Morgunblaðið - 23.12.2010, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 2010
✝ Guðrún Brynjólfs-dóttir fæddist á
Syðri-Vatnahjáleigu í
Austur-Landeyjum 17.
desember 1914. Hún
lést 15. desember
2010.
Foreldrar hennar
voru Margrét Guð-
mundsdóttir og Brynj-
ólfur Jónsson og var
Guðrún yngst 12
systkina.
Árið 1933 giftist
Guðrún Haraldi Sölva-
syni, f. 3. janúar 1904,
d. 23. febrúar 1996. Guðrún og Har-
aldur eignuðust þrjú börn. 1) Halla,
gler- og myndlistarkona, gift Hjálm-
ari Stefánssyni, fyrrv. útibússtjóra,
þau eiga þrjá syni, Harald Gunnar,
Þórarin og Stefán. 2) Marteinn, út-
gerðarmaður á Siglu-
firði, kvæntur Álfhildi
Stefánsdóttur, fyrrv.
bankastarfsmanni, þau
eiga fjögur börn, Ólaf,
Harald, Rúnar og
Steinunni. 3) Sig-
urlaug, lánaráðgjafi,
gift Marteini Jóhann-
essyni, starfsmanni
Seðlabanka Íslands,
þau eignuðust tvö
börn, Kristbjörgu, sem
er látin, og Birki.
Guðrún og Haraldur
hófu búskap á Siglu-
firði en fluttust til Hveragerðis árið
1975. Eftir andlát Haraldar fluttist
Guðrún búferlum til dóttur sinnar
Sigurlaugar og bjó þar síðustu árin.
Útför Guðrúnar hefur farið fram í
kyrrþey.
Og ysinn er þagnaður, húmið er hljótt
Um huggandi, þaggandi, velkomna nótt.
Ó hvað ég þráði þig, friðarins fró,
Fangar nú huga minn sælunnar ró.
(Geislabrot, Signý Hjálmarsdóttir)
Elsku mamma. Þú varst ótrúleg
kona með einstaklega sterka réttlæt-
iskennd og vilja. Jákvætt hugarfar
þitt og bjartsýni fleytti þér yfir
marga erfiða hjalla í lífinu og jafn-
aðargeð þitt var okkur fjölskyldu
þinni góð fyrirmynd. Þér var ýmis-
legt til lista lagt og varst mikill fag-
urkeri. Þeir eru ófáir munirnir sem
prýða heimilin í fjölskyldunni og
hekluðu teppin sem ylja okkur. Þér
leiddist að sitja aðgerðarlaus, varst
alltaf með verkefni í vinnslu og varst
að fram á síðustu stund. Þú varst
ávallt skýr í hugsun og raunsæ þótt
líkaminn gæfi sig á síðustu metrun-
um. Þú fylgdist vel með líðandi stund
og hafðir skoðanir á öllu sem var að
gerast í þjóðfélaginu. Þær voru ófáar
stundirnar sem þú eyddir í rökræð-
um um þjóðfélagsmálefni við afkom-
endur þína og gast miðlað af ómet-
anlegum fróðleik sem spannar
nokkrar kynslóðir í fjölskyldunni.
Nú þegar við kveðjum þig með
söknuði vitum við að þetta var það
sem þú þráðir, friðarins fró. Við
systkini fengum tækifæri til að
kveðja þig og eyða með þér stund í
lokin. Við þökkum fyrir allan tímann
sem við fengum með þér og kveðjum
þig með söknuði og ástúð. Nú ertu
komin til pabba, Kittýar, ömmu Mar-
grétar og annarra nákominna ástvina
sem hafa kvatt þennan heim.
Allir sem urðu þeirrar gæfu að-
njótandi að kynnast þér munu minn-
ast þín og umhyggju þinnar. Í barna-
börnum og langömmubörnum lifir
myndin af konunni sem lifði lífinu
með reisn og tók mótlæti með jafn-
aðargeði. Við eigum öll minningar
um ógleymanlegar samverustundir
fylltar gleði og söng. Þú talaðir kjark
í okkur ef þér fannst við vera að
missa trúna á sjálfum okkur og sýnd-
ir öllum, jafnt ungum sem öldnum,
einstaka þolinmæði.
Er ég kveð þig mamma, í hinsta sinn,
svo þakklát er fyrir tímann þinn.
Tár ég felli niður kinn.
Tómarúm í hjartanu finn.
Tárast mín augu.
Tárast mín sál,
af saknaðartárum er tilveran hál.
Far þú í friði,
far þú í sátt,
far þú þar sem þrautir ei átt.
(Kristbjörg Marteinsdóttir)
Halla, Marteinn,
Sigurlaug og makar.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast hennar ömmu minnar.
Amma varð rétt tæplega 96 ára og þó
svo líkaminn væri þreyttur síðustu
mánuðina var hugsunin skýr allt
fram á síðasta dag.
Samband foreldra minna og ömmu
og afa var mjög náið og samgangur
mikill. Amma og afi voru alltaf mik-
ilvægur hluti af nánustu fjölskyld-
unni. Síðustu ár bjó amma hjá for-
eldrum mínum en eftir veikindi
snemma þessa árs dvaldi hún á spít-
ala og síðustu mánuði á hjúkrunar-
heimili aldraðra í Mörkinni.
Ég fór oft í heimsókn til ömmu og
oftast á kvöldin, rétt áður en hún fór
að sofa. Við áttum oft mjög skemmti-
legt spjall um allt milli himins og
jarðar. Það var alltaf skemmtilegt að
spjalla við ömmu og merkilegt hvers
konar sýn hún hafði á hin ýmsu mál-
efni.
Hún hafði alla tíð mjög sterkar
skoðanir og fylgdist vel með öllu því
sem var að gerast, hvort sem það var
á sviði heimsmála, pólitík á Íslandi
eða hvaðeina sem á brann á hverri
stundu. Ég varð t.d. steinhissa eitt
kvöldið síðasta sumar þegar hún fór
að spjalla við mig um golf en þá var
hún að fylgjast með Tiger Woods og
hans brösótta gengi í golfinu. Ég
hafði ekki hugmynd um að amma
fylgdist með golfi og hvað þá að hún
þekkti Tiger Woods.
Amma hafði ákveðna yfirsýn sem
ég held að maður geti bara öðlast eft-
ir því sem maður eldist. Þessi yfirsýn
gerði það að verkum að hún sá hlut-
ina í öðru og skýrara ljósi en margir
aðrir. Hún hafði t.d. myndað sér
mjög ákveðna skoðun á trúmálum
sem grundvallaðist á því að það mik-
ilvæga væri að vera góður og sýna
umburðarlyndi í garð annarra.
Hún fylgdist alltaf vel með öllum
sínum afkomendum og var sífellt að
reyna að hjálpa og laga ef hún sá
minnsta tækifæri á að leggja sitt af
mörkum.
Við munum öll sakna ömmu mikið
en erum um leið mjög þakklát fyrir
að hafa átt slíka fyrirmynd.
Far í friði elsku amma.
Þinn
Birkir.
Það er sumar og sól á Siglufirði,
árið er 1965. Ég er á leið út í Bakka til
ömmu Gunnu og afa. Til stendur að
fara í heyskap. Amma er komin á
fulla ferð með hrífuna og afi er að
bagga hey rétt hjá. Rollurnar eru
með lömbin upp til fjalla og verða
fram á haust. Kannski fær maður að
fara í réttirnar þegar að því kemur.
Ég tek mér hrífu í hönd og reyni að
hafa við ömmu í snúningnum en það
reynist mér um megn þar sem hún
hefur margra ára reynslu að baki auk
þess sem hún er víkingur til vinnu.
Þetta er sú mynd sem kemur upp í
hugann þegar ég hugsa til baka um
mín fyrstu 10 ár sem ég átti á Siglu-
firði. Á þessum árum náði ég sem
barn að kynnast ömmu Gunnu og
Halla afa mjög vel þar sem ég var
mikið úti í Bakka eins og það var kall-
að. Á veturna gat ég setið tímunum
saman og horft á brimið sem skall á
Kantinum og fjörunni rétt fyrir neð-
an húsið. Á meðan var amma að sýsla
í eldhúsinu við bakstur og þess háttar
þannig að anganina lagði um húsið.
1969 skildi leiðir þar sem foreldrar
mínir, Halla og Hjálmar, ásamt Halla
Gunna, mér og Stebba yfirgáfu Siglu-
fjörð og fluttust til Danmerkur.
Tveimur árum seinna flytjum við til
Keflavíkur og amma og afi síðar til
Hveragerðis ásamt Sillu móðursyst-
ur minni og Madda. Mikill samgang-
ur var á þessum árum og oft glatt á
hjalla hvort sem við vorum í heim-
sókn eða í útilegum, þar sem afi og
Maddi tóku gjarnan lagið.
Eftir að ég fékk bílpróf gerði ég
mér iðulega ferð til Hveragerðis og
heimsótti „gömlu“. Síðar rugluðum
við Bára saman reytum og hún fann
strax að hún hafði eignast ömmu og
afa, sem var henni kærkomið. Bára
og amma urðu síðar miklar vinkonur
þótt aldursmunurinn væri mikill.
Mikil eftirsjá var að afa þegar
hann féll frá 1996, þá 91 árs. En
amma Gunna, sem var 10 árum yngri
en afi, átti sem betur fer mörg ár eftir
og nutum við þess ríkulega. Hún var
nefnilega þannig persóna að fólk sóp-
aðist að henni hvort sem um vini eða
ættingja var að ræða. Svolítið pólitísk
og lá ekki á skoðunum sínum en tókst
samt að vera nærgætin og sanngjörn.
Undir lokin var líkaminn orðinn
verulega lítilfjörlegur en hugurinn
lindartær svo eftir var tekið.
Elsku amma mín, takk fyrir að
leyfa mér og mínum að eiga þig sem
vin, vin sem alltaf var gaman að
heimsækja, vin sem sárt er saknað.
Þinn dóttursonur
Þórarinn Hjálmarsson.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
(Höf. ók.)
Elsku hjartans Gunna mín hvað ég
á eftir að sakna þín.
Hún var ein af mínum betri vin-
konum, 96 ára gömul.
Þótt aldursmunurinn hafi verið
mikill eða 44 ár fann maður sjaldnast
fyrir honum, því hún Gunna amma
talaði alltaf eins og jafningi við unga
sem aldna. Hún hafði gaman af að
fylgjast með lífinu í kringum sig og
hafði alltaf sterkar skoðanir á pólitík
og fylgdist vel með því sem var að
gerast úti í heimi. Réttlætiskennd
hennar var mikil og alltaf vildi hún
vel.
Lífið hefur ekki alltaf farið mjúk-
um höndum um hana, enda búin að
upplifa ýmislegt á sinni löngu ævi.
Hún sagði mér oft frá lífinu í Vest-
mannaeyjum þar sem hún ólst upp og
síðar hvernig var að vera unglingur í
Landeyjunum. Það var oft erfitt í þá
tíð á mannmörgum heimilum.
Hún talaði um hvað það hefði verið
sárt að sjá á eftir Maríu systur sinni
úr berklum og hve hún sjálf var
heppin að hafa lifað þann sjúkdóm af.
Um tvítugt fluttist Gunna til Siglu-
fjarðar þar sem hún bjó lengst af með
manni sínum Haraldi Sölvasyni er
lést 1996.
Er ég kynnist þeim hjónum bjuggu
þau í Hveragerði og tóku þau mér
opnum örmum frá fyrsta degi. Ég
fékk að eiga þau til jafns við hann
Tóta minn. Fyrir mér voru þau
himnasending því ég hafði misst mín-
ar ömmur og afa barnung, því elskaði
ég að vera nálægt þeim.
Hún Gunna amma lét sig heldur
ekkert muna um að taka systur mín-
ar og þeirra börn inn í sinn stóra
faðm, sem ég þakka hér fyrir þeirra
hönd.
Börnin okkar Tóta, þau Halla,
Bjarki og Trausti, elskuðu þessa
ljúfu konu sem þau kölluðu alltaf
„löngu“ og eiga öll fallegar minning-
ar og skemmtilega hluti eftir hana
sem eru þeim afar dýrmætir í dag.
Hún langa hafði líka gaman af að
fylgjast með litla Trausta Snæ sem
hún var langalangamma hjá og ljóm-
aði alltaf er hann kom í heimsókn
með okkur.
Á mínu heimili eru margir hand-
gerðir hlutir eftir hana og má þar
nefna allt jólaskrautið sem hún hefur
gefið okkur í gegnum tíðina, og alltaf
var hún jafnhissa á að ég notaði það.
Fram á síðasta dag var hún að
föndra, sem hún hafði svo gaman af.
Nýlega hafði hún lokið við að útbúa
alls konar skrautleg og falleg jóla-
kort handa mér.
Að koma í kaffisopa til löngu var
alltaf skemmtilegt og mörg voru
samtölin sem við áttum um fyrri tíð
og lífið sem þá var, ég geymi allar
sögurnar og allt það sem hún trúði
mér fyrir. Alltaf kom ég fróðari frá
henni og þakklát fyrir að eiga hana
fyrir ömmu. Hún var mér sönn amma
alla tíð, og var það eitt af því síðasta
sem ég sagði við hana.
Nú ertu farin elsku amman mín,
orðin þreytt á líkama og sál eftir þína
löngu ævi.
Ég og mín fjölskylda erum þakklát
fyrir að hafa fengið að hafa þig og
eiga svona lengi.
Elsku Gunna mín, nú ertu komin
til Halla afa og Kittýar þinnar sem þú
saknaðir svo sárt. Þau hafa sjálfsagt
tekið vel á móti þér.
Hver minning dýrmæt er að liðn-
um lífsins degi.
Elsku vinkona hafðu þökk fyrir
allt.
Þín „ömmustelpa“
Bára Alexandersdóttir.
Elsku hjartans langa mín. Hér
kveð ég þig í hinsta sinn. Ég er svo
þakklát fyrir allar þær yndislegu
stundir sem við höfum átt saman alla
mína tíð. Ég man þegar ég var lítil og
við fjölskyldan keyrðum svo oft til
Hveró þar sem þú og langafi bjugg-
uð. Ég elskaði að koma í heimsókn til
ykkar. Það var líka alltaf eitthvað
spennandi í gangi þar, fuglar sem
verptu í blómapottinn ykkar, jarðar-
berjaplanta í garðinum og svo ekki sé
minnst á köttinn sem reyndi ítrekað
að veiða fuglana. Þú varst alltaf með
einhver ráð í pokahorninu og leystir
þetta kattavandamál með því að
kaupa knallettubyssu til að hræða
köttinn. Við krakkarnir áttum ekki til
orð yfir því hvað langan okkar væri
svöl. Við montuðum okkur oft af því
að langan okkar gæti staðið á hönd-
um! En grínið hjá þér lá í því að
beygja þig niður og setja fingurna
undir ilina – þú stóðst jú á höndunum.
Nú í seinni tíð, eftir að langafi var
fallinn frá, þú flutt til Reykjavíkur og
ég aðeins eldri, náðum við svo vel
saman. Ég kom oft til þín í handa-
vinnukennslu og þér þótti alltaf jafn-
gaman að sjá hverju ég var að vinna
að í hvert skipti. Það eru ekki margir
sem geta sagt að langamma sín hafi
kennt sér að hekla, en það er eitthvað
sem ég á eftir að búa að alla ævi.
Elsku langa, takk fyrir allar þær
góðu stundir sem ég hef fengið að
eiga með þér, þær minningar munu
lifa áfram.
Þín langömmustelpa,
Halla.
Elsku langa mín. Það er svo sárt að
þurfa að kveðja, þú varst mér svo
kær og þín verður sárt saknað. En ég
get þó huggað mig við það að núna
ertu komin á betri stað þar sem þér
líður vel og hendur ykkar langafa
hafa loks sameinast á ný. Ég er líka
alveg viss um það að elsku mamma
mín hefur tekið vel á móti þér.
Það eru ótal góðar og fallegar
minningar sem við eigum saman og
ég geymi þær allar á vel völdum stað
í hjarta mínu.
En þær stundir sem við áttum
saman í Hveragerði og þau ár sem þú
bjóst heima hjá mér og hugsaðir um
Martein litla bróður eru ógleyman-
legar. Þú varst ótrúleg kona, þrátt
fyrir að vera orðin 83 ára gömul
varstu á fjórum fótum heima í stofu,
með Martein á bakinu og lékst hest-
inn hans. Einnig minnist ég þess að
mamma mín var svo hrifin af pasta og
eldaði stundum pasta með grænu
pestói, þá heyrðist í þér „æi, ertu með
þetta græna í matinn“.
Það voru dásamlegar stundir sem
við áttum saman. Alltaf þegar ég kom
heim úr skólanum varst þú heima,
tilbúin að dekra við mig og búa til
eitthvað gott handa mér að borða. Á
kvöldin lögðum við saman kapal og
spiluðum inni í herberginu þínu og
stundum vorum við föndrandi saman
heilu helgarnar.
Þú hefur alltaf verið mér svo góð
elsku langa mín. Mér fannst alltaf svo
gott að koma og tala við þig ef það var
eitthvað sem lá þungt á hjarta mínu.
Þú varst alltaf til staðar fyrir mig,
tilbúin að hlusta, hlæja með mér,
knúsa mig og gefa mér góð ráð.
Elska þig langa mín, þín
Tara.
Guðrún Brynjólfsdóttir
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
HERDÍS ANTONÍUSARDÓTTIR
frá Núpshjáleigu á Berufjarðarströnd
Skúlagötu 20
sem lést föstudaginn 17. desember á öldrunar-
deild Landspítalans, verður jarðsungin frá Grafar-
vogskirkju þriðjudaginn 28. desember kl. 13.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar:
Jóhanna Antonía Sigsteinsdóttir
Sigurbergur Sigsteinsson Guðrún Hauksdóttir
Oddný Sigsteinsdóttir Líney Rut Halldórsdóttir
Sjöfn Sigsteinsdóttir Finnur Pálsson
Þröstur Sigsteinsson Soffía Sturludóttir
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
bróðir,
HALLDÓR BJARNASON,
Hjúkrunarheimilinu Mörk,
lést á Landspítalanum Fossvogi aðfaranótt
laugardagsins 18. desember.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju miðvikudaginn
29. desember kl. 15.00.
Bjarni H. Johansen,
Sigurlaug Halldórsdóttir,
Helga Halldórsdóttir,
Anna Björk Bjarnadóttir, Tómas Holton,
Guðrún Harpa Bjarnadóttir, Erlendur Pálsson,
Ragnheiður Lilja Bjarnadóttir,
Halldór Heiðar Bjarnason, Lilián Pineda,
Guðjón Már Magnússon,
Sigrún Ásta Magnúsdóttir, Steinar Már Sveinsson,
Hákon Örn Magnússon,
langafabörn og systkini hins látna.
✝
Elskulegur sonur og bróðir,
GUÐLAUGUR PÁLSSON,
er látinn.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Bjarnadóttir,
Dagmar Pálsdóttir.