Morgunblaðið - 26.02.2011, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 2011
✝ Ólöf fæddist íSkuld á Hellis-
sandi 2. nóvember
1922. Hún lést á
Landspítalanum
17. febrúar 2011.
Foreldrar hennar
voru hjónin Jóhann
Kristján Þór-
arinsson frá Sax-
hóli í Breiðavík-
urhreppi, f. 17. júlí
1887, d. 26. sept-
ember 1924, og Katrín Þorvarð-
ardóttir frá Hallsbæ á Hellis-
sandi, f. 1. febrúar 1890, d. 7.
desember 1966. Systur Ólafar
voru Þórheiður, f. 7. júlí 1914 d.
30. ágúst 1985, og Jensína
Ágústa, f. 8. júní 1918, d. 26.
mars 1998.
Ólöf giftist 6. október 1941
Halldóri Benediktssyni frá Hell-
issandi, f. 6. maí 1920, d. 27. okt
1993. Halldór var sonur Bene-
dikts S. Benediktssonar kaup-
manns, f. 26. nóvember 1890, d.
2. desember 1973, og konu hans
Geirþrúðar Kristjánsdóttur, f.
26. október 1889, d. 21. mars
1958. Börn Ólafar og Halldórs
eru: 1) Þorgerður Elín, f. 26.
mars 1943, gift Gísla Jóni Gísla-
syni, f. 26. mars 1936, d. 6. des-
ember 2006, (þau skildu). Börn
gift Hallvarði Hans Gylfasyni, f.
1975, þau eiga tvö börn saman,
Hallvarður á einnig son. b) Inga
Hlín, f. 1979. 4) Ragnheiður
Guðrún, f. 3. október 1953, gift
Vilhjálmi Gunnarssyni, f. 15.
nóvember 1955, dætur þeirra
eru: a) Katrín Lára, f. 1979, gift
Sverri Erni Valdimarssyni, f.
1974, þau eiga tvo syni. b)
Helga Júlía, f. 1984, sambýlis-
maður hennar er Hreinn Bern-
harðsson, f. 1984.
Ólöf ólst upp í húsinu Skuld á
Hellissandi hjá móður sinni og
tveim eldri systrum en faðir
þeirra fórst með vélbátnum
Rask frá Ísafirði haustið 1924,
nafn hans er skráð á minning-
aröldurnar við Fossvogskirkju.
Einnig voru á heimilinu Þor-
varður bróðir Katrínar og
Ragnheiður móðir þeirra. Ólöf
gekk í Barnaskóla Hellissands, í
kvöldskóla að honum loknum og
síðar í Ingimarsskóla í Reykja-
vík. Ólöf og Halldór byrjuðu
sinn búskap á Hellissandi árið
1941 á Bjargi, húsi foreldra
Halldórs. Árið 1944 keyptu þau
húsið Ásbyrgi sem þau bjuggu í
til ársins 1978 þegar þau fluttu
til Reykjavíkur. Ólöf söng í
kirkjukór Ingjaldshólskirkju frá
unglingsárum. Áhugamálin
voru ýmis, má þar nefna ferða-
lög innanlands, veiði í ám og
vötnum og síðar Spánarferðir.
Ólöf verður jarðsungin frá
Ingjaldshólskirkju í dag, 26.
febrúar 2011, og hefst athöfnin
kl. 12.
þeirra eru: a) Hall-
dór, f. 1965, kvænt-
ur Carolinu Lasa-
dio Alquino, f.
1976, þau eiga einn
son. b) Kristín
Geirþrúður, f.
1970, sambýlis-
maður hennar var
Elías Kristjánsson,
f. 1966, d. 1997,
þau eiga tvö börn
saman, Kristín á
einnig dóttur. c) Elín Jóna, f. 3.
október 1974, sambýlismaður
hennar er Paul Hebdige, f.
1958. 2) Jóhann Þór, f. 6. maí
1949, kvæntur Þórlaugu Arn-
steinsdóttur, f. 2. október 1950.
Dóttir Jóhanns og Ingibjargar
Þórunnar Aðalsteinsdóttur er
Guðrún Aldís, f. 1970, gift Jó-
hanni Gísla Jóhannssyni, f.
1968, þau eiga þrjú börn. Dætur
Jóhanns og Þórlaugar eru: a)
Halla, f. 1973, gift Richard
McLean, f. 1971, þau eiga þrjá
syni. b) Arnheiður, f. 1975, gift
Þorberg Þórði Þorbergssyni, f.
1976, þau eiga fjögur börn sam-
an, Arnheiður átti áður son. c)
Ólöf, f. 1975. Hún á tvo syni. 3)
Hafdís, f. 21. júní 1951, gift Páli
Pálssyni, f. 16. apríl 1950, dætur
þeirra eru: a) Lóa Dögg, f. 1972,
Elsku amma mín, ég kallaði þig
alltaf ömmu í Gautó, enda bjóst
þú í Gautlandinu í Reykjavík frá
því ég fæddist. Þar voru öll árin,
jólaboð á jóladag með heita
súkkulaðinu í fína bollastellinu
þínu. Aldrei lést þú deigan síga og
hélst síðasta boðið núna um þessi
jól. Þú varst alltaf svo kát og við
áttum oft gott spjall í eldhúsinu
þínu síðustu árin þar sem þú
spurðir mig ávallt hvenær ég færi
næst til útlanda. Þér þótti afar
vænt um þegar við barnabörnin
sendum þér póstkort frá útlönd-
um og þau voru ófá kortin sem þú
fékkst frá mér. Við ferðuðumst
líka mikið saman þegar ég var
yngri. Ég fór til dæmis í mína
fyrstu sólarlandaferð 7 ára göm-
ul, með þér og afa, mömmu og
pabba og Lóu Dögg systur nöfnu
þinnar. Þær ferðir urðu síðan
margar næstu árin og á ég góðar
minningar frá þeim. Skemmtileg-
ar ferðir innanlands eru líka
minnisstæðar s.s. berjaferðirnar
á haustin vestur á Snæfellsnes.
Krækiberin voru þín uppáhalds-
ber en við hin tíndum aðalbláber-
in. Helst vildir þú vera í hrauninu
að tína þegar sá tími ársins var.
Ætli við mamma höfum ekki erft
þennan áhuga á berjatínslu beint
frá þér.
Þú hafðir gaman af því að
ganga og líklega má þakka það
þinni góðu heilsu langt fram eftir.
Útiveran skipti þig máli og það
var ósjaldan sem ég heyrði þig
tala við trén og blómin. Þú varst
líka mikið fyrir það að hafa þig vel
til. Fastir liðir voru skartgripir,
klútar, pils og já sólgleraugu sem
ég man varla eftir því að hafa séð
þig án.
Þú varst afar mikil handverks-
kona, skarst listavel út, málaðir,
prjónaðir og varst í keramík. Það
eru margir fallegir hlutir sem þú
skilur eftir þig og fá að njóta sín
hjá okkur fjölskyldunni. Með
söknuð í hjarta og þakklæti minn-
ist ég þín og veit að afi tekur vel á
móti þér.
Þú sofnað hefur síðsta blund
í sælli von um endurfund,
nú englar Drottins undurhljótt
þér yfir vaki – sofðu rótt.
(Aðalbjörg Magnúsdóttir.)
Guð geymi þig.
Inga Hlín Pálsdóttir.
Elsku amma Lóa er nú farin.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund hrannast upp minningar
tengdar henni. Ég man fyrst eftir
henni í Ásbyrgi á Hellissandi þar
sem þau afi bjuggu stóran hluta
ævi sinnar. Mér fannst mikið æv-
intýri að koma þangað enda mikið
nýtt að sjá fyrir borgarbarn í
sjávarþorpi. Flestar minningar
tengdar ömmu Lóu á ég þó úr
Gautlandinu þar sem þau afi áttu
heima eftir að þau fluttu til
Reykjavíkur. Amma var mikill
sóldýrkandi og þegar maður kom
í Gautlandið á sólbjörtum degi
var hún búin að galopna út á sval-
ir, komin í sólbað og búin að bera
á sig sólarolíu. Það var heldur
engin hindrun fyrir hana ömmu
eftir að afi lést að fara ein út til
Spánar í sólina enda var hún dug-
leg að eignast vini þar, bæði ís-
lenska og spænska. Það var gam-
an að koma til ömmu og afa í
hjólhýsið sem þau höfðu staðsett
á Skógarströnd á Snæfellsnesinu.
Ég man líka eftir veiðiferðunum í
Hlíðarvatni og einnig berjatínsl-
unni undir jökli.
Þrátt fyrir að amma væri kom-
in á efri ár þá var það engin hindr-
un hjá henni að fara í göngutúra,
ég var alltaf jafn hissa þegar hún
sagði mér hvað hún væri búin að
fara í langan göngutúr yfir dag-
inn. Ömmu var margt til lista lagt
og á ég hluti eftir hana sem mér
þykir afar vænt um. Hafdís Huld
er líka afar ánægð með öll dúkku-
fötin sem hún prjónaði handa
henni.
Það er skrýtið að hugsa til þess
að miðpunktur fjölskyldunnar,
sem heimili ömmu var, skuli vera
horfinn og nú verður ekkert jóla-
boð hjá ömmu í Gautó þar sem
ættingjarnir voru vanir að hittast.
Með hlýhug og kærleika kveð ég
þig, elsku amma mín. Guð geymi
þig.
Þín,
Lóa Dögg Pálsdóttir.
Í dag kveðjum við ömmu Lóu.
Amma var lífsglöð, hláturmild
og alltaf með bros á vör. Hún var
náttúrubarn, alin upp á Hellis-
sandi og áttu Snæfellsnesið og
jökullinn sérstakan stað í huga
hennar. Amma var stór hluti af
fjölskyldunni og fylgdist af áhuga
með fólkinu sínu. Það var alltaf
gott að koma til hennar í Gaut-
landið enda var hún mikil fé-
lagsvera og þótti gaman að hafa
fólk í kringum sig.
Amma var dugleg að ganga og
gekk mikið um Fossvogsdalinn,
oftast í hælaskóm með bleikan
varalit. Hún hafði óskaplega gam-
an af ferðalögum og ferðaðist
mikið um landið með afa. Amma
átti sér þann sið að hlaða litlar
vörður og liggja þær eins og
minnisvarðar um hana hér og þar.
Skógarströndin var hennar stað-
ur og þangað var hún alltaf til í að
skreppa. „Eigum við að koma út á
Skógarströnd“ átti hún til að
segja á góðum dögum eða „Eig-
um við að koma út á Snæfellsnes“.
Skemmtilegast var að fara með
ömmu á sumrin í berjamó. Þá var
hún í essinu sínu og sagði okkur
sögur af fólki og hvernig lífið var
þegar hún var ung. Það var unun
að fylgjast með henni veltast um
berjabrekkurnar og koma síðust
allra með fullar fötur af berjum.
Við munum minnast ömmu í sum-
ar og á komandi árum þegar við
skreppum út á nes á hennar staði,
veiða í vötnunum hennar og afa,
hlaða vörðu, tína ber undir jökli
og koma svo við á Skógarströnd-
inni.
Með þakklæti og söknuði
kveðjum við þig, elsku amma. Við
munum gleðjast saman yfir öllum
þeim ótal minningum sem þú
gafst okkur.
Þínar,
Katrín og Helga Júlía.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þegar ég minnist ömmu kemur
margt upp í hugann. Fyrstu
minningarnar eru síðan ég var lít-
il stelpa í Hrísey og amma og afi
eyddu sumrunum þar við trilluút-
gerð. Síðustu minningarnar eru
úr Gautlandinu, sitjandi við eld-
húsborðið að spjalla og amma að
prjóna. Við amma gátum spjallað
um heima og geima. Við áttum
það sameiginlegt að hafa mikið
dálæti á berjum og geta rætt þau
fram og til baka. Amma gladdist
mjög þegar henni voru færð ber,
sérstaklega ef þau voru tínd vest-
ur á Snæfellsnesi þar sem
stærstu og bestu berin voru að
hennar mati. Tengsl ömmu við
Snæfellsnesið, þar sem hún bjó að
mestu til ársins 1978 voru sterk
og skipaði Snæfellsjökull sérstak-
an sess í hjarta hennar.
Naglalökk, varalitir, perlur og
gull koma upp í hugann þegar ég
hugsa um ömmu og gat hún ekki
án þess verið. Hún lagði sig alla
tíð fram við að vera vel til fara og
tókst vel til í þeim efnum. Skipti
þá engu hvort hún var á leið í
veislu, kirkju eða berjamó. Amma
var skemmtileg kona og vel með á
nótunum fram á síðasta dag. Það
veitti henni mikla ánægju að hitta
börnin sín, barnabörn og barna-
barnabörn og fylgjast með lífi
þeirra. Alltaf spurði hún um
strákana mína þegar ég kom til
hennar og hafði hún orð á því ef
henni fannst orðið langt síðan hún
sá þá. Ég var svo lánsöm að búa í
nágrenni ömmu undanfarin ár og
geta heimsótt hana reglulega. Ég
á eftir að sakna þessara stunda,
þær hafa gefið mér mikið og
minnist ég þeirra með þakklæti
og gleði.
Hvíldu í friði, elsku amma.
Ólöf Jóhannsdóttir.
Fyrstu minningarnar um
ömmu í Reykjavík, eins og við
systur kölluðum hana, eru frá
heimsóknum okkar í Gautlandið.
Þar nutum við þess að hitta
ömmu og afa, skreppa í Grímsbæ
og hlusta á umferðarniðinn frá
Bústaðaveginum á kvöldin þegar
við fórum að sofa, allt ævintýri í
mínum huga. Við áttum einnig
góða daga með ömmu og afa í
hjólhýsinu þeirra við Breiðaból-
stað á Skógarströnd umkringd
friðsælli náttúrunni sem þau
unnu svo mjög.
Amma og afi komu til Hríseyj-
ar á sumrin þar sem þau dvöldu
hjá okkur. Við fengum að veiða
með þeim og kíkja niður á
bryggju þegar komið var í land
með aflann. Amma gaf sér góðan
tíma við hekl þar sem hún heklaði
með okkur föt á dúkkur af öllum
stærðum og gerðum. Dúkkufötin
vekja enn í dag góðar minningar,
ekki aðeins hjá mér heldur hjá
börnunum mínum sem hafa síð-
ustu árin fengið óteljandi send-
ingar af fallegum hlutum á sig og
dúkkurnar. Allir þessir hlutir
bera með sér alúðina og glæsi-
leikann sem einkenndi ömmu.
Amma var opin, með sól í hjarta
og ávallt glaðværð í kringum
hana. Hún gerði sér far um að
spjalla við fólk hvar sem hún kom
og kynntist þannig fjölmörgum,
ekki síst á ferðalögum sínum.
Alltaf spurði hún frétta af vinum
og kunningjum þegar við hitt-
umst og hafði hún einlægan
áhuga á lífi og störfum allra
þeirra sem hún kynntist á lífsleið-
inni.
Í síðustu heimsókn minni sýndi
amma mér altarisbænina sína
sem hún fór með í fermingu sinni
árið 1936 í Ingjaldshólskirkju.
Bænina hafði hún nærri sér allt
sitt líf, þessi orð voru henni leið-
arljós: Jesús sagði: Hjarta yðar
skelfist ekki. Trúið á Guð og trúið
á mig. (Jóh.14.1) Nú hefur Jesús
búið ömmu stað hjá sér og tekið
hana aftur til sín. Við sem eftir
stöndum förum eftir því sem
amma bað um, grátum ekki þegar
hún er farin heldur þökkum fyrir
gott og hamingjuríkt líf sem við
fengum að njóta með henni.
Arnheiður Jóhannsdóttir.
Heiðurskonan Ólöf Jóhanns-
dóttir er fallin frá. Okkur langar
með fáeinum orðum að minnast
hennar. Hún bar með sér glæsi-
leika hvert sem hún fór. Þegar ég,
nýflutt á Hellissand, fór að syngja
í kór Ingjaldshólskirkju upp úr
1960 var hún þar og hafði verið
allt frá unglingsárum. Við sung-
um saman í kórnum þar til þau
hjón tóku sig upp og fluttu til
Reykjavíkur 1978. Einnig minn-
umst við hennar sem eins af
stofnfélögum slysavarna-
deildarinnar Helgu Bárðardóttur
en þar sat hún í stjórn við stofnun
og nokkur ár þar á eftir. Þetta fé-
lag var henni ávallt mjög kært.
Einnig starfaði Lóa í kvenfélag-
inu á Hellissandi.
Hún og maður hennar Halldór
Benediktsson sem lést fyrir um
það bil 18 árum bjuggu í húsi sínu
Ásbyrgi við Keflavíkurgötu á
Hellissandi, sömu götu og við hóf-
um búskap við. Það er mikið lán
fyrir lítil byggðarlög að eiga svo
trausta og ábyggilega þegna sem
þau, enda gegndu þau ýmsum
trúnaðar- og ábyrgðarstörfum
hér í sinni heimabyggð. Við vor-
um svo lánsöm að fá dóttur þeirra
hjóna, Hafdísi, til að gæta elstu
drengjanna okkar. Hjá henni
voru þeir í traustum höndum.
Þetta var fyrir tíma leikskóla eða
annarrar opinberrar barnagæslu
og því kærkomið að fá ábyggileg-
an ungling til að gæta barna úti
við yfir sumarið.
Hin trausta vinátta þeirra
hjóna var okkur mikils virði. Með-
an þau bjuggu á Hellissandi voru
ófáar veiðiferðirnar farnar í félagi
við þau. Oft voru börnin okkar
með í för, ekki ömuðust þau við
því þótt auðvitað heyrðist oft í
þeim og líf væri í tuskunum,
þeirra börn orðin uppkomin og
því ekki með. Þessar ferðir eru
okkur ógleymanlegar og hve
samrýmd þau voru í veiðinni, hún
fylgdi bónda sínum eftir frá
morgni til kvölds við árnar eða
vötnin. Áhuginn og gleðin við
veiðina og veruna úti í náttúrunni
leyndi sér ekki.
Eftir að þau fluttu til Reykja-
víkur varð vík milli vina en þráð-
urinn slitnaði þó ekki. Tryggð
hennar við æskuslóðirnar vissum
við um og sannaðist hún best er
hún valdi að kveðja héðan frá
Ingjaldshólskirkju. Blessuð sé
minning hennar. Fjölskyldu
hennar vottum við innilega sam-
úð.
Auður og Smári.
Ólöf P.
Jóhannsdóttir
likkistur.is
Íslenskar kistur og krossar.
Hagstæð verð. Sími 892 4605
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Útfararþjónusta
Davíðs Ósvaldssonar ehf
Davíð Ósvaldsson
Útfararstjóri
S. 896 8284 / 551 3485
Óli Pétur Friðþjófsson
Útfararstjóri
S. 892 8947
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ELFAR BERG SIGURÐSSON
hljómlistarmaður
og fyrrv. kaupmaður,
Efstakoti 6,
Álftanesi,
lést á Landspítalanum föstudaginn 18. febrúar.
Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju mánudaginn 28. febrúar
kl. 13.00.
Guðfinna Sigurbjörnsdóttir,
Unnur Berg Elfarsdóttir, Guðgeir Magnússon,
Bjarni Berg Elfarsson, Berglind Libungan,
Ylfa Berg Bjarnadóttir og Birna Berg Bjarnadóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓNA LAUFEY HALLGRÍMSDÓTTIR,
Eyja,
Heiðargerði 27,
Reykjavík,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
fimmtudaginn 24. febrúar.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju miðvikudaginn 2. mars
kl. 11.00.
Margrét Þóra Guðmundsdóttir, Ólafur Þór Sigurvinsson,
Kristján Guðmundsson, Margrét Jóhannsdóttir,
Ásta Vilhelmína Guðmundsdóttir, Ásgeir Sigurvinsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
DAGBJÖRT GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hólmgarði 25,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 20. febrúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 3. mars
kl. 13.00.
Jóhanna Jóhannesdóttir,
Þóra Björt Sveinsdóttir, Andri Berg Haraldsson,
Jóhannes Berg Andrason, Tómas Berg Andrason,
Þorsteinn Jóhannesson, Ólöf Erlingsdóttir,
Ingibjörg Sigurðardóttir, Guðmundur Vignir Sigurðsson,
Steinunn S. Kristjánsdóttir.