Morgunblaðið - 09.04.2011, Síða 44

Margt er það og
margt er það
sem minningarnar vekur,
og þær eru það eina
sem enginn frá mér tekur.
(Davíð Stefánsson)
Haustið 1950 komu tvö stelpu-
skott í Laugaskóla. Önnur var úr
Eyjafirði, hin austan af Langa-
nesi. Þær urðu herbergissystur á
Laugum í tvo vetur. Á þessum
tíma varð til vinátta sem varað
hefur í 60 ár. Okkur leist ekki
neitt sérlega vel hvorri á aðra til
að byrja með, en þegar ég veikt-
ist mjög alvarlega kom innri
maður Sigríðar í ljós. Hún vakti
yfir mér nótt eftir nótt, og lagði
sig alla fram til hjálpar. Þessi
reynsla varð til þess að við bund-
umst traustum vináttuböndum,
sem entust til hennar hinstu
stundar.
Veturinn 1953-1954 fórum við
á Húsmæðraskólann á Löngu-
mýri, þar kynntist Sigríður eft-
irlifandi eiginmanni sínum Gunn-
Sigríður Óladóttir
✝ Sigríður Óla-dóttir fæddist á
Þórshöfn 12. apríl
1935. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans, Landa-
koti, 30. mars 2011.
Sigríður var
jarðsungin frá
Kópavogskirkju 7.
apríl 2011.
ari Eysteini Sigur-
björnssyni frá Gróf-
argili í Skagafirði.
Þau fluttu fljótlega
til Kópavogs, þar
var ég og mín fjöl-
skylda oft gestkom-
andi og nutum sam-
vista og hjálpsemi
frá þeim hjónum
báðum. Oft ef leita
þurfti til lækninga
suður var annast um
okkur líkt og við værum í þeirra
fjölskyldu.
Ég þakka af heilum huga liðna
tíð, ég hef alltaf haldið mig við
Norðurlandið, en síminn var oft
notaður og málin rædd og álits
leitað í báðar áttir.
Ég hef mikið hugsað um vin-
áttuna undanfarna daga og fann
ljóð eftir Hákon Aðalsteinsson
sem mig langar að kveðja með og
vona að sé í lagi að fá lánað.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson)
Ég sendi Gunnari, börnum,
tengdabörnum, barnabörnum og
systkinum Sigríðar innilegar
samúðarkveðjur.
Þóra Björnsdóttir.
44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. APRÍL 2011

  

   

 
  

  
   
  
    
   

  
   
   HÓTEL SAGA, REYKJAVÍK
P
IP
A
R
\T
B
W
A
•
S
ÍA
Elsku amma
okkar, þú varst svo góð kona
með stórt hjarta og hjá þér fund-
um við fyrir mikilli hlýju, glæsi-
legri konu var ekki hægt að
finna, þú varst alltaf svo vel til
höfð með fínt lakkaðar neglur og
brostir þínu fegursta. Þér var
mjög annt um fólkið í kringum
þig og þú vildir öll mál leysa.
Þú varst stolt af barnabörn-
unum þínum öllum og varst allt-
af til staðar og til þess að hjálpa
ef eitthvað var að. Þú komst í all-
ar fermingar, afmæli og aðra við-
burði innan fjölskyldunnar á
meðan þú varst uppá þitt besta.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til ykkar afa, þið kunn-
uð sko að taka á móti gestum,
stundum bakaðir þú vöfflur og
gerðir það eins og fagmaður
enda bestu vöfflurnar í bænum.
Við erum rosalega þakklát
fyrir að hafa átt þig að ömmu og
Sigríður Kristín
Davíðsdóttir
✝ Sigríður Krist-ín Davíðsdóttir
fæddist í Ólafsdal í
Gilsfirði 25. októ-
ber 1930. Hún lést á
Landakoti 31. mars
2011.
Sigríður Kristín
var jarðsungin frá
Grafarvogskirkju
7. apríl 2011.
eigum eftir að
sakna þín sárt, þú
munt alltaf eiga
stað í hjörtum okk-
ar. Við kveðjum þig
með söknuði og
sjáumst eflaust síð-
ar.
Elsku afi, þinn
missir er mikill og
við vottum þér okk-
ar dýpstu samúð og
styðjum hvort ann-
að í sorginni.
Guð, láttu ljósið sem hér logar
glæða ljósið innra með okkur.
Þegar myrkur sorgarinnar fyllir
hugann, láttu þá ljós minninganna
rýma því burt.
Guð, lát það góða og kæra sem
við höfum misst dvelja með okkur
og lýsa okkur og vekja vilja, þrótt
og þrek til að halda áfram.
Guð, við þökkum þér allt sem var
okkur ljós á vegi og lýst hefur upp
í erfiðleikum, angist og ógn.
Guð íþínu ljósi sjáum við ljós.
Við þökkumþér fyrir þau öll, lífs og
liðin sem lifa í ljósi kærleika þíns,
í Jesú nafni. Amen
(Karl Sigurbjörnsson)
Þín barnabörn,
Sigríður Kristín Davíðsdóttir,
Þorbjörg Katrín Davíðsdóttir,
Sandra Ósk Magnúsdóttir og
Gunnar Sigurður Magnússon.
Elsku Ásthildur, margar af
mínum minningum úr barnæsku
tengi ég Miðtúninu og uppeldinu
þar. Blokkin okkar var eins og
höll sem við strákarnir lékum
okkur í og allt um kring. Heitt
„pottakakó“ og sögustund að
kvöldi var jafnan hápunkturinn á
vel heppnuðum degi. Þú tókst
mig að þér líkt og eigið barna-
barn, allt til unglingsáranna á
iðnskólaárunum. Þau voru ófá
skiptin sem ég hjólaði til þín og
Lúðvígs og fékk pönnukökur hjá
þér og sögur af mömmu og pabba
frá verbúðarárunum. Þú vaktir
eftir okkur strákunum þegar við
fórum í bíó og lánaðir mér pening
þegar ég var blankur. Þegar ég
lít til baka og hugsa um allt fólkið
sem ég hef kynnst um ævina,
kemur þú og fjölskylda þín svo
sterk fyrir í minningunni. Minn-
Ingibjörg Ásthildur
Michelsen
✝ Ingibjörg Ást-hildur Michel-
sen fæddist 27. nóv-
ember 1938. Hún
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Seljahlíð 25. mars
2011.
Útför Ingibjarg-
ar Ásthildar fór
fram frá Guðríð-
arkirkju 1. apríl
2011.
ingin ber mig til
Tálknafjarðar,
minn heimabær og
mín uppeldissveit,
með áræði og dug
hafðir þú mikil áhrif
á þetta litla þorp.
Samfélagið var rík-
ara með manneskju
eins og þér.
Takk fyrir allar
sögustundirnar í
blokkinni, takk fyr-
ir að kenna mér að hjóla, takk
fyrir videóspólurnar, takk fyrir
pönnukökurnar, takk fyrir um-
hyggjuna, takk fyrir samfylgd-
ina.
Ég votta fjölskyldu þinni alla
mína samúð, megir þú lifa áfram í
minningunni.
Við kveðjustund vor hugur snýr
að vinskap, hverju sinni.
Frá barnæsku brýst minning skýr
af næstum, ömmu minni.
Ástkær mjög og hláturmild,
þó hörð í horn að taka.
Um vorsins þrautir, var hún sigld,
mun ávallt hjá mér vaka
Minning ein mun lifa nú
með sögum, milli manna.
Í hjarta mér er kærust sú
hún Ásthildur, eina sanna
Ólafur Sveinn Jóhannesson.
✝ GuðmundurSveinsson
fæddist á Hofs-
stöðum í Þorska-
firði í Reykhóla-
sveit 11. ágúst 1920.
Hann lést á Reyk-
hólum 24. mars
2011. Faðir hans
var Sveinn Sæ-
mundsson, ættaður
úr Dölum, og móðir
hans Sesselja Odd-
mundsdóttir úr Bolungarvík.
Árið 1942 kynnist Guðmundur
eftirlifandi konu sinni Halldóru
Guðjónsdóttur frá
Litlu-Brekku í
Geiradal. Guð-
mundur og Hall-
dóra hefja búskap á
Miðjanesi 1944 í tví-
býli við Játvarð Jök-
ul og Rósu Hjör-
leifsdóttur og eru
þar til vors 1948.
Frá Miðjanesi fara
þau að Borg og búa
þar í tvíbýli við Guð-
rúnu systur Guðmundar og
Brynjólf Jónsson. Frá Borg flytj-
ast þau árið 1952 að Gröf í Gufu-
dalssveit og bjuggu þar allan
sinn búskap. Þegar Guðmundur
og Halldóra kynntust átti hún
tvö börn fyrir, Guðrúnu Kol-
brúnu Pálsdóttur, f. 1939, og
Gísla Sævar Guðmundsson, f.
1941. Saman eignuðust Guð-
mundur og Halldóra tvær dætur,
þær Ósk Jóhönnu, f. 1946, og
Arndísi Ögn, f. 1954. Barnabörn-
in eru níu og langafabörnin eru
tíu.
Útför Guðmundar Sveins-
sonar fór fram á Reykhólum 2.
apríl 2011.
Guðmundur Sveinsson
Afi, þú varst ljósið okkar,
stuðningurinn okkar, ástin okkar.
Þú verður ávallt í huga okkar og
hjarta. Við munum sakna þín á
hverjum einasta degi. Það var
okkur heiður að eiga ást þína og
við vonum að við höfum gert þig
stoltan.
Við óskum þess að við gætum
verið á Íslandi til að kveðja þig,
en við óskum þér velfarnaðar og
góðrar ferðar. Við elskum þig að
eilífu.
Kveðja frá áströlsku fjölskyld-
unni þinni,
Gísli, Sarah, Daníel
og Matthilda.
Elsku afi minn, nú ertu farinn
frá mér og vonandi á betri stað.
Veit varla hvað ég á að gera án
þín. Ég tel mig vera svakalega
heppna með að hafa átt þig ekki
bara sem afa heldur góðan vin.
Þú ert mesta ljúfmenni sem ég
hef kynnst. Við áttum svo marg-
ar góðar stundir saman horfandi
með mikilli innlifun og öskruðum
á enska boltann fram á kvöld. Og
allar næturnar sem við horfðum
á box saman. Þetta er bara brota-
brot af stundunum sem við áttum
saman því þær eru óteljandi og
það er ég svo þakklát fyrir.
Við vorum svo ótrúlega sam-
rýnd og lík enda í sama stjörnu-
merki. Það veit það enginn nema
ég og þú hvað við vorum góðir
vinir. Þú gerðir allt fyrir mig og
svo miklu meira en það. Ég elska
þig óendanlega mikið. Með
brostnu hjarta og söknuði læt ég
fylgja hér ljóð sem ég gerði fyrir
þig á meðan þú varst á spítalan-
um.
Takk fyrir allt, yndislegi afi
minn. Ég mun aldrei gleyma þér.
Elsku afi
þú sem ert mér svo kær
ekki fara mér fjær
komdu frekar nær
Þetta tekur á
ekki láta á þig neitt fá
það ekki má
Þú sterkur ert
og átt margt eftir ógert
svo ekki gefa upp alla von.
Ég elska þig.
Þitt barnabarn,
Björk.
Vinur okkar Bragi Guðráðsson
er sigldur lengri leiðina. Lagður
Bragi
Guðráðsson
✝ Bragi Guð-ráðsson fædd-
ist á Skáney í Reyk-
holtsdal,
Borgarfirði, 29.
mars 1932. Hann
lést á heimili sínu í
Hafnarfirði 26.
mars 2011.
Útför Braga fór
fram frá Víðistaða-
kirkju í Hafnarfirði
5. apríl 2011.
úr höfn í hinsta
sinn. Við hittumst
fyrst 16. janúar
2001 og það var eins
og við hefðum alltaf
þekkst og hefðum
alltaf verið bræður
þrátt fyrir aldurs-
mun. Við höfðum
svipuð áhugamál og
gátum endalaust
velt fyrir okkur öllu
frá fiskgengd til ei-
lífðarspurningar. Bragi var
skemmtileg blanda af bóndasyni,
kaupmanni, trillukarli og heim-
spekingi, sem ræddi um tilveru
Guðs, ódauðleika sálarinnar og
frjálsræði viljans. Glæsimenni
sem geislaði af vinarþeli og
hlýju. Sjóarinn síkáti sem
breiddi út meðal okkar jákvæðni
og lífsgleði með sínu brosandi og
geislandi augnaráði, þar sem ljós
lífsins logaði undursterkt. Vinur
sem strax er saknað, en glaðvær
hlátur og brosið bjarta tilheyrir
nú minningunum. Mörgum eft-
irminnilegum og einstaklega
ljúfum minningum sem munu lifa
með okkur.
Ómetanleg er vinátta manns
eins og Braga sem var hugleikið
að miskunnsemin væri dóttir
kærleikans og einlægni og hreint
hjarta væru undirstaða allra
dyggða. Við fengum að ferðast
með Braga innanlands og utan,
þar sem hann gæddi hvern dag
ævintýrum og hlátri. Þar sem
lífsgleðin stóð við stjórnvölinn og
réði för. Bragi var mannblendinn
og átti ekki í neinum vandræðum
með að tala við fólk af öllu þjóð-
erni og brá sér í hlutverk „pap-
arazzi“ og myndaði í bak og fyrir.
Bragi átti sér GPS-leiðar-
punkt fyrir utan höfnina í
Grindavík. Það var sama hvaðan
hann kom úr róðri, hann gat allt-
af sett stefnuna á þennan punkt.
Þaðan flútta innsiglingarmerkin
og hann sigldi öruggur í höfn.
Bragi átti sér annan fastan
punkt í tilverunni sem hann trúði
á, og hefur nú sett kompásinn á
lokastefnuna 90° til hins eilífa
austurs. Í sinni hinstu ferð er
Sandvíkin drekkhlaðin af dyggð-
ugu líferni og hann siglir him-
infleyi sínu rétta og örugga leið í
nýja höfn. Guð blessi minningu
Braga Guðráðssonar og styrki og
varðveiti allt hans fólk og verndi
blæ minninganna í anda lífs
þessa góða bróður.
Katrín og
Ólafur Magnússon.
Þá hefur vinur minn Bragi
Guðráðsson verið til moldar bor-
inn. Kynni okkar urðu ekki löng,
aðeins um áratugur. Stundum
tekur langan tíma að kynnast
fólki, stundum gerist það á ein-
um degi. Þannig var það um
Braga. Við fyrsta þéttingsfasta
handtakið streymdi frá honum
vinátta og hlýja. Og þannig hélt
það áfram í hvert skipti sem við
heilsuðumst.
Bragi var ekki margmáll en
hann lét verkin tala og verkin
báru honum fagurt vitni.
Kynni okkar hófust að Ljósa-
tröð, í húsi frímúrara í Hafnar-
firði, sem hann hafði hjálpað til
við að reisa og innrétta. Á laug-
ardagsmorgnum stóð Bragi fyrir
því að bræður hittust til skrafs
og ráðagerða í svokölluðu
„Bragakaffi“ og það var einmitt
þar sem við hittumst síðast.
Nú er Bragi farinn í síðustu
ferðina sína. Ég er sannfærður
um að vel verður tekið á móti
honum og ekki þykir mér ólík-
legt að hann verði farinn að
skipta sér af innréttingum þar
fljótlega.
Megi hinn hæsti fylgja honum
á leið hans og blessa fjölskyldu
hans.
Pétur Björn Pétursson.
Mig langar til að minnast móð-
ursystur minnar með örfáum
orðum. Maddý frænka, þú varst
einn engillinn í lífi mínu og minn-
ingar mínar um þig eru fjölmarg-
ar. Allar lýsa þær af gleði og
kærleika. Þú passaðir mig þegar
ég var smábarn og þú meira að
segja tókst mig að þér þegar ég
var ráðvilltur og vegalaus ung-
lingur. Alltaf var Maddý frænka
með opinn faðminn og til staðar í
ölduróti tilverunnar. Nú eruð þið
systurnar saman og getið fylgst
með okkur hérna megin og haldið
áfram að vaka yfir okkur. Bless-
uð sé minning þín. Öllum að-
standendum óska ég blessunar
og bið Guð að styrkja ykkur á leið
María Björk
Skagfjörð
✝ María BjörkSkagfjörð
fæddist í Reykjavík
4. febrúar 1944.
Hún lést á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans 28. mars
2011.
María var jarð-
sungin frá Foss-
vogskirkju 7. apríl
2011.
ykkar um lífsins veg.
Maddý er farin í
sælunnar stað. Ég
kveð með þessu
ljóði:
Þú tími eins og lækur
áfram líður
um lífsins kröppu
bugður alltof fljótt.
Markar okkur mjög
svo undan svíður,
minnir á þig, gengur
títt og ótt.
Ekkert kvikt sem andar fær þig flúið,
það fölnar allt og máist burt um síð.
Galdur enginn getur á þig snúið,
þú glottir bara og hæðist alla tíð
Samt linar þú og læknar hjartasárin
og leggur við þau smyrsl þín
sérhvern dag.
Svo tínast eitt og eitt í burtu árin
eins og dægrin björt um sólarlag.
Þú tími sem að töf vilt enga gera
við töltum þetta líf á eftir þér,
öllum stundum viljum hjá þér vera
og vita meir um tilvist okkar hér.
(Valgeir Skagfjörð)
Valgeir Skagfjörð.
Meira: mbl.is/minningar