Morgunblaðið - 23.12.2010, Síða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 2010
✝ Ása Karlsdóttirfæddist í Reykja-
vík 29. mars 1924.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Skjóli
4. desember 2010.
Foreldrar hennar
voru Sigríður Péturs-
dóttir, húsfreyja í
Reykjavík, f. 22. júlí
1902 í Ólafsvík, d. 26.
maí 1989, og Karl
Guðmundsson, versl-
unarmaður í Reykja-
vík, f. 18. júlí 1901, d.
14. nóvember 1968,
ættaður úr Reykjavík. Systkini Ásu
eru: Erla, f. 13. febrúar 1928, d. 28.
október 2006, Laufey, f. 4. maí
1929, og Birgir, f. 15. mars 1932, d.
7. maí 2003. Hálfsystir sammæðra
er Hulda, f. 4. desember 1940. Hálf-
systkin samfeðra eru Karl Guð-
mundur, f. 17. ágúst 1937, Kolbrún
Inga, f. 12. júlí 1934, d. 4. júní 1973,
og Steinunn, f. 17. nóvember 1935.
Hinn 10. júní 1944 giftist Ása
Tryggva Steingrímssyni, f. 2. apríl
1922, d. 19. febrúar 1997. Foreldrar
hans voru Steingrímur Magnússon,
f. 6. janúar 1891, d. 30. maí 1980, og
Vilborg Vigfúsdóttir, f. 14. febrúar
1892, d. 26. janúar 1980. Börn Ásu
og Tryggva eru: 1) Guðrún, f. 12.11.
1944. Sonur hennar
og Egils Thorarensen
er Grímur. Sonur
Gríms og Kristjönu
Helgadóttur er Egill.
2) Karl Tryggvason, f.
17.3. 1947, maki
Marja-Terttu
Tryggvason, synir
þeirra eru: a) Karl
Kristian, maki The-
resa og eiga þau son-
inn August, b) Sam
Henrik og c) Jan Erik.
3) Björn, f. 19.1. 1953,
maki Ingibjörg Gunn-
arsdóttir, sonur þeirra er Davíð og
stjúpdóttir Pamela Tinna í sambúð
með Gylfa Þór og eiga þau soninn
Mána Þór. Synir Björns og Sól-
rúnar Ólínu Siguroddsdóttur eru:
a) Haukur, maki Fanney og eiga
þau börnin Hildi, Bjarka og
Söndru, b) Tryggvi, í sambúð með
Eddu, dætur hans og Margrétar
Bessadóttur eru Katla og Ása Krist-
ín og c) Jónas Oddur. 4) Ingveldur
M. Tryggvadóttir, f. 22.1. 1959,
maki Hallgrímur L. Hauksson, börn
þeirra eru: a) Ása Vilborg, maki
Finnur og eiga þau dótturina Ingu
Rós og b) Daníel Heiðar.
Útför Ásu fór fram í kyrrþey frá
Bústaðakirkju 13. desember 2010.
Þegar komið er að kveðjustund og
hugsað er tilbaka til tímans sem við
nutum með Ásu ömmu kemur svo
margt gott upp í hugann. Það er ekki
annað hægt en að brosa þegar allar
gömlu og góðu minningarnar um
þessa bestu ömmu í heimi rifjast upp.
Við munum aldrei gleyma frábærum
stundum sem við áttum í Bjarma-
landi og Hæðargarði. Eitt af því
besta við að koma heim til Íslands í
frí var að fá að gista hjá afa og ömmu
í Bjarmalandi. Eftir að við fluttum
heim vorum við svo heppnir að flytja í
sama hverfi og ósjaldan lá leiðin í
Bjarmalandið. Þar voru allir alltaf
velkomnir. Við vorum sem ofdekraðir
prinsar og þar var stjanað við okkur
allan tímann. Hvort sem það var með
þægilegri nærveru, glettnum húmor
eða mat. Okkur bræðrum hefur alltaf
þótt gott að borða og matarást okkar
bræðra á ömmu er enn til staðar,
réttir sem við munum áfram halda í
heiðri eins og súkkulaðikakan með
sultu á milli, djöflatertan ómótstæði-
lega, heimagerða kæfan, aspassúpan,
kalkúnninn, fyllingin, sósurnar að
ógleymdum hálfmánunum og vanillu-
hringjunum á jólunum. Allt sem hún
töfraði fram var svo ljúffengt.
Elsku amma, takk fyrir allt sem þú
gerðir. Núna ertu komin til Tryggva
afa og þið tvö sameinuð á ný. Eitt-
hvað sem þú hefur beðið eftir. Þú
munt alltaf eiga sérstakan stað í
hjörtum okkar.
Þínir að eilífu,
Haukur, Tryggvi og Jónas
Oddur Björnssynir.
Elsku amma. Það er óendanlega
sárt að þurfa að kveðja þig elsku
amma. Það er mikill söknuður í huga
okkar en einnig léttir því við vitum að
þú hefur það betra núna þar sem þú
hefur sameinast Tryggva afa aftur
eftir langa fjarveru. Þú varst heims-
ins besta amma. Þú varst alltaf stór
hluti af lífi okkar og eigum við
ógrynni af góðum minningum sem
við ávallt munum bera í hjörtum okk-
ar. Þú varst einstaklega gjafmild,
hugulsöm og ávallt áhugasöm um
hversdagslega atburði í lífi okkar.
Við eyddum öllum okkar sumrum í
Bjarmalandinu hjá ykkur afa og aldr-
ei leiddist okkur nokkurn tímann. Að
vakna í Bjarmalandinu og borða
morgunmat með ykkur var alltaf
jafngaman því það var eins og maður
væri staddur á fínu hóteli því morg-
unverðarborðið var ávallt drekkhlað-
ið af mat. Því aldrei máttum við fara
frá þér svöng. Hvort sem við vorum
að stoppa í fimm mínútur eða fimm
tíma.
Elsku amma, við söknum þín
meira en orð fá lýst en við hugsum
um allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman og þá er erfitt að brosa
ekki.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Guð geymi þig og varðveiti elsku
besta amma.
Ása Vilborg og Daníel Heiðar.
Ása Karlsdóttir
Látin er mín góða
vinkona Unnur Bene-
diktsdóttir.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Eir þann 4. desember.
Mér er ljúft að minnast hennar með
nokkrum orðum.
Við Unnur unnum saman á Reyð-
arfirði fyrir 68 árum og urðum þá
mjög góðar vinkonur. Unnur flytur til
Reykjavíkur en kemur austur á
Unnur Benediktsdóttir
✝ Unnur Benedikts-dóttir fæddist á
Eiríksstöðum á Jök-
uldal 12. apríl 1927.
Hún andaðist á
Hjúkrunarheimilinu
Eir 4. desember 2010.
Útför Unnar fór
fram frá Bústaða-
kirkju 10. desember
2010.
hverju sumri í heim-
sókn til fjölskyldu sinn-
ar, þá hittumst við
ávallt og áttum margar
góðar og skemmtilegar
samverustundir.
Unnur var ákaflega
góð og skemmtileg
kona, og alltaf var
gaman að vera með
henni. Eftir að ég og
fjölskylda mín flutt-
umst í Kópavog fjölg-
aði heimsóknum okkar
til þeirra Unnar og
Guðjóns, áttum við allt-
af góðar stundir hjá þeim hjónum.
Eftir að ég eignaðist sumarhús á
Þingvöllum kom hún oft í heimsókn
og þá var oft kátt í höllinni, hún var
sérstakur húmoristi, alltaf glöð og
kát.
Unnur var alltaf mikill Reyðfirð-
ingur og þegar við hittumst var alltaf
spurt: „Hefur þú frétt að austan?“
Unnur mín átti við heilsuleysi að
stríða síðastliðin ár og hefur verið til
heimilis á Eir.
Ég kveð þig með þessum orðum,
vina mín.
Á einu skrefi allar ferðir hefjast.
óháð vegalengd og settu marki,
þó einhversstaðar einhver kunni að tefjast
enduð ferð er staðfesting á kjarki.
Sumum er í sorgum hlíft,
samkvæmt vonum mínum
að vita að þeir eiga eilíft líf
í afkomendum sínum.
Við Hlöðver sendum börnum henn-
ar og öðrum aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ég vil þakka Unni fyrir samfylgd-
ina, og sérstaklega fyrir vináttuna í
gegnum árin.
Megi Guð helga og blessa minningu
hennar.
Þín vinkona,
Ólöf Sigríður Björnsdóttir.
Mig langar að minnast Sirrýjar
frænku minnar í nokkrum orðum.
Sirrý var ömmusystir mín og móður
minni mjög kær, því var iðulega
komið við í Stigahlíðinni ef við átt-
um leið í borgina. Eftir að ég flutti
að heiman fór ég sjálf að koma við í
Stigahlíðinni, þar réð mestu að allt-
af voru Sirrý og Þórarinn jafn
ánægð að sjá mann, móttökurnar
voru höfðinglegar og yfirleitt ein-
hver heima. Á ég margar góðar
minningar um spjall við þau Sirrý,
Sigríður María
Sigurðardóttir
✝ Sigríður MaríaSigurðardóttir
fæddist á Efri-
Flankastöðum, Mið-
neshreppi, Gull-
bringusýslu, 25. nóv-
ember 1915. Hún lést
á heimili sínu í
Reykjavík 24. nóv-
ember 2010.
Útför Sigríðar Mar-
íu fór fram frá Há-
teigskirkju 8. desem-
ber 2010.
Þórarin og Hönnu,
alltaf fékk maður nýj-
ar fregnir af einhverj-
um ættingjanna og
þau fylgdust líka vel
með fjölskyldunni
minni. Þegar mamma
varð 60 ára hélduð þið
afmælisveislu í Njarð-
vík en þú varðst 90
ára í sama mánuði, þó
þú hafir nú ekki litið
út fyrir það. Þið Fag-
urhólssystur berið
aldurinn sannarlega
vel, veislan var ein-
staklega vel heppnuð og áttum við
yndislegan dag með ættingjum og
vinum. Síðasta ár hefur aðeins hall-
að undan fæti, þú brotnaðir og
fékkst létta blæðingu en þú hristir
það af þér og varst alveg eins og þú
áttir að þér þegar ég hitti þig síðast
í sumar. Takk fyrir hlýjuna og at-
hyglina sem þú veittir mér og mín-
um í gegnum árin.
Elsku Hanna frænka, ég votta
þér samúð mína.
Katrín G. Pálsdóttir.
Hulda Daníelsdóttir
lést á líknardeild Land-
spítalans 3. desember
sl. eftir erfiða baráttu
við skæðan sjúkdóm.
Hún bar sig vel og kvartaði ekki.
Þann 10. júlí 1948 giftist Hulda
bróður mínum, Guðmundi Sigurðs-
syni, bormanni. Þeirra sambúð var
mjög góð og eignuðust þau tvö börn,
Önnu hjúkrunarfræðing og Sigurð
bormann. Anna á soninn Hans Erik.
Guðmundur lést fyrir allmörgum ár-
um. Hulda og Guðmundur keyptu
húsið að Víghólastíg 9 í Kópavogi og
bjuggu þar og ræktuðu garðinn sinn,
sem þau höfðu mikla ánægju af. Þau
byggðu sumarbústað og áttu þar
marga ánægjudaga. Þau hjónin voru
bæði lífsglöð og skemmtileg og áttum
við margar gleðistundir saman.
Við kveðjum Huldu með söknuði,
en trúum því að nú hafi hún hitt
Gumma sinn aftur og til eilífðar.
Farðu vel,
Guðríður S. Sigurðardóttir
(Gýja).
Þegar við Guðlaug fluttum á Víg-
hólastíg sumarið 1975 eignuðumst við
þar góða nágranna, Huldu og Guð-
mund. Reyndar hafði ég kynnst Guð-
mundi sem helsta borstjóra Jarðbor-
ana ríkisins 15 árum fyrr, þar sem
hann réð fyrir rannsóknarborunum á
Tungnaáröræfum, og síðar í leit að
jarðhita um sveitir, þar sem Guð-
mundur lagði með árangursríkum
borunum grunninn að flestum hita-
Hulda Alda
Daníelsdóttir
✝ Hulda Alda Daní-elsdóttir fæddist í
Borgarnesi 19. nóv-
ember 1926. Hún lést á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi 3.
desember 2010.
Útför Huldu fór
fram frá Hjallakirkju
14. desember 2010.
veitum á landsbyggð-
inni. Það styrkti svo
enn vináttuböndin
milli fjölskyldnanna að
Anna dóttir þeirra
eignaðist kjallara í
húsi okkar.
Hulda var af þeirri
horfnu kynslóð
kvenna sem helguðu
sig heimilisstörfum.
Hún var glaðlynd en
hlédræg að eðlisfari
og hafði sig ekki mikið
frammi en stóð þó öll-
um á sporði í umræðu
þegar á reyndi. Hún bjó þeim Guð-
mundi og börnunum hlýlegt heimili
og hélt gestum höfðinglegar veislur.
Guðmundur var víkingur til allra
verka, ekki síður á heimili en í að-
alstarfi. Hann hreif mig með sér í
byggingu bílskúra og gróðurskála en
miðstöð þeirra verkefna var í eldhús-
inu hjá Huldu sem ætíð sá til þess að
ekkert skorti í mat og drykk. Guðlaug
og Hulda voru báðar miklar hann-
yrðakonur og undu sér við þau efni
meðan við karlarnir gösluðum í bygg-
ingum.
Þrátt fyrir tíu ára aldursmun voru
áhugamálin svo skyld að við sóttum
gjarnan leikhús saman og ferðuðumst
vítt um landið, þræddum öll útnes á
Norðurlandi, og heimsóttum önnur
lönd svo sem England, Þýskaland,
Grikkland og Taíland. Um áramót var
nýju ári jafnan fagnað í gróðurskála
þeirra og Hulda hlóð borð með kræs-
ingum. Og ekki var síðra að heim-
sækja þau í sumarbústaðinn í Hests-
landi, þar sem Guðmundur og Anna
breyttu óræktarmóum í gróskumik-
inn skóg á fáum árum. Guðmundur
féll frá fyrir nær 15 árum og átti
margt ógert en Hulda hélt sitt heimili
og ræktaði vini sína til síðustu daga.
Ég óska börnum þeirra, Sigurði og
Önnu, og Hans Eirik syni hennar vel-
farnaðar og þakka einlæga vináttu.
Sveinbjörn Björnsson.
Það var eitthvað við
hana Jónu sem heillaði
mig frá fyrstu stundu. Hún var kven-
skörungur, sjálfstæð kona sem vissi
hvað hún vildi. Ekki var langt í húm-
orinn og þá sérstaklega hafði hún
mikinn húmor fyrir sjálfri sér. Hún
var vinur vina sinna og átti stóran
vinahóp. Hún hélt sambandi við
marga af sínum æskuvinum ævilangt.
Ef ég ætti að lýsa Jónu með einu orði
þá kemur bara eitt orð upp í hugann,
töffari.
Ég hitti hana fyrst á aðfangadags-
kvöldi, við Bjössi vorum að halda okk-
ar fyrstu jól saman. Jóna og Steini
tengdapabbi komu saman til að halda
jólin hjá okkur. Þau byrjuðu á því að
skála fyrir jólunum í kampavíni,
Steini eldaði rjúpur og Jóna skrældi
kartöflur. Það var notaleg tilfinning
að vera með þessum öðlingum mín
fyrstu jól fjarri æskuheimili mínu.
Jólin voru svo sannarlega í þeirra
hjarta.
Jóna og Steini voru sannir vinir og
gagnkvæm virðing þeirra á milli, svo
eftir var tekið. Það var jú aðeins eitt
ár á milli þeirra og ólust þau upp sam-
an í Vesturbænum. Þessi vinátta
rofnaði aldrei, þó að Steini byggi víðs-
vegar um heiminn. Alltaf stoppaði
hann hjá Jónu og spjallaði. Jóna sagði
mér frá því að oftar en ekki leitaði
Jóna Ólöf Jónsdóttir
✝ Jóna Ólöf Jóns-dóttir fæddist í
Litla-Lambhaga í
Saurbæjarprestakalli
í Borgarfjarðar-
prófastsdæmi 28.
febrúar 1922. Hún
lést í Sóltúni 25. nóv-
ember 2010.
Útför Jónu fór
fram frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík 8.
desember 2010.
hann ráða hjá henni við
hinum ýmsu vanda-
málum sem upp komu í
hans einkalífi. Grunar
mig að ekki hafi staðið
á svörum hjá minni
konu, þannig var hún.
Hún hafði sterkar
skoðanir og mikla rétt-
lætiskennd.
Já, vinátta Steina og
Jónu var einstök og
þegar hann og fjöl-
skylda hans fluttu til
Íslands varð Jóna fast-
ur gestur á þeirra
heimili á aðfangadagskvöld. Þegar
Steini kvaddi þennan heim var Jóna
áfram hjá okkur. Það verður tómlegt
núna um jólin, engin Jóna. Við eigum
svo margar skemmtilegar minningar
um hana og þekkja börnin okkar ekk-
ert annað en að hafa Jónu. Alltaf var
jafn gaman að taka á móti henni, með
fullan poka af gjöfum, mest hafði hún
gaman af því að færa krökkunum
gjafir enda voru þau henni sem hálf-
gerð ömmubörn. Hrifningin var á
báða bóga og alltaf mikil eftirvænting
að opna pakka frá Jónu frænku.
Stundum kom hún með rúllur í
hárinu, æj, hún átti aðeins eftir að
laga hárið og svo spurði hún: „er ég
ekki nógu fín?“ Síðan skáluðum við
fyrir jólunum og krakkarnir sýndu
henni nýju jólafötin. Við hlustuðum á
kirkjuklukkurnar í útvarpinu hringja
inn jólin, kysstumst og kveiktum á
kertum. Já, þá voru jólin komin. Jólin
munu koma aftur í ár og þá skálum
við fyrir Jónu okkar og jólunum.
Elsku Jóna mín, við munum sakna
þín en hafðu það sem allra best hvar
sem þú ert, þú lifir áfram í hjörtum
okkar og við minnumst þín með mik-
illi hlýju.
Kristrún, Björn, Katrín
og Þorsteinn.