Morgunblaðið - 28.01.2011, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2011
Æðey bauð upp á og flutti æðar-
dúninn með sér suður og verkaði yf-
ir vetrarmánuðina. Æðarrækt var
Jónasi mikið hugðarefni og var
hann formaður Æðarræktarfélags
Íslands um árabil. Maður sá líka og
heyrði að dúntekjan í Æðey var
honum dýrmætur tími og fjölskylda
Jónasar og systkini sóttu í að taka
þátt í henni á hverju ári. Það er
mikill sjónarsviptir að Jónasi. Mað-
ur hafði á tilfinningunni að hann
hefði alveg sérstök tengsl við nátt-
úruna. Foreldrar mínir, sem bjuggu
á Tyrðilmýri, og Æðeyjarbændur
smöluðu Ströndina saman og Jónas
ferjaði okkur smalana á okkar pósta
og svo fjárhópinn að loknum réttum
út í eyju. Einhvern veginn hafðist
þetta alltaf þrátt fyrir misjöfn veð-
ur.
Jónas hafði forgöngu um að
stofna Ungmennafélagið Djúpverja
í byrjun áttunda áratugarins í nýju
félagsheimili sem nefnt var Dalbær.
Jónas stýrði starfsemi ungmenna-
félagsins þessi fáu ár sem fólks naut
enn við á Ströndinni. Hann var líka
kraftmikill keppnismaður og man
ég að hann var ósigrandi í sprett-
hlaupum. Á síðustu árum hef ég
haft nokkurt samband við Jónas
vegna sögutengdrar ferðaþjónustu
á vegum Snjáfjallaseturs í Dalbæ.
Minnisstætt er þegar hann fór með
gesti málþings um Spánverjavígin á
vígaslóðirnar við Gulanef í Æðey og
las upp frásögn Jóns lærða um
Spánverjana. Jónas var ávallt
reiðubúinn að leggja sitt til málanna
og síðast í haust ræddum við um
ferðamöguleika næsta sumar um
Ströndina og Jökulfirði. Um leið og
ég þakka Jónasi fyrir samfylgdina
vil ég votta aðstandendum hans
dýpstu samúð.
Ólafur J. Engilbertsson.
 Fleiri minningargreinar um Jónas
Helgason bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Elskuleg systir og mágkona
Hrafnhildur Þórðardóttir er látin eft-
ir alllöng veikindi. Hebba eins og hún
var alltaf kölluð tók veikindum sínum
af æðruleysi svo eftir var tekið.
Hebba var elst fimm systkina og var
hún forystusauðurinn í réttum skiln-
ingi þess orðs, hér er nú höggvið stórt
skarð í hópinn, því eini bróðirinn
Hjörleifur er látinn fyrir nokkru.
Hebba var mikil félagsvera og tók
þátt í ýmsu er snerti hennar samtíð.
Hún var eðal Frammari og sem slík
sæmd bæði silfur- og gullmerki fé-
lagsins, ennfremur félagi í Oddfel-
low-reglunni og starfaði með kven-
félagi Keðjunnar.
Við hjónin eigum margar yndisleg-
ar minningar um Hebbu. Seint
gleymast gamlárskvöldin, sem fjöl-
skyldurnar áttu saman á heimili
hennar og fjölskyldu að ekki sé
minnst á allar ferðirnar, sem farnar
voru í sumarbústaði, en einna eftir-
minnilegastar eru síðustu árin eftir
að hún veiktist og við fórum að
stunda bingóferðir sem við höfðum
gaman af enda hitti hún oft marga
gamla vini og kunningja, sem glöddu
hana svo mjög. Alltaf lauk þeim ferð-
um með því að ekinn var Laugaveg-
urinn og rifjaðar upp gamlar minn-
ingar tengdar borginni okkar. Ein
var þó sú ferð er situr okkur í huga,
en það var þegar okkur datt í hug að
aka á Snæfellsjökul í dásemdarveðri
þá ljómaðirðu svo fallega og sagðir
okkur að þetta væri uppáhaldsstað-
urinn þinn.
Hebba var heppin kona, hún átti
yndislega fjölskyldur, synir hennar,
tengdadætur og barnabörn sinntu
henni af mikilli alúð og væntumþykju.
Nú er við kveðjum elsku Hebbu
með þökk fyrir allt finnst okkur eft-
irfarandi vísa eiga svo vel við.
Orðstír fagur aldrei deyr
óhætt má því skrifa
á söguspjöldum síðar meir,
saga þín mun lifa.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Andrea og Ísleifur.
 Fleiri minningargreinar
um Hrafnhildi Þórðardóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Gísli Ólafur Ólafs-son húsasmíða-
meistari fæddist á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 26.
október 1961. Hann
lést af slysförum 20.
janúar 2011. For-
eldrar hans eru Mars-
elía Gísladóttir, fyrrv.
matráðskona, f. 8.
mars 1942, og Ólafur
Vídalín Jónsson,
fyrrv. bílstjóri, f. 23.
nóvember 1937, bú-
sett á Akureyri. Blóð-
faðir Gísla var Ketill Oddsson flug-
virki, f. 20. janúar 1941. Eiginkona
hans er Hlín Árnadóttir íþrótta-
kennari, f. 15. ágúst 1945. Systkini
Gísla sammæðra voru Indíana Auð-
ur Ólafsdóttir skrifstofumaður, f.
12. september 1962, búsett á Ár-
skógssandi og Jón Vídalín Ólafsson
matreiðslumaður, f. 19. febrúar
1965, búsettur á Akureyri. Systkini
Gísla samfeðra voru: Ragnheiður
Gíslason, f. 22. apríl 1987, búsettur í
Kópavogi. Gísli og Guðný slitu sam-
vistum 1989.
Gísli kvæntist Höllu Jensdóttur
þjóni, f. 6. júní 1968, hinn 23. júlí
1994. Foreldrar hennar eru Sigríð-
ur Hallgrímsdóttir húsmóðir, f. 15.
júní 1951, og Bragi Benediktsson
bóndi, f. 6. ágúst 1937, búsett á
Grímsstöðum á Fjöllum. Systur
Höllu sammæðra eru Emelía
Bragadóttir hagfræðingur, f. 16.
maí 1977, búsett í Kópavogi, og
Anna Bragadóttir landfræðingur, f.
20. september 1978, búsett á Ak-
ureyri. Blóðfaðir Höllu er Jens
Kristinsson bifvélavirki, f. 17. des-
ember 1949, búsettur á Seyðisfirði.
Systur Höllu samfeðra eru Íris
Jensdóttir sjúkraliði, f. 13. október
1973, búsett í Noregi, Ída Jens-
dóttir leikskólastjóri, f. 23. febrúar
1975, búsett í Reykjavík, Ísey Jens-
dóttir nuddari, f. 15. apríl 1982, bú-
sett í Reykjavík. Dætur Gísla og
Höllu eru Auður Björk Gísladóttir,
f. 13. ágúst 1995, og Eva Hrund
Gísladóttir, f. 18. janúar 2003.
Útför Gísla fer fram frá Akureyr-
arkirkju í dag, 28. janúar 2011, og
hefst athöfnin kl. 10.30.
Ketilsdóttir mat-
ráður, f. 22. maí 1959,
búsett í Reykjavík,
Ólafur Ketilsson,
flugvirki, f. 28. des.
1966, búsettur í Mal-
asíu, Auður Ketils-
dóttir hjúkr-
unarfræðingur, f. 19.
júní 1968, búsett á
Álftanesi, Steinunn
Ketilsdóttir danshöf-
undur, f. 30. júlí 1977,
búsett í Reykjavík,
Ketill Á. Ketilsson
flugvirki, f. 25. mars
1979, búsettur í Hafnarfirði og
Hildur Ketilsdóttir fimleikaþjálfari,
f. 14. maí 1981, búsett í Garðabæ.
Gísli kvæntist Guðnýju Andra-
dóttur árið 1983 og áttu þau saman:
Ingvar Örn Gíslason flugmann, f.
15. júní 1982. Sambýliskona hans er
Ellen Heiður Hreinsdóttir þjónn, f.
28. júlí 1983. Dóttir þeirra er Embla
Sól Ingvarsdóttir, f. 25. júlí 2008,
búsett í Kópavogi; Ólafur Sveinn
Mig langar að skrifa fáein kveðju-
orð til þín, elsku drengurinn minn.
Þú varst tekinn alltof snemma frá
okkur. Þú varst alltaf góður drengur,
alla vega er það þannig í minningunni.
Einhver segir að ég sé nú hlutdræg
en það er allt í lagi.
Ást okkar pabba til þín var óend-
anleg frá upphafi og það verður hún
áfram svo lengi sem við lifum. Takk
fyrir samfylgdina, elskan mín.
Við munum reyna að styðja við
Höllu og börnin þín eftir bestu getu.
Seinna munum við svo rifja upp allt
það góða sem við áttum saman.
Elsku Halla, Ingvar Örn og Ellen,
Ólafur Sveinn, Auður Björk, Eva
Hrund og afastelpan Embla Sól. Guð
styrki ykkur öll í sorginni.
Kveðja frá
mömmu og pabba.
Elsku besti pabbi, ég trúi því ekki
ennþá að þú sért farinn frá okkur,
hrifsaður í burtu á augnabliki, ömur-
legu, ósanngjörnu og óskiljanlegu
augnabliki. Ég bíð enn eftir því að þú
komir heim eða einhver komi og segi
okkur að það sé búið að hætta við
þetta allt saman og að þú sért á leið-
inni, en því miður mun það aldrei ger-
ast. Dagarnir frá slysinu hafa verið
þeir erfiðustu og sárustu sem ég hef
nokkurn tíma upplifað. Ég á svo erfitt
með að venjast tilhugsuninni að þú
sért dáinn og að þú munir ekki kynn-
ast ófæddum syni mínum sem þú gast
ekki beðið eftir að kynnast því þú
varst svo yndislegur afi og naust þess
út í ystu æsar að dúllast með Emblu
Sól og spilla henni í laumi. Hún elsk-
aði líka að hitta afa sinn og laumast
með honum inn í bílskúr og ofan í
frystikistu til að ná í frostpinna en
hún þurfti nú sko ekki að eiga mikið
við afa sinn til að fá þig til að gefa sér
smáís. Þú hefðir svo átt að sjá hana
þegar hún sá myndina af þér í blöð-
unum, hún tók blaðið upp og kyssti
afa sinn sem var svo sannarlega
hjartahlýjandi að sjá og kannski lýs-
andi um hve yndislegur þú varst, já-
kvæður og góður.
Ég á eftir að sakna þín sárlega alla
ævi og vera duglegur að segja frá þér
og afrekunum þínum sem eru gríð-
arlega mikil hvatning fyrir alla sem
vilja hlusta, en þú settir þér markmið
og náðir þeim á meðan langflestir
setja sér markmið og gefast upp. Það
segja allir sem okkur þekkja að við
séum líkir í útliti, fasi, talsmáta og
töktum en ég mun eyða ævinni í að
reyna að temja mér meira þín já-
kvæðu viðhorf til lífsins og tilverunn-
ar. Ég veit að ég hef gert þig stoltan
en ég vil gera betur og halda áfram að
gera þig stoltan af mér eins og þú hef-
ur gert mig stoltan af þér. Þú varst
yndislegur pabbi, frábær afi og stór-
kostlegur vinur og minning þín mun
lifa áfram í hjörtum okkur allra. Takk
fyrir allt, pabbi, ég mun elska þig um
ókomna tíð. Þinn sonur,
Ingvar.
Eitt augnablik og þú ert farinn. Það
er ekki hægt að lýsa með orðum hvað
það tekur ástvini sárt að þurfa að
kveðja þig. Tengdadóttir og strák-
arnir þínir sakna þín sárlega og litla
barnabarnið sem skottast hér hjá
ömmu sinni skilur ekki að Gísli afi
komi ekki aftur.
Kæri vinur, við munum reyna af
fremsta megni að styðja þau í þessum
raunum og í framtíðinni og halda
minningu þinni hjá barnbörnunum.
Við kveðjum þig með söknuði.
„Til er það hugrekki er rís af orr-
ustugný eða örlagastundu. Einnig
það er rís af því að taka hræðilegum
aðstæðum með daglegri djörfung og
brosi á vör – færa heilindi, gleði og
von inn í líf sem ella væri undirlagt
sorginni. Þetta er hugrekki þolgæð-
isins. Það er hugrekkið mesta“. (Pam
Brown)
Guðný, Þröstur, Guðrún
Jóna og Harpa Lind.
Sonur sólarinnar
með hjartað fullt af ást
á öllu sem lifir.
(Rut G.)
Hver skilur lífsins sögu, hver skilur
tilgang lífsins og dauðans?
Er tilgangur? Eða er lífið eitt happ-
drætti eða tilviljanir?
Mér finnst að það geti ekki verið,
ekki þegar maður þarf að sjá á eftir
öðlingi eins og honum Gísla okkar.
Hann kom inn í líf okkar fyrir tæpum
29 árum djarfur, hreinskiptinn og
sérlega góður ungur maður.
Hann var sonur mannsins míns,
bróðir barnanna minna, vinur minn
og okkar allra.
Hann kom sá og sigraði, hann small
inn um leið. Þeir feðgar höfðu um nóg
að tala, veiði, meiri veiði, bíla, vélar og
ævintýraferðir um fjöll og firnindi.
Allt þetta og svo ótal margt sækir á
hugann núna.
Við höfum svo margt að þakka og
margs að sakna, en við munum
geyma það í fylgsnum hjartans.
Gísla fannst ekkert mál að skreppa
suður, þess vegna vorum við svo ótrú-
lega lánsöm að hann eins og svo oft
áður mætti með alla fjölskylduna í
jólafagnað stórfjölskyldu Odds Ólafs-
sonar núna 22. desember.
Þessi fjölskylda okkar á Akureyri
er svo ótrúlega samstillt, jarðbundin
og stendur svo vel saman. Þau munu
styrkja og styðja hvert annað nú þeg-
ar þessi mikla vá og sorg hefur knúið
dyra. En fólk með hreint hjarta og
báða fætur á jörðinni, það sigrar.
Elsku Halla, Auður Björk, Eva
Hrund, Ingvar og Ólafur, þið eigið
okkur alltaf að.
Þið þekkið fold með blíðri brá
og bláum tindi fjalla
og svanahljómi, silungsá,
og sælu blómi valla,
og bröttum fossi, björtum sjá,
og breiðum jökulskalla.
Drjúpi’ hana blessun drottins á
um daga heimsins alla.
(Jónas Hallgrímsson)
Ykkar,
Hlín, Ketill og fjölskylda.
Dyrabjallan hringdi, ungur piltur
spurði eftir dóttur okkar. Andri opn-
aði dyrnar upp á gátt og bauð honum
inn, hann langaði í smið í fjölskyld-
una. Ég fagnaði honum líka, þekkti
foreldra hans, afa og ömmu, meira að
segja langafa og langömmu. Þau voru
mér mjög góð þegar ég var lítil stúlka.
Unga parið fór að búa og foreldrar
beggja fylgdust með, tilbúin að rétta
fram hjálparhönd ef þörf krefði og
fengu það borgað vel til baka, þau
voru alltaf til staðar fyrir okkur. Þeg-
ar yngsta barnið okkar fermdist fór-
um við með honum til altaris kvöldið
eftir ferminguna eins og þá var siður.
Það hafði verið veisla um daginn og
við farið frá öllu ófrágengnu en þegar
við komum heim höfðu dæturnar og
tengdasynirnir gengið frá öllu og allt
var hreint og fínt. Við settumst öll inn
í stofu og allt í einu fylltist ég svo mik-
illi hamingju. Hér sat stórfjölskyldan
sameinuð og ári síðar var litli glókoll-
urinn Ingvar Örn kominn í hópinn.
Gísli og Guðný keyptu fyrst litla íbúð
en síðar raðhús í byggingu og þar
fæddist Ólafur Sveinn. Það var alltaf
mikill samgangur á milli fjölskyldn-
anna. Þau voru dugleg að bjóða okkur
heim og Gísli alltaf boðinn og búinn til
að hjálpa til þegar þörf var á. Hann
átti ófá handtök í byggingu bílskúrs-
ins í Langholti 13. En svo skildu leiðir
þeirra Gísla og Guðnýjar. Það varpaði
ekki djúpum skugga á samband okk-
ar við Gísla þó að fundum fækkaði.
Þegar við hittum hann spurði hann
okkur um litlu drengina sína sem
hann saknaði svo mjög. Síðar áttum
við margar gleðistundir saman við
fermingu drengjanna og nú síðast
þegar Embla Sól var skírð. Við þökk-
um Gísla fyrir samferðina sem var svo
allt of stutt. Við sendum eiginkonu,
börnum og foreldrum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Guð gefi ykkur
styrk í þessari hörðu raun.
Andri Páll og Guðrún.
Elsku Gísli okkar. Við trúum því
ekki að þú sért farinn. Fréttirnar sem
bárust okkur síðastliðinn fimmtudag
voru reiðarslag. Þetta er svo ósann-
gjarnt. Við systkinin sitjum hérna
saman og rifjum upp minningar okk-
ar um þig. Við erum náttúrulega eng-
an veginn sammála um það hvernig
við eigum að byrja … dæmigert fyrir
okkur … en öll erum við sammála um
það að minningarnar eru margar og
góðar.
Þó svo að við höfum ekki eytt
æskuárunum saman þá eigum við öll
okkar fyrstu minningu um þig. Þegar
við rifjum upp hvenær við hittum þig
fyrst koma margar ólíkar sögur upp í
hugann. Ragga man þegar þú mættir
fyrst í heimsókn til hennar, Óli var
töffarinn á skellinöðrunni og lagði
henni á tröppunum þegar þú fyrst
komst heim, Auður man þegar allir
héldu að þú værir kærastinn hennar,
Steinunn eftir skíðakennslunni í Hlíð-
arfjalli, Hildur eftir þér í Heiðarlund-
inum með Ólaf pínulítinn og Kedda
finnst þú bara alltaf hafa verið til
staðar. En það var einmitt þannig,
eftir að þú komst inn í líf okkar þá
varstu alltaf til staðar. Alltaf tilbúinn
að redda manni, sama hvað það var.
Það var allt „ekkert mál“ hjá þér. Þú
varst góður í gegn, Gísli, og það var
alltaf stutt í húmorinn og hláturinn.
Þú mættir alltaf með bros á vör og
tókst vel utan um mann með stóru og
hlýju faðmlagi. Þú varst ekki kærast-
inn hennar Auðar, þú varst bróðirinn
sem skutlaðir henni sveitanna á milli
til að leita að kærasta. Seinna meir
áttuð þið góðar stundir með fjölskyld-
um ykkar, þá bæði í foreldrahlutverk-
inu.
Veiðiskapurinn sameinaði ykkur
strákana og mikið var veitt. Áttuð þið
margar góðar stundir, bæði í Selánni,
uppá fjöllum og við „vafasamar“
rjúpnaveiðar. Aldrei skildum við
bræður hvernig þú gast veitt með
Ambassador-hjólinu og óþrjótandi
þolinmæði þína við að leysa flækjurn-
ar eftir tilraunir okkar bræðranna. Í
veiðiferðunum gafst líka tími til að
liggja í grasinu með einn kaldan á
spjalli um lífið og tilveruna. Ávallt
stóð heimili ykkar Höllu okkur öllum
opið og það var alltaf notalegt og af-
slappað að koma í heimsókn til ykkar.
Jafn gaman og heimilislegt var að fá
ykkur fjölskylduna í Heiðarlundinn
og þá lagðir þú þig í sófanum eins og
við hin og allir reyndu að ná að eiga
stund með ykkur. Tilhugsunin að sjá
þig aldrei aftur gefur manni sting í
hjartað. Við erum þakklát fyrir allar
þær stundir sem við höfum átt með
þér í gegnum árin. Þín verður sárt
saknað, elsku bróðir.
Elsku Halla, Auður Björk, Eva
Hrund, Ingvar, Ólafur og aðrir ást-
vinir. Orð mega sín lítils á þessari
stundu. Þið eigið okkar dýpstu sam-
úð. Hugur okkar og hjarta er hjá ykk-
ur á þessum erfiðu stundum.
Ólafur, Auður, Steinunn,
Ketill, Hildur og
Ragnheiður Ketilsbörn.
Gísli Ólafur Ólafsson
HINSTA KVEÐJA
Elsku Gísli, við kveðjum þig
með þessu fallega ljóði og þökk-
um þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir okkur. Við munum aldrei
gleyma þér.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
F.h. nemendaráðs Glerár-
skóla,
Inga Huld Pálsdóttir.
 Fleiri minningargreinar um Gísla
Ólaf Ólafsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐLAUGAR S. JÓNSDÓTTUR,
Sléttuvegi 13,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Skjóls.
Jón Sigurjónsson, Kristrún Sigurðardóttir,
Svala Sigurjónsdóttir, Lárus Örn Óskarsson,
Björn Ágúst Sigurjónsson, Vilborg Anna Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.