlynd og sá alltaf spaugilegu hlið-
ar tilverunnar. Hún hafði góða frá-
sagnargáfu og var vel ritfær. Laug-
arvatnsfjölskyldan var mjög
samheldin og systrakærleikurinn
mikill, en þær dáðu líka sinn eina
bróður, Magnús. Þessi væntum-
þykja og samstaða hefur þróast
áfram til afkomenda þeirra, og hald-
in eru stór fjölskyldumót árlega.
Það er svo sannarlega í anda Láru.
Lára og Laufey, móðir mín, voru
ekki einungis góðar systur, heldur
voru þær mjög nánar vinkonur.
Ágústa, dóttir Láru og Hauks, var í
mörg sumur í sveit á Búrfelli og var
eins og okkar litla systir og okkur
mjög kær.
Hjónin Lára og Haukur Eggerts-
son áttu langa og mjög farsæla sam-
fylgd. Þau eignuðust þrjú mann-
vænleg börn. Synirnir Eggert og
Böðvar urðu viðskiptafræðingar en
Ágústa er píanókennari. En sorgin
gleymir engum og það var mikið
áfall þegar Böðvar, sonur þeirra,
andaðist eftir stutt og hastarleg
veikindi, rúmlega fertugur að aldri.
Þá sem alltaf studdu þau hjónin
hvort annað í kærleika og um-
hyggju. Blessuð sé minning þeirra
beggja.
Ólöf Pálsdóttir.
Enginn ratar ævibraut
öllum sorgum fjærri;
sigurinn er: að sjá í þraut
sólskinsbletti stærri.
(Þorsteinn Erlingsson.)
Kær frænka okkar Lára Böðv-
arsdóttir er látin. Efst í huga okkar
systra þegar við minnumst Láru er
hvað kærleiksrík og umhyggjusöm
hún var alla tíð við okkur börnin frá
Minniborg.
Lára var aðeins 12 ára þegar hún
kom til móður okkar Ragnheiðar
elstu systur sinnar sem barnfóstra.
Þar dvaldist hún næstu fjögur árin
og fermdist þaðan frá Klausturhóla-
kirkju. Alltaf fylgdist Lára með okk-
ur af umhyggju og hjálpsemi þegar
við komum til Reykjavíkur og svo
sannarlega eigum við dýrmætar
minningar um heimili þeirra hjóna.
Lára var fjölhæf kona, félagslynd
og vinamörg, spilaði mikið á píanó
og oft var glatt á hjalla þegar
frændfólkið hittist í Bjarmahlíð 54.
Hjónin Haukur og Lára voru svo
samtaka í því að sjá sólskinsblettina
á sinni lífsgöngu, enda fór hún oft
með vísuna góðu hér fyrir ofan. Það
eru fáir sem eru öllum skuggum
fjarri.
Haukur Eggertsson, maður Láru,
átti líka sínar síðustu stundir á
Hrafnistu í Reykjavík og eigum við
svo margar góðar minningar um
þau bæði.
Lára lifði mann sinn í nokkur ár
og tók þverrandi heilsu með still-
ingu og miklu hugrekki. Hún lifði í
minningu um gamla tíma og talaði
fallega um alla og aldrei annað en
skemmtilegar minningar frá Minni-
borg. Ást og rómantík í hverju
horni. Öll börnin þæg, góð og falleg
sagði barnfóstran Lára brosandi og
löngu búin að gleyma óþægðinni í
krökkunum.
Innilegar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldunnar frá okkur systrum.
Ólöf og Ingunn Stef-
ánsdætur frá Minniborg.
Lára Böðvarsdóttir andaðist
nærri 97 ára gömul að kvöldi 12. júlí
síðastliðinn. Hún var orðin þreytt.
Lára var hreppstjóradóttir frá
Laugarvatni og bar höfðinglegt yf-
irbragð eins og systurnar allar ell-
efu og bróðirinn Magnús. Það hlýtur
að hafa verið afar sérstakt að alast
upp við slíkar aðstæður.
Lára var mikil sögukona og sagði
skemmtilega frá, kunni urmul af
sögum og ljóðum. Hún var tónelsk
og lék lögin sín fram á síðasta ár á
píanóið, en það var eitt af því fyrsta
sem hún eignaðist í búskapartíð
sinni. Hún var hrókur alls fagnaðar,
hafði gott lag á fólki. Fólk laðaðist
að henni og hún lagði kapp á að öll-
um liði vel og nytu sín hver með sín-
um hætti.
Lára giftist Hauki Eggertssyni
frá Haukagili í Vatnsdal. Þau
bjuggu lengst af í Barmahlíð 54 í
húsi sem þau reistu sjálf. Síðustu ár-
in dvöldu þau á Hrafnistu og nutu
frábærrar umönnunar starfsfólksins
sem ber að þakka sérstaklega. Börn
þeirra Láru og Hauks eru Eggert,
Ágústa og Böðvar Lárus sem lést
langt fyrir aldur fram. Barnabörnin
sjö og barnabarnabörnin níu, það tí-
unda á leiðinni.
Þær urðu margar dýrmætu
stundirnar sem ég átti með tengda-
móður minni áður en yfir lauk. Við
urðum samferða í nærri hálfa öld.
Ein minnisstæðasta stundin var er
hún kvaddi lífsförunaut sinn hinsta
sinni. Þau voru orðin 93 ára og hún
mjög farin að heilsu. Hún vaknaði af
djúpum svefni um miðja nótt og
kvaddi hann. Tíminn stóð kyrr. Hún
sneri sér síðan að þeim er nær-
staddir voru, flutti fallegustu hug-
leiðingu sem ég hef heyrt. Allt í
senn bæn og huggunarorð og leið-
beiningar okkur til handa. Oft hafði
Lára flutt ávörp við ýmis tækifæri
og okkur leiðsögustef hverju og
einu, en þetta tók öllu fram, afar
sérstakt og lærdómsríkt. Hennar
heilsa var þá þegar svo farin að ný-
liðnir atburðir hurfu fljótt úr minn-
inu. Þó að sárt væri að takast á við
það á stundum gat það líka verið
eitthvað ólýsanlega fallegt.
Ég sé á eftir einum mínum besta
vini, fullur þakklætis. Það var ómet-
anlegt að eiga hana að sem ömmu
með alla sína reynslu, sögur, ljóð,
söngva, spjall, spil og leiki.
Ég er viss um að í Láru var efni í
rithöfund, um það vitna bréfin
mörgu sem hún skrifaði, kortin öll
til ættingja og vina með fallegum
orðum að gefnu tilefni. Þau komu
alltaf beint frá hjartanu. Hún var
alltaf gefandi og hlý.
Blessuð sé minning þeirra Láru
og Hauks.
Jónas Ingimundarson.
Það er svo margt að minnast á
frá morgni æsku ljósum.
Í huganum sjáum við Láru móð-
ursystur okkar sitja við píanóið sitt
og spila lagið hans Inga T. Það eru
margar góðar minningar sem koma
í huga okkar þegar við hugsum til
Láru, ekki síst frá æskuárunum
þegar við bjuggum úti á landi og
heimsóknir okkar til höfuðstaðarins
voru nátengdar heimili Láru og
Hauks. Það stóð okkur ætíð opið og
þar mætti okkur hjartahlýja og
glaðværð. Okkur er í fersku minni
þegar við tvær systurnar með flétt-
ur og feimnar fórum með rútunni
suður til að vera hjá Láru meðan
foreldrar okkar voru í Danmörku.
Við hlökkuðum til því við vissum af
fyrri reynslu að dekrað yrði við okk-
ur – enda kom það á daginn. Morg-
unverkin voru látin bíða meðan
Lára fléttaði á okkur hárið og þegar
við vorum háttaðar á kvöldin færði
hún okkur heimagerðan rjómaís í
rúmið.
Lára var þekkt fyrir gjafmildi
sína og hjálpsemi og við nutum þess
í ríkum mæli.
Milli foreldra okkar og Láru og
Hauks ríkti mikil vinátta sem átti
rætur sínar að rekja langt aftur, allt
til áranna á Laugarvatni. Móðir
okkar kveður nú kæra systur eftir
langa samleið.
Við og fjölskyldur okkar vottum
aðstandendum samúð.
Inga Lára og Edda.
Ég var að spóka mig á fögrum
sumardegi austur á Djúpavogi þeg-
ar Eggert sonur Láru Böðvarsdótt-
ur hringdi í mig og greindi mér frá
láti móður sinnar. Lára var mér
mjög kær og því var þetta sorg-
arfrétt. Nokkrum dögum síðar var
ég stödd í Kvennaskólanum á
Blönduósi en þar hófust kynni okkar
Láru fyrir 75 árum. Ég var þá rétt
nýfædd, en Lára var nemandi í skól-
anum. Þessi unga og bjarta stúlka
frá Laugarvatni var virt og dáð af
nemendum og kennurum skólans,
m.a. móður minni, Huldu Á. Stef-
ánsdóttur, sem á þessum tíma veitti
skólanum forstöðu. Hún treysti
Láru fyrir frumburðinum og var ég
skömmu eftir fæðingu lögð í rúmið
hjá Láru þar sem ég fékk gott atlæti
og undi mér vel.
Lífið á heimavistinni einkenndist
á þessum árum af glaðværð, söng,
samhug og samkennd. Lára var með
krógann en skólasystur hennar
mynduðu sterkan hring utan um
okkur. Einhvern veginn er það svo
að hin nánu kynni af Láru í upphafi
lífs míns skipuðu henni á sérstakan
bekk hjá mér og þar hefur hún ætíð
verið síðan. Vinátta móður minnar
og Láru var söm. Hún lýsti sér ekki
hvað síst í artarskap og virðingu,
sem þær sýndu ávallt hvor annarri.
Á afmælinu mínu fyrir 25 árum varð
ég þess heiðurs aðnjótandi að Lára
ásamt skólasystrum sínum frá
Kvennaskólanum á Blönduósi sótti
mig heim. Þessar konur færðu mér
forkunnarfagran gullhring með
stórri perlu. Þau orð voru látin falla
við afhendingu hringsins, að ég
hefði verið perlan þeirra frá fæð-
ingu. Slík orð og athafnir hlýja um
hjartarætur og þeirra verður
minnst á meðan ég hef ráð og rænu.
Elsku Lára, ég þakka þér sam-
fylgdina og votta elskulegum börn-
um þínum og þeirra fjölskyldum
innilegrar samúðar.
Guðrún Jónsdóttir, arkitekt.
Anna Eyjólfsdóttir frá Snorra-
stöðum, systir ömmu, sagði tímann
líða fljótt. Hjá táningi stóð tíminn
kyrr. En nú skil ég. Mér finnst stutt
síðan Lára móðursystir hélt eina af
sínum glæsilegu veislum á sjötugs-
afmæli Hauks, – fyrir 27 árum!
Kverkin virðist víkka í stundaglasi
lífsins.
Að Láru móðursystur genginni
eru Hlíf og Svanlaug einar eftirlif-
andi 11 systra og sonar Böðvars og
Ingunnar á Laugarvatni. Við Egg-
ert, elsti sonur Láru og Hauks, er-
um jafnaldrar, leikfélagar, vorum
fermdir saman og (nú) gamlir vinir.
Flestar Laugarvatnssystur
spiluðu á orgel. Ung bjó Lára á
Minniborg og lærði á orgel hjá
kennara. Hún var músikölsk, spilaði
falleg sönglög og píanóstykki. Henni
fylgdi töframáttur tónlistar.
Lára fermdist í Klausturhóla-
kirkju, var húshjálp hjá fjölskyldu á
Laugarvatni, gekk á Héraðsskólann
og útskrifaðist frá Kvennaskólanum
á Blönduósi.
Í Reykjavík var hún verslunar-
stjóri hjá Mjólkursamsölunni, orð-
lögð fyrir hjálpsemi og manngæsku.
Hún giftist Hauki Eggertssyni út-
varpsvirkjameistara og forstjóra og
áttu fallegt heimili á Bárugötu og
seinna í Barmahlíð 54. Láru tókst að
slá upp veislu fyrir okkur krakkana
af minnsta tilefni. Sem krakki heill-
aðist ég af málverki í stofunni hjá
Láru. Það minnir mig alltaf á hana:
fallegt og yndislegt – af fólki að
njóta fagurrar tónlistar. Myndina
„Máttur tónanna“ höfðu þau fengið í
brúðargjöf.
Okkar innilegasta samúð.
Leó M. Jónsson og systkini.
Það er bjart yfir minningunni um
Láru, móðursystur mína.
Áttatíu og sex ár eru síðan Lára
kom að Minni-Borg til systur sinn-
ar, Ragnheiðar, til þess að passa tvo
unga drengi, Tomma, uppeldisbróð-
ur minn, sem þá var á þriðja ári, og
mig, sem var á fyrsta ári og meira
en áttatíu árum seinna talaði hún
um hvað ég hefði verið þægur!
Lára var þá ellefu ára og til stóð
að hún yrði eitt sumar, en árin urðu
fjögur.
Alla tíð síðan voru náin tengsl
milli Láru og fjölskyldunnar á
Minni-Borg.
Hún var uppáhaldsfrænka mín og
okkur öllum afar kær. Það var alltaf
svo gefandi að hitta hana og njóta
samvista við hana. Hún geislaði af
góðvild og hjartagæsku.
Við Adda sendum fjölskyldunni
innilegar kveðjur.
Blessuð sé minning Láru Böðv-
arsdóttur.
Böðvar Stefánsson.
Með Láru er síðasti frumbygginn
úr Barmahlíð 54 fallinn frá.
Faðir okkar Guðlaugur og Hauk-
ur frændi byggðu í sameiningu hús-
ið í Barmahlíðinni á fyrstu árunum
eftir stríð. Var það sannkallað fjöl-
skylduhús, börnin á svipuðum aldri
og mikill samgangur milli hæða.
Þarna bjuggu fjölskyldurnar í yfir
fimmtíu ár. Börnin hófu síðar flest
sinn búskap í risi eða kjallara. Alla
tíð einkenndist sambýlið af gagn-
kvæmri tillitssemi og trausti.
Fjöldi minninga kemur nú fram í
hugann. Sterkasta minningin er um
Láru að spila á píanóið ljúfu eft-
irlætislögin sín, eins og lög Sigfúsar
Halldórssonar og Inga T. Þetta var
mikið tónlistarhús og um tíma
hljómaði píanóleikur á öllum hæð-
unum fjórum. Ein var sú hefð í hús-
inu sem tengdist jólunum. Á að-
fangadag var bankað
bakdyramegin. Var þar kominn
prjónaði jólasveinninn hennar Láru
með jólagjafir. Verðum við systurn-
ar nú að játa að við vorum alltaf
hálfsmeykar við hann. Sterkar eru
líka minningarnar úr garðinum
góða. Á góðviðrisdögum sat Lára oft
á svölunum og fylgdist með lífinu í
garðinum. Oft var góðgæti eins og
pönnukökur og sælgæti sett í körfu
og látið síga niður í garðinn og þeg-
ar farið var að gæða sér á kræsing-
unum spilaði Lára oftar en ekki
undir.
Það eru ekki nema nokkur ár síð-
an sú síðasta okkar systranna flutti
úr Barmahlíðinni, en afkomendur
Láru og Hauks búa þar enn.
Góðar minningar tengjast húsi
æsku okkar og íbúum þess. Það er
dýrmætt að hafa alist upp í þessu
góða sambýli og þökkum við Láru
samfylgdina alla tíð.
Margrét, Sigrún og Guð-
munda Guðlaugsdætur.
Lára Böðvarsdóttir