Morgunblaðið - 02.12.2010, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. DESEMBER 2010
✝ Þórður Eiríkssonfæddist í Reykja-
vík 16. október 1940.
Hann lést á Land-
spítalanum 9. nóv-
ember sl.
Foreldrar hans
voru Margrét Ólafs-
dóttir Hjartar, hús-
móðir, f. 2. júlí 1918
á Þingeyri, d. 19.
desember 2008 í
Garðabæ, og Eiríkur
Pétur Ólafsson,
stýrimaður, f. 19.
desember 1916 í
Reykjavík, d. 11. apríl 1975 í
Reykjavík.
Þórður eignaðist 7 börn, þau
eru: 1) Jónína og 2) Gréta, dætur
Erlu Soffíu Jósepsdóttur, fyrri
eiginkonu Þórðar. 3) Úlfar Ægir,
sonur Eyglóar Björnsdóttur. 4)
Kristínu Önnu og 5) Júlíu Björk á
Þórður með Björku Sigurbjörgu
Júlíusdóttur, 6) Eyrún og 7) Ólöf
Björg. Móðir þeirra
er Lissy Halldórs-
dóttir, seinni eig-
inkona Þórðar. Síð-
astliðin 16 ár hefur
Þórður búið með
Guðbjörgu Haralds-
dóttur, en börn
hennar eru Hart-
mann Kristinn Guð-
mundsson og Magn-
ús og Elín Ólabörn.
Barnabörn Þórðar
og Guðbjargar eru
29 og barna-
barnabörnin eru 11.
Þórður var til sjós fyrri hluta
starfsævi sinnar, eftir að hann
kom í land starfaði hann sem at-
vinnubílstjóri. Síðasti vinnustaður
Þórðar var byggingarfélagið
Eykt, en þar ók hann sendiferða-
bifreið um fjögurra ára skeið.
Útför Þórðar fór fram í kyrrþey
frá Víðistaðakirkju 18. nóvember
2010.
Elsku pabbi, þegar ég hugsa til
baka um alla þá tíma sem við eydd-
um saman þá kemur svo margt upp
í huga mér og ef ég ætti að fara að
skrifa það allt þá væri það efni í eina
bók. En þær sem standa uppúr eru
allar þær ferðir sem við áttum sam-
an á mjólkurbílnum fyrir norðan
þegar við keyrðum um sveitirnar til
að sækja mjólkina, sá tími sem þú
fórst með okkur á skíði og þegar ég
var næstum búin að keyra þig niður
þegar ég var að sýna þér hvað ég
var klár. 17 ára flutti ég svo suður
til þín, pabbi minn, því að ég gat
ekki hugsað mér að vera án þín, svo
mikil pabbastelpa var ég.
Mér er minnisstætt þegar ég kom
frekar seint heim einn morguninn
og var ekki búin að láta vita af mér
og mætti þér á Breiðholtsbrautinni
þar sem þú komst akandi niður göt-
una á strætóinum sem þú keyrðir þá
og ég sá bara höndina á lofti þegar
þú barðir í stýrið, vá hvað þú varst
reiður. Nú þegar ég er sjálf komin
með börn þá skil ég af hverju.
Veikindin þín síðustu ár voru þér
erfið og að lokum sigruðu þau þig.
Elsku pabbi, ég veit að þú vakir
yfir okkur öllum og þá sérstaklega
henni Guðbjörgu þinni sem var eins
og klettur við hlið þér í gegnum þín
veikindi.
Elsku pabbi, nú kveð ég þig með
miklum söknuði.
Ég elska þig, pabbi minn.
Þín dóttir,
Eyrún.
Nú þegar Þórður var að taka sinn
síðasta andardrátt fyrir um klukku-
tíma síðan þá get ég ekki með góðu
lagi skýrt hvers vegna mér verður
hugsað til dægurlagatextans „Lífið
er stutt og dauðinn þess borgun“.
Það er þó víst að lífsstrengur hans
var höggvinn of snemma af þeim vá-
gesti sem krabbameinið er og dauð-
inn var þess borgun. Það vildi ég
óska að við mennirnir hættum að
berjast hver við annan og einbeitt-
um okkur heldur að því að sigrast á
þeim sameiginlega óvini sem sjúk-
dómur á borð við þennan er.
Þórður kom inn í líf mitt árið 1993
þegar hann og móðir mín felldu hugi
saman. Þó hann væri nú kannski
ekki það sem maður kallar jákvæð-
asti maður í heimi þá varð mér fljótt
ljóst að hann hafði hjartað á réttum
stað og vildi allt fyrir alla gera.
Besta dæmið um það er kannski það
að allir synir mínir kölluðu hann afa
þó sumir hafi verið orðir hálfstálp-
aðir þegar þeir kynntust honum.
Undanfarin 12 ár bjuggum við
Þórður hvor í sínu landinu en yf-
irleitt hittumst við á hverju ári og
mörg árin oftar en einu sinni þar
sem ég gisti yfirleitt hjá mömmu og
honum þegar ég kom til landsins.
Við hittumst núna síðast í október
og hafði ég þá sterklega á tilfinning-
unni að það yrði okkar síðasti fund-
ur sem því miður reyndist rétt. Okk-
ar viðkynni voru alla tíð einstaklega
góð og aldrei fór styggðaryrði okkar
á milli. Hann var alltaf boðinn og
búinn til að aðstoða á hvern þann
hátt sem hann gat og var öðlingur
heim að sækja. Líf mitt er ríkara
fyrir viðkynningu mína við hann og
fátækara nú sökum þess að hann er
horfinn á braut.
Ég talaði við Þórð í símann fjór-
um dögum áður en hann yfirgaf
þetta líf þar sem hann lá mjög veik-
ur á spítalanum. Hann var mjög
brattur að heyra og var himinlifandi
yfir því að hafa fengið bónorð fyrr
um daginn. Hann sagði mér að hann
hefði sagt „já, já, já, já“. Hann vissi
þó að hann átti stutt eftir ólifað og
sagði orðrétt við mig eftirfarandi
setningu sem ég á aldrei eftir að
gleyma. „Vertu ekkert að koma til
Íslands út af þessu, Magnús minn.
Við hittumst bara handan við læk-
inn.“ Ég fæ enn tár í augun þegar
ég hugsa um þetta og mun sjálfsagt
gera alla ævi.
Ég kvaddi Þórð í gegnum símann
daginn áður en hann dó og þó hann
ætti óhægt um mál þá veit ég að
hann skildi það sem ég sagði við
hann þegar ég þakkaði honum fyrir
viðkynnin og það hversu vel hann
hefði reynst móður minni. Eftir það
símtal sat ég lengi úti í vegarkanti
langt inni í Brasilíu og grét yfir
óréttlæti heimsins.
Við erum öll mótuð af umhverfi
okkar og því fólki sem við hittum á
því ferðalagi sem líf okkar er. Sumt
fólk dvelur stutt við en aðrir hafa
meiri áhrif á líf okkar. Ég er ríkari
maður eftir mín viðkynni við indæl-
an mann sem reyndist móður minni
svo vel í svo langan tíma og hluti af
honum mun alltaf búa innra með
mér svo lengi sem ég geng þessa
jörð.
Ég sendi móður minni, börnum
og afabörnum Þórðar ásamt öllum
öðrum aðilum honum tengdum, mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur. Eft-
ir lifir minningin um góðan mann.
Við sjáumst handan við lækinn,
Þórður.
Magnús Ólason.
Elsku Þórður, afi.
Við sjáum ekki alveg framtíðina
fyrir okkur án þín, þú ert búinn að
vera svo stór hluti af lífi okkar und-
anfarin 16 ár. Jólin, páskarnir, ára-
mótin, sumrin, útilegurnar, matar-
boðin, og að sjálfsögðu guli
fiskurinn, þetta verður tómlegt án
þín. Þú átt svo stórt pláss í hjarta
okkar. Þú hefur reynst okkur svo
vel, og okkur börnunum sá besti afi
sem hægt er að hugsa sér. Bónbetri
mann er erfitt að finna, þú vildir allt
fyrir okkur gera, varst fyrstur á
staðinn ef einhvern vantaði hjálp.
Við erum betri manneskjur eftir að
hafa haft þig í lífi okkar. Þetta verð-
ur erfitt án þín en við erum óend-
anlega þakklát fyrir þann tíma sem
við áttum með þér. Auðvitað varstu
ekki fullkominn en við elskuðum
líka gallana þína. „Þórður er rosa-
lega góður kall,“ sögðum við hjónin
oft, þetta er nú bara lítil setning en
segir svo margt um þig.
Við elskum þig.
Elín, Freyr, Óli Tómas,
Tinna og Adam.
Elsku besti afi minn, það er ekki
hægt að útskýra það með einhverj-
um orðum hversu mikið ég elska þig
og hversu stór partur af mér þú og
amma eruð. Ég er bara svo fegin að
hafa fengið þig sem afa minn, allar
minningarnar sem ég á með þér og
ömmu.
Ég man þegar ég var lítil þá
fannst mér ekkert skemmtilegra í
öllum heiminum en að fá að gista
hjá þér og ömmu og vera með ykkur
hverja einustu helgi. Ekki breyttist
það samt með árunum, mér leið allt-
af svo vel í kringum ykkur því þið
eruð svo yndisleg.
Það er alltaf efst í minningunum
þegar þú hringdir heim og ég svar-
aði í símann og þú sagðir „jóla
hvað?“ og ég trompaðist í símanum
og hélt að jólasveinninn væri í sím-
anum, svo var ég svo fúl að þetta
hefði ekki verið hann, svo hlógum
við að þessu í mörg ár.
Það er svo skrítið að þú sért allt í
einu farinn, skrítið að hugsa að þú
verðir ekki hjá okkur um jólin og
áramótin, en þú verður með okkur í
anda og í hjörtum okkar.
Þegar ég hugsa um þig þá get ég
ekki annað en brosað og hugsað um
allar þær minningar sem ég á með
þér, ég mun aldrei gleyma þeim.
Ég man líka þegar við Hallur
komum í mat til ykkar á laugardeg-
inum áður en þú fórst á spítalann,
mér þykir svo vænt um þá minn-
ingu, þú varst svo hress þá og það
var svo gaman hjá okkur og mat-
urinn var svo góður.
Þú varst svo yndislegur maður og
ég veit að þú veist að ég elska þig
svo mikið, ég á alltaf eftir að sakna
þín svo mikið. Ég elska þig alltaf,
elsku besti, fallegi afi minn.
Jóla hvað?
Þín,
Tinna.
Þórður frændi minn varð fyrstur
okkar barnabarna afa og ömmu á
Þingeyri til að kveðja þennan heim.
Við Dúddi hittumst fyrst á Bal-
anum hjá afa og ömmu. Hann var
þar í stuttri heimsókn að sunnan og
ég að norðan.
Nokkrum árum seinna, þegar
pabbi og mamma fluttu til Reykja-
víkur, kynntist ég Dúdda frænda
betur og áttaði mig fljótlega á því að
þar ætti ég góðan að. Hann kenndi
mér, utanbæjarstelpunni, t.d.
hvernig hægt væri að komast lifandi
yfir Njálsgötuna þrátt fyrir bíla-
straum stórborgarinnar. Hann mis-
kunnaði sig líka yfir mig í minni
fyrstu skautaferð á Álftanesið þegar
hann sleppti ekki af mér hendinni
fyrr en ég gat, í öllu falli, staðið á
skautunum. Minningar um hann frá
bernsku og unglingsárunum eru
margar og góðar enda var mikið og
gott samband milli foreldra okkar.
Dúddi byrjaði sitt fullorðinslíf
meðan ég var enn skólastelpa og
lengst af síðan hefur verið úthaf á
milli okkar en samt hafa ótal góðar
minningar um hann bæst við og vin-
áttuböndin styrkst með árunum.
Það var alltaf gaman að hitta
þennan góða frænda. Hann var ræð-
inn og skemmtilegur, hógvær, nær-
gætinn og orðvar í samræðum, fróð-
ur um menn og málefni enda vel
gefinn og bókhneigður, gæddur
sterkri réttlætiskennd og með mikla
og margbreytilega reynslu af lífinu.
Við hér í Hollandi erum þakklát
fyrir minningarnar um Dúdda og
vináttuna sem hann sýndi okkur æv-
inlega og sendum ykkur öllum, vin-
um hans og vandamönnum, okkar
innilegustu samúðarkveðjur á þess-
ari kveðjustund.
Jóna Björg Hjartar.
Elsku Þórður, það er svo sárt að
sætta sig við að þú sért farinn frá
okkur fyrir fullt og allt. Lífsgleði
þín, vonin og trúin á framtíðina var
svo ótrúlega sterk. Vonleysi og upp-
gjöf var aldrei til staðar hjá þér.
Okkur langar til að þakka fyrir
allar góðu samverustundirnar þessi
síðustu ár, bæði á heimili ykkar
Bubbu, í fjölskylduafmælum, á
Sandaragleðinni og ættarmótinu
síðastliðið sumar, eins heima hjá
börnunum ykkar. Þetta voru dýr-
mætar stundir með ykkur öllum.
Það var auðséð hvað þið nutuð þess
að vera saman. Ég vildi að allar fjöl-
skyldur gætu verið eins og þið. Það
er ómetanlegt.
Við sáum Þórð síðast þegar öll
fjölskylda hans kom saman og hélt
honum veislu í tilefni 70 ára afmælis
hans. Þannig munum við muna
hann, glaðan og kátan, umkringdan
af sinni stóru samstilltu fjölskyldu.
Elsku Bubba, þið hafið misst mik-
ið og við samhryggjumst þér og fjöl-
skyldum ykkar beggja og vonum að
þið finnið styrk á þessum erfiðu tím-
um. Við munum sakna Þórðar mik-
ið.
Minningin um góðan mann lifir.
Þín frænka,
Sigríður og Sveinn Þórðarson.
Þórður
Eiríksson
HINSTA KVEÐJA
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Þín dóttir,
Jónína og fjölskylda.
Mig langar að minn-
ast elsku frænku
minnar í örfáum orð-
um. Það sem kemur
fyrst upp í hugann þegar ég hugsa
til hennar er orðið kærleikur. Þetta
orð lýsir henni á allan hátt og hugs-
aði hún um aðra fyrst og fremst í
góðvild sinni.
Ég var þeirrar gæfu aðnjótandi
að vera í hálfgerðu fóstri hjá henni
þegar ég var lítill og kom í bæinn í
heimsóknir eins og t.d. á unglingsár-
unum. Alltaf var gott að koma til
Nínu frænku og dvaldi ég hjá henni
og Halldóri manni hennar í þrjú ár á
framhaldsskólaárunum þegar ég
var í Flensborg. Á sumrin vann ég
hjá Bæjarsímanum í vinnu sem
elsku frænka útvegaði mér og fór
með mér og sótti um hjá verkstjór-
anum.
Jónína Guðrún
Andrésdóttir
✝ Jónína GuðrúnAndrésdóttir
fæddist í Hafnarfirði
27. nóvember 1932.
Hún lést 10. nóv-
ember 2010.
Útför Jónínu Guð-
rúnar fór fram frá
Þjóðkirkjunni í Hafn-
arfirði 18. nóvember
2010.
Aldrei minnist ég
þess að hún hafi
skammað mig þótt ég
hafi brotið blómavasa
eða gert eitthvað ann-
að af mér. Oft var
stutt í húmorinn hjá
henni og minnist ég
þess einu sinni þegar
ég kom í bæinn eftir
fermingu, frekar lítill
eftir aldri og Nína
frænka fór með mig í
fermingarmyndatök-
una í alltof stórum
jakkafötum, þá sagði
hún: „Heldurðu að þú getir ekki bara
gift þig í þessum fötum frændi sæll?“
Ég vil þakka þér af öllu hjarta
elsku góða frænka mín fyrir alla góð-
vildina sem þú sýndir mér alla tíð
með þessum orðum:
Elsku góða frænka mín,
þú farin ert frá okkur.
Þú átt þér stað í hjarta mér
sem ég mun ávallt geyma.
Þegar ég kem á eftir þér,
ég veit þú verður heima.
Elsku Áslaug, Ásdís, Andrés,
Rúnar Þór, Gunnar Þór, Halldór
Örn og fjölskyldur, góður guð styrki
ykkur í missi ykkar.
Andrés Þorgeir Garðarsson.
✝
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
DANFRÍÐUR ÁSGEIRSDÓTTIR
frá Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum mánudaginn 29. nóvem-
ber.
Útförin fer fram frá Árbæjarkirkju föstudaginn
3. desember kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Brynjólfur John Gray,
Valur Einarsson.
✝
Okkar ástkæra móðir og tengdamóðir,
ELÍNBORG KJARTANSDÓTTIR,
er látin.
Nína Björg Knútsdóttir, Árni Valdimarsson,
Sesselja Berndsen, Frans Jezorski.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
bróðir,
SIGURBJÖRN SIGURJÓNSSON,
lést á Putnam Hospital Center, Bandaríkjunum,
sunnudaginn 14. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram í Bandaríkjunum.
Fyrir hönd eiginkonu hans, Vilborgar Elísdóttur, og
fjölskyldu í Bandaríkjunum.
Sóley Sigurjónsdóttir.