Morgunblaðið - 23.12.2010, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 2010
Ekki óraði mig fyrir
því þann 9. nóvember að
30 dögum seinna yrði
okkar síðasti samveru-
dagur að sinni. Það er
með trega í hjarta og tár á hvarmi
sem ég kveð þig, kæri vinur. Ég fæ
sennilega seint skilið hver var til-
gangurinn með því að taka þig svona
skyndilega frá okkur en væntanlega
hefur vantað góðan skipstjóra um
borð í eitt af fleyjum Sumarlandsins.
Ég er þakklát dóttur minni og
afastelpunni þinni fyrir að hafa verið
með svona skýra sýn á hvað biði eftir
daga þína á þessari jörð og það gleð-
ur mig í sorginni að vita af þér á góð-
um stað.
Mér langar til að þakka þér fyrir
öll árin sem eru að baki, þakka þér
fyrir okkar kynni, þakka þér fyrir að
hafa reynst börnunum mínum svona
góður afi, þakka þér fyrir að hafa
reynst mömmu góður maður, já
þakka þér fyrir allt og allt.
Margar góðar stundir áttum við
saman á Sundlaugaveginum, í sveit-
inni, í útilegum og útlandinu. Það er
ekki hægt annað en brosa og jafnvel
flissa þegar maður rifjar upp gamlar
stundir. Við höfum t.a.m. ósjaldan
getað hlegið að dúkamarkaðssögunni
og vísað til hennar við ýmis tækifæri.
Þú hafðir líka óendanlegan áhuga á
veiðimennsku, m.a. í sveitinni og hvað
var ekki búið að prófa í því samhengi,
það voru veiðistangir, brellur, net,
draga net út með fjarstýrðum bátum
og já, jafnvel strengja net yfir vatnið
eins og tennisnet.
Ég veit ekki heldur hversu oft við
mamma vorum búnar að súpa hveljur
þegar þú skutlaðir þér út á gúmmíbát
sem kannski væri fínn fyrir 8 ára
strákpjakk en tvísýnt þegar fullorð-
inn karlmaður var kominn út á hyl-
djúpt vatnið á honum. Við bjuggumst
fastlega við að þú myndir kafsigla á
augabragði, en það var nú aldeilis
ekki og með þrautseigjunni og áræð-
inu tókst þér yfirleitt að komast
klakklaust frá þessu og óhætt að
segja að þú eigir aflamet í vatninu
góða. Strákarnir eiga án efa eftir að
reyna leika þennan leik eftir ef maður
þekkir þá rétt enda gekk þér vel að
smita þá af veiðibakteríunni.
Það var líka mjög skemmtilegt að
ferðast um landið með ykkur
mömmu. Bæði vegna þess að þið haf-
ið farið víða og þekkið marga góða
staði en svo var þetta líka svo þægi-
legt, fyrst með tilkomu Dreyra en
þegar sagaclass Fagri-Blakkur kom
til sögunnar þá var þetta bara eins og
að vera á 5 stjörnu hóteli að ferðast
með ykkur.
Fjölskyldan var þér alltaf ofarlega
í huga og velferð hennar en þú varst
líka umvafinn stórum vinahópi og víst
er að stórt skarð hefur verið höggvið
með brotthvarfi þínu.
Það er komið að leiðarlokum, alltof
snemma. Helen og Lilja sakna afa
síns mikið en Bryndís er fullung til að
skilja hvað hefur gerst. Minningin
um þig mun hins vegar lifa í hjörtum
okkar og við munum segja Bryndísi
frá þér og sýna henni myndir af afa
sínum. Missir mömmu er mikill og
megi góður Guð gefa henni styrk í
sorginni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við elskum þig.
Anna María, Vilhjálmur,
Helen María, Lilja María og
Bryndís María.
Gunnar Trausti
Þórðarson
✝ Gunnar TraustiÞórðarson fæddist 9.
september 1941 í Súða-
vík. Hann lést á deild
11E á Landspítalanum 9.
desember 2010.
Útför Gunnars fór
fram frá Laugarnes-
kirkju 21. desember
2010.
Mig langar, í
nokkrum orðum, að
minnast mágs míns,
Gunnars Trausta
Þórðarsonar, sem
lést um aldur fram
hinn 9. desember á
Landspítalanum.
Gunnari kynntist
ég fyrst fyrir um það
bil þrjátíu og fimm
árum, eftir að ég og
Silla systir hans fór-
um að vera saman.
Hann bjó þá með fjöl-
skyldu sinni í Kefla-
vík, þar sem hann var skipstjóri.
Ég sá það fljótt að Gunnar var
hreinskilinn og hreinskiptinn en jafn-
framt vildi hann fólki vel og var fljót-
ur að taka upp hanskann fyrir þá sem
minna máttu sín, ef á þurfti að halda.
Gunnar bjó nokkuð lengi í for-
eldrahúsum og Silla sagði mér að
hann hefði gefið sér fyrstu úlpuna
sem keypt var í búð en heimilið var
lengst af mannmargt og ekki alltaf úr
miklu að spila.
Eftir að við Silla fluttum suður
hittumst við oftar, bæði fórum við
stundum suður í Keflavík eða Gunnar
og fjölskylda komu hingað inn eftir.
Eftir að Gunnar skildi og fluttist
inn í Reykjavík kom hann stundum til
okkar á sunnudagsmorgnum með
barnabörnin með sér. Fyrst voru það
María og Heiðar og síðar bættust
fleiri í hópinn og var oft glatt á hjalla
og margt rætt.
Ég dáðist oft að því hvað Gunnar
var í góðu sambandi við börnin sín og
barnabörn og hversu hænd þau voru
að afa sínum. Ég er líka viss um að
börnunum sínum var Gunnar betri en
enginn þegar á þurfti að halda.
Eitt af því sem var lengi vel fastur
liður hjá okkur Sillu og börnunum
okkar, Örnu og Jóa, var að fara í
skötu til Gunnars á Þorláksmessu.
Skatan sem var boðið upp á var
gjarnan af sterkari gerðinni. Alltaf
var boðið upp á vestfirskan hnoðmör
eins og sæmir þessari skötuhefð.
Stundum var það þannig að væri
Gunnar byrjaður að sjóða áður en við
komum, þá var hægt að ganga á lykt-
ina.
Eitt af áhugamálum Gunnars og
eftirlifandi sambýliskonu hans, Lilju
Þórarinsdóttur, var ferðalög og ferð-
uðust þau á húsbíl, sem þau áttu, víða
um land. Á vorin fóru þau svo í
Skagafjörðinn, að Kárastöðum, en
þaðan er Lilja og þar undi Gunnar
sér vel. Oft töluðum við Silla um að
gaman væri að hitta þau einhvers
staðar í útilegu en einhvern veginn
varð aldrei af því og nú er það allt í
einu of seint!
Fyrir þremur eða fjórum árum,
keyptu þau annan bíl frá Þýskalandi
sem var innréttaður hér heima og
fóru þau um allt á honum. Þau voru
virk í Húsbílafélaginu og fóru í marg-
ar ferðir á þeirra vegum.
Maður varð ekki oft var við að eitt-
hvað amaði að Gunnari. Hann var
ekki maður sem bar það á torg ef eitt-
hvað var að og gerði lítið úr öllu slíku
sem snerti hann.
Þess vegna urðum við eiginlega
mjög hissa þegar hann var allt í einu
kominn á sjúkrahús og síðan greind-
ur með krabbamein.
Núna, aðeins um það bil mánuði
seinna, er hann allur og eftir sitja all-
ir hans ástvinir og vinir í sárum.
Gunnar var góður maður sem
kvaddi allt of snemma og víst er að
hann er mörgum harmdauði.
Lilju, börnum hans, barnabörnum
og systkinum votta ég mína dýpstu
samúð.
Far þú í friði, kæri vinur.
Jón.
Nú kveðjum við ástkæran föður,
tengdaföður og yndislegan afa.
Margar góðar minningar leita á hug-
ann sem ljúft er að rifja upp. Ég man
þegar Heiðar sonur okkar Jóns Birg-
is fæddist fyrir tæpum tuttugu árum
hve afinn ljómaði af hamingju og
stolti yfir dýrmætu barnabarninu.
Hann kom oft við hjá okkur litlu fjöl-
skyldunni að heimsækja barnið og jú
okkur foreldrana líka en barnið átti
hug hans allan. Þegar Heiðar stálp-
aðist lék hann við hann sem jafningi,
hann skreið í gólfinu sem hestur,
keyrði bíla, lék með bolta og hvað það
sem barnið hafði gaman af. Hann var
aldrei smeykur við að meðhöndla
ungbarnið og var alltaf boðinn og bú-
inn að passa. Hann hafði yndi af að
bjóða Heiðari í bíltúra í afa bíl og ef
skipta þurfti á bleiu kom hann við hjá
Sillu systur sem bjargaði málunum.
Þegar María dóttir okkar fæddist
tveimur árum síðar var gleðin ekki
minni, fleiri börn til að leika við og
gleðjast með. Eftir því sem barna-
börnunum fjölgaði í fjölskyldunni
varð ríkidæmi hans meira. Hann
eignaðist forláta húsbíl og fleiri kom-
ust með í bíltúra öruggir í beltum. Afi
hafði alltaf eitthvað fyrir stafni með
börnunum sínum eins og Kartöflu-
félagið þar sem allir fengu ábyrgð-
arhlutverk sem formaður, ritari,
tínslustjóri og fleira. Svo var veiði-
félag og veiðiferðir á húsbílnum að
ótöldum öllum ferðunum í sveitina
hennar Lilju í sauðburð og veiði á litla
bátnum sem afi átti.
Tengdapabbi var góður maður
með skemmtilegan húmor og þann
góða eiginleika að taka sjálfan sig
ekki of alvarlega. Hann var mjög
hjálpsamur og alltaf hægt að leita til
hans með hvað sem var, passa börnin,
mála, laga eða flytja og ekki fannst
honum mikið mál að láta eftir íbúðina
sína þegar við þurftum að flytja út úr
okkar í um mánaðar tíma. Ég hefði
ekki getað hugsað mér betri tengda-
pabba né afa fyrir börnin mín og verð
ævinlega þakklát fyrir allar góðu
minningarnar. Tengdapabbi var
maður athafna og mátti aldrei vera að
því að drolla neitt, hann kom oft í
stuttar „Kramer“-heimsóknir eins og
við kölluðum þær í gamni (sbr. Kra-
mer í Seinfeld-þáttunum) og var yf-
irleitt farinn áður en kaffið var komið
á könnuna. Hann og Lilja eru rík af
samheldinni stórri fjölskyldu og
stórum vinahópi. Hann kom með
hraði og kvaddi með hraði. Hann var
orginal. Góður Guð veri með fjöl-
skyldu og vinum á þessum erfiðu tím-
um. Minningin um góðan mann lifir.
Í friði leggst ég til hvíldar og sofna,
því að þú, Drottinn, lætur
mig búa óhultan í náðum.
Þín tengdadóttir
Edda.
Fallinn er frá Gunnar Þórðarson,
eða Gunni bílstjóri eins og við köll-
uðum hann iðulega strákarnir á út-
gerðarsviði HB Granda. Gunni bíl-
stjóri var skemmtilegur karakter,
hann hafði góðan húmor, var einstak-
lega orðheppinn og góður sögumað-
ur. Það var oft fjör á kaffistofunni í
Bakkaskemmunni þegar Gunni var
kominn í hornið sitt og fór að rífast
um pólitík eða segja sögur, orðheppni
hans var oftar en ekki upphaf að
miklum hlátri og gleði. Í seinni tíð tók
Gunni sér langt sumarfrí til að geta
ferðast á húsbílnum og sinnt fjöl-
skyldu og veiði, alltaf voru nýjar og
skemmtilegar sögur eftir hvert frí.
Gunnar var líka afar greiðvikinn
maður, þó svo að það hafi komið fyrir
að það væri uppselt hjá honum, eins
og hann orðaði það, þegar hann var
orðinn fullbókaður.
Því miður njótum við Gunna ekki
lengur í horninu sínu á kaffistofunni í
Bakkaskemmunni, en við komum til
með að minnast hans með frösum
sem hann lét falla í gegnum tíðina.
Gunni, við viljum þakka þér fyrir frá-
bær kynni. Fjölskyldu hans og vinum
vottum við okkar dýpstu samúð.
F.h. strákanna á útgerðarsviði HB
Granda,
Birkir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
BJARNEY I. GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður Háteigsvegi 50,
lést á Hrafnistu í Reykjavík þriðjudaginn
21. desember.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn
28. desember kl. 15.00.
Blóm afþökkuð en þeim sem vildu minnast hennar
er bent á Hjartavernd.
Páll Birgir Jónsson, Guðrún Baldursdóttir,
Guðmundur Rúnar Jónsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Sigurður Valur Jónsson, Margrét Gunnarsdóttir,
Ómar Jón Jónsson, Valborg Röstad,
barnabörn og langömmubörn.
✝
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ARI JÓHANNESSON
fv. póstrekstrarstjóri,
Gullsmára 9,
lést á Landspítalanum í Fossvogi þriðjudaginn 21.
desember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
30. desember kl. 15.00.
Svanfríður Stefánsdóttir,
Kristín Aradóttir, Kjartan Kjartansson,
Anna Þóra Aradóttir, Karl Viggó Karlsson,
Jóhannes Ari Arason, Sigrún Hallgrímsdóttir,
Árni Alvar Arason, Elsa Ævarsdóttir,
Sigrún Arna Aradóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær móðursystir okkar,
GYÐA JÓNSDÓTTIR,
Kleppsvegi 2,
andaðist á líknardeild Landspítala Landakoti
mánudaginn 20. desember.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík miðviku-
daginn 29. desember klukkan 13.00.
Skúli Már Sigurðsson,
Gísli Jón Sigurðsson,
Örn Sigurðsson.
✝
Elskulegi maðurinn minn, pabbi okkar, tengda-
pabbi og afi,
ERLING SIGURLAUGSSON
bifvélavirkjameistari,
Nesbala 3,
Seltjarnarnesi,
lést þriðjudaginn 21. desember.
Útför hans fer fram frá Seltjarnarneskirkju, fimmtu-
daginn 30. desember kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Parkinson-
samtökin á Íslandi.
Halldóra Sigurgeirsdóttir,
Reynir Erlingsson,
Rúnar Erlingsson,
Ingilaug Erlingsdóttir, Jóhann Kjartansson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, bróðir og afi,
HÖRÐUR INGVALDSSON,
Naustabryggja 2,
Reykjavík,
lést af slysförum laugardaginn 18. desember.
Útförin fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn 28. des-
ember. kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Hallsdóttir,
Tinna Harðardóttir, Brynjar Þór Bjarnason,
Jens Harðarson, Aleksandra Pantic,
Ingvaldur Rögnvaldsson, Helga Hafdís Gústafsdóttir,
Þóra Ingvaldsdóttir, Pétur Kristjánsson,
Haukur Ingvaldsson, Henny Kartika,
Barði Ingvaldsson, Valgerður Ragnarsdóttir,
Eyrún Ingvaldsdóttir, Sigurður Scheving Gunnarsson.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins.
Smellt á reitinn Senda inn efni á for-
síðu mbl.is og viðeigandi efnisliður
valinn.
Minningargreinar