Morgunblaðið - 11.09.2010, Blaðsíða 29

Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. SEPTEMBER 2010
✝ Margrét HannaEyjólfsdóttir var
fædd í Björgvin á
Stokkseyri 15. októ-
ber 1922. Hún and-
aðist á hjúkr-
unarheimilinu
Ljósheimum á Selfossi
31. ágúst 2010.
Foreldrar hennar
voru Eyjólfur Sig-
urðsson, formaður
Stokkseyri, f. 3. októ-
ber 1869 á Kalastöð-
um á Stokkseyri, d.
19. ágúst 1952, og Sig-
ríður Gísladóttir, f. 23. júní 1883 í
Voðmúlastaðahjáleigu í A-
Landeyjum, d. 9. mars 1963. Systk-
ini: Gíslína Guðrún, húsmóðir Sel-
hélt áfram störfum fyrir kaup-
félagið á Selfossi er hún fluttist
þangað 1944. Hún vann þar í vefn-
aðarvörudeildinni í 12 ár og síðan á
skrifstofu kaupfélagsins allt þar til
hún hætti störfum vegna aldurs
1992. Hafði hún þá starfað hjá
Kaupfélagi Árnesinga í 50 ár.
Margrét var ógift og barnlaus.
Hún bjó hjá systur sinni, Gíslínu, og
Ásbirni mági er hún fluttist á Sel-
foss og fluttist með þeim 1945 í ný-
byggt hús þeirra við Reynivelli 3,
sem nefnt var Fell. Þangað fluttust
einnig foreldrar hennar nokkru síð-
ar frá Stokkseyri. Þær Gíslína, syst-
ir hennar, bjuggu þar lengi saman
eftir að foreldrar hennar og Ás-
björn voru fallin frá. Eftir að Gíslína
lést 1987 fluttist Margrét í eigið
húsnæði að Fossheiði 48 þar sem
hún bjó síðan, en frá byrjun þessa
árs dvaldist hún á hjúkrunarheim-
ilinu Ljósheimum á Selfossi.
Útför Margrétar Hönnu fer fram
frá Selfosskirkju í dag, 11. sept-
ember 2010, og hefst athöfnin kl. 15.
fossi, f. 7. febrúar
1905, d. 17. mars
1987. Sigurður Þórir,
skólastjóri Selfossi og
síðar fulltrúi á
Fræðslumálaskrif-
stofunni, f. 16. janúar
1906, d. 9. desember
1998. Guðni, formað-
ur Stokkseyri, f. 1.
ágúst 1909, d. 17.
mars 1938. Óskar,
húsasmíðameistari
Reykjavík, f. 25. maí
1911, d. 21. ágúst
1996.
Margrét vann alla sína starfsævi
hjá Kaupfélagi Árnesinga. Hún hóf
störf hjá kaupfélaginu 1942 í ný-
stofnuðu útibúi þess á Stokkseyri og
Með nokkrum orðum langar okk-
ur að minnast hennar Möggu
frænku okkar sem nú hefur kvatt
þessa jarðvist. Magga var kona sem
bar sig vel, gat verið fasmikil á
stundum, hafði létta lund og góða
nærveru. Hún var tilfinningarík og
gat grátið jafnt í sorg sem gleði.
Hjálpsemi var henni í blóð borin og
það var gott að leita til hennar þeg-
ar á þurfti að halda. Hún var vinsæl
og vel látin af samstarfsfólki sínu,
ákveðin, samviskusöm og réttsýn.
Magga var mikil félagsvera og
sótti mjög í félagsskap við vini og
ættingja. Hún hafði gaman af að
sækja mannamót og nýtti flesta
möguleika sem henni buðust til að
hitta frændfólkið og treysta vina-
bönd. Það stóð aldrei svo illa á hjá
Möggu að hún gæti ekki farið í bíl-
túr ef hann bauðst. Hún hafði einn-
ig mjög gaman af að fá gesti og
bjóða upp á kaffi og meðlæti og það
voru margir sem heimsóttu hana og
nutu gestrisni hennar. Magga var
því sannarlega ekki einstæðingur
þótt hún giftist aldrei og ætti ekki
börn. Hún var traustur hlekkur í
stórfjölskyldunni, fylgdist vel með
öllum og þá sérstaklega yngstu
kynslóðinni, enda hafði hún einstakt
lag á að hæna að sér börn. Oft litu
börnin inn hjá henni á leið úr skóla
og fengu knús, pönnukökur og
ömmuleg heilræði því henni fannst
hún vera amma þeirra allra. Aldrei
gleymdi hún afmælisdögum frænd-
systkina sinna og vina og henni
fannst gaman að færa fólki gjafir.
Hún hlakkaði líka alltaf til eigin af-
mælis og á þeim degi vildi hún hafa
gestagang frá morgni til kvölds.
Magga hafði unun af ferðalögum
og ferðaðist mikið, bæði innanlands
og utan, löngu áður en slíkar ferðir
urðu eins almennar og nú er orðið.
Margar sögur sagði hún okkur frá
hálendisferðum með Guðmundi
Jónassyni á sjöunda áratugnum,
þar sem ferðast var um helstu perl-
ur landsins á rútum og trússbílum,
og einnig frá ferðum um Norður-
löndin og Mið-Evrópu. Á seinni ár-
um nýtti Magga sér síðan að
ferðast með félagi eldri borgara. Á
þessum ferðum sínum eignaðist
Magga marga vini sem hún hélt
tryggð við alla tíð. Handavinna var
einnig Möggu hugleikin og þar
fengu listrænir hæfileikar hennar
að njóta sín. Hún skilur eftir sig
mikið af fallegu handverki, hekluð-
um dúkum sem prýða mörg heimili
vina og ættingja og í seinni tíð hóf
hún að föndra við að útbúa útsaum-
uð tækifæriskort sem fylgdu gjöf-
um frá henni.
Þrátt fyrir að hafa búið allan sinn
fullorðinsaldur á Selfossi slitnuðu
aldrei ræturnar til Stokkseyrar og
Magga talaði alltaf um sig sem
Stokkseyring, fór þangað reglulega
í heimsóknir og tók virkan þátt í
starfsemi Stokkseyringafélagsins.
Það kom fram í samtölum okkar
við Möggu þegar hún dvaldist síð-
ustu mánuðina á Ljósheimum að
hún kveður þetta jarðlíf sátt við
lífsgöngu sína og samferðamenn.
Hún var heilsuhraust lengst af og
átti stóran vinahóp og fjölskyldu
sem hélt tryggð við hana allt til
enda.
Við þökkum Möggu frænku allar
góðar stundir og alla þá hjálp sem
hún veitti okkur.
Blessuð sé minning hennar.
Gíslína (Rúna), Ingvar og
fjölskylda.
Við Margrét vorum þremenning-
ar. Foreldrar hennar og afi minn og
amma í móðurætt, Daníel Arn-
bjarnarson og Þóra Pétursdóttir,
áttu saman húsið Björgvin á
Stokkseyri. Heimilin voru nátengd.
Húsfreyjurnar voru saman í eld-
húsi, en þó með tvær eldavélar, og
unnu hvor með sínum hætti. Afi
reri hjá Eyjólfi. Samkomulagið var
einstakt, ríkt af tillitssemi og kær-
leika. Þarna var stór barnahópur.
Annars vegar voru þau Þóra, móðir
mín, og Pétur, bróðir hennar, en á
hinu heimilinu systkinin fimm, sem
frá er sagt hér að ofan. Þau eldri
voru á líku reki og móðir mín og
Pétur, en Margrét var þeirra lang-
yngst, var ekki nema níu árum eldri
en ég.
Sem drengur var ég á sumrum í
Björgvin. Ég lék mér þá með börn-
um Gíslínu systur hennar, en
Magga í Björgvin, eins og hún var
gjarnan nefnd, var mér á þeim ár-
um fremst meðal jafningja í hópi
þess æskufólks, sem við umgeng-
umst. Hún var falleg og myndarleg
stúlka, ljóshærð með miklar og
langar fléttur. Ég sat í bekknum
fyrir aftan hana í Stokkseyrar-
kirkju á fermingardaginn hennar.
Þá var hún með mittissítt, slegið
hár, sem ég, fjögurra ára snáði, var
svo hrifinn af, að ég gat ekki annað
en strokið það. Þá sneri hún sér að
mér og bað mig að hlusta heldur á
prestinn.
En svo tóku æskuárin við. Hún
átti stóran hóp vinstúlkna, sem
komu oft að Björgvin. Imba og
Laufey á Helgastöðum og Vala í
Götuhúsum eru mér einna minn-
isstæðastar, en einnig Benna á
Kalastöðum, allar Stokkseyringar,
og svo Minna frænka okkar frá
Skuld í Vestmannaeyjum. Þetta
voru glaðlyndar og glæsilegar, heil-
brigt hugsandi stúlkur, klæddu sig
fallega. Þær sungu gjarnan lögin,
sem mest voru í tísku, um kerl-
inguna Pálínu og svo hann Jósep,
sem lét stúlkuna sína bíða of lengi.
En þær kunnu einnig ljóð Davíðs,
sem hrifu undir ljúfum lögum. Ég
heillaðist af þeim anda sem ríkti í
þessum hópi og hef fundið það æ
betur með árunum, að þetta var
mér allt mikils virði. Magga var
hluti af þeim kærleikshring, sem
sleginn var um okkur börnin, sem
þarna dvöldum, og var það efst í
hug að beina för okkar til betra lífs.
Þess vegna finnst mér eins og það
hafi alltaf verið sólskin á Stokks-
eyri, jafnvel þótt sunnanáttin væri
votviðrasöm.
Fullorðinsárin færðu okkur nær
hvort öðru í aldri, en samfélagið var
ætíð eins. Hún var ákveðin í skoð-
unum, skaprík, minnug, en umfram
allt þótti henni vænt um okkur og
vildi allt fyrir okkur gera. Hún
varðveitti vel hin fornu gildi og gat
ekki hugsað sér að neinn blettur
félli á okkur, fólkið hennar. Hún
fylgdist stolt með uppvexti okkar
og störfum og þar ekki síst yngri
kynslóðarinnar. Hún var sjálfsagð-
ur gestur á öllum tímamótum í fjöl-
skyldum okkar bræðra og margs
góðs nutum við og okkar fólk af
hennar hendi. Fyrir allt þetta er nú
tjáð heilshugar þökk. Algóður Guð
er beðinn að annast hana um eilífð.
Þórir Stephensen.
Vinkona mín Margrét Eyjólfs-
dóttir hefur kvatt okkur.
Magga Eyjólfs, eins og hún var
kölluð af ættingjum og vinum, var
trygglynd og heiðarleg kona.
Ég var mjög ung þegar ég man
fyrst eftir Möggu. Hún vann þá í
vefnaðarvörudeild Kaupfélags Ár-
nesinga, há og grönn, fallega klædd
og vel til höfð og þannig var hún
alla tíð. Magga var vel þekkt hér á
Selfossi og sveitunum í kring vegna
starfs síns. Hún aðstoðaði karla,
konur, börn og unglinga, valdi jóla-
afmælis- og fermingargjafir með
þeim sem óskuðu þess og oft fékk
hún bréf með mjólkurbílstjórunum
þess efnis að velja allt frá tölum og
tvinna upp í dýrustu kjólefni og
fatnað og senda síðan til baka.
Kynni okkar hófust fyrir alvöru
þegar hún kom til starfa á skrif-
stofu Kaupfélags Árnesinga. Ég
sautján ára og hún fullorðin kona.
Þó að við störfuðum ekki lengi sam-
an urðum við fljótlega mjög góðar
vinkonur og hefur sá vinskapur ver-
ið mér mikils virði. Alltaf var jafn
gaman að heimsækja Möggu, rifja
upp liðna tíma og skoða handavinn-
una hennar, jólakortin og allt sem
hún tók sér fyrir hendur.
Hún var smekkleg, fagurkeri og
hafði ánægju af að gefa fallega
hluti, sem hún hafði hannað og unn-
ið. Gjafmildi hennar kom vel í ljós
þegar hún sagði mér frá mikilli fá-
tækt á sínum uppvaxtarárum, þó
ekki hjá foreldrum hennar, þau
gátu frekar hlúð að þeim sem
minna máttu sín. Móðir hennar var
líka sérstök hannyrðakona og
saumaði fallega kjóla á einkadóttur
sína enda Magga mikil kjólastelpa.
Hún naut kjólanna en mest gladdi
það hana að geta síðar gefið þá fá-
tækum stelpum.
Lítil frændsystkini mín fluttust í
sömu blokk og sama stigagang og
strax hændust þau að Möggu.
Fljótlega buðust þau til að aðstoða
hana þá viku sem átti að sjá um þrif
stigagangsins. Þegar snjóaði fóru
þau út og mokuðu tröppurnar því
Magga gæti dottið ef mikill snjór
væri á tröppunum. Þannig fékk hún
til baka þá góðvild sem hún sýndi
börnunum.
Á hverju vori fórum við Magga í
vorbíltúr. Þá var valinn logn- og
sólardagur, því við vorum sammála
um að allt verður svo fallegt í sól-
skini. Og þannig var dagurinn þeg-
ar ég kom til hennar á Ljósheima í
síðasta sinn og sá að stefndi að leið-
arlokum. Þá datt mér í hug vers úr
Biblíunni. Róm. 8.18 „Ég lít svo á
að ekki séu þjáningar þessa tíma
neitt í samanburði við þá dýrð sem
oss mun opinberast.“
Magga trúði á dýrðina og ljósið
og nú er hún sest við Guðs dýrð-
arstól þar sem sólin hnígur aldrei
til viðar. Vistaskiptunum kveið hún
ekki því hún vissi að himnarnir eru
hásæti en jörðin fótskör og á efsta
degi reisir Guð okkur upp til eilífs
lífs og endurfunda.
Ég sendi ástvinum hennar sam-
úðarkveðjur og geymi góðar minn-
ingar um yndislega vinkonu.
Elín Sigurðardóttir.
Margrét Hanna
Eyjólfsdóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamamma, amma og
langamma,
KOLBRÚN DANÍELSDÓTTIR
frá Saurbæ,
Eyjafirði,
lést aðfaranótt fimmtudagsins 9. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Gunnhildur Sigurðardóttir, Pétur Kornelíusson,
Bragi Sigurðsson, Sigríður E. Bjarnadóttir,
Þórður Sigurðsson, Edda Björnsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma,
systir og mágkona,
SELMA HALLGRÍMSDÓTTIR RUGA,
Manassas,
Virginíufylki,
Bandaríkjunum,
lést á heimili sínu sunnudaginn 29. ágúst.
Minningarathöfn fór fram laugardaginn
4. september í Pierce Funeral Home,Manassas.
Jarðsett verður í Arlington kirkjugarðinum 15. september.
Erastus Ruga,
Thomas A. Ruga,
Dr. Thorun A. Ruga McCoy, Roger McCoy,
Alexandra S. Ruga, Beau K. Ruga,
Sigurður Hallgrímsson, Erla Eiríksdóttir,
Sveinn Hallgrímsson, Gerður K. Guðnadóttir,
Ingibjörg Hallgrímsdóttir, Kristinn Ólafsson,
Halldóra Hallgrímsdóttir O´Neill, Michael O´Neill,
Guðni E. Hallgrímsson, Bryndís Theodórsdóttir,
Hallgrímur Hallgrímsson, Guðríður J. Guðmundsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGIBJÖRG SVEINSDÓTTIR,
Hjallalundi 18,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar þriðjudaginn 7. sept-
ember.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn
16. september kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast hennar er
bent á Gigtarfélag Íslands.
Árni Jóhannesson,
Sigurður Kristinsson, Anna Dís Bjarnadóttir,
Jóhannes Árnason, Sólveig Þóra Jónsdóttir,
Jónas Ingi Árnason,
Björg Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi, lang-
afi og langalangafi.
RÓSMUNDUR SIGURÐSSON,
andaðist á Sólvangi í Hafnarfirði miðvikudaginn
8. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Rósmundur H. Rósmundsson, Guðbjörg Oddsdóttir,
Richard Henry Eckard, Oddný Guðjónsdóttir,
Elísabet Kolbrún Hansdóttir, Hafsteinn Guðmundsson,
systkini, afabörn, langafabörn
og langalangafabörn.
✝
Elskulegur sambýlismaður minn,
FREDRICK WILLIAM LINDEMAN,
fæddur 29. ágúst 1937
í Plainview,
Texas,
lést fimmtudaginn 9. september í Sun City Arizona.
Inga Árnadóttir,
12827 W. Maya Way, Peoria, Arizona.