Morgunblaðið - 26.02.2011, Blaðsíða 34

✝ Gústaf Þor-valdsson
fæddist 30. maí
1979. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu að
Syðra-Seli,
Hrunamanna-
hreppi, 15. febr-
úar 2011.
Foreldrar
Gústafs eru Þor-
valdur Jónasson
f. 6. október 1954 og Agnes
Böðvarsdóttir f. 11. janúar
1959. Systir Gústafs er Fjóla
Dögg f. 15. nóvember 1975.
Eiginmaður hennar er Ægir
Garðar Gíslason f. 29. desem-
ber 1975. Börn þeirra eru,
Þorvaldur Elías f. 1. ágúst
1997, Gísli Garðar f. 1. maí
2000 og Agnes Ósk f. 29. nóv-
ember 2005.
Eftirlifandi sambýliskona
Gústafs er Donata Klement-
owska f. 22. september 1977.
Foreldrar Do-
nötu voru Adolf
Klementowski f.
22. september
1946, d. 17. sept-
ember 1994 og
Lidia Klement-
owska f. 14. júní
1954, d. 24. des-
ember 1997.
Systur Donötu
eru, Eva Góra f.
7. september
1972, búsett í Póllandi. Bos-
ana Józefik f. 11. ágúst 1976,
búsett með fjölskyldu sína á
Flúðum og María Skóra f. 28.
ágúst 1980, búsett ásamt fjöl-
skyldu á Flúðum. Börn Gúst-
afs og Donötu eru, Axel
Fannar f. 19. maí 2001, Pat-
rik f. 14. mars 2005 og Ka-
milla Rós f. 7. mars 2007.
Útför Gústafs fer fram frá
Hrunakirkju, Hrunamanna-
hreppi, í dag, 26. febrúar
2011, og athöfnin hefst kl. 14.
Elsku Gústi minn, ég trúi því
varla ennþá að þú sért farinn. Á
einhvern hátt finnst mér að þú
eigir eftir að koma til mín og
biðja mig að koma með þér því þú
ætlir að sýna mér eitthvað eins
og þú svo oft gerðir. Seinustu
daga er ég búin að vera skoða
myndir af þér og svo margar
minningar hafa komið upp í huga
minn. Við vorum mikið saman og
þá sérstaklega sem börn og ég á
svo margar góðar minningar. Við
gátum brallað ýmislegt og fund-
um okkur alltaf eitthvað að gera,
þá sérstaklega þegar við vorum í
sveitinni. Við lékum okkur í
skurðum, tíndum pöddur, fórum í
fjósið, busluðum í ánni, lékum
okkur með dýrunum þá sérstak-
lega Spora, Surtlu og Snúllu og
svo margt fleira. Við gerðum líka
nokkur prakkarastrik sem ég get
ekki annað en brosað yfir og
hlegið. Allar þessar minningar
geymi ég vel og mun deila með
fjölskyldu þinni og þá sérstak-
lega gullmolunum þínum þeim
Axel Fannari, Patrik og Kamillu
Rós.
Fyrir nokkru var einhver kona
búin að spá því að það kæmi stór
jarðskjálfti á því svæði sem ég bý
og hann átti að koma um mið-
nætti, ekki margir trúðu þessu en
ég var í vafa, enda frekar hrædd
við jarðskjálfta. Kvöldið sem
jarðskjálftinn átti að koma var ég
ein heima þegar þú hringdir. Þú
spurðir mig hvort ég tryði þessu
nokkuð með þennan jarðskjálfta,
ég varð nú að viðurkenna fyrir
þér að ég væri ekkert að drífa
mig neitt að hátta eða fara úr úti-
skónum. Við töluðum saman í dá-
góðan tíma og ég gleymdi öllu um
þennan jarðskjálfta. Þegar komið
var að því að kveðja bentir þú
mér á að mér væri nú örugglega
óhætt að fara að sofa því það væri
komið vel yfir tímann sem jarð-
skjálftinn átti að koma. Ég er þér
svo þakklát fyrir að hafa hringt
þetta kvöld og haldið mér fé-
lagsskap.
Þú varst mér sem bróðir og ég
elska þig og sakna þín. Takk fyrir
allt og allt.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Elsku Donata, Axel Fannar,
Patrik, Kamilla Rós, Agnes,
Valdi, Fjóla Dögg og fjölskylda,
sorgin og söknuðurinn er mikill,
ég bið góðan guð að styrkja ykk-
ur á þessum erfiðum tímum.
Bless, elsku Gústi, ég veit að það
var vel tekið á móti þér þar sem
þú ert núna. Ég mun aldrei
gleyma þér og þú munt ávallt
eiga sérstakan stað í hjarta mér.
Sjáumst seinna.
Þín frænka,
Fjóla Sigrún.
Elsku Gústi, þegar mamma
hringdi í mig og sagði mér frétt-
irnar, að þú værir farinn, þá var
svar mitt: „Ekki Gústi, hann var
vinur minn, mamma.“ Ég er ekki
bara að missa einn af mínum
bestu vinum, heldur er líka eins
og ég sé að missa bróður, þú
varst alltaf svo stór partur af
mínu lífi, elsku vinur.
Þetta er svo ósanngjarnt og
svo ótímabært, þið voruð að flytja
í nýja húsið ykkar og þremur
dögum síðar ertu farinn, verður
bráðkvaddur á æskuheimilinu
þínu, það sannast að þeir deyja
ungir sem Guðirnir elska.
Þær eru margar minningarnar
sem við eigum, enda búin að
þekkjast frá fæðingu og margt
sem við höfum brallað saman, að
færi ég að telja allt upp þá yrðu
úr margar og þykkar bækur. En
það voru t.d. veiðiferðirnar, hjó-
latúrarnir, leikirnir á veturna og
leikirnir á sumrin þar sem Fjóla
Sigrún og fleiri, sem voru í sveit-
inni okkar á sumrin, tóku þátt í.
Þau voru ófá dýrin sem við
tókum á móti og hugsuðum um,
eins og hrafninn, já og svanurinn
Jónas, þetta voru stundum
óvenjuleg gæludýr. Við vorum
alltaf bestu vinir og vörðum hvort
annað ef eitthvað var, enda var
okkur líka oft strítt á að við vær-
um kærustupar, en okkur var
sama. Þú lékst með mér í barbie
og ég fór á kaf í drulluna með þér.
Við gerðum í því að pirra gelgj-
urnar á bænum, Halldóru og
Fjólu Dögg, þær voru með alveg
svakalega unglingaveiki og dýrk-
uðu okkur (eða hitt þó heldur).
Og Spori gamli sem ég var alltaf
svo svakalega hrædd við, þú
passaðir alveg upp á að hann
væri ekki nálægt þegar ég var að
koma og núna eru þið vinirnir ef-
laust saman.
Svo liðu unglingsárin og ég
man að þú varst nýkominn með
bílpróf, rúntandi um á hvítu Löd-
unni, sem var aðalkagginn og
maður fékk alveg að prófa. Sam-
skiptin minnkuðu aðeins þegar
ég fór úr sveitinni, en alltaf var
knúsast þegar við hittumst, enda
ennþá vinir og væntumþykjan
mikil og svo eins og þú hafðir orð
á síðasta sumar að þá er gaman
að sjá hvað börnin okkar eru
miklir vinir og spurning hvort
þau eigi eftir að eiga jafn frábær-
ar stundir og eignast jafn frá-
bærar minningar og við. Það
verður skrýtið að koma í sveitina
og enginn Gústi til að knúsa eða
hitta lengur, en ég skal lofa þér
því að börnin okkar halda áfram
að leika sér og ég lofa að segja
þeim sögur frá okkar æsku, nema
að ég sleppi kannski verstu
prakkarasögunum og þau fá að
heyra, elsku Gústi, hversu miklir
vinir við vorum og hversu vænt
mér þótti um þig. Börnin þín eru
að missa frábæran pabba og frá-
bæran félaga og Donata er að
missa frábæran mann og félaga.
Elsku Gústi minn, ég bíð eftir
að vakna af vondum draumi en sú
bið verður endalaus. Við munum
samt hittast einhvern tímann aft-
ur og spurning hvort við getum
þá rúntað aftur á Lödu sport eða
tekið að okkur hrafna og svani í
fóstur. Þangað til næst, knús
elsku vinur, ég sakna þín.
Elsku Donata, Axel Fannar,
Patrik, Kamilla Rós, Agnes,
Valdi, Fjóla Dögg og fjölskylda,
ég sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Minningin um
Gústa okkar mun alltaf lifa í mínu
hjarta og okkar allra sem hann
þekktu.
Kristín Ásta.
Í dag kveðjum við góðan
dreng.
Ég vildi ekki að trúa því þegar
mér var sagt síðastliðið þriðju-
dagskvöld að hann Gústi á Seli
væri dáinn. Sú harmafregn, að
ungur maður í blóma lífsins sé
hrifinn á brott frá okkur svo
skyndilega, er þyngri en tárum
taki og lítið samfélag, eins og
Flúðir, bókstaflega lamast við
slíka sorgaratburði.
Við Gústi kynntumst í raun
ekki fyrir alvöru fyrr en um vorið
2005 eftir að ég hafði hætt störf-
um hjá Gröfutækni og hann var
ráðinn í staðinn. Auðvitað vissum
við þó hvor af öðrum eins og
gengur í litlu samfélagi eins og
Hrunamannahreppi. Ég man eft-
ir því þegar hann kom til mín og
þakkaði mér fyrir að hafa gefið
honum eftir svo góða vinnu. Frá
þessu augnabliki þróaðist vinátta
okkar tveggja úr því að vera
kunningjar úr sömu sveit yfir í að
verða perluvinir.
Gústi var einn af þessum dem-
öntum sem þörfnuðust ekki slíp-
unar. Hverjar sem aðstæður
hans voru var hann ævinlega ró-
legur og yfirvegaður að eðlisfari,
sem oft kom skapstyggum mér til
góða, og hann hafði þann hæfi-
leika að geta róað niður umhverfi
sitt. Ef leikar æstust á skemmt-
unum á Flúðum var hann jafnan
kominn til að róa niður mann-
skapinn. Oft var sagt um Gústa
að hann væri svo rólegur að ef
hann stykki út í læk myndi vatnið
stöðvast með honum. Þá var
hann góður vinur vina sinna og
var alltaf til í að hjálpa vinum sín-
um við tilfallandi verkefni eða
vandamál, þá var Gústi mættur,
boðinn og búinn að hjálpa til.
Gústi var mikill veiðimaður og
stundaði það áhugamál sitt við
hvert tækifæri sem gafst. Síðast-
liðið haust fórum við nokkrir vin-
ir, í félagi við Gústa, að veiða í
Tungufljóti. Ekki var aflinn mik-
ill, enginn fiskur, en samveran
var það sem skipti okkur vinina
mestu máli. Þó mun mér eflaust
verða minnisstæðust veiðiferð
okkar tveggja um miðja nótt í
Litlu-Laxá, vopnaðir ljóskastara
og öngli uppi á miðri brú, að
reyna að krækja í silunga sem við
urðum varir við.
Elsku Gústi minn. Þú varst
tekinn frá okkur allt of fljótt. Við
áttum eftir að gera svo margt
saman, sem nú verður aldrei. Ég
mun sakna bíltúranna okkar sem
við tókum svo oft, sakna sam-
ræðnanna um lífið og tilveruna,
ljóðanna þinna og allra hinna
hlutanna sem við gerðum og átt-
um saman. Ég þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast Gústaf
Þorvaldssyni, að hafa fengið að
þekkja hann, umgangast og læra
af honum. Minning hans mun lifa
í hjörtum okkar sem nú syrgja lát
góðs vinar.
Þeim Agnesi og Valda, Donötu
og börnum, Fjólu Dögg og öðrum
aðstandendum Gústa, sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur á sorgarstund.
Hvíldu í friði, kæri vinur.
Bjarki Eiríksson.
Elsku Gústi okkar.
Við eigum erfitt með að koma
orðum að hversu sárt við munum
sakna þín. Þetta ljóð mun segja
allt:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Elsku Donata, Axel Fannar,
Patrik, Kamilla Rós, Agnes,
Valdi, Fjóla Dögg og fjölskylda,
megi Guð styrkja ykkur á þess-
um erfiðum tímum. Minning um
góðan dreng lifir.
Kristrún og Sigurður (Diddi).
Þriðjudaginn 15. febrúar barst
okkur sú sorgarfrétt að einn úr
okkar hópi hefði kvatt þennan
heim. Á svona stundum vakna
dýrmætar æskuminningar og
með sorg í hjarta kveðjum við
kæran skólabróður með sálmi
Valdimars Briem,
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Við erum þakklát fyrir góða
samverustund sem við bekkjar-
félagarnir áttum saman síðastlið-
ið sumar þar sem Gústi var á
meðal okkar og enn sami ljúfling-
urinn. Megi ljúfar minningar um
góðan dreng lifa í hjörtum okkar
allra og vera ástvinum hans
styrkur og huggun.
F. h. bekkjarsystkinanna úr
Flúðaskóla,
Ragna Guðný og Dúna Rut.
Tómleiki og sorg fyllir hugann
þegar ungur maður er burt kall-
aður fyrirvaralaust frá konu,
ungum börnum, foreldrum, syst-
ur og stórum frændgarði.
Gústi á Syðra-Seli var ljúfur
drengur, góður vinur og ná-
granni. Fjölskyldan nýflutt í nýja
húsið sitt og framtíðin björt,
þetta er sárara en tárum taki.
Okkur hér á Efra-Seli langar að
minnast hans með fallegu ljóði.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Elsku Donata og börn, Agnes,
Valdi, Fjóla, Ægir og börn og
aðrir aðstandendur, okkar inni-
legustu samúðarkveðjur, góður
Guð styðji ykkur og styrki. Minn-
ing um góðan dreng lifir.
F.h. fjölskyldunnar á Efra-Seli,
Jóhanna S. Daníelsdóttir
(Hanna Sigga).
Þann 15. febrúar barst okkur
sorgarfrétt, hann Gústi okkar
hafði kvatt þetta jarðlíf. Það er
erfitt að átta sig á þessu og und-
anfarna daga hafa óteljandi
minningar um hann komið upp í
hugann.
Við áttum margar góðar
stundir saman á Útlaganum og
það verður ekki hægt að fylla upp
í skarðið sem hann skilur eftir sig
þar.
Gústi var einn af föstu punkt-
unum á Útlaganum og ef hann
var ekki mættur með kaffiboll-
ann sinn þegar við mættum til
vinnu spurðum við yfirleitt „kem-
ur Gústi í kvöld?“ eða „hvar er
Gústi?“. Alltaf var hann tilbúinn
að redda því sem redda þurfti,
klár í spjall og hafði frá svo
mörgu að segja. Þeir eru ótelj-
andi greiðarnir hans og ófáar
ferðirnar sem hann fór og sótti
fólk og skilaði aftur heim, alltaf
með bros á vör, enda bóngóður
með eindæmum. Gústi var eini
starfsmaðurinn sem átti sinn eig-
in kaffibolla og það var sannar-
lega ekki vinsælt ef einhver tók
hann til að drekka úr. Þessi bolli
var líklega mest notaði bollinn í
húsinu því Gústi var mikill kaffi-
maður.
Hrunalaug var honum kær og
sótti hann oft ró þangað, sem og
við veiðar í vatnsföllum sveitar-
innar því sveitin okkar og náttúr-
an voru honum mjög kær.
Við erum öll þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast svo góð-
um dreng sem Gústi var og verð-
ur hans sárt saknað í okkar litla
hópi. Við eigum eftir að varðveita
minningarnar og gleðjast yfir að
eiga þær.
Við samstarfsfólkið verðum
ekki þau einu sem munum sakna
hans sárt á Útlaganum, gestirnir
okkar munu gera það líka, bæði
heimafólk og aðkomufólk.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Donata, Axel Fannar, Patrik,
Kamilla Rós, Agnes, Valdi, Fjóla
Dögg og fjölskylda, okkar inni-
legustu samúðarkveðjur til ykkar
allra.
F.h. samstarfsfólks og eigenda
Útlagans, Flúðum,
Árni Hjaltason.
Elsku Gústi,
Nú er komið að kveðjustund
að sinni. Það setti alla hljóða þeg-
ar þú varst kallaður svona snöggt
í burtu. Það er sárt að sjá á eftir
þér svona í blóma lífsins frá konu
og ungum börnum, nýfluttur í
nýtt hús en við trúum að það hafi
verið tekið vel á móti þér í öðrum
heimi.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Það er ekki hægt að segja í ör-
fáum orðum það sem mann lang-
ar til að segja og eingöngu tíminn
getur mildað þessa sáru sorg sem
hvílir yfir okkur öllum og við
verðum að læra að lifa með.
Guð blessi blíðu börnin þín
og sorgir þeirra sefi.
Senn vorsins sólin skærar skín
þeim von og gleði gefi.
(S.H.)
Hvíl þú í friði.
Elsku Donata, Axel, Patrik, Ka-
milla, Agnes, Valdi, Fjóla og fjöl-
skylda. Megi algóður Guð styrkja
ykkur í sorginni.
Margrét og fjölskylda Brún.
Gústaf
Þorvaldsson
HINSTA KVEÐJA
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku pabbi okkar.
Við söknum þín og munum
alltaf elska þig.
Axel Fannar, Patrik
og Kamilla Rós.
34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 2011
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
VIGDÍS JÓNSDÓTTIR,
Melgerði 18,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi þriðju-
daginn 22. febrúar.
Harald S. Þorsteinsson,
Alfa Kolbrún Þorsteinsdóttir, Ingimundur Einarsson,
Þorsteinn Haraldsson, Katrín L. Benphad,
Sigurður Haraldsson, Deise Luzia Dos Santos,
Vigdís Haraldsdóttir, Fabio Patrizi
og langömmubörnin.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
AÐALSTEINS GUÐBRANDSSONAR
frá Ólafsvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Hrafnistu
Reykjavík fyrir frábæra umönnun.
Sigríður Aðalsteinsdóttir, Ole Dangvard Jensen,
Sjöfn Aðalsteinsdóttir,
Guðrún Aðalsteinsdóttir, Ævar Guðmundsson,
Þórheiður Aðalsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.