Morgunblaðið - 23.12.2010, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 2010
✝ Ástbjörg SigríðurGeirsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 9.
nóvember 1915. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Skóg-
arbæ í Reykjavík 26.
nóvember 2010.
Foreldrar hennar
voru hjónin Geir
Magnússon stein-
smiður, f. 21. júlí
1894 í Reykjavík, d.
9. feb. 1979 í Kópa-
vogi, og kona hans
Ástríður Ágústa Sig-
urðardóttir húsmóðir, f. 19. ágúst
1892 í Reykjavík, d. 9. nóv. 1974 í
Reykjavík.
Hinn 1. júní 1935 giftist Ást-
björg Kornelíusi Hannessyni bif-
vélavirkja, f. 3. júlí 1911 í Reykja-
vík, d. 31. ágúst 1987 í Reykjavík.
Foreldrar hans voru hjónin Hann-
es Stígsson, f. 29. okt. 1876 á
Brekkum í Mýrdal, d. 9. des. 1966
í Reykjavík, og kona hans Ólafía
Sigríður Einarsdóttir, f. 16. okt.
1886 í Stóra-Nýjabæ í Krísuvík, d.
16. nóv. 1970 í Reykjavík. Börn
Ástbjargar og Kornelíusar eru 1)
Axelsson, f. 31. okt. 1950, d. 5.
okt. 1978, börn þeirra a) Ester,
10. maí 1973, maki: Svavar Vign-
isson, f. 2. maí 1973, börn þeirra
Vigdís, f. 7. jan. 1993, og Bjarki, f.
11. maí 1999; b) Geir, f.10. jan.
1976, maki: Dagný Ósk Ásgeirs-
dóttir, f. 29. mars 1978, börn
þeirra eru Berglind Ósk, f. 7. feb.
2005, Alex Þór, f. 11. mars 2007,
og Bergur Freyr, f. 16. júní 2010.
Seinni maður: Ómar Þórsson, f.
16. feb. 1951, barn þeirra c) Hel-
en, f. 29. des. 1983. 4) Sigurður
Kornelíusson, f. 2. júlí 1955, maki:
Geirlaug Ingólfsdóttir, f. 26. sept.
1955, börn þeira a) Ingólfur Sig-
urðsson, f. 23. mars 1978, maki:
Hrafnhildur Faulk, f. 10. sept.
1978, börn þeirra Helga Xochitl,
f. 11. sept. 2003, og Tómas Pétur,
f. 25. apríl 2006. b) Fanney Dögg,
f. 5. júní 1982, sambýlismaður:
Vermundur Victor Jónsson, f. 18.
des. 1979, barn hennar er Aron
Ingi Svansson, f. 2. des. 2000,
barn þeirra er Sara Hlín, f. 24.
júlí 2006. c) Elías, f. 9. nóv. 1987.
d) Elísa Björk, f. 14. mars 1994.
Ástbjörg bjó alla tíð í Reykja-
vík, frá 1951 í Bústaðahverfinu.
Var hún heimavinnandi á meðan
börnin voru ung, fór síðan að
starfa við ræstingar, m.a. á Borg-
arspítalanum og á Grensásdeild
Borgarspítalans.
Útför Ástbjargar hefur farið
fram í kyrrþey.
Ágúst Geir Korn-
elíusson, f. 19. júní
1937, maki: Gullý
Bára Kristbjörns-
dóttir, f. 1. okt.
1938, barn þeirra er
Guðrún Bára, f. 27.
sept. 1959, maki:
Þórarinn Már Þor-
björnsson, f. 10.
mars 1956, dætur
þeirra eru Halldóra
Björk, f. 19. des.
1980, maki: Gunnar
Auðunn Ásgeirsson,
f. 1. júlí 1980, synir
þeirra eru Rúnar Andri, f. 21.
jan. 2001, Hinrik Óli, f. 23. júlí
2004; og Lilja Rut, f. 25. júní
1984, dóttir hennar er Rakel
Birta, f. 21. feb. 2004. 2) Ólafur
Hannes Kornelíusson, f. 5. sept.
1945, maki: Guðný Jóhanna
Kjartansdóttir, f. 13. feb. 1945,
synir þeirra eru, a) Guðjón, f. 19.
jan. 1966; b) Helgi, f. 22. feb.
1970, maki Þórhildur Guðmunds-
dóttir, f. 11. nóv. 1970, dóttir
þeirra er Elfur, f. 15. maí 1997. 3)
Ástbjörg Kornelíusdóttir, f. 9.
júní 1952, fyrri maður: Garðar
Hún amma okkar er farin yfir
móðuna miklu. Okkur langar til að
segja nokkur orð til að minnast
hennar.
Amma bjó lengst á Hæðargarði í
Bústaðahverfinu, og eigum við
margar góðar minningar þaðan
bæði frá því við vorum lítil og eins
þegar við fórum að eldast. Amma
var alltaf rosalega hlý, hafði góða
nærveru og vildi allt fyrir okkur
gera. Henni þótti alltaf voðalega
vænt um að fá okkur í heimsókn.
Við eigum öll minningar frá því að
við fórum til ömmu á sumrin og
slógum hjá henni garðinn, en eins
og alltaf þegar við komum til henn-
ar ömmu sá hún um að ekkert okkar
færi svangt frá henni. Það var henni
alltaf hjartans mál að fá að gefa
okkur eitthvað þegar við komum, og
breytti það engu þó að við værum
alveg pakksödd, við urðum alltaf að
þiggja eitthvað frá henni. Ýmislegt
góðgæti, eitthvað alveg sérstakt
sem við fengum bara í heimsókn hjá
ömmu.
Á góðum sumardegi fórum við út
í garð til þín með uppblásna sund-
laug, fylltum hana af vatni og lékum
okkur í sólinni. Amma, manstu líka
eftir jarðarberjunum sem þú rækt-
aðir úti í garði? Já, þau voru góð.
Það er nú ekki svo langt síðan þú
tókst strætó og heimsóttir okkur,
nokkur ár. Það er heldur ekki svo
langt síðan að þú stóðst í eldhúsinu
og eldaðir heimsins besta saltkjöt
með fullt af kartöflum. Við vitum að
þú manst eftir þeim tíma, alveg eins
og við hin.
Elsku amma, ótrúlega er stutt á
milli, fyrir örfáum dögum sátum við
saman að borða dásemdar afmæl-
iskökuna sem mamma keypti fyrir
þig til þess að hafa þegar þú yrðir
95 ára. Gleðin leyndi sér ekki, glitti
meira að segja í nokkur tár og þú
varst svo sæt og glöð, búin að
dressa þig upp í fallega blússu sem
þú hafðir keypt fyrir löngu fyrir til-
efni sem þetta.
Við komum öll til þín, slógum á
létta strengi, hlógum og bulluðum
saman. Fjölskyldan okkar kom frá
Vestmannaeyjum og þú varst svo
glöð með alla vini þína sem komu til
að eiga stund með þér á afmæl-
isdaginn. Sá dagur lifir í minningu
okkar allra.
Þú sagðir okkur einmitt líka
hversu mikið þú hefðir óskað þess
að getað lifað þennan dag en strax
daginn eftir værir þú tilbúin til þess
að deyja. Einhvern veginn snerum
við þessu, slógum á létta strengi og
hlógum saman, en við vissum það
líka að þú varst að segja satt og að
það væri ekki langt þangað til þú
mundir kveðja okkur.
Þegar við kvöddum þig í lok veisl-
unnar minntir þú okkur aftur á það
hversu ánægð þú værir með að hafa
fengið þennan dag með okkur og á
morgun værir þú alveg tilbúin að
fara, vera hinumegin. Það var eins
og einhver hefði heyrt í þér og
ákveðið að þú fengir þá ósk þína
uppfyllta.
Geir og Helen.
Okkur fannst svo gaman þegar
við „bulluðum“ saman og gátum
hlegið að því um leið og við tróðum
okkur út af öllu konfektinu sem þú
áttir alltaf í náttborðinu þínu og þú
varst ekki minni bullari en við hin.
Þó svo að Ester búi í Vestmanna-
eyjum reyndi hún að koma til þín
nánast í hverri ferð því hún vissi
hversu glöð þú yrðir og einnig hún
að fá að hitta þig þótt það væri ekki
nema örstutt stund, það þurfti ekki
mikið elsku amma.
Krakkarnir hennar Esterar elska
þig svo mikið og þeim þótt svo vænt
um að koma til þín þegar þau komu
í bæinn og knúsa þig, alltaf vöfðu
þau sig svo þétt um hálsinn á þér að
stundum lá við að þau kæfðu þig í
knúsinu. Þér þótti það jafngott og
þeim og hann Bjarki sagði þegar
hann fékk fréttirnar um að nú væri
stutt í að kallið kæmi, að ef hann
ynni í lottó þá vildi hann óska þess
að geta borgað allan peninginn til
þess að þú færir aldrei frá okkur.
Undir það síðasta fengum við
ógleymanlegt og dýrmætt tækifæri
til þess að kveðja þig á hinstu stund.
Þú varst svo þreytt, en samt svo
sátt við að kallið væri komið og við
vitum að þú kvaddir þennan heim
með bros á vör.
Þegar Ester sagði þér að þau
væru öll komin alla leið frá Eyjum
til að hitta þig vissum við að þú
heyrðir í henni og vissir vel af okkur
hjá þér, það var bara eitthvað svo
gott, þú svo falleg og yndislegt að fá
að halda utan um þig. Mikið erum
við fegin að hafa komið til þín og
kvatt þig áður en þú fórst. Við hefð-
um öll viljað hafa þig áfram og
miklu lengur en það.
Elsku amma, þú sagðir við okkur
öll að þú vildir að jarðarförin þín
yrði í kyrrþey. Að sjálfsögðu var
farið að þinni ósk og þú fékkst
óskaplega fallegan dag. Við vitum
að þú varst hjá okkur, fylgdist með
hvernig allt fór fram og munt halda
áfram að fylgjast með okkur.
Þú varst yndisleg amma og við
munum sakna þín svo mikið en sem
betur fer eigum við yndislegar
minningar um þig sem við munum
varðveita vel.
Núna hvílir þú við hlið afa og við
vitum að þið haldist í hendur og er-
uð saman.
Lífið bæði gefur og tekur. Við er-
um öll þakklát fyrir þann tíma sem
við fengum með þér og áttuðum
okkur á að allir þessir dagar sem
liðu hjá væru lífið og hversu stutt
það er.
Elsku amma, minning þín lifir í
hjarta okkar að eilífu.
Ester.
Elsku langamma, okkur fannst
alltaf svo gaman að koma til þín og
fannst mjög gaman þegar þú rugl-
aðist stundum á okkur, þá fórum við
að hlæja. Alltaf þegar við komum þá
bauðstu uppá konfekt en Bjarki
sagði alltaf að hann borðaði ekki
súkkulaði en þú vildir endilega gefa
honum. Við höfum alltaf elskað þig
og okkur finnst svo leiðinlegt að
núna ertu ekki lengur hjá okkur en
við munum halda áfram að elska þig
að eilífu.
Langamma, þú varst engillinn minn
og ég litli Bjarki þinn
og Vigdís litla telpan þín
Vonum að þér líði vel
í Himnaríki, elskan mín.
Við biðjum Guð um að nú líði þér
vel í himnaríki, elsku langamma
okkar.
Langamma, þú varst nú meiri amman
Konfekt þú elskar mikið en fjölskylduna
meira
Okkur fannst mikið gaman að vera
alltaf saman
Nú er ein stjarna á himninum þín
Vonum að þér líði vel og á himnum er
gaman.
Þín
Vigdís og Bjarki.
Ástbjörg Sigríður
Geirsdóttir
Fallin er frá frábær
frænka, hún Inga.
Inga var flott og smart kona.
Man þegar við vorum litlar tátur
að fara með mömmu til Ingu og Millu
að skoða afrakstur verslunarferðar-
innar sem þær fóru í nokkrar í þá
daga. Þær fóru yfirleitt nokkuð
margar saman, yfirleitt var farið með
Gullfossi í verslunarferðir og svo var
sýndur fengurinn þegar heim var
komið og þá safnaðist saman kven-
fólkið í fjölskyldunni og haldin var
„tískusýning“, ég man að maður sat
með stjörnur í augum og horfði dol-
fallinn á þær stöllur sýna fötin og
segja ferðasögur, og mikið var hleg-
ið.
Ein minning er frá einni ferðinni
sem þær fóru með Gullfossi til að ég
held Edinborgar, og allar voru þær
með töskur sem voru merktar með
Eimskipafélagsmerkinu, (líkur haka-
krossinum) þar sem þær eru hlaðnar
pinklum og pokum að reyna að fá
leigubíl en þær skildu ekki hvers
vegna allir þessir lausu leigubílar
gáfu í þegar þeir sáu frænkurnar. En
loks náði ein að stoppa einn leigubíl-
inn sem ekki komst undan einni
frænkunni því að hún skutlaði tösk-
unni í framrúðuna, hann baðið út
höndum og sagðist ekki keyra nas-
ista. Það var mikið hlegið þegar kom-
ið var á hótelið og sagan var enn
skemmtilegri þegar hún barst til
eyrna litlum tátum sem horfðu með
aðdáun og stolti á þessar heimskon-
ur.
Ingu verður sárt saknað, ekki
hægt að koma lengur við í Nausta-
bryggjunni og fá sér kaffi og
skemmtilegar samræður.
Gulla var nú mun duglegri en ég
(Elísabet) að fara til Ingu í veikind-
um hennar, og á Gulla eftir að sakna
þess að geta ekki farið með þeim
stöllum Eddu og Ingu í Kringluna,
því að Inga hafði mikið gaman af að
komast í nokkrar búðir og versla
smá, þó að henni væri trillað um í
hjólastól að milli verslana.
Við Gulla höfum alltaf litið með
stolti til Ingu og litið á hana pínulítið
sem stóru systur, því að samgang-
urinn var mikill á milli þeirra systra
Millu (móðir Ingu) og mömmu okkar.
Kæru systur; Amalía, Sigríður,
Berglind og Birna, fallin er frá góð
móðir og amma sem skilur eftir sig
fallegar og skemmtilegar minningar.
Ég veit að Inga ætlaði að lifa jólin
Ingveldur
Guðmundsdóttir
✝ Ingveldur Guð-mundsdóttir var
fædd í Reykjavík 18.
nóvember 1937. Hún
lést á Landspít-
alanum – háskóla-
sjúkrahúsi í Fossvogi
30. nóvember síðast-
liðinn.
Ingveldur var jarð-
sungin frá Fríkirkj-
unni 16. desember
2010.
og fæðingu barna-
barnanna sem eru í
vændum nú fyrir jól
hjá Berglindi og hjá
Birnu í vor, en því mið-
ur þá náði hún því ekki
Það hafa verið
skemmtilegir endur-
fundir hjá þeim mæðg-
um Ingu og Millu og
mamma (Palla) hefur
nú ekki verið langt frá,
og erum við vissar um
að þær hafa farið að
versla saman, eins og í
gamla daga.
Kæra frænka, far þú í friði, Guð
blessi þig.
Vertu hjá mér nóttin nálgast óðum
náðarríki góði Jesú minn
Heyr mitt kvak, ég legg það fram
í ljóðum,
leyf mér æ að nálagt faðminn þinn.
Vertu með þá dagar lífsins dvína
Drottinn minn, ég sífellt treysti þér
þá mun ljós í dimmu dauðans skína,
dýrðarsólin eilíft lýsa mér.
(Eyjólfur Símonarson
frá Bjarnarstöðum.)
Elísabet og Guðlaug Jónsdætur.
Kær vinkona mín, Inga, í 65 ár hef-
ur nú kvatt þetta líf eftir mjög erfið
veikindi. Lífsviljinn var óþrjótandi.
Ég var búin að kveðja hana í júlí 2009
en hún reis upp að venju og fór á líkn-
ardeildina á Landakoti í júlí og út-
skrifaði sig þaðan í nóvember sama
ár. Síðan hefur hún verið heima hjá
sér með hjálp dætra sinna og systur
sinnar, Ellu. Inga, dótturdóttir henn-
ar, bjó í næsta húsi og kom oft með
kvöldmat til hennar. Þetta allt fannst
henni ómetanlegt. Alltaf var hún að
bíða eftir einhverju, dóttir hennar
flutti frá útlöndum í haust og síðan
beið hún eftir dóttursyni sem átti að
koma heim frá Kína fyrir jólin, síðan
var von á barnabarni í desember og
öðru í vor.
Inga var mikill fagurkeri og hús-
móðir. Allt var í röð og reglu hjá
henni. Ekki lét hún sjá sig nema vel
klædda og snyrta. Birgir hennar lést
fyrir tíu árum og saknaði hún hans
alltaf mikið. Ingu var mjög annt um
sína fjölskyldu og voru barnabörnin
og barnabarnabarnið hennar líf og
yndi.
Inga flutti á Mánagötu átta ára og
bjó ég á Rauðarárstíg, rétt við göt-
una hennar. Urðum við strax góðar
vinkonur og varð okkur aldrei sund-
urorða. Við brölluðum margt saman,
ansi miklir prakkarar. Það var alltaf
gott að koma til foreldra hennar,
Millu og Guðmundar, þau voru mjög
létt og skemmtileg.
Ég bið guð að styrkja fjölskyld-
una.
Ingibjörg Einarsdóttir
(Edda vinkona).
Hann elsku afi minn
var svo sannarlega vit-
ur maður.
Það eru ekki til orð til að lýsa því
hversu mikið ég sakna hans, hann var
flottasti og besti afinn í heiminum.
Hann hafði mikinn áhuga á ís-
lensku, íslenskufræðum og bók-
menntum.
Það var alltaf hægt að leita til hans
Birgir Jónasson
✝ Birgir Jónassonfæddist í Laxárdal
á Skógarströnd 11.
apríl 1933. Hann lést
á Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 9. desem-
ber 2010.
Útför Birgis Jón-
assonar fór fram frá
Keflavíkurkirkju 17.
desember 2010.
ef maður lenti í ein-
hverjum vandræðum
með heimanámið og
honum fannst sko ekki
leiðinlegt þegar við
barnabörnin hringdum
til að fá hjálp eða til að
segja honum frá okkar
nýjustu einkunnum í
skólanum. Hann varð
alltaf jafn ánægður og
stoltur af okkur öllum.
Ég á óteljandi minn-
ingar um yndislega afa
minn og ég veit að
hann mun fylgjast vel
með mér og okkur öllum í öllu því
sem við tökum okkur fyrir hendur
þangað til við hittumst aftur.
Ó hve létt er þitt skóhljóð
ó hve leingi ég beið þín,
það er vorhret á glugga,
napur vindur sem hvín,
en ég veit eina stjörnu,
eina stjörnu sem skín,
og nú loks ertu komin,
þú ert komin til mín.
Það eru erfiðir tímar,
það er atvinnuþref,
ég hef ekkert að bjóða,
ekki ögn sem ég gef,
nema von mína og líf mitt
hvort ég vaki eða sef,
þetta eitt sem þú gafst mér
það er alt sem ég hef.
En í kvöld lýkur vetri
sérhvers vinnandi manns,
og á morgun skín maísól,
það er maísólin hans,
það er maísólin okkar,
okkar einíngarbands,
fyrir þér ber ég fána
þessa framtíðarlands.
(Halldór Kiljan Laxness.)
Sólveig K.
Engilbertsdóttir.