Morgunblaðið - 11.09.2010, Blaðsíða 32

32 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. SEPTEMBER 2010
Elsku, elsku Hrefna
okkar. Það er svo ólýs-
anlega erfitt að þurfa
að kveðja þig, að hugsa
til þess að fá ekki að hitta þig framar.
Þú varst svo góð, svo ljúf og skiln-
ingsrík. Minningar um góðar stundir
streyma fram í hugann, allar útileg-
urnar og bústaðaferðirnar, matar-
boðin, vídeókvöldin og hinar sam-
verustundirnar. Hláturinn dundi um
allt og þegar þú hlóst, hlógu allir
með. Gleðin þín var svo einlæg og
brosið fallegt og dreymandi, að það
var ekki annað hægt en að hrífast
með þér.
Og þegar þú dansaðir var eins og
þú værir komin í annan og áhyggju-
lausan heim, þú varst svo falleg og
frjáls. Þannig munum við ávallt
minnast þín.
Lífsgleði þín var svo einlæg og
aðdáunarverð. Þú gast séð eitthvað
undurfallegt og dásamlegt út úr hlut-
um sem okkur hinum fannst ósköp
hversdagslegir. Þér tókst að fá okkur
til að staldra við og meta litlu hlutina
í lífinu. Með þér gat maður sleppt
fram af sér beislinu, látið eins og
kjáni og þá skipti ekki máli hvað öðr-
um fannst. Til dæmis er sérlega
minnisstætt þegar við fórum í vatns-
slag í einni af útilegunum í Vagla-
skógi, hlupum um, hlógum og
skemmtum okkur eins og börn. Þetta
voru yndislegar stundir.
Elsku Hrefna, við vonum að nú
hafir þú fundið frið og að þér líði vel.
Við munum að eilífu minnast þín sem
undurfallegrar manneskju, jafnt að
innan sem utan og án þín verður hóp-
urinn okkar aldrei samur.
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans
fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sérhver
und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún.)
Hvíl í friði, kæra vinkona
Snædís, Hildur, Íris, Eva Dís
og Hulda.
Ég kynntist Hrefnu Blöndal bara
nú í sumar þegar ég vann með henni í
Kjarnaskógi við Akureyri í nokkrar
vikur. Hún var mjög sjarmerandi
stelpa og hafði heillandi bros og ein-
hvern veginn svo góða nærveru. Við
smullum strax saman og áttum það
til að kalla okkur „skógardísir skóg-
arins“. Við fórum eitt sinn á kaffihús
og ég man hversu mikla ástríðu hún
hafði gagnvart aðaláhugamáli sínu,
listinni. Og í stað þess að lesa tísku-
blöð eins og flestir gera þegar þeir
koma á Te&kaffi gluggaði hún í
barnabækur og velti myndunum
gaumgæfilega fyrir sér. Hún var
einnig mikill náttúruunnandi og það
kom bersýnilega í ljós þegar hún
vann í Kjarnaskógi. Ég man strax
fyrsta daginn þegar okkur var falið
það verkefni að klippa greinar sem
skyggðu á stíg einn í Kjarnaskógi.
Hrefnu var illa við að klippa grein-
arnar þar sem henni fannst þær svo
fallegar og reyndi frekar að sveigja
þær til í stað þess að klippa þær.
Minnisstæðar eru stundirnar þar
sem við vorum að vinna með haka og
héldum þá jafnan á þeim á öxlinni og
sungum lagið „Hæ, hó.“ úr Mjallhvíti
og dvergunum sjö. Í kaffipásunum
Hrefna Fönn Guð-
mundsdóttir Blöndal
✝ Hrefna Fönnfæddist á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri hinn 14.
október 1987. Hún
lést þriðjudaginn 31.
ágúst 2010.
Útför Hrefnu Fann-
ar fór fram frá Ak-
ureyrarkirkju 9. sept-
ember 2010.
áttum við líka til að
syngja dúett af laginu
„Krummi svaf í
klettagjá.“ Önnur okk-
ar söng þá laglínuna
en hin raulaði fim-
mundarbassa (e og h).
Þetta kom oft mjög
skemmtilega út og
endaði síðan í löngu
hláturskasti. Einn
daginn var mjög mikil
rigning og neyddumst
við Hrefna til þess að
klæða okkur upp í
skærappelsínugulan
66° kraftgalla. Við hlógum dátt að
þessum aðlaðandi „búningi“ og
Hrefna sagði „nú erum við eins og
sjókvenmenn!“. Við Hrefna vildum
taka með okkur hjólbörur í alla þá
leiðangra sem við fórum í Kjarna-
skógi, aðeins til þess að önnur okkur
gæti setið í þeim og hin keyrt. Ég
man líka þá daga þegar við mættum í
vinnuna á morgnana og veðrið var
hálfnöturlegt þá varstu vön að segja
„Getum við farið oft í Hver er mað-
urinn í dag?“ Eftir vinnutímabilið í
Kjarnaskógi fórum við saman á
Lunga-hátíðina á Seyðisfirði sem við
„fíluðum“ svo vel og áttum fínar
stundir í kompaníi.
Ég fann það á mér, Hrefna mín, að
þú áttir stundum erfitt en þú talaðir
aldrei um það og allt það yndislega
sem þú hafðir fram að færa breiddi
einhvern veginn yfir það.
Ég þakka þér fyrir allar þær góðu
stundir sem ég hef átt með þér, elsku
Hrefna, og ég er einstaklega þakklát
fyrir að hafa kynnst þér. Hvíl í friði,
ég mun aldrei gleyma þér.
Þorbjörg Ída Ívarsdóttir.
Elsku fallegi engillinn minn.
Ég man þegar við hittumst fyrst
fyrir utan skóla, þú spáðir fyrir mér í
bolla eitt kvöldið á Karólínu. Þú viss-
ir af hlutum sem enginn vissi nema
ég sjálf. Ég spurði þig hvort þú værir
spákona og þú sagðir: „Nei, alls ekki,
þú bara kallaðir á mig og varst svo
opin“.
Strax þarna vissi ég að þú værir
einstök …
Mörg voru faðmlögin, bara upp úr
þurru. Brosið þitt svo blítt, hlátur
þinn svo einlægur..
Leitt að fá ekki að kynnast þér bet-
ur, elskan mín …
Með tárum kveð ég þig.
Þín er sárt saknað.
Mér finnst ég varla heill, né hálfur
maður,
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef þú værir hjá mér, vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að
segja
að sumarið líður allt of fljótt.
Við gætum sungið, gengið um,
gleymt okkur hjá blómunum,
er rökkvar, ráðið stjörnumál,
gengið saman hönd í hönd,
hæglát farið niðrað strönd.
Fundið stað,
sameinað
beggja sál …
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Anna Kristín.
Hún Hrefna Fönn var ein af mín-
um bestu vinkonum og engin orð fá
því lýst hversu erfitt er að kveðja
hana. Við höfðum tilheyrt sama vin-
kvennahópi í mörg ár en höfðum á
síðustu árum smám saman kynnst
enn frekar og orðið nánar vinkonur.
Hrefna var traustur og góður vinur.
Hún gat hlustað og kunni einnig að
meta það þegar á hana var hlustað.
Ég vona svo innilega að henni líði nú
loksins betur og hafi fundið sinn frið.
Þegar ég hugsa um Hrefnu sé ég
hana fyrir mér skælbrosandi og
dansandi. Frá henni stafaði útgeislun
sem einkenndist af lífsgleði sem auð-
velt var að smitast af. Hún gat séð
fegurðina í ótrúlegustu hlutum og
fékk mann til að kunna frekar að
meta þá. Hún gat einnig tekið upp á
því fyrirvaralaust að faðma fólk og
virtist hafa einstakt lag á því að
skynja hvenær maður þurfti á því að
halda.
Ég er þakklát fyrir allar þær fal-
legu minningar sem ég á með henni
Hrefnu, bæði þær sem eru sameig-
inlegar með vinahópnum og þær sem
við eigum bara tvær.
Einn sólardaginn nú í sumar fór-
um við Hrefna yfir í Vaðlaheiði að
labba með Sölku, hundinn hennar.
Hún sýndi mér einn af sínum uppá-
haldsstöðum, fallegan læk. Þar sett-
umst við niður í grasið og nutum
lækjarniðarins í þögn. Hún hafði
nefnilega þannig nærveru að nota-
legt var að sitja með henni í þögninni.
Síðan fann hún tún fullt af sóleyjum
og fíflum og hljóp um það með hend-
urnar út í loftið, skælbrosandi og
hlæjandi. Í þá minningu mun ég
halda fast því mér finnst hún svo lýs-
andi fyrir Hrefnu.
Hrefnu þótti ótrúlega gaman að
dansa. Síðasta skiptið sem ég hitti
hana var þegar ég, hún og Hildur fór-
um saman út að dansa. Ég er mjög
þakklát fyrir þetta síðasta kvöld okk-
ar saman, það var svo gaman og við
vorum allar svo glaðar. Hrefna virt-
ist virkilega njóta lífsins þetta kvöld
og ég vona að það sé jafn vel geymt í
hennar minningabanka og það er í
mínum.
Hrefna mín, takk fyrir að hafa ver-
ið hluti af mínu lífi, ég gleymi þér
aldrei. Njóttu þess að geta loksins
verið með mömmu þinni aftur, þú
saknaðir hennar svo mikið. Ég vona
að þér líði vel þar sem þú ert, hopp-
andi, skoppandi og dansandi.
Hvíl í friði, elsku Hrefna Fönn.
Þín vinkona,
Eva Dís.
Elsku Hrefna mín!
Aldrei bjóst ég við að standa í
þessum sporum, að þurfa að kveðja
eina af mínum bestu vinkonum. En
það er einmitt á svona stundu sem
maður er svo þakklátur fyrir allar
minningarnar. Við höfum brallað
ýmislegt saman í gegnum árin og ótal
margar minningar koma upp í huga
mér þegar ég hugsa til baka.
Ég kynntist þér átta ára gamalli
þegar ég kom í bekkinn þinn í Síðu-
skóla. Við áttum mörg sameiginleg
áhugamál og urðum því fljótt góðar
vinkonur. Þú varst einstök mann-
eskja á allan hátt, svo listræn, góð-
hjörtuð og hafðir þann sérstaka hæfi-
leika að sjá fegurðina alls staðar.
Brosið þitt bræddi alla í kringum þig
og það var ekki annað hægt en að
brosa með þér og líða vel í nærveru
þinni. Þú kunnir svo sannarlega að
skemmta þér og varst einstaklega
ævintýragjörn ung kona. Þú minntir
mig oft á lítið fiðrildi því þú varst allt-
af að, úti um allt og með fullt af nýj-
um og skemmtilegum hugmyndum í
kollinum.
Dansinn var eitt af þínum aðal-
áhugamálum og fyrstu minningarnar
sem ég á með þér eru einmitt sumrin
sem við eyddum úti í garði að semja
nokkur spor, jafnvel heilu dansana.
Ein af mínum uppáhaldsminningum
mínum um þig tengist líka dansinum
en það var þegar þú dansaðir í Rígn-
um. Þú bauðst mér á eina sýningu og
vildir ekkert gefa upp um það hvert
hlutverk þitt í sýningunni væri. Það
átti að koma á óvart sem það svo
sannarlega gerði. Þú varst stórglæsi-
leg, geislaðir af fegurð og dansaðir
eins og engill. Ég var svo ótrúlega
stolt af þér og með eindæmum mont-
in af þessari hæfileikaríku vinkonu
minni.
Elsku Hrefna mín, ég á eftir að
sakna þín sárt, þú munt alltaf eiga
stað í hjarta mínu. Ég trúi því að nú
líði þér vel, komin í faðm mömmu
þinnar á ný.
Hvíldu friði, elsku engillinn minn.
Ef ég ætti eina ósk
ég myndi óska mér
að fengi ég að sjá þig brosa á ný.
Eitt andartak á ný í örmum þér
á andartaki horfin varstu mér.
(Hannes Örn Blandon.)
Þín vinkona,
Hulda Björg.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns,
EINARS EINARSSONAR
vélstjóra,
Stuðlaseli 31,
109 Reykjavík.
Margrét Sigurðardóttir.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
vegna andláts og útfarar,
EIRÍKS JENSEN,
Dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Höfða.
Aðstandendur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
bróður og frænda,
RAGNARS VILHELMS BERNHÖFT,
Eiðismýri 30,
Seltjarnarnesi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristín Bernhöft, Pétur Orri Þórðarson.
✝
Innilegustu þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
hlýhug og vináttu við andlát og útför,
EVU MARÍU LANGE ÞÓRARINSSON,
Ásbraut 11,
200 Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks gjörgæsludeildar
Landspítalans fyrir einstök samskipti og umönnun.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu
vegna andláts og útfarar elskulegs eiginmanns
míns,
JÓHANNS Þ. LÖVE
járnsmiðs og fyrrv. lögreglumanns,
Bræðratungu16,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks líknardeildar
Landspítalans í Kópavogi fyrir umhyggju og hlýju í
veikindum hans.
Sigríður Pálsdóttir.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR RINGSTED INGIMUNDARSON,
sem lést á dvalarheimilinu Hornbrekku, Ólafsfirði,
sunnudaginn 5. september, verður jarðsunginn frá
Ólafsfjarðarkirkju mánudaginn 13. september
kl. 14.00.
Sólveig Sigurðardóttir, Matthías Ásgeirsson,
Bjarki Sigurðsson, Elín Haraldsdóttir,
Þráinn Sigurðsson, Dröfn Gísladóttir,
Lísbet Sigurðardóttir, Leo Sveinsson,
Rögnvaldur Sigurðsson, Margrét Kjartansdóttir,
Sigurður Sigurðsson, Hólmfríður Dóra Kristjánsdóttir,
Ríkharður Hólm Sigurðsson,
Hjörtur Sigurðsson, Eygló Birgisdóttir,
Kristinn Gíslason, Sigríður Vilhjálmsdóttir,
Halla Gísladóttir, Guðlaugur Eyjólfsson,
Björk Gísladóttir, Kristinn Traustason,
barnabörn og barnabarnabörn.